www.wimjongman.nl

>VN en Arabieren witwassen de wreedheden van Bashar Assad en geven in plaats daarvan de schuld aan - raad eens wie?

door Bassam Tawil - 4 juli 2023

• De Liga van Arabische Staten (LAS), die 22 lidstaten vertegenwoordigt, geeft al tientallen jaren veroordelende verklaringen uit tegen Israël. Telkens wanneer Israël een antiterrorismeoperatie lanceert als reactie op Palestijns terrorisme, waaronder raketten die vanuit de Gazastrook op Israël worden afgevuurd en schiet-, steek- en autoramaanvallen, wordt dit aan de kaak gesteld.


• Dezelfde Liga van Arabische Staten heeft echter geen probleem met het omarmen van een Arabische president wiens regime honderdduizenden Arabieren heeft vermoord, waaronder Palestijnen en Syriërs, sinds het begin van de burgeroorlog in Syrië in 2011.


• Het LAS... heeft effectief de gruweldaden van de Syrische president Bashar Assad tegen zijn eigen volk en de Palestijnen goedgepraat.


• Assad sprak in zijn toespraak voor de Arabische staatshoofden ironisch genoeg de hoop uit dat de top "het begin zou markeren van een nieuwe fase van Arabische actie voor onderlinge solidariteit, voor vrede in onze regio, ontwikkeling en welvaart in plaats van oorlog en vernietiging".


• Hier is een Arabische leider, verantwoordelijk voor de dood van honderdduizenden Arabieren en de ontheemding van miljoenen anderen, die preekt over "vrede, ontwikkeling en welvaart".


• Saoedi-Arabië speelde een belangrijke rol in het verwelkomen van het Assad-regime terug in de Liga van Arabische Staten. De Saoedi's hebben laten zien dat ze liever vrede sluiten met Assad dan hun betrekkingen met Israël te normaliseren. De Saoedi's hebben jaren van diplomatieke inspanningen drastisch afgekoeld en staan erop dat het koninkrijk de banden met Israël niet zal normaliseren totdat er een Palestijnse staat is opgericht. Als de Saoedi's zo bezorgd zijn over de Palestijnen, waarom omarmen ze dan zo snel een Arabische dictator wiens regime duizenden Palestijnen heeft vermoord?


• Zonder duidelijke voorwaarden voor Assad, keert de Liga van Arabische Staten zich af van meer dan 500.000 dode Syriërs, bijna zeven miljoen Syrische vluchtelingen en 13 miljoen ontheemde Syriërs.


• Volgens de Speciale Rapporteur van de VN, Alena Douhan, zouden de landen die sancties opleggen, waaronder de VS, zich mengen in het recht van Syrië om massaal zijn eigen volk te vermoorden. Dat zou inderdaad een poging zijn om een heel specifieke verandering in het Syrische beleid te bewerkstelligen. Zou het niet een beter mensenrechtenbeleid zijn om hele dorpen met burgers niet chemisch te verbranden?


• Volgens Douhan van de VN, in het zoveelste rapport, is het niet Assad die verantwoordelijk moet worden gehouden en gestraft met sancties. Het is niet Assad die de infrastructuur van Syrië heeft vernietigd met bombardementen, moord en algehele verwoesting, maar eerder: "Israëlische nederzettingen... in de bezette Syrische Golan.... [hebben] de toegang van de Syrische bevolking tot land en water beperkt, in strijd met hun recht op adequate huisvesting, voedsel en gezondheid.... Het rapport bevatte ook aanbevelingen [dat]... De internationale gemeenschap moet strafmaatregelen nemen om een einde te maken aan deze misdaden. Alle omgang met kolonisten, nederzettingen en de zittende premier [Netanyahu] moet ophouden."


