(Automatische vertaling, onbewerkt)

High Noon voor Netanyahu

Mee eens of niet, zijn hardheid verdient bewondering. Op-ed.

Jack Engelhard

26 mrt 2023 om 5:33 AM (GMT+3)

Je moet je afvragen of Benjamin Netanyahu ooit de vereerde klassieke film "High Noon" heeft gezien. Zo ja, hoe vaak? Zo nee, waarom niet?

Het past perfect bij hem.

Zoals aangehaald, was de film een hit voor Dwight Eisenhower. Ronald Reagan noemde het zijn favoriete film. Bill Clinton vertoonde hem 17 keer in het Witte Huis.

Wat was de aantrekkingskracht?

De film gaat over één ding... de eenzaamheid van een man die vasthoudt aan zijn overtuigingen zelfs als de rest van de wereld tegen hem is.

(Tinten van de Bijbelse Abraham, en inderdaad, alle makers van de film waren Joods, schrijver, producent, regisseur.)

Vrienden, collega's, buren, op niemand kan worden gerekend in zijn tijd van nood. Hij kan niet verder, maar hij moet verder, en hij gaat ook verder.

Dat is de rode draad van de film en het is de som van Netanyahu op dit moment van zijn leiderschap.

Overal waar hij komt, vindt hij weerstand, onder het voorwendsel van zijn justitiële hervormingsinitiatief... een wetsvoorstel dat slechts enkele dagen verwijderd is van een beslissende stemming in de Knesset.

High Noon, inderdaad.

Hij gelooft heilig in zijn zaak en zelfs terwijl hij wordt afgesnauwd en geslagen, gaat hij vastberaden verder.

Met hem eens of niet, zijn taaiheid verdient bewondering.

U mag hem niet mogen wat u wilt, de onvolkomenheden van Netanyahu uitvergroten, met de honden van Lapid meelopen, maar de underdog krijgt het gejuich.

Hij kan net zo goed Will Kane zijn, de centrale figuur van "High Noon", gespeeld door Gary Cooper.

In deze western is het stadje Hadleyville, en de klok tikt door naar het middaguur.

Op dat moment arriveert een groep schurken per trein om hem te vermoorden. Cooper is de marshal, en ze hebben oude zaken met hem.

Hij heeft wel een keuze. Hij kan de stad verlaten. Er vandoor gaan.

Vergelijkbaar met wat er van Netanyahu wordt geëist door zijn minister van defensie en anderen... dat hij de wetsvoorstellen voor de justitiële hervorming laat vallen. Vergeet alles.

Onwaarschijnlijk.

Cooper in de film kiest ervoor om te blijven en te vechten. Hij zal in de minderheid zijn. Dus vertrouwt hij erop dat de stedelingen hem zullen helpen.

Eén voor één wijzen ze hem af. Als hij naar de kerk rent voor hulp, wordt hij afgewezen en beschaamd.

Hij is tenslotte alleen. Netanyahu zou het script voor een dergelijk scenario kunnen schrijven.

Een generatie geleden werd het scenario geschreven door Carl Foreman, en tijdens het schrijven realiseerde hij zich dat zijn plot, circa 1890, zich in real time afspeelde tussen Washington en Hollywood. Dit was begin jaren 50 en de Red Scare was begonnen. HUAC... het House un-American Activities Committee... onderzocht communisten en communistische sympathisanten.

Je hoefde er geen te zijn, maar gewoon door het bijwonen van een cocktail party in het verkeerde huis, werd je gebrandmerkt als een "fellow traveler."

Het comité...en later McCarthy in de Senaat, richtte zijn vizier op Hollywood.

Tijdens de hoorzittingen werden levens geruïneerd door insinuaties. Mensen werden op een zwarte lijst gezet en zelfs gevangen gezet als ze weigerden berouwvol te zijn, of te verklikken, d.w.z. namen te noemen.

Precies zoals het gebeurde met scenarioschrijver Carl Foreman. Hij kwam op de zwarte lijst, samen met de rest van de "Hollywood 10".

Zijn coproducent, Stanley Kramer, brak met hem, en omdat ze bang waren dat hun joods-zijn als on-Amerikaans zou worden beschouwd, getuigden bijna alle Hollywood moguls angstig voor het Congres, en beloofden op hun knieën hun deuren te sluiten voor elke schrijver, acteur, regisseur, producent die een verdachte pink zou zijn. Dat deden ze.

Hun studio's waren veilig zolang de Joden zich gedroegen als goede protestanten.

Zwarte lijst scenarioschrijver Dalton Trumbo, zoals Foreman, weigerde te verklikken. Foreman vluchtte naar Engeland.

Trumbo bracht tijd door in de gevangenis, en zoals andere schrijvers, schreef hij later verder onder andere namen.

Hun eigen namen waren anathema.

Totdat zowel Otto Preminger als Kirk Douglas de ban braken. Preminger citeerde Trumbo voor "Exodus." Douglas citeerde Trumbo voor "Spartacus."

De Zwarte Lijst werd ontbonden en verbroken... dankzij deze moedige Joden, Preminger en Douglas.

"High Noon," geregisseerd door Fred Zinnemann, werd genomineerd voor zeven Oscars en won er vier, en wordt erkend als een van 's werelds beste films.

Gary Cooper won de schietpartij tegen de slechteriken. We zullen zien hoe de film afloopt voor Benjamin Netanyahu.

De Amerikaanse bestsellerauteur Jack Engelhard schrijft regelmatig voor Arutz Sheva.