(Automatische vertaling, onbewerkt)

Bailouts zullen een financiële crisis niet voorkomen

First Republic's val is een nieuw waarschuwingsschot voor de centrale banken

Het lijkt erop dat 2023 kan worden herinnerd als het jaar dat het begin markeerde van een nieuwe financiële crisis. Toen Silicon Valley Bank en Signature in maart instortten, argumenteerden optimisten dat dit een idiosyncrasie was die werd aangedreven door de grote hoeveelheid deposito's van startups die de banken bezaten. Kort daarna, toen Credit Suisse omviel, deden de Amerikanen het af als een buitenlandse bank. Met de overname van First Republic door JP Morgan in het weekend wordt het vooruitzicht van een algemene bankcrisis door de markten serieuzer genomen.

Eerder deze week waren er sell-offs in meerdere bankaandelen. PacWest daalde met 42%, Western Alliance met 27% en Metropolitan Bank met 20%. Comerica en Zion Bancorp volgden met een daling van bijna 10%. De KBW regionale bankindex, die kleinere regionale banken volgt, daalde met 7%. De markten worden eindelijk wakker dat een groot deel van het banksysteem potentieel insolvabel is - ongeveer de helft, volgens sommige metingen.

Het banksysteem is insolvent door roekeloos beleid van centrale banken. Na de laatste financiële crisis in 2008-09 voerden de centrale banken wilde monetaire experimenten uit, waaronder kwantitatieve versoepeling (QE), waardoor de rente tot recorddiepte daalde. Het is de vraag of deze experimenten veel effect hebben gehad op de economische groei, maar ze hebben zeker geleid tot extreme overprijzing op de activamarkten. QE stimuleerde bijna elke financiële markt, van de aandelenmarkt tot de huizenmarkt en de markt voor tweedehands luxe horloges. Door de golf van bankfaillissementen zullen deze markten nu waarschijnlijk zware verliezen lijden.

De bankfaillissementen zelf dreven niet alleen de prijs van risicovolle activa zoals de zojuist genoemde op, maar ook die van risicoloze activa. Beleggers zien bepaalde activa, zoals staatsobligaties, als relatief risicoloos. Regeringen drukken immers geld, zodat ze hun leningen altijd kunnen terugbetalen. Dit betekent dat banken zich comfortabel voelen bij het aanhouden van grote hoeveelheden van deze risicoloze activa, en de toezichthouders laten dat graag toe.

Maar het QE-beleid heeft deze risicoloze activa veranderd in risicovolle activa. Door de rente op staatsobligaties aanzienlijk te verlagen, hebben de centrale banken deze obligaties gevoelig gemaakt voor rentestijgingen. Nu de centrale banken de rente verhogen om de inflatie te bestrijden, daalt de prijs van deze activa.

De verliezen hebben depositohouders afgeschrikt, die nu naar de uitgang gaan. Uit gegevens blijkt dat we de afgelopen weken de grootste stormloop op deposito's hebben gezien sinds het begin van de Grote Depressie. Tot nu toe heeft dit vooral de kleinere, regionale banken getroffen. De houders van deposito's bij deze banken die groter zijn dan de limiet van 250.000 dollar van de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC) zijn bang dat de bank zal omvallen en dat zij hun geld zullen verliezen. Als de depositohouders het geld pakken en wegrennen, stort de bank snel in.

Het recente gebruik van bailouts en assisted buyouts kan steeds moeilijker worden naarmate meer banken onder druk komen te staan. De enige oplossing zal dan zijn om alle deposito's in het banksysteem te garanderen.

Dit zou er echter op neerkomen dat de regering een algemene garantie geeft voor alle aangehouden kapitaal. Met zo'n gratis verzekeringspolis kunnen beleggers zoveel risico nemen met hun belegging als ze willen - immers, als de beleggingen slecht gaan, zal de regering de rekening betalen. Economen noemen dit probleem "moral hazard".

Maar zelfs dan is de schade aan de economie waarschijnlijk al aangericht. De kredietvoorwaarden worden nu snel strenger, wat betekent dat de kredietverlening aan de reële economie snel zal vastlopen. Bijgevolg zullen bedrijven hun investeringen terugtrekken en mensen geen huizen meer kopen. Op dat moment zal de werkloosheid beginnen op te lopen omdat er ontslagen vallen in de bouwsector. Een recessie zal snel volgen, waarschijnlijk vergezeld van een volledige crisis.

De erfenis op lange termijn van deze situatie zou echter een gedeeltelijke socialisatie van het banksysteem kunnen zijn. Na de laatste financiële crisis hebben centrale banken over de hele wereld een monetair experiment zonder weerga uitgevoerd. Het effect van dit experiment op de reële economie was in het beste geval onzeker, en voorbij een bepaald punt leken de centrale banken het QE-beleid alleen maar te voeren om aan te tonen dat ze het konden. Maar dit beleid had kosten, en we zien nu hoe die kippen thuiskomen. Verwacht alleen geen mea culpa's van de verantwoordelijken.