www.wimjongman.nl
DE KOMENDE GROTE MISLEIDING - DEEL 36: Als er kunstmatige structuren worden gevonden op een andere planeet (Xenoarcheologie), zult u dan uw religie verliezen?
11 juli 2021 - door SkyWatch Editor
Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11
Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18 - Deel 19 - Deel 20 - Deel 21
Deel 22 - Deel 23 - Deel 24 - Deel 25 - Deel 26 - Deel 27 - Deel 28 - Deel 29 - Deel 30 - Deel 31
Deel 32 - Deel 33 - Deel 34 - Deel 35 - Deel 36 - Deel 37
"Veel van de indrukwekkende [vroegste beschaving] gebouwen zijn opgebouwd uit enorme stenen, met zeer weinig bewijsmateriaal dat getuigt van hoe die oude mensen ze op hun plaats monteerden. Zulke megalithische stenen zijn overal te vinden, van de piramiden van Egypte tot de steencirkels van Groot-Brittannië tot de Moai van Paaseiland in het midden van de Stille Oceaan. Veel onverklaarbare voorbeelden die in Peru zijn gevonden, hebben vreemde veelhoekige vormen die als puzzelstukjes precies in elkaar passen, zonder mortel ertussen. Nog interessanter is dat er veel onderwatersteden zijn ontdekt met dezelfde megalithische constructie." - Don Landis, The Genius of Ancient Man
In 2000 werd een bioscoopfilm, geregisseerd door Brian De Palma, getiteld Mission to Mars uitgebracht. Het was gebaseerd op een origineel scenario van Jim Thomas, John Thomas, en Graham Yost, die een NASA commandant (Luke Graham, gespeeld door acteur Don Cheadle) die, samen met een bemanning van vier astronauten, landt op de rode planeet. Tijdens het verkennen van delen van de beruchte "Cydonia" regio, wordt de "waarheid" over het Gezicht op Mars als een echte kunstmatige structuur ontdekt, samen met overblijfselen van geavanceerde buitenaardse technologie.
Op het moment dat de film in de bioscoop draaide, zei De Palma dat hij het verhaal in het jaar 2020 had gemaakt, "omdat dat de datum is die de experts voorspellen dat we een bemande landing op Mars moeten hebben."[i]
De film leidde af dat wanneer we inderdaad voet zetten op Mars, de overblijfselen van piramides, stad structuren, en het verleden buitenaardse aanwezigheid zou kunnen worden gemaakt in de buurt van het sfinx-achtige "gezicht" en andere abnormale vormen, gefotografeerd door de Viking Marssonde. Een belangrijke doctrine onder veel ufologen is dat een dergelijke ontdekking op een exoplaneet zou bevestigen dat de heldenmythen uit de antediluviaanse geschiedenis, evenals de plotselinge verschijning van de mens zelf, het directe resultaat waren van oude, intelligente, buitenaardse activiteit. De Grote Sfinx in Gizeh, piramidestructuren over de hele wereld, en legenden van vroege culturen zouden worden gezien als slechts sporen van deze ontmoeting, zo menen zij, toen ET-astronauten lang geleden in ons melkwegstelsel en op onze planeet aankwamen en de Homo sapiens genetisch opwaardeerden uit primaten zoals apen. Dergelijke theoretici beweren ook dat primitieve mensen deze ruimtevaarders als goden zouden hebben beschouwd en hun aankomst, experimenten en vertrek zouden hebben vastgelegd op steles en stenen tafelen als een bovennatuurlijke ontmoeting tussen goden en mensen. Met de technische hulp van de vliegende genieën zouden diezelfde mensen waarschijnlijk de tempels en heilige plaatsen die zij op Aarde bouwden als eerbetoon aan die "goden" hebben gemodelleerd op basis van ontwerpen waarvan zij hadden geloofd dat die een afspiegeling vormden van soortgelijke configuraties op de thuisplaneten van hun scheppers; piramiden, monumenten, terpen en sfinx-achtige formaties zouden dus niet alleen de oude Aarde bedekken, maar soortgelijke gebouwen zouden ook op Mars of elders gevonden kunnen worden (of zijn gevonden) en zouden "het geladen pistool" zijn waar New Age ufologen op hebben zitten wachten.
