DEEL 29: LEUGENS VAN MENSEN EN GODEN - Het Jericho-project, een "nieuwtestamentische" thuiskomst

13 juni 2023 door SkyWatch Editor

Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11
Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18 - Deel 19 - Deel 20 - Deel 21
Deel 22 - Deel 23 - Deel 24 - Deel 25 - Deel 26 - Deel 27 - Deel 28

Hebben jullie lezers ooit gehoord van de ichthys? Misschien niet, maar je hebt het ongetwijfeld gezien.

Dit Griekse woord voor een symbool dat eruit ziet als een eenvoudige tekening van een vis verschijnt vaak op christelijke koopwaar zoals sieraden en bumperstickers. Maar de achtergrond is dieper dan de meesten van ons beseffen. De naam is een acroniem voor "Iesous Christos Theou Yios Soter ('Jezus Christus, Gods Zoon, [is] Redder')."[i] Zoals het Lexham Geographic Commentary on the Gospels uitlegt:

De eerste letter, iota, is de beginletter in het Griekse woord voor "Jezus".... De tweede letter, chi, is de eerste letter in het woord voor "Christus".... De derde letter, theta, is de eerste letter in het Griekse woord voor "God" .... De vierde letter, upsilon, staat voor het Griekse woord voor "zoon" .... En de laatste letter, sigma, is de eerste letter in het Griekse woord voor "Verlosser" .... Net als vandaag de dag kon het vroege symbool van de vis worden gebruikt om een gelovige in Jezus te identificeren zonder de noodzaak van verbale communicatie.[ii]

Interessant... Waarom zouden vroege gelovigen geïdentificeerd moeten worden "zonder de noodzaak van verbale communicatie"? Omdat de vroege Kerk, net als wij in de Eindtijd, te maken had met vervolging die hen in het geheim dreef. Het Romeinse Rijk zorgde voor de dood (of zware mishandeling) van iedereen die openlijk beweerde een christen te zijn gedurende ongeveer driehonderd jaar na de opstanding, dus de eerste christenen konden niet zomaar naar het plaatselijke kerkgebouw op de hoek wandelen om contact te maken met hun geestelijke familie en strategieën uit te stippelen over hoe ze de verlorenen zouden bereiken met het evangelie. Ze hadden een manier nodig waarop discipelen elkaar konden herkennen of de locatie van een christelijke bijeenkomst konden markeren zonder hun dekmantel te verraden. Als een discipel wilde weten of hij zich in de aanwezigheid van een andere christen bevond, tekende hij terloops een boogvorm op de grond - die de helft van het vissymbool voorstelt dat we zo snel herkennen in onze iconografie. Als de andere persoon de tekening voltooide, kon hij of zij de discipel in stilte laten weten dat hij in de aanwezigheid was van een geloofsgenoot. Als de tweede persoon de tekening niet voltooide, zou het nonchalante "krabbelen" van de eerste man aan de aandacht ontsnappen en zou de tweede man onthuld worden als een ongelovige.

Wanneer de Restkerk tot geheimhouding wordt gedwongen, of dat nu vroeg of laat zal zijn, zullen we manieren van communiceren vinden die lijken op de manier waarop de ichthys in de vroege Kerk werd gebruikt. Wij zullen, net als de vroege christenen, niet in staat zijn om in plaatselijke kerken samen te komen. Toch zou "de kerk buiten het gebouw brengen" geen nieuw of beangstigend concept moeten zijn. Het is precies hoe de eerste christenen "kerkten": "Ze braken brood in hun huizen en aten samen met blijde en oprechte harten" (Handelingen 2:46; NIV).

Op de een of andere manier - omdat het overblijfsel altijd geestelijk levend is aan de binnenkant - zullen we tot het einde toe prioriteit blijven geven aan de Grote Opdracht. (Dit is waar ongeacht wat men gelooft over de Opname. Zelfs als deze vóór de Verdrukking plaatsvindt, zal het Overblijfsel ontwaken en opstaan uit de bevolking van hen die achterbleven). Bovendien zal het voor overleving op een bepaald moment tijdens de Verdrukking nodig zijn dat het Overblijfsel een vorm van gemeenschap ontwikkelt die handel kan drijven en onder de radar kan functioneren. Hoe dit er precies uit zal zien en hoe het uitgevoerd zal worden is op dit moment natuurlijk nog onbekend.

Ergens tussen nu en dan zal de Rest echter een nieuwe manier moeten leren om "kerk te vieren" buiten het instituut. We zullen "oefenrondes" nodig hebben, om zo te zeggen, van de stijl van aanbidding waarover we lezen in het Nieuwe Testament. Het zal een terugkeer naar de oude gebruiken betekenen.

