Antisemieten bewijzen nog steeds waarom we Israël nodig hebben

Na 77 jaar en een wereldwijde golf van haat waarin de Joodse staat zelf het mikpunt is, blijft de rechtvaardigheid van de zionistische zaak een historische noodzaak.

Jonathan S. Tobin. 1 mei 2025 / JNS

Yom Ha'atzmaut, de Israëlische Onafhankelijkheidsdag, is dit jaar minder een nationale feestdag dan gewoonlijk. Dat was waarschijnlijk al te verwachten voor een land dat nog steeds verwikkeld is in een oorlog om zijn voortbestaan, die begon met de door Hamas geleide terroristische aanslagen op gemeenschappen in het zuiden van Israël op 7 oktober 2023. Maar na een bezoek aan de plaatsen waar die dag, aan de vooravond van Yom Hazikaron, de Israëlische herdenkingsdag die traditioneel overgaat van nationale rouw in feestvreugde, de brute moordpartijen plaatsvonden, was het duidelijk dat de emoties van de Israëli's worden beïnvloed door een diepe droefheid over de verliezen die zij op die vreselijke dag en in de daaropvolgende 18 maanden van oorlog hebben geleden.

Het dodental omvat 1.200 mannen, vrouwen en kinderen die zijn omgekomen tijdens de barbaarse Palestijnse orgie van massamoord, marteling, verkrachting en ontvoering, evenals 847 soldaten van de Israëlische defensiemacht en 58 politieagenten die sindsdien zijn omgekomen in de gevechten om Hamas in Gaza uit te roeien, de Hezbollah-terroristen in Libanon te verslaan en het toenemende terrorisme in Judea en Samaria aan te pakken.

Bovenop deze sombere statistieken werd Onafhankelijkheidsdag ontsierd door branden die woedden in de omgeving van Jeruzalem, die wellicht grotendeels het gevolg waren van opzettelijke brandstichting door Arabieren en niet – zoals de mainstream media beweren – louter het gevolg van de opwarming van de aarde in een deel van de wereld waar hitte en wind niet bepaald onbekend zijn.

Maar sinds 7 oktober is niet alleen het volk van Israël belegerd. Tot grote verbazing van velen is de joodse diaspora, ook in de Verenigde Staten, het slachtoffer geworden van een ongekende golf van haatdragende protesten, vandalisme en geweld, die zich heeft gemanifesteerd in de straten van grote Amerikaanse steden en met name op universiteitscampussen.

Dat zoveel jonge mensen die naar school gaan nu het belangrijkste slachtoffer zijn van de toename van antisemitisme, is een bijzonder harde klap voor de joodse gemeenschap. De meeste joden waren terecht van mening dat ze volledig geaccepteerd waren in de Amerikaanse samenleving en zich thuis voelden op de elite-instellingen voor hoger onderwijs, waar ze een eeuw lang hadden gedijt nadat de toelatingsquota's op veel scholen grotendeels waren afgeschaft.

Israël de schuld geven van antisemitisme

Maar nu zijn zij zelf het doelwit van vooroordelen die geworteld zijn in de giftige ideeën van kritische rassentheorie, intersectionaliteit en kolonialisme, die Joden en Israël ten onrechte bestempelen als 'blanke' onderdrukkers. Dat heeft ertoe geleid dat velen hun joodse identiteit en steun voor Israël hebben versterkt. Maar het heeft er ook toe geleid dat een minderheid deze identiteit heeft opgegeven en zich heeft aangesloten bij de pro-Hamas-menigte, omdat zij, uit overtuiging of uit angst om op te vallen in een door links gedomineerde omgeving, hun banden met degenen die de woke-cultuur promoten belangrijker vinden. Weer anderen vragen zich af of het voortbestaan van een Joodse staat die zo velen willen vernietigen, de moeite waard is als dat betekent dat zij worden blootgesteld aan vooroordelen of in het nauw worden gedreven om het beleid of de acties van Jeruzalem te verdedigen.

Wat is dan, onder deze moeilijke omstandigheden, het argument voor voortgezette steun aan het zionisme?

