Wekelijkse nieuwsbrief 22 mei - 29 mei 2025

Groeten uit Nederland! Als u deze nieuwsbrief ontvangt, heb ik net een tweedaagse conferentie over Daniël in Veenendaal achter de rug. Helaas moet u nog even wachten tot volgende week om te horen hoe het was, maar ik denk dat ik gerust kan voorspellen dat het fantastisch was! Pastor Barry Stagner en ik zijn gisteravond om 19.00 uur lokale tijd begonnen en hebben drie uur lang lesgegeven. Vandaag hebben we nog eens zes en een half uur besteed aan het fascinerende boek van Daniël over geschiedenis en toekomst. We zijn enorm gezegend door de Nederlandse gastvrijheid en het was een genot om zoveel mensen te ontmoeten.

Voorafgaand aan ons verblijf in Nederland hadden we een Awaiting His Return-conferentie in Duitsland. Bijna 1000 mensen kwamen uit het hele land om te luisteren naar pastor Barry en mij over Gods plannen voor de eindtijd. Ondanks een aantal grote geestelijke strijd tegen Barry en mij, baden de mensen en gaf God ons de kracht om door te zetten! Enorme dank gaat uit naar Georg Hagedorn en zijn geweldige team voor dit zeer vruchtbare evenement.

Vanuit Nederland reizen pastor Barry en ik naar België, waar we deze mini-Europatour afronden met een Awaiting His Return-conferentie in Oudsbergen. Als u deze hele dag met ons mee wilt doen, zien we u daar graag. U kunt zich hier voor de conferentie aanmelden.

Zondagavond en maandag waren een heel bijzondere viering voor Israël. Yom Yerushalayim, of Jeruzalemdag, is al 57 jaar een jaarlijks terugkerend evenement dat de hereniging van Israël na de Zesdaagse Oorlog van 1967 markeert. Egypte, Syrië, Jordanië en Irak waren bezig met de voorbereidingen voor een grootschalige invasie van Israël, toen premier Levi Eshkol en de regering op 5 juni 1967 besloten tot een preventieve aanval. De daaropvolgende vijf dagen werd hevig gevochten, maar Israël verdreef de Arabische legers uit Jeruzalem en uit Israël. Voor het eerst in bijna twee millennia was Jeruzalem verenigd en onder Joodse controle!

Vanwege deze gedenkwaardige gebeurtenis wordt er in heel Israël, en met name in onze hoofdstad, gedanst, gefeest en met vlaggen gezwaaid. Helaas zorgt al deze vreugde voor grote onrust onder onze vijanden. In 2023, slechts enkele maanden voor het bloedbad van 7 oktober, riep Hamas op tot een “dag van woede” tegen degenen die in feestelijke optochten marcheerden. Zelfs Israëls eigen linkse politici en pacifistische media veroordeelden de festiviteiten, in wezen omdat ze de regering van Netanyahu meer haten dan dat ze het Israëlische volk liefhebben. Als je dit jaar naar de berichtgeving in de wereldmedia kijkt, zou je denken dat er een stel bruine hemden in goose-step door Jeruzalem marcheert, met als enige verschil dat ze in plaats van een hakenkruis op hun armbanden een davidster dragen. De waarheid is dat als je door de massa feestvierders loopt, je vooral geluiden van liefde voor Israël hoort en niet van haat tegen de Arabieren. Ongetwijfeld waren er onder de enorme menigte een handjevol onaangename opruiers die hun gal spuwden, maar extremisten zijn er in elke grote groep mensen. Het is echter niet verwonderlijk dat de wereldwijde media juist deze kleine minderheid naar voren schuift als vertegenwoordigers van het Israëlische sentiment. Wat kun je anders verwachten van deze Medianieten?

Voor degenen onder ons die de Schrift en Gods grote plan voor Israël en de kerk begrijpen, is de hereniging van Israël weer een punt op Gods lijst voor de eindtijd. We verheugen ons omdat de Heer Zijn belofte aan Zijn volk heeft vervuld om hen terug te brengen naar het land. En we kijken reikhalzend uit naar de dag waarop Hij de kerk tot Zich zal nemen, om vervolgens na de benauwdheid van Jakob terug te keren naar een Israël dat eindelijk klaarstaat om Hem te ontvangen als hun Messias en Heer!