Toegegeven, over de hele wereld zijn er zeer oude en mysterieuze bouwwerken die geen verklaring lijken te hebben. Deze omvatten gigantische bouwwerken, gebouwd van de grootste stenen die ooit zijn gehakt en op hun plaats gelegd, en die lijken te wijzen op fabricagevaardigheden die veel verder gaan dan wat wij van de oermens kennen. Eén voorbeeld van zo'n herculeuze steen weegt bijna vierhonderd ton en werd naar Tiahuanaco, twaalf mijl ten zuiden van het Titicacameer in Bolivia, Zuid-Amerika, vervoerd vanuit een steengroeve op meer dan 600 km afstand. Een tweede voorbeeld van een nog grotere steen, met een recordgewicht van 900 ton, is te vinden bij de zuidelijke ingang van Baalbeck, een stad in Oost-Libanon die beroemd is om zijn prachtige tempelruïnes.
Sommige Christenen zijn het erover eens dat deze kolossale materialen en bouwwerken inderdaad getuigen van een tijd waarin bovenmenselijke intelligentie op Aarde was en dat de bouwers van sommige prachtige bouwwerken inderdaad uit de hemel kwamen. Het gebeurde toen de bijbelse Adam nog leefde, toen machtige engelen, bekend als Wachters [Watchers], "neerdaalden in de dagen van Jared op de top van de berg Hermon"[ii]. De Encyclopedia Britannica zegt dat deze toegangspoort bij "Hermon" een "Verboden Plaats" betekent.[iii] Het wordt zo genoemd omdat de buitenaardse wezens die daar landden degenen zijn die vrouwen gebruikten om de oorspronkelijke reuzen genaamd Anakim en Nephilim (en andere abnormale scheppingen) ter wereld te brengen in de dagen van Noach. God vernietigde de eerste golf van deze gedrochten in de zondvloed, maar Mozes schrijft dat dezelfde soort wezens weer opdoken nadat het water zich had teruggetrokken (Genesis 6:4). Deze formidabele, reusachtige wezens werden in oude geschriften genoemd als de bouwers van enkele van de beroemdste megalithische monumenten, waaronder de Grote Piramide en de Toren van Babel. J.R. Church schreef eens dat de bouwwerken die deze bouwers oprichtten ook voor metafysische doeleinden kunnen zijn geweest, door te dienen als een "poort" of doorgang waardoor machtige wezens konden komen. In het blad Prophecy in the News van januari 2007, verklaarde hij: "Misschien was de oorspronkelijke groep Nephilim verkenners voor een veel grotere macht van demonische engelen die, onder leiding van Satan, naar de aarde kwamen na de zondvloed. Het lijkt mij dat de Toren van Babel (wat 'Poort naar God' betekent) gebouwd kan zijn in een poging om contact te leggen met deze duistere krachten en een verdediging te smeden tegen de dreiging van een nieuw oordeel."[iv] Ook verbonden met deze plaatsen zijn de asresten van zowel menselijke als dierlijke offers die werden gebracht aan de oude goden of "Baals" van de oudheid. Reginald C. Haupt Jr. nam deel aan een archeologische expeditie naar de berg Hermon en beschrijft de as van offers die zijn groep daar vond. In zijn boek, The Gods of the Lodge, schreef hij:
Bij de opgravingen van Baalbek, door de Grieken omgedoopt tot Heliopolis, werden tempels blootgelegd ter ere van Baäl en Bachus. Hetzelfde geldt voor de plek in Sidon. De tempel daar wordt de tempel van Baäl van Sidon genoemd. Maar van veel groter belang was de tempel van Baäl op de berg Hermon. Misschien is het voor u zinvoller als ik [Reginald Haupt] rechtstreeks citeer uit mijn bron. In de uitgave van 1982 van de Thompson Chain Reference Bible (Vierde Verbeterde Editie), werd de archeologische aanvulling verzorgd door G. Fredrick Owen, D.D., Ed.D. Dr. Owen schreef op pagina 376 van zijn aanvulling het volgende: "De berg Hermon, de 'belangrijkste' van de bergen van Palestina is 8 km breed en 32 km lang. Hij heeft drie toppen, waarvan de hoogste 2800 meter boven de Middellandse Zee uitsteekt. Eeuwen vóór Abrahams tijd werd de berg vereerd in verband met Baäl.
