www.wimjongman.nl

Waarom christelijke leiders aanvallen op hun gemeenschap negeren

door Bassam Tawil - 2 januari 2024

Op 26 december trof Hezbollah de Grieks-katholieke kerk van St. Mary in Iqrit, Israël, met twee geleide antitankraketten, waarbij tien mensen gewond raakten. Op het moment van schrijven had geen enkele christelijke leider iets te zeggen over de raketaanval van Hezbollah op een kerk. Afgebeeld: St. Mary's, gefotografeerd op 19 december 2020. (Afbeeldingsbron: Bukvoed/Wikimedia Commons)

Op 26 december viel de Libanese terreurvolmacht van Iran, Hezbollah, de Grieks-katholieke kerk St. Mary's aan in Iqrit, in het noorden van Israël. Een vanuit Libanon afgevuurde geleide antitankraket trof rechtstreeks de kerk, waarbij een 85-jarige burger zwaar gewond raakte. Negen Israëlische soldaten die de kerkganger snel wilden redden, raakten vervolgens gewond door een tweede raketaanval. Hezbollah pochte over de aanval en plaatste een video van de raketaanval op de kerk.

Geen enkele grote christelijke organisatie in het Westen reageerde op de aanval. Daarentegen was de paus er snel bij om de moord op twee christelijke vrouwen in de Gazastrook te veroordelen, waarbij hij echter ten onrechte insinueerde dat Israël verantwoordelijk was.

Nahida Khalil Anton en haar dochter, Samar Kamal Anton, werden naar verluidt gedood tijdens een schietincident op het terrein van de Holy Family Catholic Parish in de Gazastrook. De paus beweerde dat de twee vrouwen "gedood werden en anderen gewond raakten door de schutters terwijl ze naar het toilet gingen". Hoewel hij de vermeende schutters niet bij naam noemde, wees de paus in het artikel, waarin hij valse beweringen van Hamas en andere terroristische groeperingen herhaalde, duidelijk met de beschuldigende vinger naar Israël:

"Tijdens het Angelusgebed zei de paus dat hij verontrustend nieuws blijft ontvangen uit Gaza, waar ongewapende burgers het doelwit zijn van bombardementen en geweervuur."

Op het moment van schrijven had geen enkele christelijke leider iets te zeggen over de raketaanval van Hezbollah op een kerk.

Wanneer moslims dergelijke misdaden begaan tegen christenen in de Gazastrook, Egypte, Libanon, Irak en andere landen, neemt niemand, inclusief de westerse media, hier notie van. Waarom? Het gaat niet om Israël. Er zijn geen schuldige Joden.

Het is net zo waarschijnlijk dat de christelijke vrouwen zijn gedood door terroristen van Hamas of de Islamitische Jihad. De laatste jaren is er steeds meer bewijs dat Hamas niet alleen moskeeën gebruikt om aanvallen tegen Israël te lanceren; Aartsbisschop Alexis, een prominente christelijke leider in de Gazastrook onthulde dat tijdens een van de recente gevechtsronden, Hamas-terroristen het kerkterrein gebruikten om raketten op Israël af te vuren.

Dit zijn trouwens dezelfde terroristen die een raket afvuurden welke een ziekenhuis in de Gazastrook trof en zich haastten om Israël valselijk te beschuldigen. Na bestudering van beelden van de schade op het punt van inslag in het Al-Ahli ziekenhuis, sloot een Europese militaire bron de hypothese uit dat de aanval een lucht-grondaanval was door een Israëlisch gevechtsvliegtuig. De bron, evenals de Amerikaanse regering, oordeelde dat de explosie werd veroorzaakt door een Gazaanse raket die op weg naar Israël een verkeerde afvuring had. De bron plaatste bovendien vraagtekens bij het dodental dat snel bekend werd gemaakt door het door Hamas gecontroleerde ministerie van Volksgezondheid en zei dat het onwaarschijnlijk was dat er 471 mensen waren omgekomen bij de explosie; de Amerikaanse inlichtingendienst schatte dat het er veel minder waren.

Eerder had het Latijnse Patriarchaat van Jeruzalem Israël zonder enig bewijs direct beschuldigd van het doden van de christelijke moeder en dochter. "Ze werden in koelen bloede doodgeschoten," beweerde het patriarchaat in een verklaring.