Aan de andere kant, terwijl ware christenen al uitgeput zijn van hun pogingen om in leven te blijven in het instituut dat toch al de dood brengt, zijn er al voldoende voordelen verbonden aan het samen aanbidden buiten het gebouw op de "gebruikelijke" manier, niet in de laatste plaats het feit dat de overheid deze niet-traditionele kerkbijeenkomsten niet kan sluiten zoals het de reguliere kerken deed tijdens de pandemie!

En, voordat iemand denkt dat dit te ingewikkeld of mysterieus klinkt om veel mentale of emotionele energie in te steken, let wel: het is gemakkelijk om lui te rusten in het comfort van de "God heeft alles onder controle"-theologie. Hij heeft zeker en vast de touwtjes in handen, maar we moeten onthouden dat Hij een eeuwig plan heeft opgesteld voor de mensheid en dat wij daaraan moeten meewerken, of we dat nu leuk vinden of niet. Het maken van een permanente billenafdruk in de sofa's van onze geestelijke woonkamer met de houding dat God "het wel regelt" is verachtelijke nalatigheid in de ogen van de Heer die Zijn bevel tot gevolg zou kunnen hebben: "Ga weg van mij...Ik heb u nooit gekend!" (Matteüs 7:21-23). Er zijn serieuze taken te doen en als we ooit de mooie woorden "Goed gedaan, mijn goede en trouwe dienaar" (25:21-23) willen horen, dan moeten we onze tijdkaarten afstoffen en op het werk inklokken. Veel, veel te veel Christenen melden zich te laat en het bewijs daarvan heeft de Cultus van het Westerse Christendom doen bloeien... en stinken.

Aan de andere kant is het misschien niet het intimiderende vooruitzicht dat veel christenen vrezen. Deze auteurs zijn buiten de muren van de kerk een persoonlijke bedieningbeweging begonnen die:

1. Het model van het Nieuwe Testament volgt;
2. een bewezen staat van dienst heeft van immens ministerieel succes;
3. Geen cent kost;
4. plaatsvindt op een organisch, aangepast schema (en daarom op natuurlijke wijze een "bediening burnout" voorkomt);
5. Brengt van nature de ware betekenis van communie tot stand (evenals vele andere voordelen die in het kort besproken worden op de volgende pagina's).

Net zoals de Slag om Jericho werd uitgevochten met vrede, geloven wij dat onze hedendaagse gevechten moeten worden uitgevochten met vrede, omdat in onze huidige cultuur en politieke staat de weigering van het Lichaam om compromissen te sluiten over bepaalde seculiere trends meer en meer wordt herkend als "haatzaaien". Net zoals de strijders in de Slag om Jericho grondgebied terugwonnen voor Jehovah's doelen en wil, geloven wij dat onze gronden (kerken, huizen, allerlei soorten bedieningen in het Westen) teruggewonnen moeten worden voor de doelen en wil van de Heer. Daarom is dit nieuwe koninkrijksinitiatief het "Jericho Project" genoemd.

Maar als alternatief, in het belang van de discretie die de communicatiegewoonten van de toekomstige ondergrondse Rest Kerk zal kenmerken, kunnen we het ook gewoon "diner met een vriend" noemen.

We zullen jullie laten weten wat we aan het doen zijn. Het is een van de belangrijkste evangeliewerkzaamheden die we ooit hebben gedaan. (Binnen slechts de eerste maand na de oprichting nam één persoon Christus aan als Redder).

Zoals een studie van de opwekkingen en Great Awakenings in de geschiedenis zal laten zien: In het verleden, het meest herkenbaar ten tijde van de "Jesus People Movement" na de Vietnamoorlog, begonnen sommige van de meest gepassioneerde kerken buiten de kerkfaciliteiten op "ander" grond, zoals korenvelden, verlaten coffeeshops, schuren en meestal de huiskamers van mensen. "Kerk' voelt tegenwoordig een beetje stoffig aan, maar zowel gelovigen als niet-gelovigen kunnen baat hebben bij een goed gekookte maaltijd en een stevig gesprek. Als een samenkomst wordt gepresenteerd als een "maaltijd", wordt bereikt hoe het communiesacrament in het Nieuwe Testament er echt uitzag (niet de Dixie-cups-van druivensap-en een-haps-matzes communie die vaak wordt gedeeld in westerse kerken). Als we het avondmaal opdienen ("brood breken") en over de Heer spreken ("Hem gedenken" [Lucas 22:19-20]) met medeleden van het Lichaam (de ekklesia, de "kerk"; het samenkomen van de heiligen), vervullen we technisch gezien "kerk" en "gemeenschap" zoals de vroege Kerk dat ervoer in het Nieuwe Testament.