"Baälsverering was de belangrijkste godsdienst van Kanaän. Op de meeste hoge pieken van het land waren heiligdommen die bekend stonden als 'hoge plaatsen', hoe hoger hoe heiliger. Hier werden bosjes geplant en heiligdommen opgericht ter verering. Aangezien de berg Hermon boven alle andere bergen in de streek uittorende, was het de voornaamste hoge plaats, het heiligdom der heiligdommen. De Kanaänieten keken naar de berg Hermon, zoals de Moslims naar Mekka kijken als ze bidden.
"Tijdens de zomer van 1934 leidden Dr. Stewart Crawford en deze schrijver [Reginald Haupt] een kleine expeditie, waarbij we de oude Baäl heiligdommen rond de berg Hermon bestudeerden. Wij vonden vele ruïnes en in elk geval was het heiligdom zo georiënteerd dat wanneer de priesters en de toegewijden bij het altaar waren, zij naar het hoofdheiligdom van Baäl keken, of Quibla, gelegen op de hoogste van de drie toppen van Hermon.
"Wij beklommen vervolgens de berg en vonden de ruïne van de tempel van Baäl, gebouwd van Herodiaans metselwerk, wat dateerde van vlak voor en tijdens de vroegchristelijke periode. Op een lage plaats bij de noordwestelijke hoek van de tempel, groeven we en vonden we ladingen as en verbrande botten, die daar waren gedumpt als afval van offers."[v]
Mythologie waarbij Wachters, gevallen engelen, en reuzen betrokken zijn als bouwers van sommige van deze mysterieuze plaatsen wordt herhaald in legenden over de hele wereld. Deze verhalen komen overeen met Sumerische en Hebreeuwse verslagen van de Grote Zondvloed en van de daaropvolgende vernietiging van reusachtige Nephilim wiens geschiedenis van menselijke offers parallel loopt met die gevonden op Mt. Hermon.
Een zeer dynamische vraag rijst dan of deze megalithische bouwers, bekend als Hoeders, ook soortgelijke bouwwerken op andere planeten zouden hebben gebouwd, die misschien onder hun jurisdictie vielen vóór de grote oorlog tussen God en Lucifer. Dit zou kunnen doorklinken in plaatsen als Ezechiël 28, waar de trotse engel "de gezalfde cherub die bedekt" [Lucifer] wordt genoemd, die op de heilige berg van God was en die "op en neer wandelde te midden van de stenen van vuur" (v. 14, cursief toegevoegd). Vanwege de zonden van de gevallen engel verklaarde God: "Ik zal u als profaan van de berg Gods werpen; en Ik zal u, o bedekkende cherub, vernietigen uit het midden van de stenen des vuurs" (v. 16, cursief toegevoegd). Deze "stenen van vuur" worden door sommige geleerden verondersteld de gordel van planeten voor te stellen, en het is niet onredelijk te veronderstellen dat Lucifer en zijn engelen eens het bevel voerden over sommige van de planetoïden. Op deze werelden kunnen kunstmatige bouwwerken hebben gestaan - misschien zelfs piramide- of sfinxachtige bouwwerken - die op de een of andere manier verband houden met de aanwezigheid van deze machtige engelen, waarvan de ruïnes op een dag herontdekt zouden kunnen worden. In het boek Job, waar de profeet beschrijft hoe God de letterlijke woonplaatsen vernietigde van de engelen die tegen Hem in opstand kwamen (Job 26:11-13), wordt specifiek melding gemaakt van de vernietiging van Rachab, een planetair lichaam dat ook bekend staat als "Trots", waarvan God "de vluchtende slang" verdreef.
