(Automatische vertaling, onbewerkt)

Grootmoeder is Hamas-terroristen te slim af in haar huis

Hashem is voor ons een God van bevrijding; Hashem de Heer zorgt voor een ontsnapping aan de dood. PSALMS 68:21 (DE ISRAËLBIJBEL)

De schutter van Hamas richtte zijn geweer op het bejaarde echtpaar in hun huis in het zuiden van Israël, zaterdagochtend vroeg. Hij hield een granaat op het hoofd van Rachel Edri, begon "Allah Akbar" te schreeuwen en kondigde aan dat hij een "martelaar" was.

Maar Edri bleef kalm.

Ze dacht snel na en bood de groep van vijf terroristen een drankje en later een maaltijd aan. Ze hield een praatje met hen en probeerde tijd te winnen totdat het veiligheidspersoneel arriveerde.

De volgende 20 uur ondergingen Rachel en haar man David een schrijnende beproeving met de vijf Palestijnse terroristen die zich in hun huis verschansten.

"Ik weet niet hoe ik nog leef," vertelde ze zondag in een interview.

Een nachtmerrie op zaterdagochtend

Het was ongeveer 7 uur 's ochtends op zaterdag toen de sirene voor de raketwaarschuwing loeide in de stad Ofakim, ongeveer 12 mijl ten westen van Beersheva en ver buiten het bereik van de Israëlische gemeenschappen langs de grens met de door Hamas geregeerde Gazastrook. De Edris liepen naar de schuilplaats van de gemeenschap om dekking te zoeken voor de duizenden raketten die Hamas zojuist op Israël had afgevuurd in een gecoördineerde verrassingsaanval in meerdere fasen die de meest dodelijke aanval op het land zou zijn in de afgelopen vijftig jaar.

Op de terugweg naar hun huis merkte Edri dat er was ingebroken in een van de ramen van de slaapkamer, toen zij en haar man plotseling werden omsingeld door vijf gewapende Hamas-terroristen die tijdens een raketaanval naar binnen waren geslopen.

"Mijn eerste gedachte ging uit naar mijn twee zonen omdat zij bij de politie zitten," vertelt ze in het interview. "Godzijdank waren zij niet thuis, want ik was bang dat zij als eerste vermoord zouden worden."

De aanvallers, die ook gewapend waren met een raketwerper, plaatsten een granaat op Edri's hoofd en richtten hun Kalasjnikov geweren op haar en haar man en beval hen hun huis binnen te gaan.

Praatje en versnaperingen

"Ik begon met hen te praten. Heb je al iets gedronken? Wil je thee of koffie?" bood ze aan, in een poging hen af te leiden.

Ondertussen was er een elitepolitiemacht voor hun huis gearriveerd, vergezeld door haar zoon als politieagent, die lucht had gekregen van de aanval en naar het huis van zijn ouders was gesneld. Een agent probeerde tevergeefs met de terroristen te onderhandelen om Rachel vrij te krijgen.

"Nee, we zullen allemaal sterven," antwoordde een van de terroristen op een aanbod om telefonisch met zijn familie te spreken, vertelde ze.

Edri liet de onderhandelaar van de politie koffie en koekjes brengen, die ze aan de rand van de kamer neerzetten.

"Het was alsof we in een droom leefden en we wisten niet wat er met ons zou gebeuren," vertelt ze.

Naarmate de tijd verstreek, maakte Edri zich zorgen dat haar ontvoerders onrustig zouden worden van de honger en dus bood ze hen lunch aan.

"Als ze honger hadden gehad, zou dat het einde van mij en mijn man zijn geweest," zei ze.

Gebed

Niet afgeschrikt door het altijd aanwezige gevaar begon Edri met haar ontvoerders te praten, vroeg hen waar ze vandaan kwamen en probeerde hen van hun geplande moord af te brengen.

"Ik zei dat ze het niet moesten doen, we zijn broeders," zei ze.

"Nee, ik ben een shahid," antwoordde een van de terroristen, het Arabische woord voor "martelaar" gebruikend, en hij richtte zijn pistool op haar man.

"Rachel, ze gaan ons neerschieten," zei haar man. "Hij was totaal hulpeloos," herinnerde ze zich.

"Kom bij me zitten," zei ze tegen haar man. "We zullen het [Joodse gebed van] Shema Yisrael lezen en God zal bij ons zijn," voegde ze eraan toe.

Later vroeg de onderhandelaar Rachel van buitenaf hoeveel terroristen er in het huis waren. Ze legde haar hand op de zijkant van haar hoofd en gaf met haar vingers vijf aan.

"Rachel, waag het niet," waarschuwde de terrorist haar. "Ik heb gewoon hoofdpijn," antwoordde ze.

Ondertussen ontstond er buiten een vuurgevecht, waarbij een van de ontvoerders, die naar buiten was gestapt, werd gedood. Maar vier bleven er binnen.

In de loop van de middag bood Edri aan om de gewonde hand van één van de terroristen te verbinden en om hem te kalmeren bracht ze hem water en ananas uit blik. "Je ziet er bleekjes uit," zei ze tegen hem. Neem iets te eten, dan voel je je beter."

Toen de nacht dichterbij kwam, werden de aanvallers bang dat ze omsingeld zouden worden en Edri zelf begon het te begeven, ondanks haar uiterlijke houding.

"Ik dacht dat we het niet zouden halen," bekende ze. "Ik bleef het Shema Yisrael lezen."

Redding

Buiten maakte het elite reddingsteam zich klaar om hun slag te slaan.

Van net buiten hun huis had de zoon van de Edris een gedetailleerde tekening gemaakt van de binnenkant van het gebouw. Hij smeekte om met het team mee te mogen, maar kreeg te horen dat dat niet kon.

s Nachts zat Edri naast haar man op de bank, met de vier terroristen op minder dan een meter afstand. In de vroege ochtenduren stormde het reddingsteam, geholpen door een drone en de omtrek van het huis die hun zoon had getekend, het huis binnen via het dak met een speciale reddingshond en doodde alle vier de terroristen. De Edris ontsnapten ongedeerd. Rachels enige verwonding was een onopzettelijke schram van de hond.

"Ik weet gewoon niet hoe ik nog leef," vertelde ze zondag. "Ik weet gewoon niet hoe ik leef."

Terwijl ze door de veiligheidstroepen naar het ziekenhuis werd gebracht, bleef ze hen bedanken, uitte ze haar ongeloof dat ze nog leefde en bedankte ze hen voor hun heldenmoed.

"Nee Rachel, wij zijn niet de helden," antwoordde een van hen. "Jij bent de held."

Bron: Grandmother outsmarts Hamas terrorists in her home - Israel365 News