Vanuit Shomron.

Dag 47, 22 november 2023,

Weer een 'Deal'.... In het verleden brachten deals met Israels vijanden uiteindelijk nooit veel goeds. Eerlijk gezegd dikwijls meer narigheden dan voordat er zo'n overeenkomst werd gesloten. De meeste afspraken die Israel met haar vijanden maakte, zijn onder druk van de internationale gemeenschap, en met name Amerika, afgedwongen.

We schreven weleens eerder dat er al jarenlang drie Israeliers vastgehouden worden in de Gazastrook.
We weten niet hoe het met hen gaat, geen Rode Kruis die ernaar kraait of enig andere buitenlandse instantie die zich om hen bekommert. We verwijten ergens ook de Israelische regering dat, nu er weer sprake is van een gevangenenruil, die drie lang vastzittende Israeliers niet vrijkomen.

Vannacht ging Israel akkoord met dat er circa vijftig Israeliers, kinderen, moeders en enige andere vrouwen in vier dagen tijd vrijgelaten worden. Circa twaalf per dag. Israel mag in de tussentijd niet boven het zuiden van de strook vliegen en circa 6 uur per dag niet boven het noorden van de strook. Op zijn minst een verdachte eis, nietwaar??
Tegelijkertijd komen er 30 tot 40 Arabische criminelen vrij. Daar zitten ook jongere deliquenten/terroristen tussen, jongens die bijvoorbeeld mislukte aanslagen hebben gepleegd. Het idee dat men een onschuldig kind van 3 ruilt tegen een potentiele (hamas)moordenaar waarvan zo goed als zeker is dat hij weer kwade plannen beraamt en het hamas gedachtengoed niet afzweert. Dit te weten geeft ons kippenvel. De deal gaat naar verwachting donderdagochtend om 10 uur Israelische tijd in (9 uur NL tijd).

We schreven er eerder over en het lijkt erop dat Israel in dezelde val trapt want hoe kon Israel destijds 1027 Arabische gevangenen vrijlaten, waaronder niet alleen huidige hamastopman Yachiyah Sinwar, maar ook b.v. degene die medeverantwoordelijk is voor de aanslag op de pizzeria in de Jaffastreet van Jeruzalem in 2002 waarbij tientallen doden vielen waaronder bijna een heel Nederlands gezin?
Gaan we nu dezelfde fouten zien, herhaalt die dramatische geschiedenis zich?
We weten toch dat hamas heel Israel wil vernietigen en tuurlijk willen we ook absoluut dat de kleine gegijzelden zo spoedig mogelijk vrijkomen. Echter: iedereen moet vrij en hamas moet niet op gemakkelijke manier een gevechtspauze krijgen, want ze gaan meteen herbewapenen.
Israel had, menen wij, veel scherper moeten onderhandelen. Alle 239 gegijzelden vrij, plus de drie al jaren vastzittende Israeliers alsmede de drie lichamen van de sinds 2013 gedode Israeliers, tegen het vrijlaten van circa 400, 500 criminelen/potentiele terroristen die dan naar zuid Gaza worden gedeporteerd en nooit meer in Israel mogen komen. Dan kan er een korte wapenstilstand komen.

In de deal die nu op tafel ligt wordt het na de vierdaagse wapenstilstand weer heel lastig voor Israel om er vol tegenaan te gaan, terwijl zij uitgeruste hamasleden die herbewapend zijn tegenover zich gaan krijgen. De Internationale druk zal alleen maar groter en grimmiger worden. Het vermoeden is dat de hamasterroristen zich zullen verplaatsen naar het zuiden van de Strook en zich weer verdekt opstellen tussen de bevolking die daar samengepakt is. Ga dan maar uitzoeken waar ze zitten en bovendien kunnen ze gebruik maken van de vluchttunnels naar Egypte en van de radar verdwijnen.
Er is nog een zeer lange weg te gaan om hamas uitgespeeld te krijgen. Daarnaast is de dreiging vanuit Judea en Samaria ook niet minder geworden om nog maar niet te spreken van de dreiging van Hezbollah. Gisteren werden er vanuit Libanon maar liefst bijna 100 raketten op Israel afgeschoten.

Volgens een woordvoerder van Hezbollah zal ook deze terroristische organisatie zich houden aan de wapenstilstand. Het is hen geraden ook want Hezbollah speelt met vuur en Israel zal hard terugslaan als zij niet stoppen met provoceren. Vandaag zijn er weer talloze raketten over een gehele strook van de noordergrens gevallen.
Overigens, als we het mogen geloven heeft de doorsnee Libanees momenteel helemaal geen zin in weer een oorlog met Israel.

Het is er een beetje bij ingeschoten om te melden, maar gisteren, 21 november, was het precies tien jaar geleden dan wij als gezin de koffers pakten en op aliyah gingen. We landden eerst in de Negev bij onze familie in Sde Zvi. Circa 5 maanden later, net na Pesach, kregen we onze officiele aliyah-papieren, konden de kinderen naar een Israelische school, ging Karen naar de Ulpan en... brak korte tijd later de vijftigdaagse Gazaoorlog uit. Dat was geen fijne kennismaking. Omdat we zo dichtbij de Gazastrook woonden dreunde ons huisje bij iedere raketinslag. En ja, u weet het, onze kleintjes die toen acht en tien jaar waren, zijn nu allebei soldaten in oorlogstijd. We bidden voor hen en al hun collega's. Dat Adonai hen allen bescherme en zij nog lang mogen leven en tot hun bestemming mogen komen. Am Yisrael chai!

Wilt u ook vooral bidden voor de kinderen die morgen naar verwachting vrijkomen. Het zijn ukkies en volgens kenners herstellen jonge mensen sneller van trauma's dan ouderen, maar de angsten en nare ervaringen kunnen zij toch jarenlang met zich mee slepen. Er zijn kinderen ontvoerd waarvan de ouders of vermoord zijn of niet gekidnapt. Vooral voor deze kinderen zal het enorm zwaar zijn geweest zolang hun vertrouwde ouders te moeten missen. Angst is er bij velen of men de kinderen niet iets naars heeft aangedaan. O, O, O, laat het niet zo zal zijn geweest!

De kinderen en ook de volwassenen zullen niet zomaar terugkunnen naar hun oude vertrouwde omgeving. Daar gaan mogelijk nog enkele weken overheen. Ze worden eerst goed onderzocht en begeleid.

Gods zegen en Zijn shalom