Vecht in de media voor het belangrijkste doel in ons leven

De meest hartverscheurende vijanden van Israël zijn onze mede-Joden, onder wie zelfs enkele Israëlische Joden. Opinie.

Victor Sharpe 19 mei 2025

Israël bevindt zich vandaag de dag in een oorlog van afbeeldingen met de Arabische wereld. Soms zijn dit stilstaande of bewegende beelden, maar vaker zijn het afbeeldingen die met woorden worden geschilderd.

Woorden zijn het nieuwe strijdtoneel geworden waarop de legitimiteit van Israël voor de ogen van de wereld wordt betwist. Logischerwijs zou dit goed nieuws moeten zijn voor joden, die van nature woordkunstenaars zijn en het grootste boek ooit hebben geschreven: de Bijbel. Toch lijkt het erop dat zij deze oorlog wereldwijd aan het verliezen zijn, en ik wil graag een paar redenen geven waarom dat zo is.

Ik waarschuw u echter dat de waarheid vaak niet mooi is.

Keats zei in een van zijn odes: “Waarheid is schoonheid, en schoonheid is waarheid.” Als dat ooit waar was, dan is het zeker niet waar in het conflict tussen Israël en de islamisten. En omdat de waarheid vaak lelijk is, keren we ons ervan af.

We keerden ons af van Mein Kampf, ook al vertelde de auteur ons precies wat zijn bedoelingen waren. We keren ons af van de ayatollah van Iran, ook al vertelt hij ons precies wat zijn bedoelingen zijn.

En we keren ons af van de waarheid over Hamas, Hezbollah en veel van de Arabische staten, omdat het een lelijke waarheid is die ons verontrust. Ik stel voor dat het tijd is dat we de waarheid onder ogen zien voordat ze ons vernietigt, en willen we wel de generatie zijn die Israël vernietigd ziet worden en een nieuwe holocaust van negen miljoen Joden? Want er zijn meer dan zeven miljoen Joden in Israël.

Ten eerste: sommige van onze vijanden – de Arabische/islamitische wereld – leven in een andere culturele wereld dan wij. Dat is een feit en heeft niets te maken met racisme of culturele stereotypen; lees “The Arab Mind” van Raphael Patai of “The Closed Circle” van David Pryce-Jones.

Hun universum staat een 'wij'- en 'zij'-mentaliteit toe en moedigt deze zelfs aan. Het is een spel waarbij de een wint en de ander verliest. Als ik win, verlies jij. Als jij verliest, win ik. Als je een compromis zoekt, ben je zwak. Uiteindelijk zal ik je veroveren en opslokken. Dat einddoel – 'verovering' – rechtvaardigt de middelen die wij weerzinwekkend vinden: gruwelijke leugens en gruwelijke daden. De leugens zijn schering en inslag en variëren van wat ons komisch lijkt tot onvoorstelbare onwaarheden en laster. De daden zijn nog erger, maar ze zijn alleen mogelijk als ze worden voorafgegaan door leugens. “Als je iemand wilt doden, ontmenselijk en delegitimeer hem dan eerst; de rest is dan een makkie.” Denk aan de Joden die in de Duitse nazifilms werden afgebeeld als ratten.

Dit feit alleen al over onze vijanden is zo vreemd voor ons dat wij en de rest van het Westen vaak onze ogen sluiten voor wat we weten dat waar is. De media doen het, en zelfs onze eigen joden doen het. We praten onszelf wijs dat er een “vredesproces” gaande is, ook al weerlegt feit na feit het bestaan daarvan. De islamitische wereld zal nooit een niet-moslimnatie accepteren op land dat eerder in naam van Allah is veroverd.

We geloven vrolijk dat als we maar genoeg compromissen sluiten, redelijk genoeg zijn en genoeg weggeven, onze vijanden op de een of andere manier 'het licht zullen zien' en zullen instemmen met vrede met ons. Dat is gewoon niet zo.

We hebben Gaza in zijn geheel weggegeven en kregen oorlog terug. We hebben het hele Sinaï-schiereiland aan Egypte weggegeven, en hoewel er een formeel verdrag is, is het inderdaad een koude vrede.

Caïro blijft de erfgenaam van Berlijn wat betreft de publicatie van antisemitische propaganda. De meeste Egyptenaren mogen niet naar Israël reizen als toerist of voor culturele of wetenschappelijke uitwisselingen. Dat mocht al niet onder het meer seculiere regime van Mubarak. Dat zal zeker niet worden toegestaan onder een regime van moslimfundamentalisten.

