Leugens, omkeringen en Israël

Waarom omarmen westerse media de meest absurde laster over Israël terwijl ze de genocidale doelen van Hamas en Iran negeren?

Door Uri Goldflam op 25 Maart 2024

In zijn epische autobiografie "Diplomacy" legde Henry Kissinger een van zijn dierbare herinneringen aan Ronald Reagen vast: "... Ik herinnerde me niet de campagneretoriek, maar de combinatie van gezond verstand en epigrammatische welwillendheid waarmee Reagan zich gedroeg ... Tijdens de Midden-Oostenoorlog van 1973 vertelde ik hem dat we de Israëlische verliezen in vliegtuigen zouden vervangen, maar niet zeker wisten hoe we de Arabische reactie moesten beperken. Waarom zeg je niet dat je alle vliegtuigen zult vervangen waarvan de Arabieren beweren dat ze ze hebben neergeschoten? stelde Reagan voor - een voorstel dat de wild opgeblazen Arabische propaganda tegen de initiatiefnemers zou keren." (pg. 766).

Vijftig jaar geleden wisten mensen met gezond verstand en goede wil dat Arabische (en Sovjet) propagandisten voortdurend logen. Ze logen tegen het Westen, tegen elkaar en tegen hun eigen volk. Het is het kenmerk van een dictatuur. Wat is er veranderd? Gezond verstand en goede wil lijken een zeldzaam goed te zijn geworden. Dictaturen en autocratieën liegen zeker nog, maar spreken ook hun waarheid. In beide gevallen worden ze geaccepteerd als legitieme "verhalen". Als het past in de westerse agenda wordt het gelegitimeerd, naverteld en herhaald. Zo niet, dan wordt het genegeerd of wegverklaard.

De oorlog van Hamas tegen Israël is een voorbeeld van beide fenomenen. Aan de ene kant de expliciete oproepen tot genocide door Hamas, zoals blijkt uit hun oprichtingshandvest en acties op 7 oktober. Dit geldt niet alleen voor Iraanse gevolmachtigden zoals Hezbollah in Libanon en Houthi's in Jemen, maar ook voor het Iraanse regime zelf, dat herhaaldelijk en publiekelijk oproept tot de vernietiging van Israël, al vele jaren lang, en de middelen ontwikkelt om dat te doen. Deze worden ofwel genegeerd door westerse media en regeringen of wegverklaard als onbelangrijk, irrelevant, slechts aanstellerij of onderhandelingstactieken. Aan de andere kant worden valse beschuldigingen tegen Israël voor het plegen van genocide herhaald, herhaald en gelegitimeerd, in die mate dat een zaak tegen Israël serieus wordt overwogen door het Internationaal Gerechtshof.

Het lijkt erop dat geen enkele beschuldiging tegen Israël, hoe belachelijk ook, niet enige legitimiteit krijgt van de internationale media, op plakkaten wordt geplaatst en wereldwijd wordt geschreeuwd tijdens demonstraties. Na tientallen jaren van academische belastering van Israël als een koloniserende, onderdrukkende staat en het zionisme als een supremacistische ideologie, was het voor generaties studenten, nu allemaal volwassen en in posities van politieke macht en media-invloed, gemakkelijk geworden om deze leugens als waarheid te accepteren.

Er zijn flagrante onwaarheden. Van de Grote Leugens (genocide, apartheid, kolonialisme en nu ook hongersnood) tot absurditeiten zoals beweren dat Jezus een Palestijn was. Er zijn kwaadaardige verzinsels van slachtoffers, beweringen over het oogsten van organen en massa-executies in kuilen door de IDF, en doelbewuste overdrijving van "kolonistengeweld" om een valse morele gelijkwaardigheid te creëren. Sommige leugens zijn opzettelijk bedacht als een omkering van de werkelijkheid, zoals verkrachting van Palestijnse vrouwen door IDF-soldaten en marteling van gevangenen.

Een recent artikel in het prestigieuze tijdschrift Foreign Policy beweerde dat Israël "de informatieoorlog in Gaza onder de knie heeft". Deze analyse maakt de verbazingwekkende bewering dat het Israël is, niet Hamas (en zijn eindeloze budget en aanhangers via Qatars Al Jazeera, Rusland, Iran en duizenden beïnvloeders, echte of bots, met miljoenen volgers op sociale media) die verkeerde informatie verspreidt en de berichtgeving op sociale media controleert. Het eindigt met het verbijsterende gebruik van de term "Israël en zijn gevolmachtigden", waarmee de realiteit van het gebruik van gevolmachtigden door Iran in het Midden-Oosten wordt omgekeerd. De schrijvers van de "Protocollen van de Ouderen van Zion" zouden trots zijn geweest.

Tot slot is er de zelfbenoemde onpartijdige media die hun deel doen om het Israëlisch-Palestijnse conflict binnen het bestaande paradigma te houden - Israël, bezetter/overheerser versus Palestijn, bezet/slachtoffer. Als het niet in het paradigma past, wordt het niet gemeld en naar de hel met de waarheid.