• De bezorgdheid van de VN over het recht van het Syrische volk op land en huisvesting is prijzenswaardig, maar waar was de verontwaardiging toen Assad de zeven miljoen vluchtelingen verspreid over het Midden-Oosten en daarbuiten 30 dagen van tevoren in stilte de tijd gaf om het eigendom van hun huizen en eigendommen aan te tonen of het bezit ervan in te leveren? Assad's "Wet 10" landroof ... werd door de VN met geen enkel gefluister van protest begroet.


• Volgens Amnesty International: "In 2019 kwam meer dan tweederde van alle vluchtelingen uit slechts vijf landen: Syrië, Venezuela, Afghanistan, Zuid-Soedan en Myanmar....". De Palestijnen werden niet eens genoemd.


• De VN geeft vrijelijk toe dat: "De Liga van Arabische Staten (LAS) een gemeenschappelijke missie deelt met de Verenigde Naties (VN): het bevorderen van vrede, veiligheid en stabiliteit door conflicten te voorkomen, geschillen op te lossen en op te treden in een geest van solidariteit en eenheid.... het opbouwen van hun betrokkenheid door capaciteitsopbouwoefeningen en personeelsuitwisselingen. De Veiligheidsraad heeft ook geprobeerd de interactie met de LAS .... te versterken.


• Met zo'n vriendschappelijke kameraadschap tussen deze twee organisaties, inclusief uitwisselbaar personeel, is het geen wonder dat de VN strategisch despotische regimes in haar raden heeft geplaatst en - zoals blijkt uit resolutie na resolutie -daarbij zo'n agressief vooringenomen standpunt tegen Israël heeft ingenomen.


• Na 12 jaar van wat de toenmalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken John Kerry in 2013 de "morele obsceniteit" noemde van Assad's "willekeurige afslachting van burgers, het doden van vrouwen en kinderen en onschuldige omstanders door chemische wapens", veroordeelt de VN sancties tegen het regime van Assad en omarmt de Arabische Liga Assad met grote eer en zonder een woord van afkeuring.


• De schandalige hypocrisie en dubbele standaarden van de Arabische landen en de VN zijn verbazingwekkend -- en onaanvaardbaar. De Arabische Liga doet alsof ze om haar Arabische medeburgers geeft, terwijl haar goede vriend, de VN, beweert om mensenrechten te geven.


• "Waarom heeft deze [VN] Raad voor stilte gekozen?" vroeg Hillel Neuer van UN Watch."Omdat Israël niet de schuld kan krijgen. Omdat, in werkelijkheid, de despoten die deze Raad leiden niets geven om de Palestijnen, of om welke mensenrechten dan ook. Ze proberen de Israëlische democratie te demoniseren, de Joodse staat te delegitimeren, het Joodse volk tot zondebok te maken. Ze zijn ook op zoek naar iets anders: het vervormen en perverteren van de taal en het idee van mensenrechten."

De Liga van Arabische Staten heeft geen probleem met het omarmen van de Syrische president Bashar al-Assad, wiens regime honderdduizenden Arabieren heeft vermoord, waaronder Palestijnen en Syriërs, sinds het begin van de burgeroorlog in Syrië in 2011. Afgebeeld: Vluchtelingenkamp Yarmouk, bij Damascus, op 22 mei 2018, dagen nadat Syrische regeringstroepen de controle over het kamp hadden heroverd. (Foto door Louai Beshara/AFP via Getty Images)

De Liga van Arabische Staten (LAS), die 22 lidstaten vertegenwoordigt, heeft verschillende decennia besteed aan het afgeven van veroordelende verklaringen tegen Israël. Telkens wanneer Israël een antiterrorismeoperatie lanceert als reactie op Palestijns terrorisme, waaronder raketten die vanuit de Gazastrook op Israël worden afgevuurd en aanvallen met schiet-, steek- en autoramen, wordt dit veroordeeld. De Israëlische regering wordt ook veroordeeld door de LAS telkens wanneer ze de bouw van huizen voor Joodse gezinnen in Jeruzalem en de Westelijke Jordaanoever goedkeurt.