Helaas hebben we ook vijanden in het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, van oudsher een broeinest van anti-Israëlisme, om de eenvoudige reden dat zo velen van hen ervan overtuigd waren dat de hedendaagse realiteit vereist dat we glimlachen naar olie.

We weten wie op dit moment de olie heeft en wie niet. Een enorme wapenverkoop aan Saoedi-Arabië die momenteel wordt overwogen, is daar het bewijs van.

Het Witte Huis heeft Israël traditioneel gesteund, maar of dat zo blijft, zal gedeeltelijk blijken uit het beleid van de regering. Het Congres was vroeger vriendelijk, maar dat is onder de Democraten niet langer het geval.

Sommige grote liberale christelijke denominaties hebben Gods land en Zijn volk de rug toegekeerd en lezen een andere Bijbel dan wij.

Presbyterianen, methodisten, de Church of Christ, quakers en sommige katholieken hebben gepleit voor het terugtrekken van investeringen uit Israëlische bedrijven of uit bedrijven die handel drijven met Israël.

Zij beweren dat er geen christelijk zionisme bestaat. Zij stellen dat het Israël van de Bijbel niets te maken heeft met het Israël van vandaag.

De andere kant van de medaille zijn natuurlijk de conservatieve christenen die zich met miljoenen achter Israël hebben geschaard, om redenen die naar mijn overtuiging weinig te maken hebben met het bespoedigen van het millennium, maar wel met het bekeren van ons.

De zogenaamde mainstream media: kranten, radio, televisienetwerken brengen geen adequate of accurate berichtgeving over Israël. Ze geven bijna nooit context. Als Israël in een kwaad daglicht kan worden gesteld, doen ze dat. Ze accepteren als feiten wat Israëls vijanden hen melden, ook al hebben die partijen een duidelijke reputatie als leugenaars.

De meest hartverscheurende groep vijanden van Israël zijn onze mede-Joden, onder wie zelfs enkele Israëlische Joden. Dit zijn de mensen die zich schuldig voelen over Israël, die zich schamen voor Israël. Zij vinden dat wie zwak is, goed moet zijn, en wie sterk is, per definitie slecht. Daarom zijn de Arabieren goed, zijn de Palestijnse Arabieren goed en is Israël slecht. Als Israël verzwakt kan worden, is dat beter en moreler. Schande over zulke dwazen.

Deze mensen hebben nog nooit gehoord van mijn parafrase: “Machteloosheid corrumpeert, en absolute machteloosheid corrumpeert absoluut.” En als je hen vertelt over Gods belofte aan het Joodse volk, lachen ze je uit. Het kan zijn dat hun spirituele ontwikkeling enigszins achterblijft. Gods plan is de sleutel tot alles in dit kleine drama, maar daar willen ze niets van horen.

Twee jaar geleden kon de redacteur van de Israëlische krant Ha'aretz volkomen serieus tegen Condoleezza Rice zeggen: “De VS zullen Israël moeten verkrachten om het tot een redelijker standpunt ten opzichte van de Arabieren te dwingen”. Onderschat de haat van deze mensen tegen Israël niet.

********************************************

Iedereen die Israël welgezind is, en vooral activisten, moet onder andere zes belangrijke feiten volledig begrijpen:

1. Er is een absolute continuïteit tussen het Israël van de Bijbel en het Israël van vandaag. Hetzelfde land, hetzelfde volk, dezelfde taal, dezelfde God, dezelfde profeten, hetzelfde heilige boek. Er is in de afgelopen 35 eeuwen nooit een tijd geweest waarin er geen Joden in Israël hebben gewoond, soms als soevereine natie, soms als geïsoleerde enclaves bezet door een vreemde, vijandige macht.

2. En toen we met weinig waren in Israël zelf, zijn we niettemin dagelijks blijven bidden voor het welzijn van het land, voor onze terugkeer naar een eigen staat, hebben we de bijbelse beloften herhaald en gebeden voor een snelle terugkeer. Dit is continuïteit bij uitstek. Waarom is dit belangrijk? Omdat een deel van de grote leugen van vandaag bestaat uit het ontkennen hiervan en het beschouwen van de Joden als onrechtmatige nieuwkomers in het land, die met recht weer kunnen worden verdreven.

3. Er is nooit een natie Palestina geweest. Die naam werd aan het land Israël gegeven door de Romeinse keizer Hadrianus na het neerslaan van de tweede Joodse opstand in 135 n.Chr., zodat het land nooit meer op enigerlei wijze in verband zou worden gebracht met Israël, Judea, Zion of het Joodse volk.