MidEast & Beyond

In deze nieuwsbrief geef ik u enkele hoogtepunten uit het nieuws van de afgelopen week. Als u meer details wilt, raad ik u twee bronnen aan. Bekijk eerst de update van dinsdag, “MidEast & Beyond: Deception, Tragedy, & Truth” (Midden-Oosten & daarbuiten: misleiding, tragedie en waarheid). In die video gaan pastor Barry en ik dieper in op de situatie in Gaza, terwijl we ook andere onderwerpen uit het Midden-Oosten en de rest van de wereld behandelen. Als u zich nog niet hebt aangemeld voor mijn Telegram-kanaal, doe dat dan alsnog. Het is een constante bron van 'live' nieuws, vaak bekeken door de lens van de Bijbel.

Hamas raakt door zijn excuses heen
Eerst was het dat de Israëli's onschuldigen afslachtten in Gaza. Maar toen moest Hamas hun cijfers volledig herzien, waaruit bleek dat het aantal onschuldige Palestijnse slachtoffers verbazingwekkend laag was. In feite is er nog nooit in de moderne stedelijke oorlogsvoering zo'n klein percentage burgerslachtoffers gevallen. Dit weerhoudt buitenlandse regeringen, met name die 'verlichte' medelevende zielen in Europa, er natuurlijk niet van om de feiten te negeren ten behoeve van hun eigen 'genocidale Israël'-verhaal.

Vervolgens kwam de beschuldiging dat Israël niet te goeder trouw onderhandelde. Maar steeds meer mensen komen tot het besef dat de Palestijnen doen wat ze altijd doen: ze eisen alles of niets. De afwijzing van het recente Witkoff-plan, dat voorzag in de vrijlating van de helft van de levende gijzelaars en de helft van de dode gijzelaars in ruil voor een 45 dagen durend staakt-het-vuren, was daar een duidelijk bewijs van. De eis van Hamas is dat in totaal slechts tien gijzelaars worden vrijgelaten, vijf per keer, dat er een permanent staakt-het-vuren wordt ingesteld en dat zij al hun wapens mogen behouden. Belachelijke eisen voor een verslagen vijandelijke strijdmacht.

*Breaking: Vandaag is er een nieuw voorstel gedaan door de Amerikaanse speciale gezant Steve Witkoff. De eis is dat tien levende gijzelaars en achttien lichamen van dode gijzelaars in twee golven worden vrijgelaten, wat één levende gijzelaar minder is dan in de vorige overeenkomst. In ruil daarvoor zou er een staakt-het-vuren van 60 dagen komen, zou de hulp via de VN en niet via Amerikaanse bedrijven worden hervat en zouden meer dan 1200 gevangenen uit Gaza worden vrijgelaten. Dit is een vreselijke overeenkomst, en ik bid dat noch Israël, noch Hamas deze zal accepteren. Het is gewoon weer een vertragingsmanoeuvre waardoor Hamas zich kan hergroeperen en de Israëlische tegenstanders van Netanyahu hem uit zijn ambt kunnen zetten.

Het derde excuus was dat Israël de bevolking van Gaza uithongerde door humanitaire hulp achter te houden. Maar nu is Operatie Gideon's Chariots van start gegaan. Terwijl het Israëlische leger oprukt in het noorden en midden van Gaza, zijn er vier veilige humanitaire zones geopend voor burgers die willen ontsnappen aan het harde optreden van Hamas. Via pamfletten, telefoontjes, sms'jes en sociale media heeft Israël de bevolking gewaarschuwd voor het voornemen van de Israëlische strijdkrachten om door te stoten in Gaza en de laatste restanten van Hamas uit te schakelen, en heeft het de mensen uitgenodigd om hun toevlucht te zoeken in de veilige zones. Vele duizenden mensen hebben op deze uitnodiging van het IDF ingegaan en vinden daar alle humanitaire hulp die ze zich maar kunnen wensen, die met hulp van particuliere Amerikaanse bedrijven wordt verdeeld. Dit heeft Hamas woedend gemaakt, omdat ze de controle hebben verloren over de humanitaire hulp die ze hadden gestolen en verkocht voor winst. Ze eisen dat de mensen het Israëlische hulpsysteem afwijzen en zijn zelfs zo ver gezonken dat ze kritiek uiten op het overvloedige voedsel omdat een deel ervan in Israël is geproduceerd.

