De bloedlijnen van de Nefilim

In deze serie hebben we bestudeerd hoe Genesis 6 verslag doet van een tijdperk waarin gevallen engelen de menselijke wereld binnendrongen, menselijke vrouwen tot zich namen en bij deze vrouwen nakomelingen verwekten die uitgroeiden tot reuzen. Sinds een jaar of tien neemt de belangstelling voor Nefilim toe en is er een groot aantal boeken, artikelen en preken over verschenen. Bijbelstudie naar de wereld van voor de zondvloed is echter niet nieuw, integendeel. Reeds in de allereerste generatie christenen geloofden leraren, bisschoppen en zendelingen (sommigen van hen waren nog onderwezen door de apostelen van Christus) dat de zonen van God in Genesis 6 verboden seksuele relaties hadden met menselijke vrouwen, waaruit de half menselijke/half demonische Nefilim (reuzen) voortkwamen. In dit zevende en laatste artikel bespreken we de geschriften van christelijke kerkvaders en Joodse historici uit de eerste eeuwen na Jezus Christus.

Justinus de Martelaar was een filosoof en apologeet in de 2e eeuw (100-165 n.Chr.). Hij was een vurig verdediger van het christelijk geloof. Omdat hij weigerde offers te brengen aan heidense goden, werd hij onthoofd door de Romeinen. Op de vraag waarom hij dit weigerde, gaf hij het beroemd geworden antwoord: "Niemand die goed bij zijn hoofd is, verandert van een waar geloof naar een vals geloof”. Verscheidene van zijn geschriften zijn bewaard gebleven. Hij had veel te zeggen over de demonische invasie waar de Nefilim uit voortkwamen en schreef o.a. het volgende:

"Toen God de hele wereld had gemaakt, alle aardse dingen aan de mens had onderworpen, de hemelse elementen had geordend, zodat vruchten zouden groeien en seizoenen elkaar zouden opvolgen, en de goddelijke wet had ingesteld -want het is duidelijk dat Hij dit alles deed voor de mens- vertrouwde Hij de zorg voor de mensen en alles onder de hemel toe aan engelen die Hij over hen aanstelde. Maar de engelen overtraden deze opdracht vanwege hun fascinatie voor vrouwen. - Tweede Apologie; hoofdstuk V.

Ireneüs (begin 2de eeuw - ca. 202 n.Chr.) was pastor of bisschop van de christengemeente in het huidige Lyon (Frankrijk). Hij was een discipel van Polycarpus, die een discipel van de apostel Johannes was. Zijn verhandeling Tegen Ketterijen is een belangrijk werk tegen het ketterse gnostische christendom, dat in die tijd een bedreiging vormde voor het ware geloof. Over Genesis 6:2 schreef hij:

"De goddeloosheid groeide en verspreidde zich gedurende lange tijd en uiteindelijk kreeg het de hele mensheid in zijn greep, totdat er nog maar een heel klein zaadje van gerechtigheid was overgebleven. Er werden op aarde ongeoorloofde relaties aangegaan, omdat engelen zich verenigden met de dochters van het menselijk ras. Deze vrouwen droegen hun zonen, die vanwege hun buitengewone grootte reuzen werden genoemd. - "Een verhandeling over het demonstreren van apostolische prediking; 18.

Ambrosius, bisschop van Milaan, was een van de meest invloedrijke christenen in de 4e eeuw (337 - 397). Hij was een hartstochtelijk verdediger van de goddelijkheid van Christus en bestreed de ketterse beweging van Arianen. Over de Nefilim schreef hij:

"De reuzen (Nefilim) waren in die tijd op aarde. De door God geïnspireerde schrijver van het bijbelboek zegt niet, zoals dichters vaak suggereren, dat deze reuzen zonen van de aarde waren, maar verzekert dat degenen die deze naam droegen zo werden genoemd vanwege de buitengewone afmetingen van hun lichaam, en dat zij voortkwamen uit engelen en vrouwen". - Ambrosius, Over Noach, 4.8. Genesis 1-11, deel 1, uitg. Andrew Louth, Thomas C. Oden, Marco Conti.