4. Het niet-statelijke land dat toen bekend stond als Palestina werd in de 7e eeuw veroverd door Perzen, Mongolen en Arabieren en werd onderdeel van het grondgebied dat werd geregeerd door andere vreemde veroveraars, zoals de Abbasiden, de Omajjaden en de kruisvaarders. Daarna was het precies 400 jaar in handen van het Ottomaanse Rijk. Het was altijd een provincie, over het algemeen een achtergebleven gebied, een GEOGRAFISCHE ENTITEIT, NET ALS Patagonië of Siberië.

Overigens faalde Hadrianus, want in de jaren twintig, dertig en veertig van de vorige eeuw werd in elke stad ter wereld iemand die als Palestijn werd aangeduid, automatisch beschouwd als een Jood.

Waarom is dit belangrijk? Omdat de wereld de grote leugen heeft geloofd dat er een eeuwenoud volk bestaat dat bekend staat als de Palestijnen, dat uit zijn land is verdreven en het verdient om terug te mogen keren.

Er is nooit zo'n volk geweest en er is nooit zo'n land geweest. De PLO werd met hulp van de Sovjet-Unie in 1964 opgericht – drie jaar voor de zogenaamde bezetting – niet met de bedoeling een nieuwe Arabische staat genaamd Palestina te stichten, maar met als enig doel de Joodse staat te vernietigen.

Vandaag de dag is het doel van de stichting van een nieuw Palestina het creëren van een nieuwe terreurbasis die tegen Israël kan worden gebruikt, maar dit keer als een soevereine natie die Israël niet kan binnenvallen of aanvallen uit zelfverdediging zonder ernstige internationale gevolgen.

5. Sommige mensen kunnen zich er niet toe brengen te geloven dat de Schepper van het universum dit land aan ons, het Joodse volk, heeft beloofd in gesprekken met Abraham, Isaak, Jakob, Mozes, Jozua, David, Salomo en de profeten van Israël; beloften die woordelijk zijn vastgelegd in het boek dat de bestseller van de geschiedenis is. Die mensen moeten bedenken dat Israël, in termen van internationale overeenkomsten, de meest officieel erkende natie in de geschiedenis is.

6. De Britten hebben het aan het Joodse volk beloofd in de Balfour-verklaring. De zegevierende geallieerden van de Eerste Wereldoorlog beloofden het aan het Joodse volk tijdens de Conferentie van San Remo. De Volkenbond beloofde het aan het Joodse volk toen het Groot-Brittannië een mandaat verleende om het voor dat doel te ontwikkelen. De Verenigde Naties beloofden het aan het Joodse volk in Resolutie 181 van 29 november 1947. Dit soort internationale juridische legitimiteit is niet verleend aan Frankrijk, Canada, Rusland, Jordanië of enig ander land ter wereld. Waarom is dit belangrijk? Omdat Israël in alle opzichten meer legitimiteit heeft dan de meeste andere landen ter wereld en zijn bestaan eindelijk moet worden erkend en verwelkomd als een volwaardige partner in de familie van naties.

7. Vandaag de dag heeft de wereld het over een “tweestatenoplossing”, wat betekent dat de wereld naast Israël een 23e Arabische natie moet stichten in het zeer smalle stuk land tussen de Jordaan en de Middellandse Zee. Zijn we ons er allemaal van bewust dat de Verenigde Naties hier in 1947 toe hebben opgeroepen? Zijn we ons er allemaal van bewust dat de Joodse leiders hiermee hebben ingestemd? En zijn we ons er allemaal van bewust dat de Arabieren dit collectief hebben afgewezen? Transjordanië viel het gebied binnen dat deze natie zou worden, bezette het, annexeerde het en maakte het onderdeel van het Arabische Koninkrijk, dat vervolgens de naam van het hele land veranderde van Transjordanië, wat 'aan de andere kant van de Jordaan' betekent, in simpelweg 'Jordanië', zou dat betekenen dat het nu aan beide zijden van de rivier ligt?

Kortom, de Arabische staat waar vandaag om wordt gevraagd, had dit jaar zijn 77e verjaardag kunnen vieren, ware het niet vanwege de hebzucht van zijn mede-Arabieren! Waarom hebben zij in 1948 of in een van de negentien jaren tot 1967 geen Palestijnse Arabische staat gesticht? Geeft dit ons een aanwijzing dat alle stemmen die vandaag de dag worden verheven ten gunste van een andere Arabische natie naast Israël misschien enigszins hypocriet zijn, dat ze misschien een bijbedoeling hebben in wat ze willen, in plaats van het welzijn van de zogenaamde Palestijnen? Waarom is dit belangrijk? Het suggereert dat de wereld en zelfs de Arabische wereld niets geven om de zogenaamde “Palestijnse Arabieren” zelf, maar alleen om hen als instrument om Israël uit te hollen.