Dit brengt ook een tweede hypothetische vraag naar boven: Als er op Aarde bouwwerken werden gebouwd om die op de planeten van de engelen te weerspiegelen, wat was dan hun doel? Zou het kunnen zijn geweest om op de een of andere manier een binding of "onheilige symmetrie" te creëren tussen de gevallen engelen en de sfeer van de mens? Overal in de oude wereld vinden we aanwijzingen voor een dergelijk plan, waar bouwwerken, cirkelvormige doolhoven, altaren en grafheuvels in verband met de Wachters en hun reusachtige nakomelingen het doel dienden om contact te maken met en eer te bewijzen aan deze wezens. In de Golan Hoogvlakte is er bijvoorbeeld een enorm, Stonehenge-achtig monument dat volgens archeologen wel vijfduizend jaar oud is. Het wordt Gilgal Rephaim of "De Cirkel van de Rephaim" genoemd (de Rephaim worden elders in deze serie bestudeerd als afstammelingen van de Wachters die in de oude wereld in verband werden gebracht met overleden Nephilim, demonen, geesten, spoken, de "schaduwen van de doden," en geesten in Sheol). Eén kenmerk van de Gilgal Rephaim cirkel is "de betekenis van twee grote openingen, enigszins lijkend op deuropeningen, de ene gericht naar het noordoosten, de andere naar het zuidoosten," merkt de Israëlische journalist Barry Chamish op.[vi] "In 1968 ontdekten professor Yonathan Mizrahi van het Departement Antropologie van de Harvard Universiteit en professor Anthony Aveni van de Colgate Universiteit dat in 3000 v. Chr. de eerste stralen van de zomerzonnewende direct door de noordoostelijke opening zouden zijn gekomen, gezien vanuit de centrale grafheuvel. Tegelijkertijd bood de zuidoostelijke opening een direct zicht op Sirius."[vii] Eén functie van de Gilgal Rephaim cirkels, net als bij soortgelijke plaatsen, lijkt dus te zijn geweest de wens om een verbinding te creëren tussen de Aarde en bepaalde astronomische locaties (in dit geval, de ster Sirius). Deze bijzondere kosmologische plaats (Sirius) werd door de oude Egyptenaren beschouwd als de hemelse verblijfplaats van de godin Isis en door vrijmetselaars als de woonplaats van Lucifer. Een dergelijke nexus tussen deze planeet en de mythologische woonplaats van Lucifer is suggestief, inclusief het idee dat er ooit kunstmatige structuren op een planeet in die regio ontdekt zouden kunnen worden die een griezelige gelijkenis vertonen met gebouwen op Aarde. Als dat zo is, zou dit dan een rol kunnen spelen in de grote misleiding waarover gesproken wordt in 2 Thessalonicenzen 2? Zouden mensen niet snel naar Mars wijzen en dan naar de Egyptische woestijn en zeggen: "Zie je wel! Hier is bewijs! We kwamen van buitenaardse wezens! De Bijbel is een hoax!" Zo'n buitengewone vondst zou ongetwijfeld een groot deel van onze op de aarde gerichte theologie op losse schroeven zetten en sterk bijdragen tot de misleiding van de massa's.
Zelfs wetenschappelijke gemeenschappen hebben de laatste jaren gespeculeerd dat kunstmatige structuren op andere planeten op ontdekking zouden kunnen liggen te wachten. Sterker nog, teams van astronomen hebben de laatste tijd betoogd dat de beste manier om buitenaardse intelligentie te vinden - dood en verdwenen, of nog in leven - zou zijn te zoeken naar hun "wegwijzers" in de vorm van megastructuren die als onnatuurlijk kunnen opvallen op andere werelden of kunstmatige satellieten in een baan rond ET planeten, "Dyson Sferen" genoemd. "(Een Dyson bol is een hypothetische structuur die oorspronkelijk werd beschreven door de theoretische natuurkundige en wiskundige Freeman Dyson, die speculeerde dat buitenaardse samenlevingen die lang genoeg overleefden uiteindelijk enorme sterrenlicht- of zonnecollectoren zouden bouwen om hun energie te benutten. Het zoeken naar dergelijke kunstmatige structuren zou kunnen leiden tot de ontdekking van geavanceerd buitenaards leven, dacht hij). Weer anderen denken dat de ontdekking van kunstmatigheid al op minstens één andere planeet heeft plaatsgevonden en massaal in de doofpot is gestopt door een bond van naties, die het achterhouden tot een specifiek tijdstip van "Officiële Openbaarmaking". Deze vondst werd gedaan precies waar Mission to Mars regisseur Brian De Palma suggereerde dat het Cydonia zou zijn.
