www.wimjongman.nl
DE SAMENLEVING KLAARSTOMEN OM HET BEESTENSYSTEEM TE OMARMEN, RECHT ONDER DE NEUS VAN EEN SLAPENDE KERK...ARTIKEL 41, De toorn van god uitstellen
April 9, 2024 door SkyWatch Editor
Afbeelding van Pexels via Pixabay - bewerkt
Inleiding - Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10
Deel 11 - Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18 - Deel 19 - Deel 20
Deel 21 - Deel 22 - Deel 23 - Deel 24 - Deel 25 - Deel 26 - Deel 27 - Deel 28 - Deel 29 - Deel 30
Deel 31 - Deel 32 - Deel 33 - Deel 34 - Deel 35 - Deel 36 - Deel 37 - Deel 38 - Deel 39 - Deel 40
Op dit moment lijkt het zeker dat de oorlog tussen het onkruid en de tarwe - de strijd om dominantie tussen de zich vormende apostatische superkerk en het overblijfsel - zal eindigen met het feit dat het overblijfsel zeer binnenkort ondergronds zal gaan. De antichrist zal niet toestaan dat echte christenen zich in het openbaar begeven als hij eenmaal aan de macht is, en veel tekenen wijzen erop dat zijn opkomst voor de deur staat.
Aan de andere kant, als deze auteurs het bij het verkeerde eind hebben en de Kerk als instituut nog een beetje echt leven in zich heeft - als er nog enig leven over is in de Westerse Kerk die gebouwd is op de ruggen van die mannen en vrouwen wier bloed, zweet en tranen stonden voor een onvervalste boodschap van het kruis - dan kunnen we onszelf misschien nog een periode van genade geven voordat de onvermijdelijke ondergrondse verhulling van de heiligen plaatsvindt.
Als dit zou gebeuren, zou het waarschijnlijk resulteren in een nieuw Groot Ontwaken - wat de laatste oogst van zielen zou kunnen zijn voor het einde der dagen. Een door de Heilige Geest gestuurde "schoonmaak van het huis". Het zou zelfs een kerkhervorming teweeg kunnen brengen die groter is dan die in Luthers tijd, waarbij het onkruid dat het christendom als een soort "Golfclub" behandelt, zal worden uitgeroeid en ontmaskerd. Een tijd waarin die Westerse religie, dat koude, dode, nutteloze ding dat verrassend verstoken is van Schriftuurlijke waarheid, uit de weg gaat zodat de Nieuw Testamentische Kerk terrein kan winnen in een heropleving. En een derde van de kerkgangers die nog twijfelen bij welke groep ze horen, zullen een sterke boodschap ontvangen die in niet mis te verstane bewoordingen wordt overgebracht: "God heeft de controle over Zijn eigen huis. Het is tijd om serieus te worden of uit de weg te gaan zodat de volgende generatie van vurige gelovigen zich een weg kan banen op het toneel van de Grote Commissie."
Lezers, we smeken u... Als dit het scenario is waarnaar u verlangt, luister dan goed en begrijp dat het een terugkeer naar enkele oude wortels vereist.
En we bedoelen dit zowel theologisch als methodologisch.
Nu we het toch hebben over persoonlijke verantwoordelijkheid binnen het Lichaam van Christus, moeten we een cruciaal aspect van de theologie aan de orde stellen. Christenen "daten" vaak, zien tekenen waar die er niet zijn, of worden een beetje te schietgraag in het herkennen van het merkteken bij elke bocht. Dit zet ons allemaal voor schut en het maakt het Woord minder betrouwbaar. Aan de andere kant is het identificeren van de tekenen van de tijd, het oproepen tot wereldwijd gebed door de discipelen van Christus en het toekijken hoe een crisis wordt omgeleid een Bijbels verantwoorde realiteit.
In 2020 ontvingen deze auteurs telefoontjes, e-mails, sms'jes en andere interacties van bezorgde gelovigen die vertelden hoezeer het jaar voor hen aanvoelde als het begin van het einde. Sommigen hebben het idee geopperd dat een bepaalde politicus de antichrist zou kunnen zijn en dat een COVID-19 vaccin het merkteken van het beest zou kunnen zijn (of een oefenrondje ervoor), enzovoort. Of dit nu allemaal waar is of niet, we zijn geroepen om te bidden voor de genade en voorziening van God. Door dit in alle oprechtheid te doen, kan Gods plan van een anders zeker, catastrofaal scenario gewijzigd worden.
Het is een vaak verkeerd begrepen bijbels onderwerp: Hoewel God onveranderlijk is en Zijn wil, karakter en heiligheidsnormen nooit veranderen (Maleachi 3:6; Jakobus 1:17; Hebreeën 6:17; 13:8; Job 23:13; 1 Samuël 15:29), is het theologisch niet accuraat om te zeggen dat "Zijn toorn op een vast uur zal komen, ongeacht wat we doen". Volgens dit geloof hebben de angstaanjagende episodes van Openbaring al een onwrikbare toekomstige datum zoals God die heeft geopenbaard, en niets wat de Ware Kerk doet kan dit uitstellen; daarom is berouw zinloos omdat "we er toch niets aan kunnen doen". Dergelijke geestelijke lethargie, wanneer deze in groepsverband wordt toegepast, is ironisch genoeg een deel van wat in de eerste plaats het Eindtijdscenario inluidt.
