(Automatische vertaling, onbewerkt)

Israël moet onthouden dat Amerika in 80 jaar geen serieuze oorlog heeft gewonnen.

Het is slecht om het leven van onze jongens op te offeren aan een nepmoraal die niet bestaat, een "wereldmoraal" die noch wereldomvattend noch moreel is. Op-ed.

Rabbijn Prof. Dov Fischer

28 nov 2023 om 6:07 PM (GMT+2)

Mijn dierbare vriend, professionele collega en zielenbroeder, Rabbijn Steven Pruzansky, publiceerde onlangs een artikel dat mij "voor was" op sommige thema's die ik hieronder verwoord, dus ik moet hier wat eer met hem delen voor wat ik ga schrijven. Maar ik wilde er al over schrijven en ik zal het natuurlijk op mijn manier zeggen.

Stel je voor dat je op het punt staat een hoge functie te bekleden en een levenslustige 100-jarige man solliciteert om je campagnemanager te worden. Je vraagt naar zijn referenties en hij deelt zijn cv. Het is behoorlijk indrukwekkend: hij was twee keer hoofd van de presidentiële campagne voor Adlai Stevenson, jaren later voor George McGovern, leidde de voorverkiezingscampagnes van Gary Hart in 1984 en 1988, begeleidde daarna Michael Dukakis en stapte uiteindelijk over naar de GOP waar hij eerst presidentieel campagnemanager was voor John McCain en daarna voor Mitt Romney. Hij nam ook eens een kleinere campagne voor zijn rekening en loodste zijn cliënt naar een verpletterende overwinning als Chief Dog Catcher van Anytown, Delaware.

Onze denkbeeldige politieke expert heeft zelfs ervaring in Israël. Hij leidde de Meretz-campagne tijdens de laatste verkiezingen en nu is hij de belangrijkste politieke adviseur van Merav Michaeli van Labor.

Nou, zou je denken, deze man heeft echt zijn sporen verdiend in het grote werk. Een leven lang ervaring op het hoogste niveau. En dan denk je misschien: Maar deze man heeft in de afgelopen 80 jaar geen enkele race gewonnen, behalve die ene Caninite-verovering.

Zou je campagneadvies van deze man aannemen, zelfs als hij nog de relatieve jeugdige uitbundigheid van een vijftiger zou hebben?

Ik denk aan die analogie zoals mensen als Joseph R. Biden (D-Burisma) en Antony Blinken dagelijks overleggen met de Israëlische premier Benjamin (Bibi) Netanyahu, waarbij ze Israël hun Amerikaanse ideeën aanbieden over hoe de oorlog tegen Hamas-ISIS in Gaza te voeren, hoe te onderhandelen over de vrijlating van gijzelaars en de uitwisseling van gevangenen, enzovoort.

Bedenk dat Amerika de afgelopen tachtig jaar geen enkele oorlog heeft gewonnen (behalve Grenada). Niet de Koreaanse oorlog. Noch de oorlog in Vietnam. Het maakte een absolute puinhoop van Irak, nadat het Koeweit had gered van Saddam Hoessein. In het idiote geloof van George W. Bush dat Amerika een Arabische moslimmaatschappij kon doordrenken met Westerse waarden van democratie en fundamentele vrijheden, vernietigde Amerika een droomconflict waarbij Saddam en de Ayatollahs verwikkeld raakten in een potentieel eeuwige oorlog. Acht glorieuze jaren lang, van 1980-1988, doodden 500.000 Irakezen en Iraniërs elkaar tegen een gezamenlijke prijs van 1 biljoen dollar (en dat was in de tijd dat een biljoen dollar een biljoen dollar waard was). En toen verpestte Bush het, waardoor beide strijdende partijen zich concentreerden op het haten van Amerika.

Amerika, God zegene het, heeft een puinhoop gemaakt van praktisch alles wat het de afgelopen 80 jaar heeft aangeraakt, met als hoogtepunt het recente schandelijke vertrek uit Afghanistan en nu de eeuwige patstelling in Oekraïne. Amerika, ooit groots, weet gewoon niet meer hoe het een oorlog moet winnen.

George Washington wist dat oorlog totale overgave vereiste, en hij kreeg het van Cornwallis. Cornwallis was zelfs zo vernederd dat hij niet kwam opdagen op de dag van de overgave en het aan brigadegeneraal Charles O'Hara overliet om op te geven, terwijl Cornwallis beweerde met een verkoudheid thuis te zitten. George snauwde de Brit meteen terug en liet zijn tweede in bevel, generaal-majoor Benjamin Lincoln, het zwaard van Cornwallis in ontvangst nemen.

Abraham Lincoln en Ulysses Grant wisten ook wat er nodig was om de Burgeroorlog te winnen. Teddy Roosevelt wist hoe hij moest winnen. Harry Truman wist het. Je bombardeert het daglicht, de gruzelementen en de zuurstof uit de vijand als niets anders het doet, en je stopt niet totdat je ze hebt laten smeken om je de totale overwinning te geven.