Dezelfde Liga van Arabische Staten heeft echter geen probleem met het omarmen van een Arabische president wiens regime honderdduizenden Arabieren heeft vermoord, waaronder Palestijnen en Syriërs, sinds het begin van de burgeroorlog in Syrië in 2011.

Sinds het begin van de burgeroorlog in Syrië zijn 4.214 Palestijnen gedood; nog eens 3.076 Palestijnen worden vastgehouden in gevangenissen van het Syrische regime, terwijl nog eens 333 anderen vermist worden, volgens de Action Group For Palestinians Of Syria, een in Londen gevestigde waakhond voor mensenrechten die de situatie van Palestijnse vluchtelingen in Syrië in de gaten houdt.

Ongeveer 400.000 Palestijnse vluchtelingen uit Syrië zijn ontheemd geraakt als gevolg van de oorlog, onthulde de United Nations Relief and Work Agency for Palestine Refugees (UNRWA).

"De meerderheid van de 438.000 Palestijnse vluchtelingen die in Syrië zijn achtergebleven, zijn minstens één keer binnen Syrië ontheemd geweest - en sommigen zijn meerdere keren ontheemd geweest - en meer dan 95 procent van hen heeft voortdurend humanitaire hulp nodig om in hun basisbehoeften te voorzien..... Tot 280.000 Palestijnse vluchtelingen uit Syrië zijn momenteel ontheemd binnen Syrië, met nog eens 120.000 ontheemden naar buurlanden, waaronder Libanon, Jordanië, Turkije, Egypte en in toenemende mate naar Europa. Er zijn 31.000 Palestijnse vluchtelingen in Libanon. Velen van hen zijn door hun onzekere wettelijke status in een precair en gemarginaliseerd bestaan terechtgekomen en worden geconfronteerd met beperkte sociale bescherming."

Vorig jaar schatte de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties dat er 306.887 burgers zijn gedood tijdens de burgeroorlog in Syrië. Syrische oppositiegroepen schatten dat er in totaal 613.407 mensen zijn gedood in Syrië. Het meest gewelddadige jaar van het conflict was 2015, toen ongeveer 110.000 mensen werden gedood. De helft van de oorlogsslachtoffers stierf tussen 2013 en 2015, volgens de Raad.

De Liga van Arabische Staten, die bekend staat om zijn afwijzende "Drie Nee's" resolutie uit 1967 (geen vrede met Israël, geen erkenning van Israël en geen onderhandelingen met Israël), heeft in feite de wreedheden van de Syrische president Bashar Assad tegen zijn eigen volk en de Palestijnen goed gepraat. In mei kwamen de Arabische ministers van Buitenlandse Zaken aovereen om Syrië weer lid te maken van het LAS, nadat het meer dan 10 jaar geleden was geschorst. Later werd Assad uitgenodigd voor de LAS-top in de Saoedi-Arabische havenstad Jeddah.

In zijn toespraak voor de Arabische staatshoofden sprak Assad ironisch genoeg de hoop uit dat de top "het begin zou markeren van een nieuwe fase van Arabische actie voor onderlinge solidariteit, voor vrede in onze regio, ontwikkeling en welvaart in plaats van oorlog en vernietiging".

Hier is een Arabische leider, verantwoordelijk voor de dood van honderdduizenden Arabieren en de ontheemding van miljoenen anderen, die preekt over "vrede, ontwikkeling en welvaart".

Saoedi-Arabië speelde een belangrijke rol in het verwelkomen van het Assad-regime terug in de Liga van Arabische Staten. De Saoedi's hebben laten zien dat ze liever vrede sluiten met Assad dan hun betrekkingen met Israël te normaliseren. De Saoedi's hebben jaren van diplomatieke inspanningen drastisch afgekoeld en staan erop dat het koninkrijk de banden met Israël niet zal normaliseren totdat er een Palestijnse staat is opgericht. Als de Saoedi's zo bezorgd zijn over de Palestijnen, waarom omarmen ze dan zo snel een Arabische dictator wiens regime duizenden Palestijnen heeft vermoord?