8. De Joden hebben bij de oprichting van Israël in 1948 geen inheemse bevolking uit hun land verdreven. Ten eerste was de bevolking, die niet inheems was, uiterst dun en waren er maar weinig mensen.

9. Lees “From Time Immemorial” van Joan Peters. Zij wijst erop dat de Arabische bevolking pas enorm groeide met de komst van de zionisten, de joodse pioniers, die de vier dingen brachten die de Arabieren wilden: werkgelegenheid, elektriciteit, medische zorg en de uitroeiing van malaria. Vóór deze toestroom was er geen grote inheemse bevolking. En het vertrek van de meeste Arabieren die Israël in 1948 verlieten, was in de meeste gevallen het gevolg van aandringen van hun eigen leiders van de Arabische Liga, niet van verdrijving door Israël.

10. In 1948 lanceerden de omringende Arabieren en Arabische landen, als reactie op de goedkeuring van een Joodse staat door de Verenigde Naties, een genocidale aanval op Israël. De secretaris-generaal van de Arabische Liga, Azzam Pasha, zei in het openbaar: “Dit zal een uitroeiingsoorlog worden, een bloedige slachting die de geschiedenisboeken zal halen, net als de Mongoolse slachtingen.” Let wel, dit was slechts drie jaar na de Holocaust. De Joden namen hem serieus.

In de zomer van 1967 verdreef president Nasser van Egypte de VN-vredesmacht uit de Sinaïwoestijn, verplaatste hij enorme hoeveelheden pantservoertuigen naar de Sinaï tegenover Israël, blokkeerde hij de belangrijke zuidelijke haven van Israël, Eilat, en plaatste hij de strijdkrachten van Egypte en Syrië onder gezamenlijk bevel. Nasser verklaarde vervolgens publiekelijk: “We zullen nu het moment kiezen om de fouten van 1948 uit te wissen”. Opnieuw genocide.

In 1973 opnieuw. Met tussenpozen, door terreur tegen burgers, keer op keer. Waarom is dit belangrijk? Omdat het intentie toont. Welke intentie? Om Israël te vernietigen en te vervullen wat de Arabieren al lang zeiden: “We hebben 200 jaar gewacht om van de kruisvaarders af te komen en dat is ons eindelijk gelukt. We zullen geduldig op jullie wachten, en uiteindelijk zullen we ook van jullie afkomen.” Waarom is dit belangrijk? Omdat ze niet hebben opgegeven. Joden die zichzelf voor de gek houden door te denken dat er nu vrede op komst is, begrijpen de Arabieren niet en begrijpen de geschiedenis niet.

Elke onderhandeling, elk initiatief is in wezen op een mislukking uitgelopen, en de reden daarvoor is dat de Arabieren over het algemeen uiteindelijk meer willen dan hun eigen onafhankelijkheid: ze willen Israël vernietigen. De joodse illusie is zeker ten einde gekomen na de verschrikkingen van 7 oktober 2023.

Er zijn nog veel meer feiten die we moeten leren, maar nog belangrijker dan feiten zijn houdingen.

We mogen ons nooit schuldig voelen dat Israël bestaat en bloeit. Israël is begonnen met hetzelfde zand als de Arabieren, maar kijk eens wat wij ervan hebben gemaakt, en kijk eens wat zij ervan hebben gemaakt. Geen schuldgevoel, geen schaamte, geen twijfel over de algehele rechtvaardigheid van onze zaak. Israël heeft minder dan 10.000 vierkante mijl, de Arabieren hebben 5 miljoen. De Joden hebben één staat, de Arabieren hebben er 22. We hebben er recht op.

Israël maakt veel fouten. Het heeft corrupte politici. Het is niet altijd milieuvriendelijk. Het heeft een van de meest disfunctionele kiesstelsels ter wereld. De bevolking is bruusk en vaak brutaal. Zelfs in het leger zijn er af en toe rotte appels. Dat gezegd hebbende, weet ik dat u het verschil kent tussen iemand die van Israël houdt en constructieve kritiek levert, en iemand die niet van Israël houdt en alleen maar kritiek heeft – nooit een goed woord, nooit een compliment, nooit enige erkenning van de rechtvaardigheid van Israëls zaak.

