www.wimjongman.nl

(homepagina)


De problematische wereld van 2025

Door Tom Gilbreath op 6 januari 2025

Los Angeles heeft zijn Skid Row. Het “louche” gebied van San Francisco heet de Tenderloin. In Philadelphia breekt een ritje over Kensington Avenue je hart. Steden hebben deze gebieden al heel lang, meestal uit het zicht. Maar de laatste jaren zijn de Skid Rows uitgegroeid tot grote delen van hun steden. Het kwaad dat ooit verborgen was, verspreidt zich nu in wat ooit werd beschouwd als de “goede delen” van de stad.

En waar is de kerk? Die is voor een groot deel bezig om over te steken naar de andere kant van de straat (zie Lucas 10:29-37).

In de editie van 2 januari van The Times of India staat een samenvatting van een verhaal over het kwaad dat in Groot-Brittannië uit de schaduw breekt. “Over een periode van jaren beleefde de stad Rotherham in Yorkshire een van de ernstigste gevallen van kinderuitbuiting in Groot-Brittannië. Een onafhankelijk onderzoek wees uit dat niet minder dan 1400 minderjarigen het slachtoffer waren van systematisch misbruik. De meeste slachtoffers waren jonge meisjes die het doelwit waren, gemanipuleerd en verhandeld werden door georganiseerde groepen mannen, waarvan de meesten een Pakistaanse achtergrond hadden.”

Hoe afschuwelijk dat ook is, het wordt nog erger. Het is niet alleen dat deze gruweldaden plaatsvonden, maar ook dat mensen die hadden moeten ingrijpen en de kinderen hadden moeten helpen - mensen wiens taak het was om hen te helpen - weigerden zich ermee te bemoeien. The Times zegt verder: “De misdaden werden verergerd door institutioneel falen - ondanks dat slachtoffers herhaaldelijk naar voren kwamen, faalden wetshandhaving en sociale diensten consequent om passende actie te ondernemen of de kinderen te beschermen.”

Vandaag de dag is het onwaarschijnlijke duo van Elon Musk en J.K. Rowling onder degenen die proberen de Britse regering aan te spreken op haar nalatigheid. Maar “grooming gangs” (ook bekend als “rape gangs”) zijn niet beperkt tot het Verenigd Koninkrijk. Ze zijn overal. Niet alleen aborteren de naties van de wereld grote aantallen ongeborenen, maar ze staan ook toe - en moedigen soms zelfs aan - dat de geborenen misbruikt worden. Kan Gods oordeel ver weg zijn?

Het Oude Testament laat Gods verbazingwekkende mate van verdraagzaamheid zien. Hij waarschuwde tegen zonde. Hij stuurde profeten. Hij vuurde “schoten voor de boeg” af. En uiteindelijk zou het oordeel komen. Kijk goed. Zijn oordeel werd meestal veroorzaakt door misbruik van kinderen.

In Matteüs 18:6 zei Jezus: “Wie één van deze kinderen die in Mij geloven tot zonde brengt, die kan maar beter een molensteen om zijn nek hangen en in de diepte van de zee verdrinken. In plaats van “zondigen” zeggen sommige vertalingen “struikelen”. Anderen, zoals de originele Living Bible, zeggen: “zorgt ervoor dat een van deze kleintjes die op mij vertrouwt zijn geloof niet zal verliezen.” Het Grieks betekent hier “in de val laten lopen”. Vandaag de dag is een groot deel van het openbaar onderwijs erop gericht om kinderen te laten zondigen, om hun geloof te verliezen, om in de val gelokt te worden door een wereldsysteem dat uit is op het kwaad. Kan Gods oordeel ver achter ons liggen?

Behalve waar het samenvalt met de Bijbelse waarheid, is de politiek van onze gekozen leiders noch de oorzaak noch het antwoord op onze fundamentele dilemma's als beschaving. Kerken hebben het antwoord, maar de meesten van hen zitten in stilte - handen die ogen, oren en monden bedekken. Kerken bedekken hun ogen omdat ze de tsunami van kwaad niet willen zien die de kustlijnen van de wereld overspoelt. Ze bedekken hun oren omdat ze niet willen horen wat God erover zegt. Ze bedekken hun mond omdat ze de zonde niet willen aanspreken. Kerken die gebaseerd zijn op de Bijbel hebben de boodschap van hoop en verlossing die de wereld zo wanhopig nodig heeft. Maar het ontbreekt de meeste kerken aan liefde en moed om zich uit te spreken.

In 2025 hebben we alle hens aan dek nodig. Maak dit een seizoen van gebed, liefde en de consequente presentatie van Gods Woord.

Bron: Hal Lindsey