De Gijzelingsovereenkomst was niet onvermijdelijk. Het was een keuze. Een slechte keuze.

Als je de verkeerde keuze maakt, red je geen levens, het kost levens.

November 24, 2023 door Daniel Greenfield

In 1985 liet de regering Peres meer dan 1000 terroristen vrij in ruil voor drie gevangenen die werden vastgehouden door de PFLP. Onder de terroristen bevonden zich Hamasleider Ahmed Yassin en sleutelfiguren in de Eerste Intifada.

In 2011 bevrijdde Netanyahu nog eens meer dan 1.000 terroristen in ruil voor Gilad Shalit. Onder de vrijgelaten terroristen bevonden zich enkele van de ergste monsters in hechtenis en een aantal van hen speelde een rol in de gruweldaden van 7 oktober.

Er is hier een duidelijk 'waarom'. Eigenlijk voor een aantal ervan.

Israël heeft geen empathisch immuunsysteem tegen de eisen van de familieleden van de gijzelaars. Suggesties van rechts dat de regering niet naar de families van de gegijzelden zou moeten luisteren, werden als gruwelijk en slecht bestempeld. En toch kun je geen oorlog winnen als je jezelf laat gijzelen. Als islamitische terroristen individuen gijzelen en daarmee een heel land, dan worden oorlogen verloren.

Elk intelligent persoon begrijpt dit, maar weinig Israëli's en pro-Israël figuren kunnen het opbrengen om dit te zeggen. Er zijn veel analyses die zeggen dat de gijzeling "onvermijdelijk" was. Ik heb dat woord zelf gebruikt. Het is niet onvermijdelijk omdat het moest gebeuren, maar omdat dezelfde keuzes worden gemaakt die vroeger ook al werden gemaakt.

Moderne beschaafde naties hebben de afschuwelijke gewoonte om losgeld te betalen voor gijzelaars aan vijandelijke naties en terreurgroepen. Wij doen het. De Europeanen doen het. Israël doet het.

Natuurlijk zette de regering Biden de Israëlische regering onder druk. Dat deden de media en delen van het land ook. Maar de Jibril-deal in '85 en de Shalit-deal werden niet gesloten als reactie op druk van buitenaf, maar op interne druk.

Om te winnen, moet je moeilijke keuzes maken. Wij, Amerika, Israël, waren vroeger in staat om die moeilijke keuzes te maken. We zijn niet in staat om die keuzes te maken als het aankomt op vechten tegen de vijand. En we maken ze zeker niet als het om gijzelaars gaat.

Maar als je geen moeilijke beslissingen neemt, krijg je te maken met een bloedbad en slechtere keuzes.

Israël faalde om als eerste toe te slaan vooraf aan de Jom Kippoer oorlog. De verrassingsaanval die daarop volgde, vernietigde het land bijna. Tijdens de verdediging van het Suezkanaal moest een uitgeschakelde tank met bemanning de oorlog in worden geduwd, waarbij iedereen in de tank werd gedood om te voorkomen dat de hele rij tanks erachter werd uitgeschakeld. Als je niet agressief genoeg bent tegen de vijand, moet je uiteindelijk moeilijke keuzes maken. Maar als je die moeilijke keuzes niet kunt maken, verlies je.

Je kunt niet altijd iedereen redden en de vijand vernietigen. Je moet kiezen. En als je de verkeerde keuze maakt, red je geen levens, maar verlies je levens.

Gilad Shalit heeft al meer dan 1000 Israëlische levens gekost. Hoeveel levens zal deze kosten?

Daniel Greenfield, een Shillman Journalism Fellow bij het David Horowitz Freedom Center, is een onderzoeksjournalist en schrijver die zich richt op radicaal links en islamitisch terrorisme.

Bron: The Hostage Deal Was Not Inevitable. It Was a Choice. A Bad Choice. | Frontpage Mag