Dagen nadat Syrië was verwelkomd om weer lid te worden van het LAS, riep diezelfde organisatie de internationale gemeenschap op om "tussenbeide te komen om een einde te maken aan Israëls schendingen tegen Palestijnse kinderen en de bescherming van hun rechten te garanderen."

Voordat Syrië officieel werd terug verwelkomd in de LAS, werd Assad uitgenodigd in de Verenigde Arabische Emiraten waar hij met alle eer werd ontvangen door de Emirati royalty, terwijl "een groep erewachten in de rij stond om zijne excellentie te begroeten".

Het is niet alsof Assad ook maar enig berouw heeft getoond of ook maar een greintje verantwoordelijkheid heeft toegegeven - of dat nu op dit moment is of tijdens zijn golf van gruweldaden tegen zijn eigen volk. "Ik heb mijn best gedaan om de mensen te beschermen. Ik kan me niet schuldig voelen als je je best doet. Je hebt medelijden met de levens die verloren zijn gegaan. Maar je voelt je niet schuldig als je geen mensen doodt. Dus het gaat niet om schuld", beweerde hij verbazingwekkend genoeg in een interview met Barbara Walters in 2011.

Zonder duidelijke voorwaarden voor Assad, keert de Liga van Arabische Staten zich af van meer dan 500.000 dode Syriërs, bijna zeven miljoen Syrische vluchtelingen en 13 miljoen ontheemde Syriërs.

Er waren geen noemenswaardige repercussies voor Assad totdat de toenmalige Amerikaanse president Donald Trump in 2018 toestemming gaf voor het bombarderen van Syrische chemische wapenfaciliteiten en in 2019 de Caesar Syria Civilian Protection Act ondertekende die internationale sancties tegen het moorddadige regime van Syrië vastlegde.

De VN nam "speciale procedures" resoluties aan waarin "unilaterale dwangmaatregelen" werden veroordeeld in september 2014 (ongeveer drie maanden na Assad's kluchtige herverkiezing en poging tot imagoverbetering), en opnieuw in oktober 2020 (bijna onmiddellijk nadat de VS de Caesar Act sancties instelde). Het lijkt vreemd dat een mensenrechtenorgaan als de VN "speciale procedures" moet volgen om een "burgerbeschermingswet" ongedaan te maken.

Samen met deze procedures benoemde de VN Alena Douhan als speciale rapporteur voor het beoordelen van de humanitaire situatie in Syrië.

Douhan in haar rapporten aan de VN, strijdt tegen de negatieve impact van sancties op Syrië, maar lijkt minder specifiek te zijn over humanitaire kwesties en meer bezig met het definiëren van juridische terminologie:

"Unilaterale dwangmaatregelen zijn door de Mensenrechtenraad gedefinieerd in zijn resoluties 27/21 en 45/5. Deze omvatten economische en politieke maatregelen die door een of een groep staten worden opgelegd om een andere staat te dwingen de uitoefening van zijn soevereine rechten ondergeschikt te maken, teneinde een specifieke verandering in zijn beleid te bewerkstelligen."

Dit zou de definitie van sancties zijn. Volgens Douhan zouden de sanctielanden, inclusief de VS, zich bemoeien met het recht van Syrië om massaal zijn eigen volk te vermoorden. Dat zou inderdaad een poging zijn om een zeer specifieke verandering in het Syrische beleid te bewerkstelligen. Zou het niet een beter mensenrechtenbeleid zijn om hele dorpen met burgers niet chemisch te verbranden?

