www.wimjongman.nl
Culturele toe-eigening van het hakenkruis en de kaffiyeh - van liefde naar haat.
30 dec 2024 door Diane Weber Bederman
"Wat scheidt de moslims in Europa en de rest van de wereld van ons Duitsers? We hebben gemeenschappelijke doelen. Er is geen steviger basis voor samenwerking dan gemeenschappelijke doelen en idealen.
Duitsland heeft al 200 jaar niet het minste conflict met de Islam gehad." Himmler
Moeilijk te geloven dat twee van de meest goedaardige, oude symbolen van liefde cultureel zijn toegeëigend en veranderd in symbolen van haat - jegens de Joden: de nazi's met het hakenkruis en de “Palestijnen” met de kaffiyeh. Twee barbaarse beschavingen namen twee symbolen van vrede en veranderden ze in symbolen die Joden haten. Beide “beschavingen” willen de Endlösung - de dood van alle Joden.
Wees niet zo verbaasd. De band tussen de nazi's en moslims zit diep in hun geschiedenis en symboliek.
Adolf Hitler in gesprek met grootmoefti Haj Amin el Husseini. (Foto door Keystone/Getty Images
Velen kennen iets van de geschiedenis van het hakenkruis en de nazi's, maar laten we het nog eens doornemen.
Het hakenkruis komt uit Mesopotamië (tussen 5500 en 4800 v. Chr.) en kan in kaart worden gebracht vanaf de Halaf-cultuur in Boven-Mesopotamië, via Mesopotamië tijdens de Hassuna- en Samarra-cultuur, tot aan de Ubaid-cultuur aan de Perzische Golf. Later wordt de Ubaid-cultuur vervangen door die van de Uruk-periode.
De tijd verstreek en de swastika, waarvan algemeen wordt aangenomen dat het een Indiaas teken is, werd een heilig symbool dat al duizenden jaren wordt gebruikt door hindoes, boeddhisten en jains. Het woord swastika komt van het Sanskriet svastika, wat “geluk” of “welzijn” betekent. Het duidt onder andere op geluk, de oneindigheid van de schepping en de onoverwonnen, draaiende zon.
In Scandinavië was het linker hakenkruis het teken voor de hamer van de god Thor. Het hakenkruis verscheen ook in vroegchristelijke en Byzantijnse kunst, waar het bekend werd als het gammadion-kruis, of crux gammata, en het verscheen in Zuid- en Midden-Amerika (bij de Maya's) en in Noord-Amerika (voornamelijk bij de Navajo's). In India is het hakenkruis nog steeds het meest gebruikte gelukbrengende symbool van hindoes, jaïnas en boeddhisten. Er wordt een duidelijk onderscheid gemaakt tussen de rechter swastika, die met de klok mee beweegt, en de linker swastika (correcter de sauvastika genoemd), die tegen de klok in beweegt. De rechter swastika wordt beschouwd als een zonnesymbool en imiteert in de rotatie van zijn armen de dagelijkse koers van de zon, die op het noordelijk halfrond van oost, dan zuid naar west lijkt te gaan. De linker swastika staat vaker voor de nacht, de angstaanjagende godin Kālī en magische praktijken.
In het begin van de twintigste eeuw werd het hakenkruis veel gebruikt in Europa. Vroege Westerse reizigers naar Azië werden geïnspireerd door de positieve en oude associaties, een symbool van geluk en voorspoed en begonnen het thuis te gebruiken. Tegen het begin van de 20e eeuw was er een enorme rage voor het hakenkruis als een goedaardig gelukssymbool.
Na de Eerste Wereldoorlog werd het hakenkruis, een eeuwenoud symbool, gekaapt, cultureel toegeëigend door de Duitsersen geperverteerd en verdraaid tot de grafische belichaming van intolerantie. Adolf Hitler adopteerde het hakenkruis als het belangrijkste symbool voor de Nazipartij in 1920. Op 15 september 1935 werd het zwarte hakenkruis op een witte cirkel met een rode achtergrond de nationale vlag van Duitsland. Verschillende rechtse aanhangers van de zogenaamde “völkische” beweging in Duitsland, een beweging die grotendeels gewijd is aan het blootleggen van een geromantiseerd en grotendeels mythisch Duits/“Arisch” verleden, namen het hakenkruis over als symbool.
Het icoon werd door de partij gekozen om haar doel van raszuivering in Europa te vertegenwoordigen. Hitler en zijn Nazipartij geloofden dat een lijn van zuivere Germaanse afstamming afkomstig van het Arische ras - een groepering die gebruikt werd om Indo-Europese, Germaanse en Noordse volkeren te beschrijven - superieur was en dat andere, minder superieure rassen uit Europa verdreven moesten worden. Oude Indiase artefacten die ooit eigendom waren van Arische nomaden bleken vaak het hakenkruis te bevatten en het symbool werd uit zijn dubbelzinnige historische context in de regio overgenomen om de dominantie van het zogenaamde Arische erfgoed uit te dragen.
De moorddadige erfenis van het Nazi-regime, vooral de Holocaust, veranderde het hakenkruis permanent in een symbool van haat, antisemitisme en schande.
Van liefde naar haat.
Leuk weetje - de kaffiyeh is geen creatie van het Palestijnse volk - zijn ware geschiedenis gaat duizenden jaren vooraf aan het idee van Palestina-Arabisch of moslim. Het lijkt erop dat de kaffiyeh, net als het hakenkruis, zijn oorsprong vindt in Mesopotamië. Een versie van de keffiyeh, die teruggaat tot de Soemerische priesters van Mesopotamië in 3100 voor Christus, werd gedragen om eer en rang in de samenleving te onderscheiden. Het woord 'keffiyeh' vindt zijn oorsprong in het gebied 'Kufa' in Irak en betekent 'uit de stad Kufa'. In de loop der jaren verspreidde de keffiyeh zich over het Midden-Oosten en elk land droeg trots een patroon en stijl die kenmerkend zijn voor hun regio.