Er zijn goede Arabieren; er zijn goede moslims; er zijn Arabische landen die niet per se als hoofddoel hebben Israël te vernietigen. De trieste realiteit is echter dat de rotte minderheid de apathische meerderheid meesleept. De Arabieren hebben 63 jaar lang gelogen en gemoord en oorlog gevoerd, hebben repressieve en intolerante samenlevingen opgebouwd, en het Westen heeft hen hun gang laten gaan. Daar moet een einde aan komen.

Er zal nu geen vrede komen. Er zal misschien lange tijd geen vrede zijn. We willen het, we hebben het nodig, we verlangen ernaar, we zingen erover, we onderwijzen erover. Maar we durven ons verlangen naar vrede niet zo sterk te laten worden dat we zwak worden in de hoop dat onze vijanden geen misbruik zullen maken van die zwakte. In de strijd tussen Israël en de Arabieren wordt compromis gezien als zwakte, en zwakte trekt slechte elementen aan zoals bloed haaien aantrekt. Het beste wat voor de vrede kon worden gedaan, was toen de Verenigde Staten onder president Trump duidelijk maakten dat ze achter Israël zouden staan. En de beste illustratie daarvan was de stap die veel tanks en vliegtuigen waard was, namelijk de verhuizing van de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem.

Vergeet nooit dat kracht voor Israël gelijk staat aan vrede. Zwakte voor Israël staat gelijk aan een veel grotere kans op oorlog.

***************************************

Wat moeten we nu doen? Door de negatieve berichtgeving in de media hebben de meeste mensen zelden echt positief nieuws over Israël gezien. Denk eens aan de tijd vóór 1973, toen Israël als heldhaftig werd afgeschilderd. Sinds ongeveer 1973 wordt Israël als de schurk afgeschilderd. De media zijn gemanipuleerd. De liberale christenen zijn voor de gek gehouden. Wetenschappers zijn ondermijnd. De academische wereld is omgekocht. En joden, inclusief joodse leiders, zijn bij de neus genomen om Israël te verzwakken, het joodse volk te verzwakken, een door God gegeven recht op ons land op te geven en het vertrouwen van ons eigen volk in de rechtvaardigheid van de zaak van Israël te ondermijnen. Als u zich voor Israël wilt inzetten, doe dan het volgende:

1. Zet u in voor de zaak. Niet gedachteloos, maar met passie. Ga dit werk doen in de wetenschap dat u, wij en Israël grotendeels gelijk hebben. Onze vijanden hebben bijna volledig ongelijk.

2. Informeer uzelf. Lees alstublieft mijn boek(en) (bibliografie; websites).

3. Als volwassen burgers hebt u de verantwoordelijkheid om uw vertegenwoordigers in de regering te kennen, hun standpunten te kennen, te weten hoe u contact met hen kunt opnemen en regelmatig contact met hen te onderhouden.

**************************

Ik heb dus geschreven over onze vijanden, en we hebben vijanden. We hebben het gehad over wat u moet weten, en die punten zijn nog maar het begin. We hebben het gehad over de houding waarmee we de strijd moeten aangaan. En we hebben het gehad over enkele stappen die we moeten nemen. Ik wil u nog één gedachte meegeven: dit is niet de politiek zoals we die kennen van onze politieke partijen. Dit is een strijd op leven en dood waarin veel mensen zijn omgekomen en waarschijnlijk nog meer zullen omkomen. Er is maar weinig in je leven dat zo waardevol is als wat je in deze strijd kunt doen.

Golda Meir zei ooit tijdens een bezoek aan Engeland, toen haar werd gevraagd wat Israël kan doen om de anti-Israëlische leugens in de media te verslaan: “Vertel steeds weer de feiten over de zaak van Israël.”

Ik heb mijn hart en ziel gestoken in mijn vier delen van Politicide: The Attempted Murder of the Jewish State (Politicide: de poging tot moord op de Joodse staat) met feiten en nog meer feiten, DIE U KUNT LEZEN EN GEBRUIKEN OM DE HERBOREN JODENSTAAT TE STEUNEN en om de anti-Israëlische leugens en propaganda die onophoudelijk op Israël worden gestort, te verslaan en te weerleggen. Dank u wel.

Victor Sharpe is een productief schrijver met vele artikelen en essays op websites als American Thinker, Renew America, Canada Free Press, Jerusalem Connection, Times of Israel en Israel National News. Hij is ook auteur van zeven gepubliceerde boeken.

Voor meer zie Fight in the media for the greatest cause in our lives | Israel National News