Met de bevestigde dood van Mohammed Sinwar is Hamas in feite leiderloos. Het is tijd dat ze de wapens neerleggen, de burgers van Gaza bevrijden van hun tirannieke bewind en hun lot aanvaarden. Maar dat zal niet gebeuren. Deze gehersenspoelde terroristen zijn vastbesloten om tot de laatste man te vechten. Helaas betekent dat dat ze het leven opofferen van gewone burgers die alleen maar een kans willen om te emigreren naar een plek waar ze een beter, vrijer leven kunnen leiden.

Rouw om Yaron Lischinsky en Sarah Milgrim
Begin deze week werd Sarah Milgrim begraven buiten Kansas City, Missouri, terwijl haar geliefde Yaron Lischinsky ter aarde werd besteld in Beit Zayit, net buiten Jeruzalem. Hoewel hun stoffelijke omhulsel duizenden kilometers van elkaar verwijderd zijn, putten we troost uit de wetenschap dat het verloofde paar, als gelovigen in de ware Messias, Yeshua, voor eeuwig bij Hem is. Hun moordenaar, een radicale socialist en fanatiek aanhanger van Palestina, wiens naam ik niet zal noemen, zit in hechtenis, waar hij de rest van zijn verspilde leven zal blijven. Als er iets te leren valt uit deze laffe daad, dan is het wel dat het nu tijd is voor Joden over de hele wereld om terug te keren naar hun thuisland. Deze wereld wordt met de dag onveiliger. Negeer het zachte stemmetje in je hart niet langer en emigreer naar het land van je voorouders nu er nog tijd is.

Gideons strijdwagens rollen
Zoals ik hierboven al zei, is Operatie Gideons Strijdwagens in volle gang. Momenteel controleert het IDF meer dan 40% van Gaza. Dat percentage zal naar verwachting de komende twee weken stijgen tot 75%. Waarom niet 100%? Omdat we weten dat de gijzelaars nog steeds daar zijn en we de gebieden waar ze mogelijk worden vastgehouden moeten vermijden om hen te beschermen. De voortgang van het leger verloopt traag vanwege de grondigheid. We nemen niet langer alleen maar gebieden in en ruimen ze op. We zijn daar om te blijven, en dat kost tijd. Uiteindelijk zal Hamas zich moeten overgeven en de gijzelaars vrijlaten. De premier en zijn kabinet negeren de internationale oproepen om zich terug te trekken. Netanyahu weet dat hij de regering-Trump aan zijn kant heeft, en dat is voor hem voldoende om op koers te blijven. De media doen hun best om een wig te drijven tussen de premier en de president, maar de twee lijken elkaar te begrijpen. De zuivering van Gaza is een taak die moet en zal worden volbracht.

Het wonder dat Israël is
Gisteren was een tragische verjaardag voor Israël. Het was de zeshonderdste dag sinds het begin van de oorlog tegen Hamas. Hoe tragisch dat getal ook is, het kan ook worden gezien als een lofwaardige mijlpaal. In die periode zijn bijna 35.000 raketten en raketten op Israël afgevuurd, mortieren en antitankraketten niet meegerekend. Daarvan is 97% onderschept door de Israëlische verdediging. En ondanks de oorlog is de economie van Israël sterk. De werkloosheid is laag, de aandelenmarkt staat op een historisch hoogtepunt en het land bloeit. Vaak is een dergelijke economische opleving het resultaat van een gewonnen oorlog. Kijk maar naar de Verenigde Staten in de jaren vijftig. Maar dankzij Gods ongelooflijke zegen bloeit Israël tijdens de oorlog. Dat is de definitie van een wonder. De Heer houdt Zijn ogen altijd gericht op degenen die Hem toebehoren, of het nu een natie is of een individu.