Tijdens de heerschappij van het Ottomaanse Rijk werd de fez, of tarboosh, vaker gedragen door de stedelijke geschoolde elite, de effendi, terwijl de keffiyeh werd geassocieerd met boeren en plattelandsbewoners, de fellahin, die het gebruikten om zich te beschermen tegen de zon, stof en zand.
De keffiyeh is traditioneel gemaakt van katoen en werd voor het eerst gedragen door de nomadische bedoeïenenstammen als bescherming tegen de woestijnzon en het zand.
Het nut van de keffiyeh in het woestijnlandschap speelde een belangrijke rol in zijn wijdverspreide populariteit in verschillende culturen in de regio. Rond de eeuwwisseling van de 20e eeuw droegen zowel Joodse als Arabische gemeenschappen de keffiyeh.
De patronen op de kaffiyeh hebben een betekenis. Het netachtige patroon stelt visnetten voor in rivieren, moerassen - plaatsen die de Mandeeërs, de oorspronkelijke bewoners van Mesopotamië, de inheemse bevolking, hun thuis noemden; nu het huidige Irak.
De kleinere golvende lijnen bootsen de waterbeweging in rivieren en moerassen na.
De twee brede zwarte strepen stellen twee rivieren voor - de Tigris en de Eufraat; het levensbloed van de Mesopotamische beschaving en bevolking.
Arabische troepen vielen Mesopotamië binnen in de7e eeuw en brachten militaire bezetting en strijdkrachten naar het gebied. De oude cultuur werd uitgewist of toegeëigend en het land werd gekoloniseerd door de Arabieren.
Veel Joden die naar het door Ottomanen en Britten gecontroleerde gebied Palestina verhuisden (van de vroege jaren 1300 tot 1922) kozen ervoor om de keffiyeh te dragen omdat ze het zagen als een deel van de authentieke lokale levensstijl.
De Israëlische premier David Ben-Gurion draagt een keffiyeh tijdens een rondreis door de Negev-regio in 1949. Nationale fotocollectie van Israël, afdeling Fotografie. Persbureau van de regering
Vandaag de dag hebben de “Palestijnen”, die zich de kaffiyeh cultureel hebben toegeëigend, er hun eigen geschiedenis en betekenis aan gegeven - net als de nazi's en het hakenkruis.
Volgens sommigen symboliseren de patronen op de keffiyeh verschillende aspecten van het Palestijnse leven: de felle zwarte strepen aan de randen symboliseren de historische handelsroutes die vroeger door Palestina liepen; het visnetachtige ontwerp staat voor de band van de Palestijnen met de Middellandse Zee; en de gebogen lijnen lijken op olijfbomen, een belangrijk punt van trots voor de Palestijnen. (Houd in gedachten dat Palestina een gebied is - geen volk of natiestaat - dat Israël heette totdat de Romeinen de naam veranderden in Palestina na de ballingschap van de Joden in het begin van de eerste eeuw na Christus).
Pas in de jaren 1930 veranderde de betekenis van de keffiyeh, niet door het patroon in de sjaal, maar door het gebruik. Tot de jaren 1920 werd de keffiyeh bijna uitsluitend gedragen door bedoeïen-mannen, en het was gewoon een manier om nomadische mannen in historisch Palestina te onderscheiden van dorpelingen, fellaheen en stadsmensen.
De keffiyeh werd gebruikt als politiek statement tijdens de Arabische Opstand in Palestina in 1936 - een opstand tegen de Britse overheersing die onafhankelijkheid eiste en een einde aan de Joodse immigratie. De leiders van de revolutie gaven mannen het bevel om de keffiyeh te dragen om hun solidariteit met de revolutionairen uit te drukken. Vaak bedekten ze hun gezicht ermee om hun identiteit voor de Britse autoriteiten te verbergen en om te voorkomen dat de Britten de strijders van anderen konden onderscheiden. Er is niets veranderd. Degenen die de keffiyeh dragen in antisemitische protesten blijven hun gezicht verbergen.
In de jaren 1960 werd de keffiyeh geassocieerd met “Palestijns nationalisme”, vooral door de toepassing ervan door leiders als Yasser Arafat. Het was Yasser Arafat die zich in de jaren 1960 de shemach/ keffiyeh cultureel toeëigende en er een symbool van maakte van het Palestijnse terrorisme tegen de Joden en andere minderheden in het gebied. Hijdrapeerde zijn hoofdtooi in de vorm van Israël, de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook.
Mensen dragen nu de kaffiyeh, vaak de onofficiële vlag van Palestina genoemd, als symbool van Palestijns verzet. Het soort "verzet ” dat verkrachting en het levend verbranden van Joden in hun eigen huizen omvat.
En die twee zijn nu één geworden. Een beeld zegt meer dan duizend woorden. Er gaat niets boven een Hitlergroet terwijl je een keffiyeh draagt.
Het enige dat ontbreekt op de foto is het hakenkruis. Die is er vast wel. Voel je vrij om hem te delen.
Uit de Ethiek van de Vaders: “Rabbi Tarfon zei altijd: het is niet je plicht om de taak te volbrengen, maar je bent niet vrijgesteld in het ondernemen ervan.”