Voordat hij overleed aan kanker in 2009, hadden we het voorrecht om Dr. Tom Van Flandern te interviewen, die een doctoraat in de astronomie had, gespecialiseerd in hemelmechanica (de theorie van de banen), van de Yale Universiteit. Hij werkte eenentwintig jaar (1963-1983) bij het US Naval Observatory in Washington, DC, waar hij het hoofd werd van de Celestial Mechanics Branch van het Nautical Almanac Office. De laatste tien jaar van zijn leven was professor Flandern onderzoeker aan de natuurkunde-afdeling van de universiteit van Maryland in College Park, MD, en adviseur van het Army Research Laboratory in Adelphi, MD, waar hij werkte aan de verbetering van de nauwkeurigheid van het Global Positioning System (GPS). The American Spectator, Salon magazine en anderen hebben hem vaak geciteerd in verband met zijn betwisting van Einsteins relativiteitstheorie, maar het was zijn uitgesproken overtuiging dat het landschap van Mars bezaaid is met kunstmatige structuren die door NASA en andere nationale machten worden verdoezeld, die onze aandacht trok. In een uittreksel uit ons interview van 2007, vroegen wij:
HORN: Op uw website is er een pagina waar hoge resolutie ruimtevaartfoto's van Mars kunstmatige structuren lijken te tonen. Vertelt u ons daar eens over.
VAN FLANDERN: De grootste verrassing van het ruimteprogramma tot nu toe is de vondst van verschillende categorieën anomalieën op het oppervlak van Mars die, als ze op aarde gezien zouden worden, zeker aan menselijke activiteit zouden worden toegeschreven. Deze omvatten een overvloed aan speciale vormen die normaal niet in de natuur voorkomen, zoals gesloten driehoeken en piramides; voertuig-achtige sporen en sporen over anderszins karakterloos woestijnterrein; meestal ondergrondse netwerken van enorme "glasachtige buizen" die zich blijkbaar honderden kilometers uitstrekken, en zichtbaar zijn op plaatsen waar het oppervlak gebarsten is, en die interessante plaatsen aan het oppervlak lijken te verbinden; vreemde patronen en symbolen; en een overvloed aan grootschalige "artistieke" beelden zoals de vijf bekende gezichten op Mars en sommige geoglyphs die doen denken aan die op de vlaktes van Nazca in Peru.
HORN: Wat valt u het meest op als bijzondere vormen op Mars, die normaal niet in de natuur voorkomen?
VAN FLANDERN: Gesloten driehoeken met scherpe hoekpunten en rechte zijden zie je normaal niet in de natuur. 3-, 4-, en 5-hoekige piramides zijn ook zeldzaam. Toch worden veel van deze gevonden op Mars, maar op geen enkele andere planeet of op de maan, die tot nu toe in vergelijkbaar detail is onderzocht. Op de Elysium-vlakte van Mars kan zich een heel veld van piramidevormige objecten bevinden die in lineaire rijen zijn opgesteld.
HORN: Beschrijf eens de objecten op Mars die u "glasachtige buizen" noemde.
VAN FLANDERN: Uit onderzoek van honderden van deze objecten weten we dat het buisachtige vormen zijn met een diameter van 50-100 meter. Om de buis lopen om de tien meter, over de hele lengte, witte banden. Het materiaal tussen de banden is doorschijnend, en wij kunnen de witte banden aan de onderzijde door de buis heen vaag zien. Wanneer er direct zonlicht is, weerkaatst dit op een spiegelachtige manier in plaats van het licht alleen maar te verstrooien. Waar een rotsblok een buis heeft beschadigd, zien we vaak een ingestort buisgedeelte, waar gebroken witte banden plat op het oppervlak liggen, en scherpe, stekelachtige gedeelten van gebroken banden die uit een intact maar gescheurd buisgedeelte steken. Buizen zijn vooral te zien in spleten of waar een overstroming de bovengrond heeft weggesleten. Op sommige plaatsen kunnen ze ondergronds worden getraceerd op infraroodbeelden die dergelijke dingen kunnen detecteren als ze niet te ver onder het oppervlak liggen. Sommige buizen kruisen elkaar (de ene boven, de andere onder) in loodrechte kruisingen, terwijl andere knooppunten hebben waar één buis twee wordt of omgekeerd. Op enkele plaatsen komen vele buizen samen in patronen die doen denken aan "terminals" voor treinstations.