Het zal niemand verbazen dat de VN gebruik maakte van Douhans bekwaamheid in het maken van beleid om het onderwerp "Unilaterale Dwangmaatregelen" (UCM's) op Israël af te schuiven. Douhan vroeg om rapporten van Palestijnse NGO's zoals het "Palestinian Centre for Human Rights", die warm liepen voor de nieuwe juridische terminologie en prompt rapporten indienden zoals "Impact of Israeli Unilateral Coercive Measures on the Right to Health of Palestinians in the Gaza Strip" (Impact van Israëlische eenzijdige dwangmaatregelen op het recht op gezondheid van Palestijnen in de Gazastrook).

Volgens Douhan van de VN, in weer een ander rapport, is het niet Assad die verantwoordelijk moet worden gehouden en gestraft met sancties. Het is niet Assad die de infrastructuur van Syrië heeft vernietigd met bombardementen, moord en algehele verwoesting, maar eerder:

"Israëlische nederzettingen... in de bezette Syrische Golan.... [hebben] de toegang van de Syrische bevolking tot land en water beperkt, in strijd met hun recht op adequate huisvesting, voedsel en gezondheid.... Het rapport bevatte ook aanbevelingen [dat]... De internationale gemeenschap moet strafmaatregelen nemen om een einde te maken aan deze misdaden. Alle omgang met kolonisten, nederzettingen en de zittende premier [Netanyahu] moet ophouden."

De bezorgdheid van de VN over het recht van het Syrische volk op land en huisvesting is prijzenswaardig, maar waar was de verontwaardiging toen Assad de zeven miljoen vluchtelingen verspreid over het Midden-Oosten en daarbuiten 30 dagen van tevoren in stilte de tijd gaf om het eigendom van hun huizen en eigendommen aan te tonen of het bezit ervan in te leveren? Assad's "Wet 10" landroof, waarbij, zo meldt Salon Syria, zijn regering "...hun titels liquideerde en hun bezittingen in beslag nam.... door gebruik te maken van de wet om de huizen van aanhangers van de oppositie in beslag te nemen en ze aan de eigen achterban te geven [inclusief de verkoop aan buitenlandse investeerders]," werd door de VN met geen woord van protest begroet.

Lijnrecht tegenover de stilzwijgende goedkeuring van Assad's landinname staat de obsessie van de VN met de Palestijnse vluchtelingen en hun "a href="https://jcpa.org/article/does-a-palestinian-right-of-return-exist-in-international-law/">recht op terugkeer". Hoewel VN-resolutie 194 ogenschijnlijk zou gaan over het recht van alle vluchtelingen om terug te keren naar hun geboorteland, als ze "in vrede willen leven met hun buren", lijkt er in de praktijk weinig moeite te worden gedaan om dit voor Syrische vluchtelingen na te streven.

Dat de VN prioriteit geeft aan de Palestijnse vluchtelingen boven de zeven miljoen Syrische vluchtelingen is onbegrijpelijk, stinkt naar hypocrisie en lijkt het zoveelste symptoom van hoe corrupt de VN haar eigen schijnheilige vaststellingen verraadt.

Waarom opent de VN niet een geheel nieuw agentschap uitsluitend voor Syrische vluchtelingen, zoals het deed voor de Palestijnen via UNRWA?

Die stap lijkt echter hoogst onwaarschijnlijk in het licht van het VN-rapport over Wereldvluchtelingendag van dit jaar. Vier van de zes paragrafen gaan over "de Nakba - de gebeurtenis die het leven van Palestijnen verwoestte... generaties lang, teruggaand tot 1947...". Als de grootste en meest langdurige ontheemde bevolking sinds de Tweede Wereldoorlog" - waarmee de Syrische vluchtelingen en vele anderen volledig worden genegeerd.

Volgens Amnesty International:

"In 2019 kwam meer dan twee derde van alle vluchtelingen uit slechts vijf landen: Syrië, Venezuela, Afghanistan, Zuid-Soedan en Myanmar. Syrië is sinds 2014 het belangrijkste land van herkomst voor vluchtelingen en eind 2019 waren er 6,6 miljoen Syrische vluchtelingen...."