Dit begon niet op 7 oktober. De Israëlische journalist Ben Dror Yemini publiceerde in 2014 zijn nauwgezet onderzochte boek The Industry of Lies. Daarin haalt hij methodisch en geduldig de enorme, schijnbaar onoverkomelijke verzameling lasterlijke beschuldigingen tegen Israël van vele decennia uit elkaar en ontkracht ze. Maar het gaat verder, dieper en langer.

Sinds de komst van Joden op het wereldtoneel zijn ze beschuldigd van allerlei soorten kwaad. Als de constante 'Andere Beschaving' werden ze belasterd omdat ze heidense erediensten afwezen, als immoreel beschouwd omdat ze de Romeinse cultuur afwezen en vernederd door de vroege kerk om hun onwaardigheid voor Gods verbond te 'bewijzen'. Deze georganiseerde, gerichte, gestructureerde vernedering en belastering gedurende honderden jaren leidde tot de valse beschuldigingen van Deicide, hostieontheiliging en de bloedsprookjes. De eerste van deze beschuldigingen dook op in de 12e eeuw in Norwich, Engeland. De Joden in de stad werden ervan beschuldigd de 12-jarige William te hebben ontvoerd en hem te hebben vermoord op de manier van Jezus' dood. In de rel die daarop volgde werden tientallen Joden vermoord. In de 14e eeuw kregen Joden de schuld van de "Zwarte Dood", wat resulteerde in de afslachting van duizenden en de vernietiging van hele Joodse gemeenschappen in heel Europa. Er zijn talloze andere voorbeelden van vervolging, verdrijving en massamoorden, tot ver in de moderne tijd. De Jood vertegenwoordigt altijd het tegenovergestelde van wat de samenleving het dierbaarst vindt. Het zijn deze overtuigingen die uiteindelijk leidden tot de ovens van Auschwitz.

De oprichtingsakte van Hamas citeert de Protocollen van de Ouderen van Zion en nazi-propaganda. En hoewel het na de Holocaust niet meer in de mode is om openlijk haat en onverdraagzaamheid jegens Joden te koesteren, werd het voor Sovjet- en Arabische propagandisten wel heel gemakkelijk om de beschavinghaat jegens Joden op de Joodse Staat te richten. Israël is "de Jood onder de volkeren" geworden. Jarenlang werden deze ideeën niet serieus genomen door een samenleving waar gezond verstand en goede wil de boventoon voerden. Die samenleving bestaat niet meer.

In mijn eerste twee spreekbeurten sinds 7 oktober concentreerde ik me op de geopolitieke vertakkingen op lokale, regionale en mondiale schaal. Ik sprak over de opkomst van antisemitisme en het effect daarvan op het Joodse leven in Amerika. Op mijn volgende tournee dit voorjaar zal ik ook ingaan op het gebruik van leugens als strategie en waarom het zo effectief is geweest in deze oorlog dat Israël nu wereldwijd geïsoleerd dreigt te raken.

Terug naar Kissinger: "Reagan's retoriek over Amerika's unieke morele status weerspiegelde wat bijna elke andere president op een bepaald moment in deze [20e] eeuw had gezegd. Wat Reagans specifieke variant van het Amerikaanse exceptionalisme uniek maakte, was zijn letterlijke interpretatie ervan als leidraad voor de dagelijkse uitvoering van het buitenlands beleid". (Diplomatie, blz. 767). We hebben meer Reagans nodig.

OVER DE AUTEUR Uri Goldflam is veteraan van de reservisten van de Israëlische defensiemacht (IDF) en voormalig parachutist. Hij is Scholar-in-Residence bij Travel Trailer Israël en een expert op het gebied van de geografie, geschiedenis en oude religies die het Heilige Land doorkruisen in de natie Israël. Goldflam werd geboren in Jeruzalem en groeide op in de Verenigde Staten en Israël. Hij behaalde zijn graad in Internationale Betrekkingen en Judaïsche Studies en zijn master in Buitenlandse Politiek en Diplomatie aan de Hebreeuwse Universiteit in Jeruzalem. Goldflam is even innemend als informatief en brengt de kennis van een professor in zijn presentaties. Hij behandelt en verklaart de gewapende conflicten die momenteel het Heilige Land, het internationale nieuws en de religies van het jodendom, het christendom en de islam domineren. Uri treedt op als gediplomeerd gids voor verschillende groepen en delegaties, waaronder kerken, families, premiers, congresleden en hogere leidinggevenden. Goldflam diende als pelotonssergeant in een parachutisteneenheid en bleef meer dan 20 jaar in de parachutistenreserves van de IDF. Hij diende ook als gekozen lid van de gemeenteraad van Tzur Hadassah, waar hij met zijn gezin woont in de bergen buiten Jeruzalem.

Bron: Lies, inversions and Israel | Uri Goldflam | The Blogs