(Automatische vertaling, onbewerkt)

Eerst kwamen ze voor de Joden, nu zijn het de nonnen...

Niemand zei iets toen de Joden van Nantes stopten met het dragen van een kippah in het openbaar. Nu zijn Christenen het doelwit van de arm van de Islam. Op-ed.

8 mrt 2023 om 9:14 AM (GMT+2)

Giulio Meotti

צילום: עצמי

Marie-Anne Leroux, 56, en Agathe Dutrey, 46, zijn twee nonnen van de Fraternité Bénédictine. Jarenlang hebben zij de katholieke gemeenschap in het centrum van Nantes, de stad van de hertogen van Bretagne, gediend. Nu kondigen ze aan dat ze de stad hebben verlaten vanwege de onveiligheid. Ze werkten in de parochie Notre-Dame. "Terwijl ik les gaf in de kerk, moesten we de gemeente vragen een persoon af te wijzen die dronken was binnengekomen, dit is de triestheid van onze dagelijkse realiteit."

Door de ongecontroleerde massa-immigratie, gesponsord door de oligarchen die de decadente westerse regimes domineren, worden grote delen van Europa verboden terrein.

Ik heb altijd gedacht dat één enkele stad een beter inzicht geeft in het bestaan van een "voor en na" Europa.

In oktober hekelde de pastoor van Notre-Dame de Nantes, Loïc Le Huen: "De situatie is dramatisch verslechterd. Er zijn mensen die parochianen en bezoekers fysiek en verbaal bedreigen en zelfs nonnen bespugen. Mensen stelen kaarsen, gieten was op de vloer, poepen in de biechtstoelen. Vroeger vond de aanbidding elke donderdag plaats van 19.30 tot 23 uur, maar sinds vorig jaar eindigt ze om 22 uur omdat de gelovigen naar huis willen. De onveiligheid is zo groot dat naar huis gaan 's avonds laat ingewikkeld wordt".

Maar eerst waren er de Joden (Europa maakt zich notoir geen zorgen als zij de symbolen van hun geloof niet kunnen dragen). De 160 families die de Joodse gemeenschap van Nantes vormen, nemen al lang voorzorgsmaatregelen. "In Nantes zijn de leden van de gemeenschap niet gewend het huis te verlaten met een kippah" onthult René Gambin, voorzitter van de Joodse gemeenschap. "Bovendien wordt hen herhaaldelijk gevraagd voorzichtig te zijn. Om te controleren wanneer de deurbel gaat. Een reeks kleine dingen die het dagelijks leven vertroebelen. Op straat let ik op wie er achter me staat. Ja, het is helemaal te gek!" Het is gedefinieerd als "de ondraaglijke rusteloosheid van de Joden van Nantes".

Het nieuws van twee katholieke nonnen die het centrum van Nantes hebben moeten verlaten na jaren van aanrandingen, geeft maar weer eens aan hoe krankzinnig de situatie is in deze vredige voormalige provinciestad van 300.000 inwoners.

De brief van de nonnen is een grafschrift van tientallen jaren verkeerd migratiebeleid:

"De escalatie van geweld waarvan we getuige zijn zal niet afnemen met een sterkere aanwezigheid van rechtshandhaving. Die kunnen bepaalde effecten verzachten, maar laat niemand zich vergissen: degenen die dit klimaat van onveiligheid creëren, hebben hun gedrag niet veranderd door de komst van de politie. Voor ons is het na verloop van tijd te vermoeiend geworden. Wanneer we in de kerk van Sainte-Croix zijn, zijn we altijd alert, altijd klaar om te reageren op elk gebrek aan respect voor de plaats, de mensen of de viering die er plaatsvindt. In de loop van de dag moeten we in de kerk soms ingrijpen bij gewelddadige situaties. Deze voortdurende staat van alertheid verhindert ons het gebed te leven zoals het in onze benedictijnse roeping wordt geleefd. We zijn niet bedoeld als beveiligers, ook al hebben we wat lessen 'zelfverdediging' gehad."

Zoals een raadslid van de centrum-rechtse oppositie het weekblad Valeurs Actuelles vertelde in een artikel dat in september verscheen met de titel "Nantes, een verloren gebied van de Republiek", drukt de ongecontroleerde immigratie op de stad, met een groeiend aantal "ongeregelde minderjarigen onder begeleiding", van illegale immigranten die beweren jonger te zijn dan 18 jaar, samen met een ongewone concentratie van radicaal-linkse organisaties, waarvan sommige met gewelddadige activisten die door de autoriteiten worden getolereerd of soms zelfs aangemoedigd.

