(Automatische vertaling, onbewerkt)

Israel's campagne is al een succes, maar fundamenteel is er niets veranderd

Er zijn verschillende lessen te trekken uit de verwezenlijkingen tot nu toe. De belangrijkste: Hoewel Israël niet moet snakken naar een gevecht in Gaza, moet het ook niet terugschrikken voor een confrontatie, vooral wanneer een kleine en brutale organisatie als de PIJ de agitator is.

Door Yoav Limor Gepubliceerd op 05-11-2023 09:00 Laatst gewijzigd: 05-11-2023 09:09

Nu operatie Shield and Arrow zijn derde dag ingaat, kunnen we al drie conclusies trekken: De eerste - de PIJ heeft opnieuw een grote klap gekregen toen haar hogere leiding werd uitgeschakeld en haar operationele gevechtswaardigheid werd verlamd nadat de IDF haar operationele apparaat en wapenproductiecapaciteiten had aangepakt; de tweede - de organisatie is niet in staat geweest een prijs te eisen van Israël, niet in het zuiden en niet met langeafstandsraketvuur naar Israëls belangrijkste bevolkingscentra. de derde - Hamas heeft deze operatie afgehouden en daardoor voorkomen dat de uitbarsting zich uitbreidde, waardoor de PIJ in wezen aan haar lot wordt overgelaten en zij moet omgaan met de gevolgen van wat zij heeft ontketend. Hierdoor zou de operatie vrij snel tot een einde kunnen komen.

Dit is de eerste keer dat Israël erin slaagt een hattrick te doen. De eerste was in november 2019, toen een hoog lid van de PIJ werd uitgeschakeld in een snelle opflakkering. De tweede was afgelopen zomer, in Operatie Breaking Dawn, toen Israël de hoge regionale commandanten van de PIJ uitschakelde. En de derde was deze week, toen Operatie Shield and Arrow van start ging met de drievoudige moord op PIJ-commandanten. In alle drie de gevallen probeerde de PIJ wraak te nemen op Israël, maar faalde jammerlijk. Wat erger is (voor de organisatie) - het kon Hamas niet overhalen om mee te vechten en de vuurzee nog veel erger te maken.

Israël moet een confrontatie niet uit de weg gaan

Het succes dat Israël heeft behaald zou tot drie conclusies moeten leiden. Ten eerste - hoewel Israël niet moet snakken naar een gevecht in Gaza, hoeft het er niet voor terug te deinzen, vooral niet wanneer een kleine en brutale organisatie als de PIJ de provocateur is. De organisatie heeft geprobeerd een koppeling tot stand te brengen tussen Judea en Samaria en de Gazastrook, zodat elke dodelijke Israëlische inval tegen terroristen op de Westelijke Jordaanoever automatisch zou leiden tot raketbeschietingen vanuit de Gazastrook. Israël heeft nu een groot knipperend teken over dat idee geplaatst, met de boodschap dat als het zich niet van dat idee ontdoet, het een prijs zal moeten betalen.

Israël heeft de kans gegrepen door verschillende PIJ-middelen en -operatoren uit te schakelen (van wapenfabrieken tot lanceerinrichtingen), en er tegelijkertijd voor te zorgen dat geen Hamas-operatoren of niet-strijders gewond raken (behalve bij de eerste aanval aan het begin van de operatie), in de hoop dat de Gazaanse machthebbers zich niet bij de gevechten aansluiten en deze laten escaleren.

Hoofdrolspeler

De tweede conclusie is dat Israël bijna volledig afhankelijk is van zijn luchtmacht. Israël heeft de voorkeur gegeven aan een invasie op de grond (vooral tussen grote operaties in), waardoor het Israëlische vliegtuig de dominante speler is in zijn offensieve gereedschapskist en een sleutelrol speelt in de defensieve houding (naast de grondoperaties om het grenshek te bewaken en de discipline van de Israëlische burgers om de nodige maatregelen te nemen). In termen van aantallen was er vanaf woensdag een onderscheppingspercentage van 96% van alle raketten die werden onderschept; meer dan 100 PIJ-middelen werden getroffen met meer dan 130 soorten munitie die met een indrukwekkende nauwkeurigheid insloegen.

De derde conclusie is dat Hamas, ondanks de opruiende retoriek, momenteel een confrontatie wil vermijden. Om precies te zijn: Ze wil er niet in meegesleurd worden door de PIJ. Als en wanneer Hamas besluit de strijd aan te gaan, zal het dat doen om zijn eigen redenen en op een geschikt moment. Dit zou sneller kunnen gebeuren dan we denken - misschien als reactie op de komende vlaggenmars om de hereniging van Jeruzalem te vieren volgende week. Dit hangt af van de vraag of het

het gevoel krijgt dat de Palestijnse straat en de moslimwereld zich tegen Israëls acties willen verzetten. Als Israël verstandig handelt door dit onschadelijk te maken, zoals het in 2022 heeft gedaan, zal Hamas er de voorkeur aan geven de rust in de Gazastrook te bewaren en door te gaan met het opbouwen van zijn capaciteiten in plaats van zich te laten verteren door oorlogsvoering.

Versterking van de betrekkingen met Jordanië

De vierde conclusie is dat Egypte de meest effectieve en belangrijkste bemiddelaar blijft als het om Gaza gaat. Het geld dat de Gazastrook binnenkomt mag dan uit Qatar komen (terwijl PIJ door Iran wordt gefinancierd), maar in tijden van crisis is het Caïro dat de bemiddelaar wordt. Israël moet dit communicatiekanaal handhaven, dat ook de belangen van de Palestijnen (en de terroristische groeperingen in het bijzonder) dient. Maar tegelijkertijd moet Israël stappen ondernemen om de banden met Jordanië en de Golfstaten te herstellen, aangezien de betrekkingen onlangs wat zijn verslechterd, en natuurlijk moet Israël banden opbouwen met Washington, wat nodig is voor regenachtige dagen wanneer Israël internationale legitimiteit nodig zal hebben om uitgebreidere aanvallen uit te voeren.

De vijfde conclusie is dat de algemene grondbeginselen ook na afloop van de operatie niet zijn veranderd. Degenen aan Israëlische zijde die zich vergenoegen dat wij erin geslaagd zijn de vergelijking te veranderen, wordt aangeraden nog eens na te denken: Dit is de derde keer in drie jaar dat Israël een dergelijke operatie tegen de PIJ uitvoert. Dit betekent dat elk afschrikkend effect erop van korte duur is en routinematig onderhoud behoeft. Zonder een duidelijke agenda die de situatie in Gaza op een fundamenteel niveau zou oplossen (en ook de algemene situatie met de Palestijnen zou aanpakken), zal Israël Gaza blijven behandelen als een plaats waar het kortdurende operaties uitvoert om lange periodes van rust te bereiken. De regering zou dit moeten uitleggen aan de inwoners van het zuiden voordat zij over enkele weken weer wakker worden met het geluid van sirenes.