Op deze manier van "kerk zijn" kan het avondmaal worden verzorgd door een gastheer of gastvrouw die de anderen wil zegenen, of het kan een klein etentje zijn. Voor ware gelovigen is een doos cornflakes al genoeg als avondmaaltijd als het betekent dat ze deelnemen aan de broodnodige geestelijke verbinding met het Lichaam. (Een ongezuurde maaltijd kan ook een leuke manier zijn om samen te komen en na te denken over de eerste communie, die een Pesachmaaltijd was, hoewel deze auteurs denken dat het niet verplicht is).

Als het gesprek het toelaat, kunnen de aanwezigen in welk tempo dan ook het evangelie bespreken. De Bijbel moet bij de hand gehouden worden, zodat deze geopend en voorgelezen kan worden tijdens deze bijeenkomsten. (Maar let op: Proselytiseren is hier niet het doel! Vergeet niet dat het binnenhalen van verloren zielen in onze huizen om hen te intimideren of onder druk te zetten om "zondaarsgebed"-woorden te herhalen die alleen maar leiden tot een verplichte, geïmiteerde bekeringservaring, niets doet voor het koninkrijk. Het heeft zelfs het potentieel om ongeredde mensen op een directere weg naar verdoemenis te plaatsen, zegt Jezus [Matteüs 23:15].

Met het daaropvolgende onderwijs, Bijbelstudie, gesprek, aanbidding (opnieuw, wanneer gepast), communie en gemeenschap zijn we, letterlijk en theologisch, een Nieuw-Testamentische kerk met veel meer flexibiliteit in het schema dan het gebouw op de hoek ooit zou kunnen hebben.

Sommigen zijn misschien niet in staat om mensen bij hen thuis te ontvangen om een aantal redenen, waaronder veiligheidsoverwegingen. Voorzichtigheid zou altijd een prioriteit moeten zijn. Maar als jij dat bent, moet je op de een of andere manier, ergens, met mensen omgaan om het evangelie te brengen buiten de vier vermoeide muren van een kerkgebouw. Misschien is het in de fitnessruimte, de salon, een wachtkamer, een school, de supermarkt, op het werk...

Je snapt het al: "Want waar twee of drie in mijn naam vergaderd zijn, daar ben Ik in hun midden" (Matteüs 18:20).

Elke keer dat je met anderen omgaat en de naam van Jezus op je lippen hebt, heb je het soort kerk dat wordt bevorderd door die radicalen uit het Nieuwe Testament die de wereld op zijn kop zetten en voor altijd het idee van georganiseerde religie veranderden.

En jij kunt het ook!

Geen burn-out in de bediening meer. Je hoeft niet meer iemand te vragen om de klas over te nemen die je geeft op zondagochtend als jij er niet bent. Geen driepunts preken meer voorbereiden midden in een drukke agenda. Je hoeft je niet meer overweldigd te voelen door de verantwoordelijkheden van een actief kerklidmaatschap. Geen verplichtingen meer om tot het einde van de dienst te blijven en, aan de andere kant, niet meer wensen dat de dienst langer had geduurd.

ARTIKEL GAAT VERDER ONDER VIDEO'S

"THE LIES OF MEN & GODS-EPISODE 4": Studie toont aan dat de Egyptische farao genetisch gemodificeerd was met buitenaards DNA.

"THE LIES OF MEN & GODS-EPISODE 3: TOM HORN KWAM HET LUCIFER-APPARAAT TEGEN OP DE BERG GRAHAM TOEN EEN APACHE WAARSCHUWDE VOOR REUZEN!

We kunnen het niet vaak genoeg zeggen: Eenvoud is de sleutel in dit soort aanbidding en bediening, of het nu gaat om een vriend uitnodigen voor een etentje, iemand meenemen naar de bibliotheek en onderweg in de auto over God praten, of iemand korting geven op de kapper of een olieverversing terwijl je die persoon eraan herinnert dat de Schepper een plan heeft voor zijn of haar leven.

Dit maakt bediening organisch, ongedwongen en welkom voor de toehoorders, omdat de intensiteit kan worden aangepast aan de behoeften van het individu. En als de Kerk op deze manier weer tot leven zou komen, zou het niet zo'n schok zijn als, in vervulling van de profetie, het instituut afvallig wordt en ware gelovigen ondergronds gedwongen worden. We blijven gewoon doen wat we al doen!