Het Israëlische leger weerlegde echter de bewering dat zijn troepen het gemunt hadden op de Grieks-orthodoxe kerk in de Gazastrook. Het leger benadrukte dat de Israel Defense Forces (IDF) "geen burgers als doelwit nemen, ongeacht hun religie" en zei dat vertegenwoordigers van de kerk contact met hen hadden opgenomen over een incident in de Holy Family Parish, maar dat er "geen melding was gemaakt van een aanval op de kerk of van gewonde of gedode burgers". Een herziening van de operationele bevindingen van de IDF ondersteunen dit."

Later zei het leger dat haar eerste onderzoek had uitgewezen dat "Hamas-terroristen een raketgranaat lanceerden op IDF-troepen vanuit de buurt van de kerk." De troepen identificeerden drie mensen in de omgeving die opereerden als "spotters" voor Hamas en "hun aanvallen leidden" en schoten op de spotters, waardoor ze werden geraakt.

"Hoewel dit incident plaatsvond in het gebied waar de twee vrouwen naar verluidt werden gedood," zei het, "komen de ontvangen rapporten [over de twee gedode vrouwen] niet overeen met de conclusie van onze eerste beoordeling, die vaststelde dat de IDF-troepen het gemunt hadden op spotters in vijandelijke uitkijkposten."

De IDF zei dat ze het "onderzoek van het incident" voortzette en voegde eraan toe:

"De IDF neemt beweringen over aanvallen op gevoelige locaties zeer serieus, vooral kerken die de heilige plaatsen zijn voor het christelijk geloof. De IDF richt haar operaties tegen de terroristische organisatie Hamas en niet tegen burgers, ongeacht hun religieuze overtuiging. De IDF neemt veel maatregelen om de schade aan burgers in de Gazastrook te beperken. Deze inspanningen staan in contrast met Hamas, dat er alles aan doet om burgers in gevaar te brengen en hen, en ook religieuze plaatsen, uitbuit als menselijk schild voor hun terroristische activiteiten."

Door met een beschuldigende vinger naar Israël te wijzen, trappen de paus en het Latijnse patriarchaat in Jeruzalem eigenlijk in de valse beweringen van de Palestijnse volmacht van Iran, Hamas. De paus en het patriarchaat hebben snel een oordeel geveld tegen Israël, grotendeels op basis van een valse bewering van Hamas, wiens terroristen Israël binnenvielen op 7 oktober en meer dan 1.200 Israëli's vermoordden en duizenden anderen verwondden. De paus en het patriarchaat namen niet eens de moeite om te wachten op het onderzoek van het Israëlische leger naar het incident in de kerk in Gaza. In plaats daarvan kozen ze, net als veel andere media in het Westen, ervoor om de valse beweringen van Hamas en andere terroristen te herhalen.

Zoals veel mainstream media in het Westen kozen ze er ook voor om de aanval van Hezbollah op de kerk in het noorden van Israël te negeren. Ze zien waarschijnlijk geen reden om te reageren op een aanval die niet de schuld van Israël kan krijgen.

Waar waren de paus en andere christelijke organisaties, vraag je je af, toen christenen die leefden onder de terroristische groep Hamas, een uitloper van de Moslim Broederschap, systematisch werden geviseerd en vervolgd?

Tijdens de onstabiele periode 2006-2008 in de Gazastrook vermoordden islamistische terroristen Rami Ayyad, een Palestijnse christelijke activist die manager was van de enige christelijke boekwinkel daar. De boekwinkel was in het verleden het doelwit geweest van verschillende aanslagen, waaronder bomaanslagen en brandstichting. Ayyad stond erom bekend dat hij in de loop der jaren doodsbedreigingen had ontvangen.

Op 6 oktober 2007, toen Ayyad de boekwinkel aan het afsluiten was, werd hij door een groep gemaskerde mannen in een auto gedwongen en weggereden. De volgende dag werd zijn lichaam gevonden in een veld in de buurt van de wijk Zeitoun in Gaza Stad. Hij was zwaar mishandeld en een briefje dat bij zijn lichaam werd gevonden beschuldigde hem ervan een "missionaris" te zijn en waarschuwde anderen om zich niet in te laten met soortgelijke activiteiten.

"Sinds de verkiezing van de Hamasregering in 2006 en de coup waarmee Hamas in juni 2007 de Gazastrook overnam, zijn de religieuze spanningen alleen maar toegenomen," schreef wijlen internationaal mensenrechtenadvocaat Justus Reid Weiner, die uitgebreid onderzoek deed naar mensenrechtenschendingen tegen christenen op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook.