Aan de andere kant zou het ook onjuist zijn om te zeggen dat wij mensen iets kunnen doen om de goddelijke en perfecte wil van de Heer voor Zijn aarde en haar bewoners te veranderen.
Dus waar ligt het antwoord tussen defaitisme ("we kunnen niets doen; we moeten gewoon opgeven") en overmoed ("we kunnen Gods gedachten veranderen als we maar [vul maar in] doen")?
Als we het verhaal van Jona als voorbeeld nemen, dan zien we dat wanneer mensen berouw tonen, zich tot God wenden en zich op één lijn met Zijn wegen stellen, de toorn van de Heer kan worden uitgesteld. Dit is niet omdat God instabiel is en op Zijn woord terugkomt. Het is omdat de reden voor Zijn toorn wordt weggenomen wanneer mensen zichzelf in harmonie en overeenstemming met Zijn wil brengen. Jona werd naar Ninevé gestuurd met een specifieke boodschap: Alles zou in veertig dagen vernietigd worden. Dit was omdat de Ninevieten hadden geleefd op een manier die God lasterde en tegenwerkte. Hun slechte aanwezigheid was een plaag op aarde. Maar toen de Ninevieten berouw toonden en om Gods genade vroegen, spaarde Hij hen (Jona 3:3-10). (Dit is niet het enige verhaal met deze uitkomst in het Woord. Een ander voorbeeld is toen de profeet Jesaja de boodschap van God aan koning Hizkia bracht dat zijn dood op handen was en dat hij zijn huis op orde moest brengen, omdat hij niet meer zou herstellen. Hizkia bad en riep uit tot God en de Heer antwoordde door Jesaja terug te sturen naar de koning met de boodschap dat hij nog vijftien jaar zou leven en de stad werd bevrijd uit de handen van koning Achab [2 Koningen 20:1-7]. We zouden nog meer voorbeelden kunnen geven, maar je krijgt het idee).
Sommige Engelse vertalingen verknoeien helaas het concept van het "uitstel van de toorn van God" wanneer ze stellen (zoals ze soms doen met betrekking tot vers 10) dat God "berouw had" of "van gedachten was veranderd". Het is niet zo dat deze vertalingen fout zijn, maar dat ze onvolledig zijn. Als we die termen/zinnen horen, stellen we ons voor dat Hij zich schuldig voelt voor iets wat Hij verkeerd heeft gedaan. Omdat sommige van deze vertalingen gangbaar, maar gedateerd zijn (zoals de KJV), blijven we struikelen over het idee dat God a) een komende gebeurtenis zou aankondigen via een profeet als Jona of Johannes op Patmos (Openbaring), en dan b) zou omschakelen en ofwel luchthartig verder zou gaan met Zijn lineaire, voorwaarts bewegende heerschappij over de wereld als een grillige impulskoning, ofwel zou huilen over Zijn eigen schaamte omdat Hij de gebeurtenis überhaupt had aangekondigd.
We zullen niet ingaan op de diepgravende "nerdwegen" van dit complexe woordstudie-onderwerp vanwege de beperkingen in tijd en ruimte. De kern van dit taalkundige raadsel is dat deze "berouw"/"van gedachten veranderd" momenten uiteindelijk antropomorf zijn (beschrijvingen van God in menselijke termen; God menselijke eigenschappen geven). We vinden het moeilijk om te begrijpen hoe God - die volledig buiten de tijd staat, eeuwig van aard is en nooit gebonden is aan een lineaire (voorwaarts bewegende), vierdimensionale, drie-ruimtelijke coördinaten en één-temporele coördinaat, ruimte-tijd continuüm werkelijkheid - zou kunnen beloven om Ninevé te vernietigen en het in hetzelfde verhaal te herstellen zonder dit als een inconsistentie te zien. Dit komt omdat gewone mensen niet "uit" het ruimte-tijdcontinuüm kunnen stappen, dus voor ons zou het een inconsistentie zijn. Daarom vinden Hebreeuwse concepten van onbeperkte controle over de kosmos en de wil van de Schepper van het universum hun plaats in het Engels als "God flip-flopped His stance" of "toen had Hij spijt."
Zie het als volgt:
1. Als Gods eeuwige, onbegrensd-door-de-tijd-heiligheidsnormen onveranderlijk en onveranderlijk zijn, dan is Hij alleen Wat er ook gebeurt, Gods oordeel zal over Ninevé beginnen "in te slaan" zodra Ninevé het slechte wordt dat Gods heiligheidsnormen niet kunnen toestaan te bestaan.
2. Maar omdat God eeuwig, onveranderlijk en onveranderlijk is, is Zijn "barmhartigheid die eeuwig duurt" (Psalm 107:1) als een ander deel van Zijn aard en karakter ook alleen Als een natie of een volk ernaar streeft om aan Zijn verwachtingen te voldoen en te zijn wat Hij vraagt, dan zal de barmhartigheid "toeslaan" wanneer Ninevé berouw toont en zullen zij gespaard worden, in overeenstemming met Gods aard.