Afgezien van het feit dat we de christelijke praktijk buiten het gebouw op de hoek brengen om niet afhankelijk te zijn van het instituut als onze enige toekomstige levenslijn - wat op zichzelf al een geldige reden is - is er al lange tijd behoefte aan een nieuw soort gemeenschap binnen het Lichaam van vandaag. De Kerk als instituut is voortdurend achteruitgegaan. Ware gelovigen zijn moe van "spiritualiteitswedstrijden" tussen gelovigen en interkerkelijk gekibbel, druk om bij te blijven met de Joneses, "feel-good" (maar theologisch gebrekkige) aanbiddingsliederen en preken, en focus op gevoelens en/of welvaart boven de Grote Opdracht en de "neem dagelijks het kruis op" boodschap van Christus.

Ondertussen is het evangelie in de afgelopen jaren niet "op straat gebracht" zoals het zou moeten. We missen een enorme kans terwijl het Westen nog vrij genoeg is om zoveel mogelijk mensen te bereiken. Dit is vooral waar naarmate de verlorenen langer het gevoel hebben dat de kerk op de hoek niet gastvrij voor hen zal zijn, wat een perceptie is die elke dag toeneemt naarmate ons Lichaam verder gepolariseerd raakt door de onbijbelse trends van de cultuur. Toch hebben veel oprechte christenen om de zojuist genoemde redenen het gevoel dat het "uitnodigen van ongelovigen naar de kerk" gewoon niet meer de oplossing is. Bovendien zullen bepaalde evangelisatiemethoden uit het verleden - zoals op de hoek staan preken, traktaten uitdelen of aanbieden om te bidden voor de noden van vreemden langs de kant van de weg - steeds minder welkom zijn in sommige steden, zelfs als ze niet in vlammen opgaan of rellen veroorzaken.

Maar als de kerk op de hoek uit den boze is, hoe kunnen ware christenen dan getuigen van ongelovigen als het vermoeide, rituele "zondaarsgebed in het midden van een koffieshop" hen ongemakkelijk doet voelen, zoals wij weten?

Het bereiken van de verlorenen lijkt steeds onoverkomelijker te worden in het huidige sociale en politieke klimaat... en christenen hongeren uit om gelijkgestemde mensen te ontmoeten wiens wandel met Christus oprecht is.

Het motto dat deze auteurs aan het Jericho Project hebben gekoppeld is: "De verlorenen bereiken en de schapen scherpen." Het is voor zowel gelovigen als ongelovigen. We willen de verlorenen bereiken met de boodschap van het Evangelie van Christus op een manier die ze misschien nog nooit hebben gehoord en in een niet-intimiderende, ontspannen sfeer die niet aanvoelt als "kerk". Maar door te delen wat we weten met medegelovigen - en door uitgedaagd en aangescherpt te worden door wat zij weten - "IJzer scherpt ijzer, en de ene mens scherpt de andere" (Spreuken 27:17). Er is niet "één voorganger" wiens fulltime verantwoordelijkheid het is om de enige onderwijzende leider van de kudde te zijn. Integendeel, in dit model wordt iedereen in gelijke mate bediend. Een bijkomend voordeel van het delen van perspectieven is dat het gelovigen dwingt om te accepteren dat we niet alles weten; een ander gezichtspunt kan een zielenredder zijn (misschien zelfs letterlijk).

Nog een voordeel: in een één-op-één setting wordt onze aandacht volledig gegeven aan slechts één gast of familie in plaats van verdeeld over een menigte. Dit geeft onze gasten de kans om 1) vrijuit te delen zonder de (soms intimiderende of remmende) druk van de aanwezigheid van anderen, 2) vragen te stellen die traditioneel misschien nooit beantwoord zouden worden in de kerk, 3) hun eigen persoonlijke problemen aan te pakken in plaats van te hopen dat de preek zondagochtend zal behandelen wat ze willen horen, 4) zoveel tijd nemen als ze nodig hebben om het onderwerp te bespreken, 5) ze het gevoel geven dat ze een ereplaats hebben aan onze tafel, 6) ze de kans geven om zich op de Heer te richten zonder het drama dat soms gepaard gaat met naar de kerk gaan, en 7) ze laten weten dat we genoeg om ze geven om een bijeenkomst speciaal voor hen te plannen.

Door dit allemaal te doen, "eisen we ons territorium en ons land terug", net zoals de krijgers in de oudheid deden voor Jericho. We wijden onze eigen huizen toe aan het doel van de Heer en laten anderen zien hoe ze hetzelfde kunnen doen. Dit brengt gezinnen dichter bij elkaar, leert ons hoe we onze problemen via een Bijbelgerichte strategie kunnen aanpakken en brengt Jezus terug in het gezin, niet alleen in het kerkgebouw (waar Hij waarschijnlijk toch al buiten staat, klopt en hoopt te worden binnengelaten [Openbaring 3:20]).