Het antwoord is dat degenen die denken dat het probleem van antisemitisme kan worden opgelost door de rechten van de joden op te geven, de nederlaag van Israël en de overwinning van Hamas af te dwingen, of zelfs door terug te keren naar het pre-statelijke tijdperk van joodse machteloosheid, niet alleen misleid zijn. Ze vergeten alles wat we weten over de geschiedenis van de afgelopen 2000 jaar, waarin Joden overgeleverd waren aan een wereld die gedomineerd werd door machten en bewegingen die de haat tegen Joden uitbuitten om hun eigen macht te vergroten.

Het is waar dat Theodor Herzl, de grondlegger van de moderne zionistische beweging, ongelijk had toen hij geloofde dat hij het antisemitisme kon beëindigen door het Joodse volk een thuis en een “normaal” bestaan te geven, net als elk ander volk. Antisemitisme is een dodelijk en aanpasbaar virus van haat dat zich aan vele ideologieën aanpast. In de afgelopen eeuw vond het een onderkomen bij fascisten, nazi's, communisten, islamisten en nu ook bij woke linkse activisten. Het kan niet worden uitgeroeid omdat het een te nuttig instrument is voor degenen die weten dat ze er voordeel uit kunnen halen.

Zoals al twee millennia het geval is, hebben degenen die Israël de schuld geven van de jodenhaat in de wereld vanwege zijn zogenaamd slechte gedrag in de oorlog die het voert tegen Hamas, Hezbollah, de Houthi's en andere Iraanse terreurproxies, het bij het verkeerde eind. Wat joden wel of niet doen, is nooit de oorzaak geweest van de vooroordelen jegens hen. Joden worden gehaat omdat ze rijk waren en omdat ze arm waren ... omdat ze zich assimileerden in de niet-joodse samenleving en omdat ze weigerden zich te assimileren en zich afzijdig hielden ... omdat ze dakloos waren, en nu omdat ze een thuis hebben en weigeren dat te laten vernietigen door degenen die vinden dat één joodse staat op deze planeet er één te veel is.

De wereld heeft het jodendom en Israël nodig

Maar zelfs nu zo velen zich op Israël storten en het ten onrechte een “apartheidsstaat” of “koloniale staat” noemen, is het zionisme nog nooit zo aantrekkelijk en noodzakelijk geweest voor het voortbestaan van het joodse volk.

De joodse staat die daadwerkelijk bestaat, in tegenstelling tot het mythische Israël dat wordt gedemoniseerd door een bizarre rood-groene coalitie van linkse activisten, is noch een paradijs, noch een hel. Toch melden sociologen dat de bevolking, ondanks de vele problemen – niet alleen externe oorlogen, maar ook interne politieke verdeeldheid – tot de gelukkigste ter wereld behoort.

Hoe kan dat?

Dat is niet moeilijk te begrijpen als je beseft dat het jodendom en de joodse identiteit in zoveel opzichten het fundament vormen van de westerse beschaving. Zoals auteurs Melanie Phillips en Josh Hammer onlangs schreven, heeft Israël weliswaar steun nodig van het Westen, maar hebben degenen die geven om de toekomst van vrijheid en onafhankelijkheid zelf Israël nodig, omdat joodse teksten en kernopvattingen de grondgedachte vormen voor vrije samenlevingen overal ter wereld. Zowel seculiere als religieuze Israëli's, zowel rechts als de linkse minderheid, omarmen een samenleving die geworteld is in een gemeenschappelijk gevoel van toewijding aan de groep, ook al blijven de verdeeldheid voortwoekeren.

Het is evenzeer waar dat de joden Israël nodig hebben. Ondanks beweringen van sommige linkse ideologen dat het jodendom kan bloeien als joden hun rechten zouden opgeven en een universalistisch geloof zouden omarmen dat elke vorm van nationalisme afwijst en vertrouwt op de goedheid van vreemden, is dit een gevaarlijke mythe. Het bestaan van een soeverein joods thuisland op de grond van het oude thuisland is geworteld in internationaal recht, de geschiedenis en het geloof. Maar het is ook een functie van de behoeften van de joden die in de 21e eeuw leven.