HORN: Wat is er nog meer te zien dat van bijzonder belang kan zijn?
VAN FLANDERN: Op bepaalde plaatsen op Mars, vooral in de buurt van de plaats van de vroegere evenaar van de planeet, zien we "artistieke beelden", soms in overvloed, hoewel niet altijd met goede duidelijkheid. Bovendien zijn de waargenomen vormen niet willekeurig, maar stellen bekende aardse beelden voor in georganiseerde groeperingen. Bijvoorbeeld in een gebied van Mars genaamd "Cydonia" zien we een schijnbaar mozaïek tafereel met indrukken van lucht, land, en water, met dierlijke vormen georganiseerd in de juiste secties van het mozaïek. Amfibische wezens bevinden zich in het watergebied, dieren op het landgebied, en volièrewezens in het luchtgebied. Maar door miljoenen jaren van stofstormen en erosie zijn veel van de afbeeldingen meer impressionistisch dan levensecht. Als de beelden zo duidelijk waren geweest als de woorden die ik moet gebruiken om ze te beschrijven, zouden de schokgolven van deze ontdekking al de wereld rond zijn gegaan.
MEER DAN 10 JAAR IN DE MAAK! DOCUMENTAIRE MET PENTAGON-INSIDERS, WETENSCHAPPERS, THEOLOGIE-EXPERTS OVER UFO'S EN DE KOMENDE GROTE MISLEIDING (VERSCHIJNT IN AUGUSTUS)
HORN: Wat onderscheidt de vele artistieke gezichten en andere bekende vormen op Mars van gezichten en vormen gezien in wolken en natuurlijke landschappen hier op Aarde?
VAN FLANDERN: Het is mogelijk om zelfs zeer gedetailleerde vormen te zien in willekeurige, ruisende achtergronden. Maar sommige Martiaanse vormen verschijnen tegen vlakke, karakterloze achtergronden. De juiste context en relatie is een extra bewijs dat deze vormen niet het resultaat zijn van geologie of willekeurige processen. Maar het meest overtuigende bewijs, voor een wetenschapper althans, is de vervulling van wat we a priori voorspellingen noemen. Als je bijvoorbeeld een hand van 13 kaarten gedeeld krijgt en alle 13 schoppen krijgt, kun je je afvragen of dat een ongeluk was of het resultaat van een vast kaartspel, want de kans dat dat toevallig gebeurt is 635 miljard tegen één. Toch had elke specifieke gerandomiseerde deal van 13 unieke kaarten dezelfde kans om toevallig te gebeuren. Dus onwaarschijnlijke gebeurtenissen, zoals een onwaarschijnlijke kaartenhand, kunnen en gebeuren door toeval. Maar als ik voorspelde dat bij de volgende deling uw hand 13 schoppen zou bevatten, en dat gebeurde, dan kon u er zeker van zijn met een kans van 635 miljard tegen 1 dat dit geen gelukkige gok was maar het resultaat van een gecontroleerd proces. Dat is hoe het a priori principe werkt - door de kracht van voorspellingen.
