Context is alles: De ernst van Caroline Glick's 'heersende klasse'-artikel

Als Israël reageert met eenheid, kracht, overtuiging en zelfrespect zullen de gewelddadige protesten verdorren, zoals elke uitbarsting dat doet.

Paul Rotenberg - 24 april 2023

Om de ernst van Caroline Glick's artikel over de leiders van de protesten (The Ruling Class Must Regain its Senses) ten volle te kunnen waarderen, is enige context op zijn plaats. De leiders van de protesten worden vaak aangeduid als de linkse elite. Het is een groep personen die in vorige regeringen machtsposities hebben bekleed, van eerste ministers en ministers van Defensie tot in het leger als generaals en hoge officieren. Ze zijn gewend aan macht, aan het feit dat ze mensen kunnen vertellen wat ze moeten doen.

Voor een deel zijn het echter mislukkingen. De politici onder hen zijn verworpen door de kiezers, de generaals en officieren die zich met de politiek van Israël bezighielden zijn ook verworpen door de kiezers, nadat de kiezers zagen wat deze "leiders" vertegenwoordigden.

In gedragstermen wordt wat we nu zien een "extinction burst" [ongewenst gedrag afleren] genoemd, vaak beschreven als het kind dat gewelddadiger wordt als het de gewenste reactie op geweld niet krijgt. De vergelijking doortrekkend, is de vereiste reactie om het toegenomen geweld geen betere respons te geven dan het aanvankelijke geweld kreeg.

De opkomst van 100.000 demonstranten in Israël lijkt aanzienlijk, maar we moeten niet vergeten dat het aanzienlijk minder is dan 1 mandaat, 1 zetel in de Knesset. Dat de leiders beweren dat dit hen gezag geeft is meelijwekkend, dat zij geweld gebruiken om het effect van hun protest te vergroten is afschuwelijk onverantwoord.

Het leidt tot slechts 2 conclusies, de eerste is logisch. Israël is altijd onderworpen geweest aan de aanvallen van terroristen. Mijn zoon, Daniel, wees erop dat om adequaat te reageren op terrorisme je eerst moet herkennen wat het is. Het is de veronderstelde macht van iemand die het niet heeft, maar wanhopig wil laten zien hoeveel macht hij heeft. Geen rechten, geen privileges, die hebben ze volop, maar tirannieke macht om anderen te dwingen te doen wat de terrorist wil.

Dit is precies het geval met de "linkse elitairen" verergerd door het feit dat ze macht hadden en die verloren door hun misbruik (in de termen van de kiezers) van hun macht. Ze werden afgewezen omdat ze slechte beslissingen namen en slecht beleid voerden. Dit is de context van elke reactie op terroristen, evenzo moet dit de reactie zijn op de uitbarsting van gewelddadige demonstranten en hun leiders.

Is het een eerlijke vergelijking, is het een eerlijke evaluatie van hen? Denk aan de tweede conclusie, die historisch is.

Deze "leiders" waren de onlangs afgezette regering. Dit was een coalitie die werd gevormd in directe tegenspraak met de verkiezingsplatforms van de "leiders". Dit zijn de "leiders" die een regering creëerden door vetorechten en een enorm budget te geven aan een partij die de Moslim Broederschap vertegenwoordigt, Israëls aartsvijand, die gezworen heeft Israël te vernietigen.

Dit is een leiderschap dat tot in zijn laatste dagen slechte beslissingen nam voor Israël, door enorme natuurlijke rijkdommen die cruciaal zijn voor de energieonafhankelijkheid van Israël weg te geven aan Hezbollah, een andere gezworen vijand van Israël, om de kas van Hezbollah massaal te spekken om de wapens te kopen die zij zouden gebruiken om Israël te vernietigen.

Met andere woorden, dit zijn "leiders" die niets dan minachting hebben getoond, niet alleen voor Israël en de Israëlische kiezer, maar ook voor hun eigen woord.

En waar protesteren ze tegen? Ze gaan de straat op om met geweld te protesteren tegen de democratisch gekozen regering, omdat de gekozenen bezig zijn hun beloften aan de kiezers na te komen. De verdreven linksen kunnen niet geloven dat deze regering echt gaat doen wat ze zeiden dat ze gingen doen en waarvoor ze dus gekozen waren, dus protesteren ze.

Is dat niet erg genoeg? Helaas wordt het nog erger.

De gepensioneerde commandanten die soldaten adviseren om orders te weigeren, zijn dezelfde die meer dan tien jaar lang Netanyahu's bevel weigerden om plannen voor te bereiden om de nucleaire capaciteit van Iran te vernietigen. Geloof me niet op mijn woord, lees de rapporten in de NY Times en op CNBC. Deze beslissing van individuen die orders negeren, heeft Israël vandaag in existentieel gevaar gebracht, en nu adviseren deze zelfde mensen soldaten en piloten om door te gaan met het negeren van de orders om politieke redenen. Dit vraagt misschien om juridische stappen - maar er is geen rechtbank waar ze terecht kunnen omdat er geen hervorming is doorgevoerd.

Dus heeft Iran gelijk, is Israël zwak geworden? Stemmen geven aan dat de overgrote meerderheid van de Israëli's dat niet doet. Is Israël rijp voor vernietiging? Alleen als Israël daarvoor kiest. Als Israël ervoor kiest om met eenheid te reageren, en kracht, overtuiging en zelfrespect toont, zullen de gewelddadige protesten verdorren, zoals elke uitbarsting. De "leiders" die minachting tonen voor Israël, zullen hun eigen ergste angsten vervullen en nooit de macht terugkrijgen waarnaar zij zo verlangen, en Israël zal er beter van worden. En zonder hun inmenging zullen de Israëli's hun vijanden constructief afbreken, een taak waartoe de IDF volledig in staat is als zij hen ziet voor wat zij zijn en proactief reageert.

Bron: Context is everything: The gravity of Caroline Glick's 'ruling class' article | ערוץ 7