Natuurlijk is niets van een initiatief als dit bedoeld om de kerk als instituut te "vervangen" of "over te nemen"; het is eerder een aanvulling. Niemand aan deze kant vertelt iemand anders om de kerk te verlaten. Met dat in gedachten willen we lezers uitdagen om te bidden om iets soortgelijks te doen, iets dat al dan niet lijkt op wat we hier hebben beschreven. Door met lezers te delen wat we hebben gedaan, willen we niet inspireren tot een nieuw bedieningsidee en mensen vervolgens houden aan een structuur die we hebben geschetst. Een van onze medewerkers in de bediening, met wie we onlangs een gesprek hadden over het Jericho-project, zei: "Structuur doodt een beweging". Een andere collega zei tijdens een diner in het kader van het Jericho-project: "Ik haat het als ik zie dat christenen moe worden van iets wat ze in de kerk zien, besluiten om zelf iets buiten de kerk te beginnen, zoals deze huiskerken die je ziet, en dan geleidelijk aan datgene wat ze geleerd hebben van de gestructureerde westerse diensten erin brengen, zodat ze weer terug zijn waar ze begonnen zijn." Maar hoe het er ook uitziet, als de Heer je gevraagd heeft om iets buiten het instituut van de Kerk te doen, wees dan gehoorzaam! Als Hij dat niet heeft gedaan, bid dan of Hij zoiets voor jou in gedachten heeft! Bedien iemand op een manier waarop de kerk gefaald heeft. Bedien iemand op een manier waarvoor de geïnstitutionaliseerde Kerk nooit in het leven is geroepen! Dit is het echte Lichaam van Christus!

We hebben ook de verantwoordelijkheid om Christus te weerspiegelen in alles wat we doen. Als je besluit om de Jericho Challenge aan te gaan en vanuit je huis te gaan bedienen (of iets dergelijks), dan moet elke stap die je zet een poging zijn om de Heer te behagen. Plannen om op zaterdag een lunch te organiseren voor een stel uit de kerk en dan een paaldans aanbiddingssessie te houden na een paar glazen wodka, zou niet welgevallig zijn voor de Heer. Als het Lichaam van Christus moeten we Jezus vertegenwoordigen in alles wat we doen, of we nu in een kerkgebouw zijn of niet. Geen enkele poging om "buiten het gebouw kerk te vieren" geeft ons de vrijheid om ons te gedragen op een manier die in strijd is met het Woord van God. Als we iemand anders willen zegenen, maar we kennen de Schrift niet goed genoeg om deze met gezag te onderwijzen of om te herkennen wanneer een activiteit in strijd is met de richtlijnen die ons in de Bijbel zijn gegeven, dan moet het lezen van de Schrift "de" activiteit van het evenement zijn... geen geroddel, geen veren schudden van de dakspanten, geen geestelijk baren, geen Salome's dans van de zeven sluiers, geen onzin. Gewoon vrienden uitnodigen om de Bijbel te lezen met gelijkgestemde gelovigen kan net zo verfrissend zijn als al het andere. En onthoud altijd dat "Ik weet het niet" zeggen als je een vraag over de Bijbel krijgt, terwijl het de waarheid is, nooit verkeerd is. "Laten we het opzoeken en samen lezen" is een mooie en nederige suggestie waarvan veel mensen buiten het Lichaam van Christus alleen maar zouden willen dat ze die vaker hoorden, omdat de kerk de reputatie heeft gevuld te zijn met een stelletje veroordelende betweters.