De Palestijnen werden niet eens genoemd.

De Syriërs zijn een van de vele volkeren die een ondergeschikte rol spelen ten opzichte van de Palestijnen. Een kop van Arab News van vorige maand luidt: "Soedanese oorlog ontwortelt 2,5 miljoen mensen, zegt de VN, terwijl lichamen in de straten van Darfur liggen." Het daaropvolgende artikel zegt: "De VN heeft gesproken over mogelijke 'misdaden tegen de menselijkheid' in Darfur, waar het conflict 'een etnische dimensie heeft aangenomen'."

Het Soedanese regime dat verantwoordelijk is voor het voortdurende bloedbad, zit bijvoorbeeld samen met een meerderheid van niet-democratische staten in de VN-Mensenrechtenraad.

De VN geeft dat ruiterlijk toe:

"De Liga van Arabische Staten (LAS) deelt een gemeenschappelijke missie met de Verenigde Naties (VN): het bevorderen van vrede, veiligheid en stabiliteit door conflicten te voorkomen, geschillen op te lossen en op te treden in een geest van solidariteit en eenheid.... het opbouwen van hun betrokkenheid door capaciteitsopbouwende oefeningen en personeelsuitwisselingen. De Veiligheidsraad heeft ook geprobeerd de interactie met de LAS .... te versterken.

Met zo'n vriendschappelijke kameraadschap tussen deze twee organisaties, inclusief uitwisselbaar personeel, is het geen wonder dat de VN strategisch despotische regimes in haar raden heeft geplaatst en - zoals blijkt uit resolutie na resolutie - zo'n agressief vooringenomen standpunt tegen Israël heeft ingenomen.

De bizarre versie van de gebeurtenissen en de schuld van de VN weerspiegelend, stelde de assistent-secretaris-generaal van de LAS, slechts drie maanden voordat hij de moorddadige Assad omhelsde, "het stilzwijgen en de apathie van de internationale gemeenschap aan de kaak ten aanzien van... de bezette Palestijnse gebieden". [waarin hij premier Benjamin Netanyahu volledig verantwoordelijk houdt voor... een Israëlische belegering van meer dan een week..... De internationale gemeenschap [moet]... alle middelen aanwenden om onmiddellijk een einde te maken aan de schaamteloze agressie van het Israëlische regime," meldde het Iraanse Tasnim News.

Na 12 jaar van wat de toenmalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken John Kerry in 2013 de " morele obsceniteit" noemde van Assads "willekeurige afslachting van burgers, het doden van vrouwen en kinderen en onschuldige omstanders door chemische wapens", veroordeelt de VN sancties tegen het regime van Assad en omarmt de Arabische Liga Assad met grote eer en zonder een woord van afkeuring.

De schandalige hypocrisie en dubbele standaarden van de Arabische landen en de VN zijn verbazingwekkend -- en onaanvaardbaar. De Arabische Liga doet alsof ze om haar Arabische medeburgers geeft, terwijl haar goede vriend, de VN, beweert om mensenrechten te geven.

"Waarom heeft deze [VN] Raad voor stilte gekozen?" vroeg Hillel Neuer van UN Watch.

"Omdat Israël niet de schuld kan krijgen. Omdat, in werkelijkheid, de despoten die deze Raad leiden niets geven om de Palestijnen, of om welke mensenrechten dan ook. Ze proberen de Israëlische democratie te demoniseren, de Joodse staat te delegitimeren, het Joodse volk tot zondebok te maken. Ze zijn ook op zoek naar iets anders: het vervormen en perverteren van de taal en het idee van mensenrechten."

Bassam Tawil is een Arabische moslim uit het Midden-Oosten.

Bron: UN and Arabs Whitewash Atrocities of Bashar Assad, Instead Blame – Guess Who? :: Gatestone Institute