Wekelijkse nieuwsbrief 8 mei - 15 mei 2025

Shalom vanuit een prachtige lentedag in Galilea! Vandaag wordt het rond de 25 °C, maar dat zal ook het laatste zijn. Morgen begint het weer op te warmen en zaterdag kan het wel 39 °C worden, een mooie afsluiting van onze eerste Bijbelreis sinds 7 oktober.

We hadden vol spanning uitgekeken naar de dag waarop we onze reizen naar het Heilige Land weer konden starten. Niets brengt de Bijbel zo tot leven als het lopen over de grond waar zoveel gebeurtenissen hebben plaatsgevonden. Als je de oude verhalen die je misschien al sinds je kindertijd kent, later in je leven leest, kun je je de scènes voor je ogen zien en je de gebeurtenissen voorstellen.

Een droom van mij kwam zondag uit toen de reisgroep naar CONNECT kwam. Toen we voor het eerst dit hoofdkwartier in Galilea voorstelden, was een van de mogelijkheden die ons enthousiast maakte dat we bezoekers konden ontvangen in het gebouw. Toen de eerste groep binnenkwam, was ik dolgelukkig. We konden wat lesgeven, ik kon vragen beantwoorden en daarna was er tijd voor gezelligheid en het signeren van boeken. Het was een door God gezegende gelegenheid!

Er doen geruchten de ronde in de media en op internet dat president Trump Israël in de steek heeft gelaten ten gunste van de Golfstaten. Ik zal daar hieronder uitgebreid op ingaan. Maar ik wil dat u weet dat wat de president van de Verenigde Staten of enig ander land ook doet, geen invloed kan hebben op het toekomstplan dat God voor mijn volk heeft. Het volk van Israël is Gods uitverkoren volk en ons land is ons duizenden jaren geleden, in de tijd van de aartsvaders, gegeven. Er zijn millennia verstreken en rijken zijn gekomen en gegaan, maar Israël blijft bestaan. Waarom? Omdat God dat heeft beloofd en Zijn woord onherroepelijk is.

Dat is de boodschap die in mijn nieuwe boek, The Israel Decree, te vinden is. Het aantal tegenstanders, zowel buiten de kerk als binnen haar gewijde muren, neemt toe. Zij veroordelen het volk Israël als een verworpen of vervangen volk. Als zodanig voelen zij zich gerechtigd om de daden van de Israëlische staat te bekritiseren en te veroordelen. The Israel Decree geeft een historische, politieke en bijbelse grondslag voor het bestaansrecht van Israël en legt duidelijk Gods eeuwige beloften vast aan het volk door middel waarvan Hij Zichzelf aan de wereld heeft geopenbaard. Het boek is kort, gemakkelijk te lezen, maar krachtig van inhoud. Meer dan enig ander boek dat ik heb geschreven, zou ik u willen aanmoedigen dit boek te lezen en door te geven aan uw vrienden en familie – vooral aan degenen onder u die zonen en dochters hebben die in het najaar naar de universiteit gaan. U kunt het vinden op de website van Behold Israel of bij de meeste boekhandels.

Midden-Oosten & daarbuiten

Een evenwichtig perspectief op Trumps reis naar het Midden-Oosten
Elke keer als ik iets kritisch zeg over Donald Trump, weet ik één ding zeker: ik ga abonnees verliezen. Het is een vast patroon. Daarom begin ik dit nieuwsbericht met te zeggen dat Donald Trump op zijn slechtste dag nog altijd lichtjaren beter is dan Kamala Harris op haar beste dag. Ik mag Donald Trump graag. Als ik Amerikaans staatsburger was geweest, had hij mijn stem gekregen. Maar het feit dat ik iemand steun, betekent niet dat ik het niet met hem oneens kan zijn en hem op zijn plaats kan zetten als ik vind dat hij dat verdient. En wat deze reis naar het Midden-Oosten betreft, vind ik dat hij op een aantal punten terecht op zijn plaats gezet mag worden.