Clemens was bisschop in Rome en leefde in dezelfde tijd als de apostel Johannes. Clemens’ brief aan de christengemeente in Corinthe (Griekenland) is een van de oudste nog bestaande christelijke geschriften buiten het Nieuwe Testament. De Preken van Clemens zijn een reeks geschriften uit de 2de en 3de eeuw, die een dialoog tussen Clemens en de apostel Petrus weergeven. Hoewel ze misschien niet geschreven zijn door Clemens zelf, laten de woorden over de Nefilim zien dat dit in de vroege kerk algemeen werd geleerd:

"Maar zij veranderden zichzelf in mensen, zodat door heilig te leven en te laten zien dat het mogelijk is zo te leven, de ondankbaren werden gestraft; maar omdat zij in alle opzichten mens waren geworden, hadden zij ook deel aan de menselijke begeerte; zij lieten zich hierdoor overmeesteren, vervielen tot gemeenschap met vrouwen en verlaagden zich tot onreinheid; daardoor verloren zij hun aanvankelijke macht en waren zij niet meer in staat terug te keren naar de eerste zuiverheid van hun wezenlijke aard; hun lichaamsdelen keerden zich af van hun vurige wezen, want juist dit vuur werd uitgedoofd door het gewicht van lust en veranderde in vlees en zo betraden zij de onheilige weg naar omlaag. Want zij, geketend door de banden van vlees, werden ingeperkt en stevig gebonden, waardoor zij nooit meer hebben kunnen opstijgen naar de hemelen".Bron: - Clementine Homilies, preek VIII, hoofdstuk XIII.

Lucius Lactantius (250-325) was een christelijk schrijver rond het jaar 300. Ooit was hij heiden en openbaar ambtenaar, maar na zijn bekering nam hij ontslag uit de politiek en kwam hij in dienst als adviseur van keizer Constantijn. Hij schreef vele geschriften ter verdediging van het christelijk geloof. In zijn hoofdstuk "Over het verderf van engelen schreef hij:

"Toen het aantal mensen begon toe te nemen zond God in zijn vooruitziende blik engelen naar de aarde voor de bescherming en voortgang van het menselijk ras om te voorkomen dat de duivel, aan wie Hij vanaf het begin macht over de aarde had gegeven, het menselijk ras door zijn spitsvondigheden zou verderven of vernietigen, zoals hij al eerder had gedaan. Omdat Hij hen een vrije wil had gegeven, drukte hij hen op het hart zichzelf vooral niet te verontreinigen met besmetting van de aarde en daardoor de waardigheid van hun hemelse natuur te verliezen. In duidelijke bewoordingen verbood Hij hen te doen waarvan Hij wist dat ze het zouden doen, zodat ze vooruit wisten dat er dan geen hoop op vergeving meer zou zijn. Toch wist die uiterst bedrieglijke heerser van de aarde hen, terwijl zij onder de mensen verbleven, geleidelijk te verleiden tot allerlei zedeloosheid en verontreinigde hij hen door gemeenschap met vrouwen". - Lactantius, Goddelijke Instituten, Boek II, Ch. XV.

Tertullianus (155-240 n.Chr.) was een christelijke theoloog uit de Romeinse provincie Carthago (Noord-Afrika). Hij heeft zeer veel geschreven; zijn werken vormen de basis van het christelijk denken in het Latijn. Naast de schrijvers van het Nieuwe Testament is hij voor zover bekend de vroegste gelovige die schreef over de drie-eenheid. Over de invasie van engelen in Genesis 6 schreef hij:

"Bovendien onderwijzen onze heilige boeken dat er uit bepaalde engelen, die uit vrije wil afvallig werden, een nog goddelozer duivelsgebroed voortkwam, dat samen met hun verwekkers door God werd verdoemd, inclusief hun leider naar wie wij al eerder verwezen. Voor dit moment is het echter voldoende hen te noemen. Hun grote doel is de ondergang van de mensheid. Al vanaf het eerste begin zoeken boosaardige geestelijke machten onze vernietiging. Daarom brengen zij ziektes en andere tragische calamiteiten aan ons lichaam toe en dringen zij de ziel er met geweld toe aan, onverwachte en buitengewone uitwassen te begaan". - Apology CH. XXII.

