Israëlische demonstranten, ik kan niet langer zwijgen...

Zie je niet dat je het land verscheurt? Of kan het je niets schelen?

Prof. Phyllis Chesler - 22 maart 2023

Ik kan niet langer zwijgen. Ik mag dan wel in Manhattan zitten, maar mijn hart is in Jeruzalem en mijn hart is heel zwaar.

Ik ben misschien geen advocaat of rechtsgeleerde, maar ik ben een organisator geweest, een activist, een leider die zich heeft ingezet voor burger- en mensenrechten - in het bijzonder vrouwenrechten. Maar ik heb nooit zo gehandeld als de Israëlische relschoppers nu doen: Niet stoppen, dreigen door te gaan totdat ze een heel land hebben neergehaald.

Deze linkse/progressieve/"goede mensen" (mijn vroegere mensen) lijken zich op dezelfde manier te gedragen als pro-Palestijnse/pro-jihad studenten in de straten en klaslokalen van Amerika. Zij zijn als de spotters in de klas die een spreker met wie zij het niet eens zijn niet willen laten uitspreken, en proberen hem de collegezaal uit te jagen.

Deze relschoppers zijn erop uit een wettige en democratische verkiezing af te schaffen omdat zij de keuze van het volk verachten en vrezen. Ze willen hun land verfoeilijk maken in de ogen van de wereld.

Begrijpen zij niet dat Israël reeds wordt belasterd, dat de strop om de Joodse nek wereldwijd is aangetrokken, dat Israël reeds overal wordt gehaat? Denken zij dat zij door te doen alsof zij alleen staan voor burgerrechten, vrouwenrechten, homorechten, rechten van minderheden en Arabieren (allemaal belangrijke kwesties) zullen worden gezien als het "goede" Israël, de "goede" Jood en als laatsten die naar de gaskamers zullen worden gestuurd?

Zien zij niet dat hun stijl van protesteren, hoe bedoeld ook, lijkt op een Black Lives Matter demonstratie, een jihadistische opstand, een 6 januari bestorming van het Amerikaanse Capitool of een puberale driftbui? Zien zij niet in dat zij hun eigen vorm van BDS uitvoeren?

Begrijpen ze niet dat ze in een buurt wonen waar zo'n gevaarlijke opstand neergeslagen zou worden met echte kogels, gevangenis, marteling, executie, misschien zelfs chemische oorlogsvoering? Begrijpen ze niet dat ze het geluk hebben in een land te wonen dat zulke dingen niet doet? Hebben ze geen betere manier om te protesteren tegen wat zij zien als gevaarlijk en afschuwelijk als een "tirannie van de meerderheid"?

Ik ben geen voorstander van het afschaffen van vrouwenrechten, homorechten of minderheidsrechten in Israël. Mijn staat van dienst spreekt voor zich. En de gekozen regering ook niet. Voor de goede orde wil ik opmerken dat het al te heilige Israëlische Hooggerechtshof - ja, zelfs onder Menacham Elon en Aharon Barak - waarvan de demonstranten/protestanten/reizigers geloven dat het zo rechtvaardig en zelfs heilig is geweest, naar mijn mening als overtuigd feministe volstrekt geen recht heeft gedaan aan de Vrouwen van de Muur of de Oorspronkelijke Vrouwen van de Muur, die alleen met vrouwen willen bidden op de eigenlijke Kotel, niet op Robinsons Boog in minyanim van gemengd geslacht.

Ja, ik begrijp dat de haredim, die misschien voor de nieuwe regering hebben gestemd, zich ook met minachtend geweld tegen ons verzetten. Toch weigerde ik hierover iets te schrijven in de grote Noord-Amerikaanse pers; niet terwijl Israël werd belegerd.

Nu de Jodenhaat in het Westen blijft toenemen; nu fysieke, zelfs moorddadige aanvallen op zichtbare Joden zowel in de diaspora als in Israël blijven toenemen; nu steeds meer Israëli's, inclusief Israëls president, schandelijk worden behandeld; nu steeds meer Joodse studenten en professoren worden lastiggevallen, zelfs vervolgd in Amerika - wat er nu in Israël gebeurt is zeer gevaarlijk, meer dan ontmoedigend.

Ik begrijp het: De secularisten/modernisten/atheïsten zijn overdreven rechtvaardig, maar ze lijken ook doodsbang om onderworpen te worden aan religieuze wetten en vooroordelen over vrouwen, minderheden en Arabieren. Zij willen niet leven in wat volgens hen een theocratische en vrouwenhatende staat zal worden. Zij lijken oprecht te vrezen dat hun burgerrechten verloren zullen gaan. Misschien hebben ze een punt, maar ze hebben ook geen voeling met de realiteit.

De religieuze nationalisten geloven dat alleen godvrezende mensen de Joden kunnen redden en het morele recht hebben om de enige Joodse staat voor te zitten. Maar zij zijn ook gericht op het overleven van de Joden in een steeds gevaarlijker omgeving en wereld. Iran staat bij hen voorop, plus de Arabische terroristische aanslagen en de wereldmedia die op duivelse wijze de werkelijkheid op zijn kop zetten. Dan is er nog de financiering door de E.U. van Palestijns Arabisch terrorisme en de U.N. die een oneindig aantal anti-Israël resoluties aanneemt. Zoals ik al schreef, de strop wordt strakker, de Jood van de wereld wordt nu overal belasterd.

Is dit ook een strijd tussen Sefardim/Mizrahim en de Westers georiënteerde Asjkenazim? Tussen post-verlichte modernisten en traditionalisten? Broeders: Waren we niet allemaal bij Sinaï?

Het lijkt mij dat in naam van de democratie de meest onbeschaafde, anti-democratische protesten plaatsvinden tegen een democratisch gekozen regering wiens standpunten de demonstranten niet delen. Waarom beginnen we ons niet te organiseren om de harten en geesten van de kiezers te winnen? Waarom geen plannen maken voor een overwinning bij de volgende verkiezingen? Waarom geen demonstraties houden die niet bedoeld zijn om het hele land plat te leggen?

Nu is het tijd voor eenheid en compromis. Als het niet nu is, wanneer dan wel? We hebben onze natie eerder verloren door sinat hinam, ongerechtvaardigde haat tegen elkaar.

De Israëlische relschoppers spelen met Amerikaanse Joden die zich lange tijd als tegenstanders van Israël hebben geïdentificeerd. Maar wat ooit een echt meningsverschil over de kwesties was, is een kloof geworden, een diepe en gevaarlijke verdeeldheid. Israël is zo belangrijk voor de Joden dat elke Jood het wil zien naar zijn eigen beeld en niet naar dat van een ander. Hoe zit het met Gods beeld? Wat is er gebeurd met ons als een voor God heilige natie, een volk naar Gods beeld?

Mensen: Zoals ze zeggen, yesh gvul. Er moet een grens zijn aan zulke rellen.

Bron: Israeli protesters, I can no longer keep silent | ערוץ 7