Toen het Viking-ruimtevaartuig een gezicht zag op Mars in de Cydonia regio, was dat interessant maar het kon gemakkelijk een "truc van licht en schaduw" zijn geweest. Dus stelden wetenschappers testen op om uit te maken of het object natuurlijk was (een product van geologie en illusie) of kunstmatig (een product van intelligenties). De eerste acht van dergelijke proeven gaven aanvankelijk een verdeeld oordeel, 5 tegen 3 in het voordeel van kunstmatigheid. Twee van die testen waren gebaseerd op het feit dat het Cydonia-gezicht-object niet vanaf de grond kan worden gezien, maar van bovenaf, bijvoorbeeld vanuit een ruimtestation in een baan om de aarde. Dus als het kunstmatig was, zou het logischerwijs op de evenaar van Mars worden gebouwd en rechtop staan. Maar het gezicht van Cydonia lag ver van de evenaar (op breedtegraad 41 graden noorderbreedte) en was ongeveer 35 graden gekanteld ten opzichte van de rechtopstaande positie. Deze statistieken pleitten voor een natuurlijke oorsprong. Toen hebben we in 1996 de poolverschuiving van Mars bekeken om te zien waar het gezichtsachtige object zich bevond vóór de poolverschuiving. Het antwoord was precies op de oude evenaar en tot op twee graden nauwkeurig rechtop! De kans dat dit toevallig gebeurt, is ruwweg 1000 tegen 1. Dus als de bouwers actief waren vóór het cataclysme dat de pool van Mars deed kantelen (de explosie van de andere maan 3,2 miljoen jaar geleden), dan wezen deze beide tests op een kunstmatige oorsprong. Aan het eind van dat jaar waren alle acht testen in het voordeel van een kunstmatige oorsprong boven een natuurlijke.
Hoe overtuigend deze conclusie ook was voor iedereen die open stond voor beide mogelijkheden, ze moest nog wel bevestigd worden. Dus stuurde de Society for Planetary SETI Research (SPSR), een groep van ongeveer 30 onafhankelijke wetenschappers, in 1997 een paar vertegenwoordigers naar NASA met het verzoek om het gezichtsachtige object Cydonia met voorrang in beeld te brengen met de hoge-resolutie camera op het pas gearriveerde Mars Global Surveyor ruimtevaartuig. De SPSR stelde vervolgens criteria op om kunstmatig van natuurlijk te onderscheiden, lang voordat er resultaten bekend waren. Kort gezegd, als, en alleen áls het object kunstmatig was, moest de indruk van een humanoïde oog, neus en mond in de oorspronkelijke beelden worden aangevuld met secundaire gelaatstrekken in elk gedetailleerd nieuw beeld. Deze omvatten met name een wenkbrauw boven de oogkas, een iris binnen de oogkas, neusgaten aan het grote uiteinde van een spits toelopende neus, en bewijs van lippen in de mond. Er werden specifieke bepalingen vastgesteld voor de grootte, de vorm, de plaats en de oriëntatie van deze kenmerken op de mesa. Bovendien vereiste de test dat er geen kwalificerende kenmerken in de achtergrond voorkwamen, zodat onze geest schijnbare gelaatstrekken kon vormen uit willekeur, zoals onze geest geneigd is te doen.
Toen de beelden van het ruimteschip in april 1998 naar de aarde terugkeerden, bleek elke voorspelling te zijn uitgekomen. Dit was als het voorspellen van een deling van 13 schoppen van tevoren, behalve dat de gecombineerde kansen dat dit niet toevallig op Cydonia zou gebeuren 1000-miljard-miljard-op-een waren. Dat liet geen twijfel bestaan in de hoofden van wetenschappers die bekend waren met het a priori principe dat het Gezicht van Cydonia een kunstmatige structuur moest zijn.
HORN: Kunt u nog een voorbeeld geven van het uitsluiten van een natuurlijke oorsprong voor sommige van deze artistieke kenmerken?
VAN FLANDERN: Ja. Een van de dierlijke vormen elders op Mars leek op een poema, maar het was niet gedetailleerd genoeg om overtuigend te zijn en de rand van de foto van het ruimteschip liet het achterwerk afgesneden en ongezien. Dus voorspelde de wetenschapper die de foto vond, J. P. Levasseur, dat de foto kunstmatig was als, en alleen als, het ontbrekende achterwerk een dierlijke achter- en potensectie completeerde en een poema-achtige staart bevatte die zich uitstrekte vanaf de juiste plaats op het achterwerk. Iets anders uit een onbeperkt aantal mogelijkheden zou wijzen op een natuurlijke oorsprong. Een paar jaar later nam het ruimteschip (op verzoek) een andere foto die het gebied van het achterwerk omvatte, en toonde de voltooiing van een dierlijk achterwerk en achterpoten en een prachtige staart van de juiste proporties die zich uitstrekte vanaf precies de juiste plaats.