"Hamas heeft een beleid ingevoerd dat van de [door Palestina gecontroleerde gebieden] een islamitische theocratie maakt, en de christelijke religie en haar volgelingen worden consequent gediscrimineerd. Moslimgroeperingen zoals Hamas en de Islamitische Jihad hebben een cultuur van haat opgebouwd op de eeuwenoude fundamenten van de islamitische samenleving. In 2008 bombardeerden moslimmilitanten de Young Men's Christian Association (YMCA) in Gaza City en ging er een bom af in een christelijke school."

Volgens Weiner komen de misdaden tegen christelijke Arabieren voort uit een manier van denken die teruggaat tot de vroegste dagen van de islam:

"Traditioneel krijgen christenen en joden een inferieure sociale status die in de islam dhimmitude wordt genoemd. De dhimma is een wettelijk contract van onderwerping dat werd opgelegd aan de inheemse niet-islamitische bevolking in gebieden die werden veroverd door de verspreiding van de Islam. Hoewel Joden en Christenen niet gedwongen werden om zich tot de Islam te bekeren, werden ze niet als gelijken van Moslims behandeld. Als dhimmis werden Joden en Christenen onderworpen aan zowel wettelijke als culturele beperkingen onder de Islamitische wet. Moslims mochten bijvoorbeeld paarden bestijgen, terwijl christenen en joden beperkt waren tot ezels. Of, moslims mochten kleding van fijne stof dragen, terwijl christenen en joden alleen kleding van grove stof mochten dragen."

Weiner merkte verder op:

"In de Palestijnse samenleving hebben christelijke Arabieren geen stem en geen bescherming. Het is geen wonder dat ze zijn vertrokken. Door emigratie - waarvan sommige al drie generaties teruggaan - woont zeventig procent van de christelijke Arabieren die oorspronkelijk op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza woonden, nu in het buitenland."

Hoe ironisch is het dan dat de laatste poging om Israël te bestempelen als een land dat het op christenen gemunt heeft, samenviel met het bloedbad in Nigeria dat werd aangericht tegen christenen die Kerstmis vierden. Meer dan 160 christenen werden vermoord in gecoördineerde aanvallen door islamitische militante groeperingen die plaatsvonden tussen 23 en 25 december. Nigeria is de afgelopen jaren een broeinest van christenvervolging geweest. In 2022 voerde het land de wereldranglijst aan van christenen die om hun geloof zijn vermoord. Wanneer dergelijke wreedheden worden begaan, horen we zelden de stemmen van degenen die beweren te geven om het welzijn en de veiligheid van christenen over de hele wereld.

De top 10 van landen die christenen vervolgen volgens Open Doors, een organisatie die vervolgde christenen steunt, bestaat uit Noord-Korea, Somalië, Jemen, Eritrea, Libië, Nigeria, Pakistan, Iran, Afghanistan en Soedan. Andere opvallende landen op de lijst zijn India, China, Saoedi-Arabië, Cuba, Egypte, Mexico, Turkije en Nicaragua.

In Israël groeide de christelijke gemeenschap in 2020 met 1,4 procent en telde ongeveer 182.000 mensen. Vierentachtig procent van de christenen zei tevreden te zijn met het leven in Israël: 24% zei "zeer tevreden" te zijn en 60% "tevreden". Israël is een van de weinige landen in het Midden-Oosten waar christenen zich veilig voelen en waar hun aantal groeit. Daarentegen woonden er in 2022 ongeveer 1.100 christenen in de Gazastrook, tegenover meer dan 1.300 in 2014.

Christelijke leiders die de benarde situatie van de christenen in de Gazastrook, of waar dan ook, de rug toekeren terwijl ze geobsedeerd blijven door Israël, berokkenen hun kuddes enorme schade: weg van de aandacht van het publiek zullen christenen heviger dan ooit het doelwit zijn. Erger nog, degenen die de aanvallen op christenen negeren, geven Hamas, Hezbollah en andere islamisten groen licht om christelijke heilige plaatsen te vernietigen en christenen te vermoorden.

Bassam Tawil is een Arabische moslim uit het Midden-Oosten.

Bron: Why Christian Leaders Ignore Attacks on Their Community :: Gatestone Institute