Het begon niet met deze reis. Nog voordat hij naar mijn buurt vertrok, sloot zijn regering een staakt-het-vuren-akkoord met de Houthi's. Op de een of andere manier vergat hij dit in alle heisa aan Israël te melden, waardoor wij via de media over de overeenkomst hoorden. In wezen zei hij dat hij, zolang de Jemenitische terroristen geen Amerikaanse schepen aanvallen, zal afzien van het droppen van duizenden kilo's explosieven op hun steden en havens. Nergens in dat verdrag staat dat er geen kruisraketten op Israël mogen worden afgevuurd. Terwijl Trump in Saoedi-Arabië een toespraak hield, vloog er zelfs een door de Houthi's afgevuurde raket over dat land op weg naar mij. De president deed ook uitspraken over de mogelijkheid om Saoedi-Arabië toe te staan een eigen nucleair programma te ontwikkelen, een besluit waar Israël graag bij betrokken had willen zijn, aangezien het koninkrijk Saoedi-Arabië onze buur is.

Ik zal hier verder op ingaan in de context van de onderstaande verhalen. Maar laat ik vooropstellen dat ik begrijp dat dit een zakelijke reis is en dat de president een zakenman is die Amerika op de eerste plaats zet. Ik neem hem dat niet kwalijk. Dat is waarvoor hij is gekozen, en het zou oneerlijk zijn om van hem te verwachten dat hij de Bijbel boven het bedrijfsleven stelt. Hij is niet alleen een zakenman, maar ook een zakenman uit New York. Dat betekent dat hij te maken heeft gehad met allerlei soorten mensen, ongeacht hun karakter, in vakbonden, in de bouw, bij de overheid, in de ruimtelijke ordening, in het rechtssysteem, waar dan ook. Het lijkt me duidelijk dat het gezegde 'met honing vang je meer vliegen dan met azijn' een belangrijke rol speelt in zijn filosofie. Ik probeer dat in gedachten te houden als ik hem zie schuifelen met de emir van Qatar en hem de nieuwe Syrische president, op wiens hoofd vier maanden geleden nog een prijs van 10 miljoen dollar stond, een “jonge, aantrekkelijke man” hoor ik hem noemen. Ondanks de nepnieuwsmedia zijn er geen aanwijzingen dat president Trump de Israëlische premier Netanyahu voor de bus heeft gegooid. De Verenigde Staten zijn nog steeds onze grootste bondgenoot, en ik zie dat onder deze regering niet veranderen.

Koninklijke ontvangst in Saoedi-Arabië
President Donald Trump landde dinsdag om 10.00 uur lokale tijd in Riyad, Saoedi-Arabië, waar hij werd onthaald met de grootse pracht en praal die past bij de machtigste man ter wereld. Hij werd bij het vliegtuig opgewacht door kroonprins Mohammed bin Salman (MBS), die als premier en de facto leider van het land optreedt namens zijn 89-jarige, zieke vader. De twee wereldleiders voerden productieve gesprekken, met als resultaat dat Saoedi-Arabië zich ertoe verbond 600 miljard dollar te investeren in de Amerikaanse markt, waaronder 142 miljard dollar in een defensieovereenkomst. Zoals ik hierboven al vermeldde, gaf de president voorafgaand aan zijn reis aan dat Washington mogelijk zal meegaan in de ambitie van Riyad om een kernmacht te worden. Aangenomen mag worden dat dit onderwerp tijdens het bezoek van Trump verder is besproken.

