www.wimjongman.nl

Het manipuleren van de Israëlische publieke opinie

door Naomi Linder Kahn - 8 juni 2023

• De resultaten van de enquête geven aan dat het Israëlische publiek veel meer vertrouwen heeft in de Knesset - met tientallen procentpunten - dan in de rechterlijke macht van Israël, van het Hooggerechtshof tot de juridische adviseurs en raadslieden die verantwoording afleggen aan het Hooggerechtshof.


• Zoals bijna altijd zijn de verschillende antwoorden het resultaat van verschillen die in de vragen zijn ingebouwd. De formulering van de vraag in de enquête van het Israel Democracy Institute verwees naar het "niveau van vertrouwen in de Knesset", terwijl de "Direct Polls Trust Index"-enquête het vertrouwen onderzocht "in de leden van de Knesset die u hebt gekozen".


• De doelgericht geformuleerde IDI-enquête was bedoeld om het verzwakken van de bevoegdheden van de wetgevende macht en het verlenen van buitensporige bevoegdheden aan de rechterlijke macht te rechtvaardigen.


• De manier waarop [de IDI] vraag was geformuleerd over het vertrouwen van het publiek in de Knesset, zorgde ervoor dat de resultaten de totaal verkeerde indruk zouden wekken dat het publiek de leden van de Knesset niet vertrouwt en de rechters van het Hooggerechtshof bevoordeelt.


• De relevante vraag, die beter tot uiting komt in de formulering van de Direct Polls enquête, is de mate van vertrouwen van het publiek in de door hen gekozen leden van de Knesset, en de resultaten tonen aan dat een absolute meerderheid van het publiek vertrouwen heeft in hun gekozen vertegenwoordigers -- een feit dat wijst op een uiterst gezonde parlementaire democratie.


• Deze campagnes om de uitslag van vrije en eerlijke verkiezingen op ondemocratische wijze ongedaan te maken zouden George Orwell zeker zijn opgevallen -- vooral omdat ze allemaal werden gevoerd onder het motto "bescherming van de democratie".

De resultaten van een recente enquête geven aan dat het Israëlische publiek veel meer vertrouwen heeft in de Knesset - met tientallen procenten - dan in de Israëlische rechterlijke macht, van het Hooggerechtshof tot de juridische adviseurs en raadslieden die verantwoording afleggen aan het Hooggerechtshof. Afgebeeld: Een stemhokje bij een stembureau in Israël op de verkiezingsdag 1 november 2022. (Foto door Gil Cohen-Magen/AFP via Getty Images)

Zowel George Orwell als Mark Twain zouden hebben geëist dat we hier aandacht aan besteden.

De resultaten van een recente "vertrouwensindex" enquête, uitgevoerd in Israël, onthulden veel meer dan alleen de droge cijfers die ze rapporteren - hoewel die natuurlijk belangrijk zijn. Nog belangrijker zijn kwesties met betrekking tot het vertrouwen van het publiek -- de kern van de democratie.

Tegen de achtergrond van de controverse rond de hervorming van het Israëlische rechtssysteem werd de enquête begin mei 2023 uitgevoerd door Direct Polls Ltd., een onafhankelijk Israëlisch opinieonderzoeksbureau, om de mate van vertrouwen van het publiek in de Israëlische staatsinstellingen te onderzoeken -- de Knesset (parlement), het Hooggerechtshof, de president en de Israel Defense Forces (IDF). De resultaten van de enquête geven aan dat het Israëlische publiek veel meer vertrouwen heeft in de Knesset - met tientallen procentpunten - dan in de rechterlijke macht van Israël, van het Hooggerechtshof tot de juridische adviseurs en raadslieden die verantwoording afleggen aan het Hooggerechtshof.

De latere enquête vroeg de deelnemers: "Hoeveel vertrouwen hebt u in de leden van de Knesset die u hebt gekozen?". 77% van de respondenten gaf aan een "gemiddelde tot hoge mate van vertrouwen" te hebben, vergeleken met slechts 21% die aangaf weinig tot geen vertrouwen te hebben in de hun gekozen vertegenwoordigers.

De uitsplitsing van dit antwoord is een momentopname van de huidige politieke realiteit in Israël: Meer dan 85% van de mensen die stemden voor "rechtse" coalitiepartijen - zowel seculier als religieus - gaven aan vertrouwen te hebben in hun verkozen functionarissen. Kiezers voor oppositiepartijen uitten vertrouwen op een niveau van 70-80%, terwijl kiezers voor extreem-linkse en antizionistische partijen het minste vertrouwen uitten in hun verkozen vertegenwoordigers, tussen 65% en 45%.

Deze bevindingen stonden echter in schril contrast met de resultaten van een andere enquête, die slechts enkele dagen eerder was uitgevoerd door het Israel Democracy Institute (IDI).