Zullen de Houthi's het ooit leren?
De Jemenitische rebellen van de Houthi's hebben dinsdag nog twee raketten op Israël afgevuurd als onderdeel van hun belachelijke plan om de internationale luchthaven Ben Gurion in Tel Aviv te blokkeren. Hun kans op succes is even groot als die van een driejarige die met een speelgoedzwaard de toegang van zijn ouders tot de koelkast blokkeert. Slecht gedrag moet worden bestraft, en Israël heeft Jemen en zijn rebellen streng gestraft. Woensdag vernietigde de Israëlische luchtmacht het laatste vliegtuig van Yemenia Airlines, dat door de Houthi's werd gebruikt om van en naar de internationale luchthaven van Sana'a te vliegen. De vernietiging van het vliegtuig was een van de vier aanvallen op de luchthaven die dag, terwijl er de dagen ervoor al meer vergeldingsaanvallen waren uitgevoerd tegen de door Iran gecontroleerde rebellenmilitie. Premier Netanyahu zei woensdag: “We zullen blijven aanvallen, maar de Houthi's zijn slechts het symptoom. De belangrijkste kracht achter hen is Iran, dat verantwoordelijk is voor de agressie vanuit Jemen.”

De Iraanse olifant in de kamer
Het verhaal van de Houthi's brengt ons bij de grote vraag waar Israël, de Verenigde Staten en de meeste helder denkende westerse staten voor staan. Wat moet er gebeuren met Iran? Er moet iets gebeuren om te voorkomen dat het een nucleaire macht wordt. De meeste Europese landen zeggen dat onderhandelen de enige weg is. Israël zegt dat een militaire oplossing de enige optie is, omdat je geen woord kunt geloven dat uit Teheran komt. Tot voor kort leek het erop dat president Trump aan de kant van Israël stond, maar nu is dat de vraag. Gisteren nog, toen hem werd gevraagd of hij Netanyahu had gewaarschuwd voor militaire actie tegen Iran, antwoordde Trump: “Ja, om eerlijk te zijn, ik heb hem gewaarschuwd. Het was niet echt een waarschuwing, maar ik heb hem gezegd dat het niet gepast was omdat we heel dicht bij een oplossing zijn.”

Ik begrijp dat president Trump van mening is dat een akkoord met Iran beter is dan het militair ontmantelen van hun nucleaire programma. Ik zou het met hem eens zijn als ik dacht dat dat mogelijk was, maar dat is niet het geval. Iran heeft keer op keer duidelijk gemaakt dat het zijn centrifuges niet zal opgeven. “We zullen ze alleen voor energiedoeleinden gebruiken”, zeggen ze. Maar iedereen met een beetje gezond verstand weet dat zodra de ayatollahs even niet kijken, de centrifuges weer uranium zullen verrijken tot wapenkwaliteit. Ik weet echter ook dat de sleutel tot het begrijpen van de Amerikaanse president ligt in het kijken naar zijn daden in plaats van alleen naar zijn woorden te luisteren. Hij staat aan de kant van Israël en wanneer de tijd rijp is, zal hij Amerika's zegen geven, evenals militaire wapens, voor de vernietiging van het nucleaire programma van Iran.

Rusland voert luchtaanvallen op Oekraïne op
>Zaterdagavond vond de grootste luchtaanval van Rusland op Oekraïne sinds het begin van de oorlog plaats. Belangrijke militaire, luchtverdedigings-, logistieke en ruimtevaartlocaties in het hele land werden getroffen. De regio's Kiev, Odessa, Dnepropetrovsk, Zaporozhye en Donetsk waren allemaal het doelwit van deze massale luchtaanval. Dertien mensen werden gedood en er werd enorme schade aangericht. President Trump reageerde door te zeggen dat de Russische president Vladimir Poetin zich gedraagt alsof hij gek is geworden. Hij had echter ook kritiek op Volodymyr Zelensky, omdat hij vindt dat de Oekraïense president de situatie niet helpt met zijn uitspraken. Helaas lijkt er voorlopig geen einde te komen aan de vijandelijkheden.

Bron: Amir’s Weekly Newsletter