We hebben nog een laatste suggestie voor je als je dit soort bediening overweegt. In feite kan, zonder dit, geen enkele bediening succesvol zijn: We moeten weer verkondigen dat Jezus zowel Redder als Heer is. Veel kerken, in antwoord op de moderne cultuur, drukken Jezus' liefde en vermogen om te redden uit - en dat is goed - maar ze komen te kort om te onderwijzen dat degenen die Hem als Redder accepteren, Hem ook de heerschappij over hun leven moeten geven. Als we dit vergeten, maken we reclame voor "een andere Jezus", waar we in 2 Korintiërs 11:4 voor gewaarschuwd worden. Jezus wordt dan gereduceerd tot weinig meer dan een kameraad die gratis snoep uitdeelt op straathoeken, maar die nooit transformerende macht krijgt in het leven van een individu. Vaak vallen mensen die verzuimen om zich aan Jezus als Heer te onderwerpen terug en wordt het christendom het zoveelste vinkje op een lijst van dingen die ze geprobeerd hebben, maar die niet werkten. Waarom? Omdat er twee manieren zijn om Jezus in onze levens uit te nodigen: 1) We vragen Hem om ons te "redden" en staan Hem toe om de ruimte die we in ons leven hebben gecreëerd op te vullen zolang Hij niet tegen de meubels stoot; of 2) We geven ons hele leven aan Hem over en begrijpen dat we door Hem te vragen om ons te "redden" van onze zonden, we Hem vragen om ons te verlossen van datgene wat ons doet zondigen. Als we dit doen, geven we Hem niet alleen toestemming om in onze ruimte te komen; we nodigen Hem uit om alles wat nodig is om ons werkelijk te transformeren in de nieuwe schepping, zoals ons beloofd is in 2 Korintiërs 5:17, opnieuw in te richten. Decennialang is God in de Westerse kerk steeds meer gereduceerd tot twee dingen: 1) een 'noem het en claim het' Kerstman die alles uitdeelt waar mensen om vragen zolang ze het maar in 'Zijn naam' vragen; en 2) de verlosser die geen gevangenisstraf nodig heeft in ruil voor verlossing. Elke benaming ontneemt Hem Zijn waardigheid en autoriteit. Het is tijd om Hem terug te zetten op de troon die Hij verdient in onze kerken en onze persoonlijke levens.[iii]

Het begint als we Hem terugzetten als Redder en Heer van allen...

Stel je een actieve, levendige en organische kerk voor die elke dag op straat werkt om zoveel mogelijk zielen te verzamelen als we kunnen, terwijl we blijvende bekeringen bevorderen! Dit is waar we jou toe aanmoedigen om deel van uit te maken door middel van de Jericho Beweging. Wat zal er gebeuren als de regering de kerk vertelt dat ze niet kan samenkomen vanwege weer een pandemische lockdown? Dan blijven we gewoon doen wat we op straat doen! Wanneer de machthebbers het kerkinstituut als hatelijk bestempelen en proberen te sluiten? Mkay, nogmaals, laten we de straat op gaan! En op de dag dat de kerk aan de top afvallig wordt en de echte kerk ondergronds gaat? Dan zijn we al geoefend en klaar.

Denk je eens in: als elke persoon die geraakt is door dit bedieningsidee het ook maar één keer zou herhalen en de uitdaging zou doorgeven aan een ander in een "geef-het-door" gebaar, dan zou er een zeer krachtige beweging in de stijl van het Nieuwe Testament kunnen ontstaan die het potentieel heeft om ontelbare geestelijk uitgehongerde mensen te dienen.

We zouden, als God deze inspanning zegent, het prille begin kunnen zien van hoe het Rest van de Eindtijd actief zal blijven...en levend, wat er ook gebeurt.

De wereld om ons heen is al geconditioneerd om Antichrist en de eindtijdagenda van de vijand te omarmen. Dit kan gemakkelijk worden gezien als we kijken naar wat er al wordt uitgevoerd. We hebben laten zien, door onze bespreking van de manipulatiemethoden die op grote schaal in ons land worden gebruikt, dat veel praktijken en activiteiten die door vorige generaties snel zouden zijn afgewezen - zoals socialisme, euthanasie en zelfs pedofilie - nu al snel als aantrekkelijke bewegingen aan de samenleving worden aangeboden. Op deze manier is de wereld al voorbereid op het ondenkbare. Er is maar één stem die hoop en richting kan bieden in tijden als deze, en dat is het Woord van Jezus Christus. De kerk is geroepen om een baken te zijn voor de verlorenen, maar toch hebben deze auteurs laten zien dat een groot deel van de kerk de wereld zal leiden naar de vernietiging in de eindtijd die in Openbaring wordt voorspeld. Het is tijd om te stoppen met wachten tot iemand anders het religieuze instituut repareert. Het is tijd voor ons om het Woord op te pakken en een verschil te gaan maken in de cultuur om ons heen - en in onze religieuze instituten - als die inderdaad gered kunnen worden.

ARTIKEL GAAT VERDER ONDER VIDEO'S

"THE LIES OF MEN AND GODS - EPISODE 2": Wat zit er achter vliegende serafijnen, reptielen en portalen die boven bergen openen?

"THE LIES OF MEN AND GODS - EPISODE 1": Het Vaticaan, buitenaardse wezens en regeringselites. Is het allemaal toeval?