De IDI-enquête gaf aan dat slechts 14% van de Israëlische kiezers een matige tot grote mate van vertrouwen heeft in de Knesset, terwijl 83% aangaf weinig tot geen vertrouwen te hebben.

Zoals bijna altijd zijn de verschillende antwoorden het resultaat van verschillen die in de vragen zijn ingebouwd. De formulering van de vraag in de IDI-enquête verwees naar het "niveau van vertrouwen in de Knesset", terwijl de "Direct Polls Trust Index"-enquête het vertrouwen onderzocht "in de leden van de Knesset die u hebt gekozen".

Het zou voor iedereen met ook maar een rudimentair begrip van politiek -- Israëlisch of anderszins -- duidelijk moeten zijn dat er geen verwachting is dat conservatieve kiezers vertegenwoordigers van linkse partijen zullen vertrouwen, of vice versa. Kiezers vertrouwen de vertegenwoordigers die ze hebben gekozen, de mannen en vrouwen die ze hebben gekozen als hun boodschappers. In een democratie kiezen burgers mensen om hen en hun waarden te vertegenwoordigen in de wetgevende macht en vertrouwen hen een mandaat toe om voor hen te spreken in zaken die raken aan essentiële of zelfs existentiële kwesties op de publieke agenda. Van deze vertegenwoordigers wordt verwacht dat ze de mening van hun kiezers verwoorden, dat ze wetgeving en overheidsbeleid vooruit helpen zonder de kernprincipes en idealen van de mensen die hen gekozen hebben op te offeren. Dat is waar democratie om draait.

Andere enquêteresultaten waren evenzeer vertekend door de manipulatieve formulering van de vragen: De Direct Polls enquête geeft aan dat het Hooggerechtshof door slechts 50% van het publiek wordt vertrouwd: slechts 16% van de Likud kiezers uitte vertrouwen in de rechterlijke macht, en minder dan 5% van de kiezers voor de Religieuze Zionistische en ultra-Orthodoxe partijen, vergeleken met degenen die op oppositiepartijen stemden met meer dan 80% die vertrouwen uitten.

Aan de andere kant was de doelgericht geformuleerde IDI-enquête opgesteld om de verzwakking van de bevoegdheden van de Knesset en de toekenning van buitensporige bevoegdheden aan de rechterlijke macht te rechtvaardigen. Het is dan ook niet verrassend dat de resultaten van de IDI-enquête hun verklaarde anti-rechterlijke hervormingsstandpunt ondersteunden en werden gepubliceerd onder de titel "Slechts een minderheid van de Israëli's steunt de voorgestelde herziening van de rechterlijke macht".

Mark Twain's "leugens, verdomde leugens en statistieken" beoordeling van de resultaten van de IDI-enquête is onmiskenbaar. De manier waarop de vraag over het vertrouwen van het publiek in de Knesset was geformuleerd, zorgde ervoor dat de resultaten de totaal verkeerde indruk zouden wekken dat het publiek de leden van de Knesset niet vertrouwt en de rechters van het Hooggerechtshof bevoordeelt.

De relevante vraag, die beter tot uiting komt in de formulering van de Direct Polls enquête, is de mate van vertrouwen van het publiek in de door hen gekozen leden van de Knesset, en de resultaten tonen aan dat een absolute meerderheid van het publiek vertrouwen heeft in zijn gekozen vertegenwoordigers -- een feit dat wijst op een uiterst gezonde parlementaire democratie.

Bijkomende vergelijkingspunten tussen de twee enquêtes zijn niet minder leerrijk - vooral met betrekking tot vragen die neutraal waren geformuleerd. Wat betreft het vertrouwen van het publiek in de president van Israël (momenteel Isaac Herzog), hadden de Direct Polls en IDI-enquêtes vergelijkbare bevindingen: Kiezers van Likud-, Religieuze Zionistische en ultraorthodoxe partijen hadden minder dan 40% vertrouwen, terwijl kiezers van oppositiepartijen meer dan 70% vertrouwen hadden. Deze bevindingen wijzen op een trend van polarisatie tussen de kampen - nauwelijks een verrassing gezien de protesten en de campagne van burgerlijke ontwrichting die het parlementaire debat over belangrijke kwesties hebben verdrongen. Deze campagnes om de uitslag van vrije en eerlijke verkiezingen op ondemocratische wijze ongedaan te maken, zouden George Orwell zeker zijn opgevallen - vooral omdat ze allemaal werden gevoerd onder het motto "bescherming van de democratie".

Als er ooit een geval van Orwelliaanse newspeak is geweest, dan is dit het wel -- rechtstreeks uit het "Ministerie van Waarheid" van 1984.

Naomi Linder Kahn is directeur van de internationale afdeling van Regavim, een openbare Israëlische denktank en non-profit waakhond die zich inzet voor de bescherming van de Israëlische soevereiniteit.

Bron: Manipulating Israeli Public Opinion :: Gatestone Institute