Flavius Josephus, een van de beroemdste geschiedschrijvers aller tijden, was een jood die in de jaren na de dood en opstanding van Jezus Christus leefde in het door de Romeinen bezette Judea. Zijn bewaard gebleven geschriften geven duidelijk blijk van zijn uitzonderlijke kennis van het Oude Testament en de geschiedenis van het Joodse volk vanaf de schepping. In zijn meest bekende werk De oude geschiedenis van de Joden schreef hij over Genesis 6:

Want vele engelen Gods gingen relaties aan met vrouwen en kregen zonen die gewetenloos bleken en vol minachting naar alles wat goed is, vanwege het vertrouwen dat zij hadden in hun eigen kracht. De traditie leert dat deze mannen in hun gedrag leken op wat de Grieken reuzen noemen. - "Oudheden van de Joden, Boek I, 3:1, Flavius Josephus, zoals vastgelegd in De werken van Flavius Josephus, William Whiston, Vol. 1, 1843, blz. 16.

De uiteindelijke bevestiging vinden we natuurlijk bij de apostelen van Jezus Christus, die werden geïnspireerd door de Heilige Geest:

"En de engelen die hun oorspronkelijke staat niet hebben bewaard, maar hun eigen woonplaats hebben verlaten, heeft Hij voor het oordeel van de grote dag met eeuwige boeien in de duisternis in verzekerde bewaring gesteld. Evenzo is het met Sodom en Gomorra en de steden eromheen die op dezelfde wijze als zij hoererij bedreven hebben en vreemd vlees hebben nagejaagd. Zij liggen daar als een waarschuwend voorbeeld, doordat zij de straf van het eeuwige vuur ondergaan." - Judas 1:6-7

"Want als God de engelen die gezondigd hebben, niet gespaard heeft, maar hen in de hel geworpen en overgegeven heeft aan de ketenen van de duisternis om tot het oordeel bewaard te worden; en als God de oude wereld niet gespaard heeft, maar het achttal van Noach, de prediker van de gerechtigheid, bewaard heeft, toen Hij de zondvloed over de wereld van de goddelozen bracht; en als God de steden Sodom en Gomorra tot as verbrand en tot de vernietiging veroordeeld heeft en tot een voorbeeld gesteld heeft voor hen die goddeloos zouden leven; en als God de rechtvaardige Lot, die leed onder de losbandige levenswandel van normloze mensen, verlost heeft…" - "2 Petrus 2:4–7

Hoewel er veel verschillende meningen bestaan omtrent het verslag in Genesis 6, over de relaties tussen engelen en mensen, waaruit de Nefilim werden geboren, toch is er geen twijfel over dat het door de eerste gemeenten werd erkend. Hoewel niet alle christenen erin geloven is er zeker niets nieuws aan het hele concept Nefilim. De geschriften van de kerkvaders hebben niet hetzelfde gezag als de Heilige Schrift, maar geven wel opmerkelijke inzichten in de overtuigingen van de eerste gemeente. En er is geen twijfel mogelijk dat de meeste kerkleiders geloofden dat de geschiedenis van de Nefilim op aarde heel reëel was.

* Hiermee is een einde gekomen aan de serie artikelen over de Nefilim. Er valt over dit onderwerp echter nog veel meer te onderzoeken. Wij van Begin en einde zijn zeer verheugd om bij dezen de publicatie te kunnen aankondigen van de eerste uitgebreide bijbelstudie over de reuzen en het verslag in Genesis 6, getiteld Judgment Of The Nephilim(Oordeel over de Nefilim). Uitgebreid onderzoek heeft nieuwe verrassende onthullingen over reuzen aan het licht gebracht, die u in geen enkel ander boek zult vinden. Judgment Of The Nephilim doorzoekt alle tekstgedeelten in de Bijbel die met de reuzen te maken hebben; veel daarvan zijn zelden eerder met Nefilim in verband gebracht. Het boek geeft antwoord op onder meer de volgende vragen:

Wij geven vanuit de Bijbel antwoorden op deze en nog veel meer vragen. Toen wij begonnen aan ons diepgaande onderzoek naar het onderwerp Nefilim, ontdekten we dat er enorm veel niet-aangeboorde en zelden aangehaalde christelijke en joodse geschriften over de reuzen bestaan, die licht werpen op veel vragen die hierover leven. We hebben nu de antwoorden op die vragen gevonden. Als u meer wilt weten over de Nefilim, is dit het boek dat u niet wilt missen. (het boek is Engelstalig; red.)

WAT GELOOFDEN DE KERKVADERS OVER DE NEFILIM?