Toen Jezus met zijn discipelen over de aarde wandelde, beloofde Hij hen: "Op deze rots zal ik mijn kerk bouwen en de poorten van de hel zullen haar niet overweldigen" (Matteüs 16:18). De "poorten van de hel" zelf, mensen. Voor zover het de verliezers aan de donkere kant betreft, is dat een collectieve massa van alle grootste machten van de hel, samengebald in één zielige handlappoging tegen Christus - een collectief lichaam van demonen en duivels dat Hij kan uitroeien met minder moeite dan het kost om een onzichtbaar vingertopgeweer af te vuren.

Vanaf het gezegende moment dat Jezus begon met het bouwen van "Zijn Kerk" tot op de dag van vandaag, en verder in de eeuwigheid, zal Zijn Kerk standhouden en Zijn wil en doel volbrengen. Daar valt niet over te twisten. Niet lang na Zijn opstanding, maar voordat Hij opsteeg naar de Vader, gaf Hij Zijn discipelen de Grote Opdracht, waarmee Hij Zijn belofte om Zijn Kerk te bouwen zou vervullen. Zij die in Jezus geloofden moesten gedoopt worden: een geestelijk symbool van de dood van het oude leven, transformatie in het nieuwe leven door de reinigende kracht van het bloed en officiële aanneming in de familie van God. Daarna moesten ze echte discipelen maken door deze nieuwe gelovigen alles te leren wat Christus hen had opgedragen en onderwezen. Dus het zeer eenvoudige en directe doel van het Lichaam is om het Evangelie van Jezus Christus te verkondigen en te onderwijzen, de nieuwe gelovigen te dopen en door te gaan met hen de wegen van Christus te leren. En hier is geen overwicht tegen. Als "de poorten van de hel" dat niet kunnen, dan kan ook geen enkele politieke of sociale beweging, regeringsleider, secularisatietrend, syncretistische agenda of wat dan ook dat.

Onthoud wat het Woord je heeft beloofd!

Sommige preken maken ons tegenwoordig aan het lachen. Predikers steken in hun (volkomen onschuldig en vertederend) sarcasme de draak met de "twaalf mannen die Jezus uitkoos" of iets dergelijks. Maar Christus wist duidelijk wat Hij deed.

Nadat Matthias was gekozen om Judas als twaalfde discipel te vervangen nadat Judas zelfmoord had gepleegd toen hij hoorde dat Jezus gekruisigd zou worden (zie Handelingen 1:12-26), zagen de naaste volgelingen van Jezus - aanhangers van het geloof - zich geconfronteerd met het zeer reële vooruitzicht van bittere vervolging, gevangenschap en zelfs executie. Ze voelden een constante angst, niet wetend of het volgende moment in vrede of wanhoop geleefd zou worden. Een immens sterke afwijzing van Jezus als de Messias van God door de gevestigde religieuze hiërarchie had de weg vrijgemaakt voor een historisch ongeëvenaarde tirannie. Velen in de leiding van de tempel en de synagoge, en ook overheidsinstanties, gebruikten hun verheven posities om te proberen de groeiende groep "Christus-volgelingen" (of "Volgelingen van de Weg") in de eerste eeuw de kop in te drukken of uit te roeien, maar elke poging zou mislukken. De levendige, gepassioneerde, niet te stuiten discipelen van Christus, van wie er al snel veel meer waren dan "twaalf", gaven alles, inclusief hun leven, omwille van de Grote Opdracht van hun Heiland. En hoe slechter het werd voor de wegbereiders van de Messiaanse Kerk, hoe luider hun stem werd. Ze stierven op bloedige, wrede manieren: sommigen werden gestenigd; anderen werden in tweeën gezaagd of van gebouwen gegooid. Na alles verloren te hebben, keken deze helden van het geloof uit naar de beloofde eeuwigheid in de aanwezigheid van God. De Kerk, de ware Kerk van Jezus Christus, werd gebouwd op de belofte van Christus en de kracht van de Heilige Geest met behulp van de mensen die er alles voor over hadden om de corrupte wereld onomkeerbaar op zijn kop te zetten.

In het ergste geval gaat het Christendom een tijdje ondergronds terwijl het zichzelf versterkt ter voorbereiding op een explosieve herrijzenis volgens Gods timing... maar het Restant sterft nooit. De zuidelijke gospelzanger en liedjesschrijver Bill Gaither kende deze waarheid als geen ander, zoals hij schreef in zijn "The Church Triumphant" tussenspel:

God heeft altijd een volk gehad. Menig dwaze veroveraar heeft de fout gemaakt om te denken dat hij de stem van de kerk van Jezus Christus tot zwijgen had gebracht en haar licht had gedoofd omdat hij haar uit het zicht had verdreven, maar God heeft altijd een volk gehad. De krachtige stroom van een ruisende rivier wordt niet minder omdat hij gedwongen wordt ondergronds te stromen. Het zuiverste water is de stroom die kristalhelder in het zonlicht uitbarst nadat hij zich een weg heeft gebaand door vast gesteente. Er zijn charlatans geweest die, net als Simon de tovenaar, probeerden om op de vrije markt die kracht te ruilen die niet gekocht of verkocht kan worden, maar God heeft altijd een volk gehad: mannen die niet gekocht konden worden en vrouwen die niet te koop waren. Ja, God heeft altijd een volk gehad! Er zijn tijden van rijkdom en welvaart geweest waarin de boodschap van de kerk bijna tot vergetelheid was verwaterd door degenen die ernaar streefden om de kerk sociaal aantrekkelijk, netjes georganiseerd en financieel winstgevend te maken, maar God heeft altijd een volk gehad! Ja, het is verguld, in purper gedrapeerd en met juwelen ingelegd. Het is verkeerd voorgesteld, belachelijk gemaakt, geprezen en geminacht, maar God heeft altijd een volk gehad. En deze volgelingen van Jezus Christus zijn, afhankelijk van de grillen van de tijd, verheven tot heilige leiders en gemarteld als ketters. Toch marcheert door dit alles heen dat machtige leger van de meek - Gods uitverkoren volk - dat niet gekocht, gevleid, vermoord of tot zwijgen gebracht kan worden. Zij marcheren door de eeuwen heen, de Kerk: Gods Kerk Triomfeert is levend en wel![iv]

Ha! Ben jij net zo enthousiast als wij om deel uit te maken van dit volk? Man, we gaan nooit dood! We geven nooit op! Wij zijn de "Kerk die door het stopteken heen blaast"! En als we tot stilte of "postchristelijke" minderheidsgroepen worden gedwongen, gaan we op onze knieën en wachten we op die dag waarop we als die kristalheldere stroom door de vaste rots zullen barsten en helderder zullen schijnen dan alles wat de wereld aan de oppervlakte heeft!

Wees niet bang voor de komende kerkscheuring. Omarm de reiniging ervan.

Rouw niet om de hoer. Blijf je richten op het bereiken en liefhebben van de mensen die Jezus ons opdroeg.

Het model van Jezus werkt, want tijdens de Intertestamentische periode en het begin van het Nieuwe Testament - toen orale traditie, wetticisme, oordelen, regels en "heiliger dan gij" alles vertegenwoordigden wat "religie" te bieden had - maakte Jezus duidelijk (Johannes 13:35) dat het ware kenmerk van authentieke discipelen van Christus hun liefde voor elkaar is. En zo werden velen gelovig en hun voortdurende uitingen van liefde onderscheidden hen van de rest van de wereld. Deze "Christelijke Kerk" was gebouwd op de leerstellingen en doctrines van dezelfde Jezus Christus, die al had bewezen - met Zijn leven, werken, wonderen, tekenen, opstanding, hemelvaart en elke machtsvertoon dat sindsdien in Zijn Naam is uitgevoerd - dat Hij de Heer is.

De ware Kerk van Jezus Christus kent geen grenzen en stopt voor geen enkele kracht. De Kerk als instituut is ontstaan uit de Kerk als Lichaam, niet andersom. Je kunt het Overblijfsel niet doden, want het bestaat uit Geestvervulde radicalen zoals de Twaalf over de hele wereld, verkocht voor Jezus en bereid om alles te doen wat nodig is om te gedijen in Zijn roeping, en het zal altijd blijven bestaan, zelfs tot het einde.

Eindnoten

[i] Corduan, W., Pocket Guide to World Religions (Downers Grove, IL: InterVarsity Press; 2006), 39.

[ii] Laney, J. C., “Fishing the Sea of Galilee,” from B. J. Beitzel & K. A. Lyle (Eds.), Lexham Geographic Commentary on the Gospels (Bellingham, WA: Lexham Press; 2016), 165.

[iii] Jaffe, M., Great Commission Strategies, 2nd Ed. (Springfield, MO: Global University; 2017), 20–26.

[iv] Bill Gaither, “The Church Triumphant,” from the album “Reunited” by Gaither Music Group , track 11, “interlude,” released September 8, 2009. Quoted with permission from Adam DeBolt, Music License Clearance Royalty Administrator for the Gaither Music Company, Alexandria, IN, via an archived email delivered to Donna Howell on September 23, 2019 at 9:07 AM; https://www.capitolcmglicensing.com/ .

Bron: PART 29: LIES OF MEN AND GODS—The Jericho Project, A “New Testament” Homecoming » SkyWatchTV