Een land waar vliegtuigen en geld in overvloed zijn
Vanuit Saoedi-Arabië vloog president Trump naar Doha, Qatar, waar hij opnieuw als een koning werd onthaald. Ik vind het alleen jammer voor hem dat hij nooit de terminal van Hamad International Airport heeft kunnen zien, want die is werkelijk indrukwekkend. De president had een ontmoeting met de emir van Qatar, sjeik Tamim bin Hamad al-Than, en na besprekingen ondertekenden beiden een aantal overeenkomsten. Onder andere is overeengekomen dat Qatar Airways meer dan 160 Boeing-vliegtuigen ter waarde van meer dan 200 miljard dollar gaat bestellen. Luchtvaart was al in ieders gedachten als het om Qatar ging, nadat het land president Trump een vliegend paleis ter waarde van 400 miljoen dollar had geschonken om als Air Force One te worden gebruikt. Trump nam het cadeau in ontvangst en zei dat het niet aan hem was geschonken, maar aan het ministerie van Defensie, zodat hij het tijdelijk kon gebruiken omdat Boeing achterloopt met de vervanging van het presidentiële vliegtuig.

Hoe je het ook bekijkt, het accepteren van dat luxueuze vliegtuig is geen goede zet. Ten eerste gaat iedereen ervan uit dat er meer insecten in zitten dan in een matras in een flophouse. Maar nog erger is dat Qatar een land is dat terrorisme ondersteunt. Hun steun aan Hamas is de reden dat de oorlog met Gaza nog steeds voortduurt. Trump zelf heeft Qatar in 2017 nog op de vingers getikt vanwege hun steun aan terrorisme. Op het wereldtoneel, en met name in het Midden-Oosten, is uiterlijk alles. Ongeacht de achtergrond of de werkelijke waarheid, het accepteren van dit geschenk wekt de indruk dat de gunst van deze president te koop is.

Nog een kans om een kans te missen
Vrijdag moet Hamas een keuze maken tussen twee opties. Ten eerste is er de deal voor de vrijlating van gijzelaars die is voorgesteld door Steve Witkoff, de speciale gezant van de Verenigde Staten voor het Midden-Oosten. Deze route vereist de vrijlating van tien gijzelaars in ruil voor een staakt-het-vuren van 50 dagen en de vrijlating van tientallen Palestijnse gevangenen. Als ze dat voorstel afwijzen, zal Israël, met de zegen van Amerika, Operatie Gideon's Chariots uitvoeren. Dit is een veelzijdige optie die begint met het naar het zuiden drijven van alle burgers naar de humanitaire zone van Morag, waar ze worden gescand op wapens voordat ze worden toegelaten. Eenmaal binnen krijgen ze humanitaire hulp en worden ze aangemoedigd om te emigreren naar landen die Palestijnse vluchtelingen opvangen. Gisteren zijn 600 Gazanen vertrokken om te worden gerepatrieerd naar het buitenland. Ondertussen zal het IDF beginnen met de volledige verwoesting van Gaza, zodat er geen gebouwen meer overblijven waar terroristen zich kunnen verschuilen en geen tunnels waar ze zich kunnen verstoppen. Alle militaire en bestuurlijke capaciteiten van Hamas zullen worden vernietigd en alle 58 gijzelaars zullen met militair geweld worden bevrijd. Hamas heeft het Witkoff-plan al afgewezen. Ze hebben nog één dag om zich te bedenken.

Gisteren braken er rellen uit in de straten naast het Europese ziekenhuis in Khan Yunis. Het IDF paste een 'Belt of Fire'-techniek toe, waarbij de uiteinden van een tunnel worden gebombardeerd, waardoor de inwoners onder de grond vast komen te zitten. Vervolgens worden er bunkerbusters langs het traject van de tunnel gegooid, waardoor iedereen en alles binnenin wordt vernietigd. Wie was het doelwit? Mohammed Sinwar, broer van Yahya Sinwar en brein achter de aanslag van 7 oktober, samen met Rafah Brigade-commandant Muhammad Shabana, militair leider van Hamas in het zuiden van de Gazastrook, en Abu Obaida, woordvoerder van Hamas. Alles wijst erop dat dit driemanschap van het kwaad naar hun laatste oordeel is gestuurd, maar we wachten allemaal met spanning op bevestiging. Nu de koppigheid van Mohammad Sinwar verdwenen is, zou de kans op een einde aan deze oorlog aanzienlijk toenemen.