Je bewijst lippendienst aan de "oorlogsregels" en de Conventie van Genève, maar je doet wat je tegenstanders doen: je negeert de regels als zij dat doen - en dat doen ze altijd - zelfs als je officieel beweert ze te eerbiedigen, en je vecht om te winnen. Je doel is de overwinning, niet een "humanitaire pauze" of een "staakt-het-vuren". Jullie maken jullie jongens, die bereid zijn hun leven te geven voor jullie vlag, niet gek.

Hoeveel "onschuldige Duitse burgers" heeft Amerika gedood in de Tweede Wereldoorlog? Honderd? Duizend? Honderdduizend?

Wat dacht je van twee miljoen?

En hoeveel "onschuldige Duitsers" heeft de VS uit hun huizen verdreven en als dakloze vluchtelingen achtergelaten?

Bijna 14 miljoen.

Dat is hoe Amerika de Nazi Duitsers versloeg. Niet volgens de regels van de Conventie van Genève. De VS gooiden Dresden en andere Duitse steden plat. En hoeveel pijn deed dat Amerika bij de overlevenden, de toekomstige generaties Duitsers?

Ze werden Amerika dankbaar en namen een democratie naar Amerikaans model aan. Sindsdien zijn ze bijna een eeuw lang Amerika's bondgenoten geweest.

Idem de Japanners - op steroïden: Hiroshima. Nagasaki. Wat zegt de Conventie van Genève daarover? "Denkt u, meneer de president, dat als we die bommen op de Jappen gooien [de minachtende taal die in die jaren te midden van de oorlog werd gesproken], dat we dan misschien per ongeluk ook moeders en kinderen verwonden?"

Heeft iemand dat aan Harry Truman gevraagd? En als dat zo was, wie twijfelt er dan aan wat hij zou hebben geantwoord - en waarschijnlijk heeft gedaan? Een woord van zes letters dat begint met een "F" en eindigt met een "m".

En hoezeer hebben de Japanners Amerika er daarna eeuwig voor veroordeeld? NIEUWSFLITS! Japan nam een democratie naar Amerikaans model aan en werd een eeuw lang Amerika's trouwste bondgenoot in Azië.

Dat is hoe je vrienden wint en mensen beïnvloedt: door ze aan diggelen te bombarderen als ze het lef hebben om een vinger naar je uit te steken en het eerste bloed te vergieten. Dat is hoe Amerika de eerste keer groot werd: niet door zich zorgen te maken over de Conventies van Genève of de Mensenrechtenraden van de Verenigde Naties onder leiding van mensen als Iran en Cuba, maar door nooit als eerste bloed te vergieten - en iedereen die dat wel doet te verpulveren.

De Conventies en Protocollen van Genève die vandaag de dag van kracht zijn, werden opgesteld na de Tweede Wereldoorlog in 1949. En wat gebeurde er nog meer na de Tweede Wereldoorlog in 1949?

Amerika stopte met het winnen van oorlogen.

Het is niet rechtvaardig om je aan regels te houden die de vijand niet respecteert. Het is slecht om het leven van je eigen jongens op te offeren op een altaar voor een valse moraal die niet bestaat, een "mondiale moraal" die noch mondiaal noch moreel is. De vijand verschuilt zich achter burgers en gebruikt ze cynisch als menselijk schild. Het hoofdkwartier van Hamas-ISIS bevindt zich bijvoorbeeld in tunnels onder een ziekenhuis in Gaza. Ze denken dat Israël nooit opzettelijk een ziekenhuis zou aanvallen.

Biden en Blinken adviseren Bibi en zijn militaire staf met de wijsheid van een land dat in 80 jaar geen enkele serieuze oorlog heeft gewonnen.

In het Bijbelse boek Genesis smeekte de aartsvader van het Jodendom, het Christendom en de Islam de Almachtige G-d om de steden Sodom en Gommora te sparen als er tien rechtvaardige mensen zouden worden gevonden. Opmerkelijk is dat hij G-d niet vroeg om die steden te sparen omwille van de kinderen en vrouwen, maar omwille van de tien rechtvaardigen. En er waren niet eens tien rechtvaardigen te vinden. Kun jij een Moeder Teresa noemen die in Gaza is opgestaan? Een Pater Damiaan van Molokai? Een Thomas More?

Het is een valse moraal om te huilen om de kinderen van Gaza die per ongeluk gedood worden terwijl Israël Hamas-ISIS moordenaars aanvalt en, als bijkomende schade, onvermijdelijk Hamas' menselijke schilden doodt. Een oorlog moet worden gewonnen. Hamas-ISIS zal nooit rusten tot het Israël heeft uitgeroeid en de Joden in de Middellandse Zee heeft gedreven, waarmee het de moorddadige mantra van Rashida Tlaib, die door het Huis van Afgevaardigden werd afgekeurd, zal vervullen: "Van de (Jordaan)rivier tot de (Middellandse Zee), [fictief] 'Palestina' moet vrij zijn." Israël heeft het volste recht om dit te stoppen.