HORN: Dus wat is het verband tussen mogelijke artefacten op Mars en de ontplofte planeet hypothese die u op uw website bespreekt?
VAN FLANDERN: De explosie van het "waterwereld"-lichaam waar Mars omheen draaide tot 3,2 miljoen jaar geleden, veroorzaakte de meest recente poolverschuiving op Mars die het Cydonia Gezicht van de evenaar naar zijn huidige locatie verplaatste, waardoor het 35 graden scheef kwam te staan. Dit vertelt ons dat de bouwers van deze verbazingwekkende oppervlaktekenmerken dateerden van vóór de explosie, en dat hun beschaving waarschijnlijk door die explosie werd beëindigd.
Bovendien zien we geen bewijs van een primaire beschaving op Mars, waardoor de geëxplodeerde waterwereld de meest waarschijnlijke locatie voor die beschaving is. Inderdaad, die speculatie is op verschillende niveaus logisch. Bijvoorbeeld, als we onze eigen beschaving een paar duizend jaar vooruit projecteren, zullen reizen naar onze Maan tegen die tijd routine zijn voor toeristen. Het eerste wat die toeristen zullen willen doen is aan boord gaan van een ruimtestation in een baan om de maan van dichtbij te bekijken. Het zal dan een natuurlijke stap zijn voor de vele activiteiten op het maanoppervlak - telescopen, mijnbouw, laboratoria, communicatiecentra en allerlei commerciële activiteiten - om toeristen en toeristische dollars aan te trekken door tentoonstellingen op het oppervlak te bouwen die te zien zijn vanuit het ruimtestation in de omloop. We kunnen er dus redelijkerwijs van uitgaan dat de toekomst van onze Maan niet veel zal verschillen van wat we nu op Mars zien - tentoonstellingen aan het oppervlak die het best bekeken kunnen worden vanuit een ruimtestation in een baan om de aarde. Maar als dat de functie was van de artistieke Marsbeelden, zou dat betekenen dat Mars de maan van de beschaving was, niet haar thuiswereld. En deze laatste ging 3,2 miljoen jaar geleden verloren door explosie - een datum die betrouwbaar is vastgesteld uit de omlooptijd van nieuwe komeetbanen [men kan het niet helpen zich af te vragen of deze "geëxplodeerde" planeet "3,2 miljoen jaar geleden" in de nabijheid van Mars niet de "Rachab" (ook bekend als "Trots") van Job 26 was waarvan God "de voortvluchtige slang" verdreef].[ix]
VOLGENDE KEER: Heeft Disney al bijna de kat uit de zak gelaten?
Eindnoten:
[i] Thomas Horn, Nephilim Stargates: The Year 2012 and the Return of the Watchers (Crane, MO: Anomalos), 154.
[ii] The Researchers Library of Ancient Texts, Volume 1, The Apocrypha (Crane, MO: Defender, 2011), Book of Enoch , chapter 6, verse 6, page 3.
[iii] J. R. Church, “Mount Hermon: Gate of the Fallen Angels,” May 1, 2011, http://www.prophecyinthenews.com/mount-hermon-gate-of-the-fallen-angels/ .
[iv] Ibid.
[v] Reginald C. Haupt, Jr., The Gods of the Lodge (Austin, TX: Victory, 1990), 126.
[vi] Barry Chamish, “Did Biblical Giants Build the Circle of the Refaim?” Christian Churches of God/Bible Prophecy Research , May 30, 1998, http://www.ccg.org/_domain/ccg.org/Creation%20Articles/Circle%20of%20the%20Refaim.htm .
[vii] Ibid.
[viii] Ross Andersen, “The Best Way to Find Aliens: Look for Their Solar Power Plants,” The Atlantic , October 4, 2012, http://www.theatlantic.com/technology/archive/2012/10/the-best-way-to-find-aliens-look-for-their-solar-power-plants/263217/ .
[ix] Dr. Tom Van Flandern (PhD in astronomy, specializing in celestial mechanics from Yale University; twenty-one years at the US Naval Observatory in Washington, DC, where he became the chief of the Celestial Mechanics Branch of the Nautical Almanac Office), in discussion over personal email communication with the author, Thomas R. Horn, in 2007.