Onder druk van de regering-Trump en de emir van Qatar heeft Hamas maandag de Israëlisch-Amerikaanse gijzelaar Edan Alexander vrijgelaten. Alexander werd op 7 oktober ontvoerd terwijl hij in dienst was bij het Israëlische leger en heeft in de 584 dagen dat hij gevangen zat ernstige martelingen ondergaan. Toen hij eindelijk werd herenigd met zijn familie, waren de littekens van zijn mishandeling nog duidelijk zichtbaar op zijn armen. Helaas begon het circus pas echt met zijn vrijlating. Er doken berichten op dat Alexander gedwongen zou worden naar Qatar te reizen om president Donald Trump en de emir van Qatar te ontmoeten om hen te bedanken voor hun tussenkomst. Ik was geschokt toen ik dit hoorde, want het was juist dankzij de steun van Qatar aan Hamas dat Edan zo lang vastgehouden was. Uiteindelijk werd bekendgemaakt dat hij vanwege zijn gezondheidstoestand niet naar Qatar kon vliegen. Of dit waar is of slechts een manier was om uit de storm van kritiek te komen, weet ik niet. Ik ben gewoon dankbaar dat hij niet gedwongen werd om zo'n walgelijke daad van onderdanigheid te verrichten.

Israël sluit Jemen
Zoals ik u vorige week al vertelde, heeft Israël op 5 en 6 mei de internationale luchthaven van Sana'a in Jemen verwoest en andere locaties in het hele land die verband houden met de Houthi's aangevallen. De Jemenitische regering zegt dat ze de luchthaven weer gedeeltelijk openstellen, maar het is onwaarschijnlijk dat ze zelfs maar een landingsbaan kunnen vinden die in goede staat is om een vliegtuig te laten landen. Zondag heeft Israël een evacuatiebevel afgegeven voor alle Jemenitische zeehavens omdat een aanval op handen was. Er kwam geen aanval. Gisteren heeft Israël zijn waarschuwing verdubbeld en gezegd dat iedereen de havens beter kan verlaten, anders lopen ze het risico dat er bommen op hun hoofd vallen. Toch is er op het moment van schrijven nog geen aanval geweest. Waarom doet Israël dit? Ze sluiten in feite de havens zonder een schot te lossen. Het grootste deel van de internationale scheepvaart heeft Jemen al verlaten om hun eigendommen te beschermen. Dit maakt het voor Israël gemakkelijker om aan te vallen, omdat er dan geen gevaar is dat schepen van andere landen worden beschadigd. Onlangs zijn er in korte tijd drie raketten vanuit Jemen op Israël afgevuurd. Twee zijn neergeschoten en één is neergestort voordat hij de Israëlische grens bereikte. Als de Houthi's een paar dagen zouden stoppen met het kauwen van khat, zouden ze waarschijnlijk weer bij zinnen komen en beseffen dat ze in feite ten dode opgeschreven zijn.

Israël gaat door met het ontmantelen van Hezbollah
Motorfietsen, tunnels, munitie, verschansingen – alles blijft fair game voor Israël in Zuid-Libanon. Verrassend genoeg is er weinig tot geen protest van de Libanese regering. Iedereen begrijpt dat het moet gebeuren en dat het Libanese leger niet in staat is om dit zelf te doen. President Trump heeft Libanon aangespoord om zich te ontworstelen aan de greep van Hezbollah, omdat dit, eenmaal bevrijd, zou kunnen leiden tot normalisering van de betrekkingen met andere landen, waaronder Israël. Het feit dat Hezbollah weinig weerstand biedt tegen de Israëlische aanvallen, toont de achteruitgang van de terroristische organisatie aan.

Bron: Amir’s Weekly Newsletter