3. Daarom ligt de inconsistentie bij ons, eindige, lineaire, steeds veranderende en inconsistente mensen. We zijn gezegend als we Gods hart zoeken en we worden gestraft als we ons van Hem afkeren.
Nogmaals, om het duidelijk te maken: Het gaat er niet om dat God Zijn onveranderlijke wil verandert en aanpast aan de onvolmaakte mensheid, het gaat erom dat wij onze menselijke wil zo goed mogelijk aanpassen aan Gods verwachtingen.
4. Dan, wanneer het oprecht is, is er een onzichtbare, geestelijke, bovennatuurlijke, transcendente, "ongeziene wereld" uitwisseling geweest die de barrières van onze natuurlijke wetten en begrip (niet het Zijne) doorbreekt, en onze verlossing is niet langer gebonden aan de realiteit die het daarvoor was.
Met de taalproblemen uit de weg is het makkelijker om te zien wat de Bijbel direct zegt over uitstel. Profetische verklaringen over toekomstige oordelen van God zijn voorwaardelijk, niet absoluut. Ze dagen ons uit tot actie. Van de Heer zelf lezen we over dit onderwerp:
Indien Ik te eniger tijd over een volk of een koninkrijk verkondig, dat Ik het zal verscheuren, afbreken en vernietigen, en indien dat volk, waarover Ik gesproken heb, zich van zijn kwaad afkeert, zal Ik afzien van het onheil, dat Ik het wilde aandoen. En als Ik op enig moment over een volk of een koninkrijk verklaar dat Ik het zal bouwen en planten, en als het kwaad doet in mijn ogen, niet luistert naar mijn stem, dan zal Ik afzien van het goede dat Ik van plan was het te doen. (Jeremia 18:7-10; ESV)
Het is net als wanneer je moeder je herhaaldelijk een regel zag overtreden en zoiets zei als: "Ik ga dat speelgoed van je afpakken." Ze hoefde de voorwaarde ("als je niet stopt met ongehoorzaam zijn aan mijn regel") niet te noemen om jou te laten begrijpen dat die voorwaarde er was. Je wist dat als je onmiddellijk stopte met het overtreden van de regel en je je verontschuldigde voor je gebrek aan respect (je conformeerde aan haar verwachtingen over jou), ze je het speelgoed zou laten houden. Dat is de logica hier.
Maar begrijp alsjeblieft dat de "uitstel van toorn theologie" die we hier hebben bekeken geen "annulering theologie" is! Wat God zegt dat Hij zal doen, zal Hij doen (Numeri 23:19; Deuteronomium 7:9; Jozua 21:45; 1 Korintiërs 1:9)! De gebeurtenissen van Openbaring zullen aan het einde plaatsvinden. Daarom komt er een scheiding tussen de ware christenen (die weigeren om de Man van de Zonde te aanbidden) en de valse christenen (die misleid zijn om de Antichrist te omhelzen), en Gods oordeel zal over de afvallige superkerk zijn die "eruit ziet" als de christelijke kerk (en andere wereldreligies). Toen God zei dat Ninevé vernietigd zou worden en vervolgens "berustte" en hen spaarde, was dat geen permanente regeling of een "eens gespaard, altijd gespaard"-pact. De geschiedenis vertelt ons dat toen de zonde van de Ninevieten ongeveer 150 jaar later, nadat de waarschuwingen van Habakkuk (en anderen) waren genegeerd, weer niet in overeenstemming was met Gods heiligheidsnormen, ze in 612 voor Christus werden vernietigd, precies zoals God had gezegd (vgl. Nahum 1).
Hieruit leren we: Hoewel Openbaring uiteindelijk precies zo zal verlopen als het beschrijft, is het "uitstellen" van Gods toorn onze verantwoordelijkheid. Als we niet willen dat de Eindtijd snel komt, of zelfs binnen onze levens, dan hebben wij Christenen, de ambassadeurs van Gods enige Zoon, geen andere keuze dan ons aan te passen aan Zijn heiligheidsnormen.
Dit betekent dat we weigeren deel te nemen aan het in stand houden van de ketterij die heeft bijgedragen aan de opbouw van de cultus van het westerse christendom. We tonen deze weigering, naast ons te bekeren, door meer dan ooit in onze Bijbels te duiken, tot God te bidden met een ernst die we tot nu toe nog niet hebben getoond, op agressieve wijze echte christelijke geestelijke disciplines toe te passen in ons dagelijks leven, innerlijk en uiterlijk de essentiële grondbeginselen van het christelijk geloof hoog te houden en er met alle menselijk mogelijke inspanningen naar te streven de Bruid zonder vlek of rimpel te zijn.
Doe deze dingen en je zult deel uitmaken van de Ware Restkerk: de ene van de twee Kerken in de eindtijd die de grootste macht heeft.
VOLGENDE: Het Jericho Project - Een "Nieuw Testamentische" Thuiskomst