Zonder Israël – en een Joods leger en een Joodse regering om hun burgers te verdedigen – zullen de verschrikkingen van het verleden niet alleen in de grensgemeenschappen van Israël worden herleefd. De onbeschrijfelijke gruweldaden van 7 oktober waren slechts een voorproefje van wat de Palestijnse Arabieren niet alleen de rest van Israël, maar alle Joden overal ter wereld willen aandoen. Hun overtuiging dat het juist en rechtvaardig is om Joden te doden, is niet alleen gebaseerd op een extremistisch geloof. Het is ook een overtuiging die duizenden jaren teruggaat en die beweert dat Joden een volk is dat haar rechten moet worden ontzegd die niemand aan anderen zou willen ontzeggen. Het is niet zozeer vergelijkbaar met de eliminatoire redeneringen van de nazi's voor hun misdaden, als wel een uiting van het feit dat zij de opvolgers zijn van Adolf Hitler in hun eeuwenoude streven om de Joden uit te roeien vanwege het misdrijf dat zij bestaan.

Nog steeds het antwoord op jodenhaat

Zionisme is meer dan alleen een gerechtvaardigde reactie op vervolging in het verleden en de existentiële bedreigingen van het heden. Het is de nationale bevrijdingsbeweging van het joodse volk en – gezien de leugenachtige retoriek van hedendaagse antisemieten niet zonder ironie – de grootste en meest succesvolle antikoloniale beweging in de geschiedenis, omdat het dit kleine land heeft teruggegeven aan zijn oorspronkelijke bevolking: de joden.

In plaats van het bestaan van Israël en het zionisme de schuld te geven van antisemitisme, is het tijd om te begrijpen dat zij juist het belangrijkste antwoord moeten zijn op de haat tegen Joden.

Israël is niet alleen een fysiek schild dat het enige echte monument is voor de zes miljoen slachtoffers van de Holocaust, maar ook de enige garantie dat dit nooit meer kan gebeuren. Het idee van het zionisme kan en moet een inspiratiebron zijn voor joden, waar ze ook wonen, wat hun religieuze overtuigingen ook zijn en of ze zichzelf nu zionist noemen of niet.

Een wereld zonder Israël voorstellen is een contrafeitelijke scenario betreden waarin niet alleen de vernietiging van het Joodse volk wordt omvat, maar ook een wereld waarin barbarisme, in plaats van de waarden van ethisch monotheïsme, de natiestaat en universele gerechtigheid die de Joden de wereld hebben gegeven, onbetwist zullen heersen. Als Israël nog steeds belegerd wordt, is dat omdat islamisten en marxisten – of ze nu onder het valse mom van bezorgdheid om de 'mensenrechten' opereren of meer open zijn over hun despotische overtuigingen – een dergelijke verschrikkelijke uitkomst voor de mensheid nastreven.

Joden hebben recht op een eigen natie op de plek die al duizenden jaren hun thuis is, ongeacht andere factoren. Herzl had gelijk dat dit een noodzaak was in een wereld waarin, zoals de Pesach Haggadah zegt, 'in elke generatie zij tegen ons opstaan'.

Een symbool van gerechtigheid

Hoewel het net zo onvolmaakt is als elk menselijk streven, is Israël meer dan een precaire schuilplaats in een vijandige wereld. Of Israëli's en Joden elders dat nu willen of niet, de Joodse staat blijft, net als het jodendom zelf, een symbool van de grootheid die de mensheid kan bereiken en van haar hoogste ethiek en moraal. En dat zal het nooit vergeven worden door degenen die de ideologieën van haat en vernietiging omarmen en onvermijdelijk te vinden zijn in de gelederen van antisemieten in elk tijdperk.

Wat zijn vijanden ook tegen hem in het harnas jagen – conventionele legers, terroristen of laster over 'genocide' – Israël zal blijven bestaan. De jodenhaters mogen zich wel in de waan steken dat ze het zionisme kunnen vernietigen en als racisme kunnen herdefiniëren, maar het enige wat ze bereiken is dat ze de wereld herinneren aan de noodzaak van de logica die de moderne joodse natie noodzakelijk heeft gemaakt. Of het nu een sombere herdenking is of een vreugdevol feest, de Onafhankelijkheidsdag van Israël is nog steeds een dag die Joden en mensen van goede wil overal ter wereld moeten vieren, omdat het een herdenking is van zowel vrijheid als de eeuwige strijd voor gerechtigheid.

Gelukkige Yom Ha'atzmaut!

[Opmerking: De enige garantie die ze hebben is de belofte van Hashem. Ondanks veel lijden is die belofte een zekerheid, nu ze teruggebracht zijn in het oude land.]

Jonathan S. Tobin is hoofdredacteur van JNS (Jewish News Syndicate). Volg hem op: @jonathans_tobin.

Bron: Antisemites are still proving why we need Israel - JNS.org