In zes oorlogen sinds Israël Gaza in 2005 vrij van rechten overhandigde aan de Arabieren, hen toestond een hemel en haven te bouwen als ze dat maar wilden, heeft Hamas-ISIS Israël er herhaaldelijk aan herinnerd dat het beton en staal van Gaza zal worden gebruikt voor de bouw van raketten en granaten, raketten en aanvalsdrones, en een nationaal ondergronds tunnelnetwerk gericht op de vernietiging van Israël. De miljarden aan geld die ze de afgelopen twee decennia hebben ontvangen van Qatar, de Europese Unie en Amerika, zijn gegaan naar de financiering van hun terreurnetwerk en het in dienst nemen van zo'n 40.000 fulltime moordenaars die in die tunnels wonen en allemaal trainen om Joden te vermoorden en Israël te vernietigen. In 18 jaar tijd hebben ze niet eens hun eigen elektriciteitsnet of watersysteem aangelegd.

Het is een corrupte en perverse denkwijze om je eigen jongens te laten sterven zodat "de wereld" kan "bewonderen" dat een land vecht met tohar ha-neshek ("schone bewapening"), in overeenstemming met Genève, terwijl de vijand vredesactivisten afslacht tijdens Trance Dance Raves, zowel levende als vermoorde meisjes verkracht, baby's afslacht, hoofden afsnijdt en levende zwangere vrouwen opensnijdt om hun foetussen eruit te scheuren en te steken en vervolgens zowel de foetus als de vrouw verbrandt, zelfs terwijl ze nog leeft. De enige moraliteit is hen te vernietigen. Niet alleen om te winnen, maar om ze zo volledig te vernietigen dat de overblijfselen van hun leiders niet eens door gebitsgegevens geïdentificeerd kunnen worden.

Elk aantal doden dat in Gaza valt is moreel - of het er nu 1.000, 10.000 of 100.000 zijn - zolang Israël niet moedwillig op burgers schiet. Maar als burgers als menselijke schilden vallen voor een Hamas-ISIS dat zich verschuilt achter ziekenhuizen, scholen, flatgebouwen, ambulances en dergelijke, dan zij het zo. Amerika deed het in Dreden en in heel Duitsland. Amerika deed het met Japan.

Tijdens de Holocaust, toen emigrerende Europese Joden wanhopig probeerden onderdak te vinden in Amerika, werd een Canadese immigratieagent gevraagd hoeveel Joodse vluchtelingen zijn land bereid was toe te laten. Zijn antwoord: "Zelfs geen is te veel."

Dat is hoeveel van haar eigen jongens Israël zou moeten offeren op het altaar van de Akkoorden van Genève en de Protocollen van 1949, terwijl ze Hamas-ISIS uitroeit.

De mentaliteit van de Conceptzia zit diep ingebakken in Benny Gantz, niet minder dan in Binyamin Netanyahu. Het oorlogskabinet moet worden uitgebreid met twee voormalige ministers van Defensie, Avigdor Liberman en Naftali Bennett, en twee stemmen die de kiezers weerspiegelen van wie de partijen deel uitmaken van de coalitie, Bezalel Smotrich en Itamar Ben Gvir. Geen van deze vier spreekt iedereen aan, en ze hebben zelfs persoonlijke conflicten. Libermans standpunten over religie zijn bijvoorbeeld onaanvaardbaar en Bennett is een bewezen publieke leugenaar wiens kiezers hem niet kunnen vertrouwen. Maar de eerste twee hebben kritisch waardevolle inzichten uit hun periode als minister van Defensie, en geen van deze vier heeft ooit in de Conceptzia geloofd. Het huidige oorlogskabinet is volstrekt onvolledig en krijgt geen toegang tot serieuze ideeën en strategieën buiten hun concessionistische manier van denken, overmatig beïnvloed door een land dat in 80 jaar geen oorlog heeft gewonnen.

Bewerkt door de schrijver voor Arutz Sheva van een versie van dit artikel dat hier voor het eerst verscheen in The American Spectator.

Om de wekelijkse uitgebreide Torah commentaren van Rav Fischer te ontvangen of om één of alle wekelijkse 60 minuten durende live Zoom lessen van Rav Fischer bij te wonen over de wekelijkse Torah portie, de Bijbelse Profeten, de Mishnah, Rambam Mishneh Torah, of Gevorderde Judaïsche Teksten, stuur een email naar: shulstuff@yioc.org

Zijn laatste diep ontroerende en informatieve programma over de Hamas Gaza Oorlog kan hier op YouTube gevonden worden. Vanwege het gevoelige onderwerp en de inhoud met betrekking tot Hamas-terreur, beperkt YouTube het programma tot kijkers van 18 jaar en ouder. Het programma bevat echter vooral inspirerende video-inhoud en Joodse en Israëlische muziek.

Bron: Israel must remember that America has not won a serious war in 80 years