Pas op voor Grieken die met geschenken komen

13 mei 2025 | Door Yigal Carmon* - Qatar | MEMRI Daily Brief nr. 769

De controverse over een aanbod van Qatar om een VIP-uitgeruste 747-8 aan de Verenigde Staten te schenken, heeft vreemde bondgenoten verenigd. Het werd natuurlijk aangegrepen door Democraten en andere tegenstanders van Trump die alles wat met Trump te maken heeft, willen aanvallen. Maar het aanbod werd ook fel bekritiseerd door tegenstanders van het Qatarese regime, onder wie enkele fervente aanhangers van zowel Trump als Israël, zoals Mark Levin en Laura Loomer. [1]

Op Truth Social bespotte president Trump de cynische kritiek van de Democraten op zijn besluit om een vliegtuig te accepteren voor gebruik als Air Force One. Trump zei dat ze “losers” zijn, omdat hij het gratis heeft gekregen.[2]

Maar het is nauwelijks “gratis”. Amerika betaalt een hoge prijs door het aanbod van Qatar te accepteren, en daarmee ook alle bagage van de hele relatie met Qatar. De Verenigde Staten – en dit is niet uniek voor Trump – lijken een terreurstaat te legitimeren die talrijke anti-Amerikaanse terroristische aanslagen heeft gepleegd, zoals de bomaanslagen op het World Trade Center, die door Khalid Sheikh Mohammed werden beraamd, de moordaanslag op de toenmalige president Bill Clinton, de onthoofding van de Amerikaanse journalist Daniel Pearl en het Bojinka-complot in 1995, dat gericht was op twaalf Amerikaanse 747-vliegtuigen.

Qatar en zijn islamitische bondgenoten proberen de volkomen legitieme belangen van de regering-Trump – een oprecht verlangen naar vrede, een focus op het verbeteren van de Amerikaanse economie en het besef dat Amerika zich te veel heeft uitgestrekt – om te zetten in tastbare voordelen voor hun kant. Om vergeven te worden voor al hun islamitische misdaden als een wahabitisch emiraat van de Moslimbroederschap in de afgelopen 30 jaar, krijgen ze een goedkope en gemakkelijke gratie.

Dit is echter niet de enige zorgwekkende ontwikkeling. Als we naar de moslimwereld van vandaag kijken, lijkt het er steeds meer op dat Amerika onbedoeld de vriend van de islamisten wordt – islamisten die op de een of andere manier de Verenigde Staten willen helpen, vaak in zaken waar zij zelf in de eerste plaats verantwoordelijk voor zijn. Dit geldt niet alleen voor Qatar, maar ook voor de Turkse president Recep Tayyip Erdoğan, die duizenden buitenlandse strijders via zijn land bij ISIS heeft laten aansluiten. Turkije is weliswaar een strategisch belangrijk land, maar het blijft een broeinest van anti-Amerikanisme en antisemitisme. Vandaag nog werd bekendgemaakt dat Trump alle sancties tegen de nieuwe jihadistische heersers van Syrië, de protégés van Qatar en Turkije, zal opheffen.

Sommigen zouden aan die lijst Pakistan toevoegen, dat in het recente conflict een soort overwinning op India heeft behaald doordat de VS India tot een voortijdig staakt-het-vuren heeft gedwongen.[6] Pakistan is niet alleen een nauwe bondgenoot van Turkije, maar ook van China, en door India aan te vallen via door Pakistan gesteunde terroristen in Kasjmir, diende het de belangen van Peking en van zijn eigen jihadistische proxies. China mag dan wel moslims in eigen land vervolgen, maar het heeft er geen moeite mee om islamitische regimes elders te helpen, vooral als die hun pijlen op China's vijanden richten: India en de Verenigde Staten.

Als Amerika Israël een voortijdig, oneerlijk staakt-het-vuren oplegt, zoals het met India heeft gedaan, zal Hamas een rampzalige, onverdiende en gevaarlijke “overwinning” behalen die ons allemaal zal achtervolgen.

