Wat is nu de gangbare leer in veel reform. kerken? Wel, dat met
de wederkomst van de Heer ook het einde van de wereld is gekomen en
dan alle mensen in het laatste oordeel komen. Eén oordeel en
één totale opstanding van gelovige en ongelovige
mensen. Terwijl de bijbel spreekt over de tweede opstanding.
In deze visie is geen ruimte voor een aards koninkrijk, onder
regering van koning Jezus. Het duizend jarig rijk is nu op
aarde, de satan gebonden en niet meer in staat om te verleiden dat
de kerk zou ondergaan.
Toen keizer Constantijn het christendom als staatsgodsdienst
aanwees is men met de gedachte gaan spelen dat nu de hele wereld
onder de heerschappij van de christenen was gebracht dit toch dan
het duizend jarig moest zijn.
Het Constantijnse corpus christianum was een feit. De paus
aanvaarde de politieke macht in 538, nadat de Oost-Goten totaal
waren verslagen bij hun aanval op Rome.
Deze macht is het Pausdom weer kwijt geraakt in het jaar 1798 toen
de Paus Pius de zesde gevangen genomen werd door de Franse generaal
Berthier. een tijdperk van 1260 jaar. zie Dan. 7: 25-26 en Openb.
12:6. Hiermee wordt al aangegeven dat dit een antichristelijk rijk
is een voorvervulling van wat straks in alle hevigheid zal los
barsten. De zevende dag adventisten geloven dat toen het
antichristelijk tijdperk ten einde was gekomen.
Dit rijk is niet het rijk van de antichrist zoals dus sommige
christenen geloven. Wel wordt een deel van de kerk onder
heerschappij van de boze geesten gebracht en er worden dan ook
allerlei rituele en gebruiken uit de oude heidense godsdiensten in
de kerk ingebracht.
Zelfs de rustdag wordt veranderd van de Sabbat naar de Zondag een
dag waarop alle oude goden als Horuss, Jupiter en Janus werden
vereerd. Een gebruik ook door de protestantse kerken, waarvan de
aartsbisschop van Baltimore J. Gibbons zei dat dit aan gaf dat
daarmee de protestanten erkenden dat de kerk gerechtigd was om
waarheden vast te stellen die niet in de Heilige Schrift zijn te
vinden. “Want men kan de bijbel doorlezen van begin tot eind
en nergens zult ge een woord vinden over de
zondagsheiliging”, aldus de bisschop.
Beelden worden in de kerk gebracht en aanbeden. Het onderwijs wordt
daarop aangepast want de geboden in het catechetisch onderwijs
worden als volgt: het 2e gebod wordt geschrapt, waarin het
aanbidden van beelden wordt verboden. Het 10e gebod wordt in twee
delen gesplitst, om toch weer tot tien geboden te komen. Ook hier
in het antichristelijk denken van verandering van tijd en wet.
Verder wordt het kerstfeest ingesteld op een datum die de
oorspronkelijke geboortedag was van de god Mithras en in een maand
waarin alle heidenen de terugkeer van het licht vieren. De datum
waarop de wijzen in Bethlehem Jezus aanbaden. Die relatie is er
wel. Op die manier werd het duister met het licht verweven en
hiervoor waarschuwde Paulus al in de brief naar de Korinthiërs
en wel in 2 Kor.6:14 ev.
In de tweede eeuw was men al afgeweken van de viering van Pesach op
de 14e Nissan, dat valt in onze maanden Maart-April, afhankelijk
van de maanstand.
Al deze dingen leert men met de verwijzing naar de tekst van
Matth. 16:19. “Ik zal U de sleutels geven van het koninkrijk
der hemelen en wat gij op aarde binden zult, zal gebonden zijn in
de hemelen en wat gij op aarde ontbinden zult, zal ontbonden zijn
in de hemelen.”
Terwijl Jezus ook zegt dat Hij niet is gekomen om de wet of de
profeten te ontbinden maar om te vervullen. Ook laat de kerk de
Tora los met als argument dat omdat de straf opgeheven was men ook
de wet niet meer hoeft te houden. Het is alsof een regering besluit
om geen boetes meer te heffen op de overtreding van de wetten en de
mensen daardoor alle regels zouden kunnen overtreden zonder
gevolgen.
We weten natuurlijk wel beter, zelfs dan zouden we ons
aan alle regels moeten houden zonder in chaos te vervallen.
De kerk verbiedt dan ook het bijbel lezen door de leek en dat wordt een
gesloten boek voor de gelovigen. Men kent de regels die G’d voor
ons leven heeft dan ook niet meer. Dit moeten dan de kenmerken zijn
van een duizendjarig rijk (geref. leer) die met de reformatie ook
nog los barst in een hevige vervolging en onderlinge strijd.
Na de hervorming blijft men steunen op de wereldlijke gezagdragers
en weer is Christus niet het Hoofd van de kerk en al snel wordt de
kerk weer onder de staatsmacht gebracht in div. landen en is het
geloof weer in strenge regels en wetten verpakt, die door de
plaatselijke kerk niet meer zijn te doorbreken, als alleen door
afscheiding.