De burgemeester van Nantes, Johanna Rolland, werd voor het eerst verkozen in 2014 en is ook de eerste adjunct-secretaris van de Socialistische Partij. Haar meerderheid in de gemeenteraad bestaat uit een coalitie van de Socialistische Partij, de Communistische Partij, de Groenen en andere kleine linkse partijen. Met een pro-immigratie burgemeester en gemeenteraad en de aanwezigheid van veel linkse ngo's in de stad, waaronder enkele die actief zijn in het verwelkomen van illegale immigranten, is Nantes een van de negen stichtende leden van de zogenaamde "Nationale Vereniging van Verwelkomde Steden en Gebieden", waar het zich in 2015 bij aansloot, en behoort het tot de top drie van Franse steden, na Parijs en Calais, wat betreft het totale aantal illegale immigranten. De stad Nantes en het departement Loire-Atlantique, waarvan zij de hoofdstad is, behoren ook tot de linkse en pro-immigratie regeringen die grote sommen geld hebben geschonken aan de NGO SOS Méditerranée voor de exploitatie van haar schip Ocean Viking dat illegale migranten over de Middellandse Zee vervoert.

Marc Eynaud, auteur van Qui en veut aux catholiques?, vertelt Le Figaro dat er een anti-christelijke vloedgolf aan de gang is: "Alleen al in de afgelopen drie weken, medio februari, een onthoofd Mariabeeld in Choisy-Le-Roi, een ontheiligde kerk in Orly, een islamist die is gearresteerd omdat hij een Parijse priester met de dood had bedreigd, de ontheiliging van een kerk in de regio Lyon, twee branden in een kerk in Ligueuil en drie branden in de kerk Saint-Roch in Chanteloup-Les-Vignes. Op 3 maart vernamen we van de ontheiliging van de kerk Saint-Eustache in Parijs. Dit is slechts wat de pers de afgelopen dagen meldde en het is slechts het topje van de ijsberg. Onveiligheid heeft een kloostergemeenschap vervreemd van een stad. Ontheiligingen dwingen kerken tot sluiting. Gezondheidscrises beroven de gelovigen van de sacramenten. Tientallen kerken branden elk jaar af."

"Ik ken de stad waar ik ben geboren en waar ik als journalist ben begonnen heel goed", zegt Ivan Rioufol van Le Figaro. "Toen ik in 1984 uit Nantes vertrok, was het de rust zelve, zelfs in de populairste wijken. Immigranten waren een minderheid. Vandaag is Nantes Libanees geworden". De stad herbergt de op drie na grootste moskee van Frankrijk, met 2.500 gelovigen.

Vijf jaar geleden werd de Basiliek Saint-Nicolas in Nantes bijna door brand verwoest. Deze was na een renovatie in perfecte staat. "De moskee van Malakoff heeft 1.200 zitplaatsen en een minaret van 17 meter", schrijft Rioufol. "Aan deze 'kathedraalmoskee' zijn vier andere moskeeën toegevoegd, om nog maar te zwijgen van de naburige. Deze invloed van de islam ging gepaard met de nieuwe vestiging van volkswijken, onder aanmoediging van de socialisten". Vandaag de dag zijn er tien moskeeën in Nantes. In Nantes is de oude Sint-Christoffelkerk een moskee geworden. "In 1984 was mijn laatste artikel voor Presse-Océan gewijd aan de kleine en unieke moskee in de wijk Malakoff, geïnstalleerd op de plaats van de oude kerk van San Cristoforo" zegt Ivan Rioufol. "Sindsdien heeft dit bescheiden gebouw plaatsgemaakt voor de Arrahma-moskee." L'Express publiceerde een reportage over de Jezuïetenkerk: het is nu een meubelsalon.

Wie heeft besloten tot de "vreemde dood van Europa", zoals Douglas Murray het noemde?

Zijn wij Europeanen geraadpleegd?

En waar is het verzet? Weten we wel hoe het afloopt? Slecht.

Maar nu zullen de straten van Nantes tenminste niet meer lastig gevallen worden door die twee nonnen en kan de beschaving zichzelf in alle rust vernietigen.

Giulio Meotti is Italiaans journalist bij Il Foglio en schrijft tweemaal per week een column voor Arutz Sheva. Hij is de auteur, in het Engels, van het boek "A New Shoah", dat de persoonlijke verhalen van Israëls terreurslachtoffers onderzocht, gepubliceerd door Encounter en van "J'Accuse: the Vatican Against Israel", gepubliceerd door Mantua Books, naast boeken in het Italiaans. Zijn werk is verschenen in publicaties als Wall Street Journal, Gatestone, Frontpage en Commentary.