President Trump staat voor de weinig benijdenswaardige taak om de Amerikaanse economische (en zelfs militaire) macht nieuw leven in te blazen na decennia van verwaarlozing. De “gratis” Qatarese 747 is alleen een probleem omdat Boeing geen vliegtuigen op tijd kan bouwen, net zoals Amerika geen schepen op tijd kan bouwen, strategische industrieën heeft uitbesteed aan China en geconfronteerd wordt met een enorme, verpletterende schuldenberg. Het is volkomen begrijpelijk en zelfs prijzenswaardig dat Trump eerst “de kern” van de Amerikaanse macht – haar economische capaciteiten – wil versterken. Het was de industriële macht van Amerika sinds de Tweede Wereldoorlog die, samen met de democratische en optimistische visie van de VS, het land tot de afgunst van de wereld maakte en ervoor zorgde dat het hele Westen het voorbeeld volgde.

Maar er zijn enkele problemen. Een Amerikaanse president, de leider van de vrije wereld en verdediger van de westerse beschaving, kan niet het ene beloven en het andere doen. Het is ontzettend moeilijk om regimes die in wezen het westen, inclusief de Verenigde Staten, kwaad willen doen, te gebruiken (en door hen te laten gebruiken) zonder door hen gecompromitteerd te raken. Transactionele politiek en diplomatie met Qatar, Turkije of Pakistan kunnen dus op het eerste gezicht aantrekkelijk zijn en zeer reële resultaten op korte termijn opleveren – een vrijgelaten Amerikaanse gijzelaar of een beëindigde verwoestende oorlog – maar ze versterken ook deze regimes, die Amerikaanse tegenstanders blijven die zich inzetten voor de ondergang van de VS en zijn bondgenoten.

Er is niets mis met de MAGA-visie van president Trump voor de Verenigde Staten, zolang hij maar erkent dat niet alle buitenlandse betrekkingen even transactioneel zijn. [7] Er zijn daadwerkelijke “kampen” in een oorlog en in een voortdurend, maar al te reëel, wereldwijd conflict om de macht. Hoewel president Trump volkomen gelijk heeft dat de VS vaak financieel “bedrogen” is door bondgenoten en dat dit moet worden rechtgezet, zijn bondgenoten uiterst waardevol. MAGA gaat niet alleen over economische groei (of over Amerika alleen). Het moet een beweging zijn met echte bondgenoten (en echte tegenstanders) over de hele wereld. Om dat te bereiken moet Trump onderscheid maken tussen vrienden en vijanden, en tussen valse vrienden en echte vrienden.

Het vervreemden van India of, in Oost-Azië, het toestaan dat Zuid-Korea overslaat naar het pro-Chinese kamp, is zeer schadelijk voor de mondiale belangen van Amerika. [8] Het geven van ademruimte aan Turkije, Hamas, Qatar of Pakistan zal vroeg of laat even schadelijk zijn. Amerika moet absoluut prioriteiten stellen en een beetje meedogenloosheid tegenover valse bondgenoten en cynisme tegenover tegenstanders is niet misplaatst in de wereld van de diplomatie. Maar soms is een gratis vliegtuig niet echt gratis en is het niet alleen een vliegtuig, maar een Trojaans paard. Dat is inderdaad waar het oude gezegde uit Vergilius' Aeneis vandaan komt – “Ik vrees de Grieken wanneer zij geschenken brengen” – en dat geldt nu net zo goed voor Qatar als in de tijd van het oude Troje.

*Yigal Carmon is voorzitter van MEMRI.

[1] X.com/LauraLoomer/status/1921610903037866112, 11 mei 2025.

[2] X.com/TrumpDailyPosts/status/1921734060923142301, 11 mei 2025.

[3] Khalid Sheikh Mohammed zit nu al 12 jaar in Guantanamo Bay zonder voor de rechter te zijn gebracht. Zie MEMRI Inquiry & Analysis Series No. 1836, Qatar's Support For Anti-U.S. Terrorist Activity And Attacks, 12 mei 2025.

[4] Zie MEMRI Special Dispatch nr. 11965, 7 mei 2025.

[5] Cnbc.com/2025/05/13/trump-says-us-will-remove-all-sanctions-on-syria.html, 13 mei 2025.

[6] Zie MEMRI Daily Brief nr. 768, Door India tot een staakt-het-vuren te dwingen, moedigt Trump islamisten wereldwijd aan, 12 mei 2025.

[7] Zie MEMRI Daily Brief nr. 712, Een valstrik voor Trumps MAGA-visie, 10 februari 2025.

[8] Zie MEMRI Inquiry and Analysis nr. 1830, 23 april 2025.

Bron: Beware Greeks When They Come Bearing Gifts | MEMRI