Dit is wel gedaan door de evangelische gemeenten, die van geen
hoger kerkelijk gezag willen weten dan de plaatselijke gemeente
alhoewel die ook soms ook gebukt gaan onder leiders.
In het begin van de hervorming is er de verwachting van een
komend duizendjarig rijk weer gaan leven bij de protestanten, maar
dat is geen lang leven beschoren.
De kerk splitst zich in tweeën; enwel in die mensen die zich
laten over dopen en zij die de kinderdoop blijven aanhangen.
Deze wederdopers willen van geen hiërarchie weten in de kerk
en wensen een strenge handhaving van de tucht, nadat men is
toegelaten op belijdenis en men ook getuigenis geeft naar buiten
toe. Dit, omdat men van mening was dat veel mensen uit gewoonte
naar de kerk kwamen en niet omdat men bij Christus gemeente
behoorde. Vandaar ook de wens tot de volwassendoop.
En dat was wel waar. Hele dorpen gingen over naar de protestantse
leer en dat zal niet altijd uit overtuiging zijn geweest, maar
omdat de notabelen dat zeiden.
In de 19e eeuw komt aarzelend de gedachte op van een komend
herstel van Israël en een komend duizendjarig rijk de kerk
binnen. Een klein deel van de predikanten en anderen krijgen hier
oog voor en gaat men uitzien naar de komst van de Heer. Bij deze
mensen krijgt de lofprijzing van Jezus en zijn komend koningschap
een plaats in de eredienst.
Toch is een groot deel van de predikers nog van mening dat de kerk
de plaats van Israël heeft ingenomen en dat daardoor de kerk
het verbondsvolk is.
Wat een verarming. De gemeente is het Lichaam van Christus en heeft
hemelse beloften, geen aardse.
Terwijl 2 Kor. 3:14 zegt dat onder de voorlezing van het oude
verbond een bedekking blijft die in Christus pas wordt weggenomen.
Wat is dan het aantrekkelijke om in dit verbond te blijven leven.
Het nieuwe van Christus is toch veel glanzender dan de bedekking
van het oude verbond. Daar leven de orthodoxe joden nu nog in. Op
dit moment is de situatie in de Israël gelijk aan de tijd van
na de rondwandeling van Jezus op aarde. De Farizeeër, als de
orthodoxe de Saduceërs, als de liberalen en de Messiaans
belijdende gelovigen zijn daarbij gekomen, zij leven bij elkaar in het Heilige land.
Heilig? Jawel want de Here zegt dat Land van Hem is, en zal
straffen diegene de willen verdelen wat aan Israël is
gegeven.
(Leviticus 25:23) En het land zal niet voor altijd verkocht worden, want het land is van Mij, en gij zijt vreemdelingen en bijwoners bij Mij. (Joël 3:2) zal Ik alle volken verzamelen en afvoeren naar het dal van Josafat, en Ik zal aldaar met hen in het gericht treden ter oorzake van mijn volk en van mijn erfdeel Israël, dat zij onder de volken verstrooid hebben, terwijl zij mijn land verdeelden,
Heel de wereld heeft zich er tegen verzet dat de joden weer een
thuisland zouden krijgen en dit met allerlei embargo's proberen
tegen te werken. Maar als de Here wil geven wie kan dan
tegenhouden? Nu wil men het land weer verdelen tussen de Joden en
de Palestijnen.
Ook Peres en Rabin wilden het land verdelen. Rabin is vermoord en
Peres heeft de verkiezing verloren. Barak die heel ver wilde gaan
met teruggave van land voor vrede. Hij mocht zijn periode niet eens
uit zitten. Wat de leiders na hem nog gaan doen weten we niet maar
een ding is duidelijk dat politici die steun geven aan Arafat in
zijn streven naar joods bezit, komen vaak op een zijspoor te staan.
Mensen die niets van de wil van G’d weten en derhalve blind
zijn.
Jezus heeft de christenen de opdracht gegeven om namens hem de volken vrede aan te bieden en te dopen in de Naam van de Vader, Zoon en H.Geest. Al de volken die dit aan namen kenden vrede. Maar nu zien we hoe de naties deze vrede verwerpen en hun eigen rijk oprichtten. Het antwoord van de Here zal zijn dat Hij zich weer tot Israël zal wenden.
Nee de Here heeft Israël niet verlaten maar omgezien naar
zijn volk in de verdrukking, de Here neemt het volk weer bij de
hand. Door beproeving en loutering zal Hij het leiden naar het
komend koninkrijk op aarde dat zal aanvangen als de Here zijn
voeten zet op de Olijfberg met alle heiligen tezamen zal
wederkomen. Dan zal alle oog Hem zien en alle knie zich buigen en
elke tong Hem belijden. Zijn trouw is eeuwig en het is juist die
trouw die voor ons een bemoediging is, dat Hij ook ons niet zal
verlaten maar trouw volbrengt wat Hij met ons begonnen is.
Het mag uit de voorgaande lezingen al wel duidelijk zijn dat we nu
niet in het duizend jarig rijk leven, omdat het niet beantwoord aan
het beeld dat de bijbel geeft.
De landen leven niet onder de vrede van Jezus.
We zullen gaan zien aan welke kenmerken dit rijk moet voldoen, want dat is in klare taal in de bijbel te lezen.
Het koningschap