Terugkeer van het primitieve

Het inherente kenmerk van de globalistische agenda binnen 'The Great Reset' van Klaus Schwab

Salim Mansur - 3 december 2022

[Dit artkel igeeft een heidense kijk weer op en in tegenstand tot de Grote Reset van de globale elite.]

De globalistische WEF-agenda van de "Grote Reset" voor deïndustrialisatie en ontvolking die in het Westen speelt en aan de ontwikkelingslanden van het Zuiden wordt opgelegd, is versneld door de oorlog in Oekraïne. Maar deze agenda blijft onbelicht in publieke discussies door het duidelijke en opzettelijke falen van de reguliere media om het publiek te informeren en op te voeden.

Deze agenda is al lang in de maak en de oppositie tegen de agenda is gemarginaliseerd door de heersende elite. De winnaars en verliezers van deze agenda zijn ook duidelijk - de winnaars zijn de kleine elite van de wereldbevolking, en de verliezers zijn de meeste mensen, die worden opgejaagd en gekneveld door de angst voor economische neergang, oorlogen, pandemieën en natuurrampen waarvoor de mensen in het algemeen hopeloos kwetsbaar zijn.

De kern van deze agenda is een terugkeer naar de pre-industriële staat, het terugdraaien van de vooruitgang van de geschiedenis door wetenschap en technologie die de levensstandaard en levensverwachting van de wereldbevolking in de afgelopen 15 decennia heeft verhoogd.

Deze terugkeer naar de pre-industriële staat als gevolg van de door de elite in het Westen omarmde anti-industriële revolutie die werd voorspeld door de in Rusland geboren en in Amerika woonachtige romanschrijfster en filosofe Ayn Rand (1905-82).

De voorspelling van Ayn Rand in een reeks essays die zij eind jaren zestig schreef was zeer opmerkelijk. Ik citeer uit haar essay "The Anti-Industrial Revolution" (gepubliceerd in 1971, en opnieuw gepubliceerd in het boek met haar verzamelde essays over dit onderwerp getiteld Return of the Primitive: The Anti-Industrial Revolution onder redactie van Peter Schwartz en gepubliceerd in 1999):

Om te overleven moet de mens alles wat hij nodig heeft ontdekken en produceren, wat betekent dat hij zijn achtergrond moet veranderen en aanpassen aan zijn behoeften. De natuur heeft hem niet uitgerust om zich aan zijn achtergrond aan te passen zoals de dieren. Van de meest primitieve culturen tot de meest geavanceerde beschavingen heeft de mens dingen moeten vervaardigen; zijn welzijn hangt af van zijn succes in de productie. De laagste menselijke stam kan niet overleven zonder die vermeende bron van vervuiling: vuur. Het is niet alleen symbolisch dat het vuur het eigendom van de goden was dat Prometheus naar de mens bracht. De ecologen zijn de nieuwe gieren die zwermen om dat vuur te doven (nadruk heb ik toegevoegd).

En het doven van dat vuur, zou ik willen toevoegen, brengt de mens terug naar de oerstaat van de natuur als voorbereiding op zijn ondergang die dan Moeder Aarde of Gaia, de Griekse godin van de aarde en de natuur, zou herstellen in haar oorspronkelijke maagdelijke staat van onvruchtbaarheid voordat zij werd geschonden door Zeus, de Griekse oppergod en stamvader van god en mens.

Vuur is een symbool van gereedschap dat de mens aan de natuur ontleent of van goden steelt om ze vorm te geven in de strijd tegen de kansen om te overleven, en vervolgens van de natuurlijke omgeving om hem heen uit zijn arbeid een ingebeelde versie maakt van de "Hof van Eden" waaruit hij werd verdreven, zoals hij zichzelf het verhaal van zijn val vertelt, omdat hij ongehoorzaam was of in opstand kwam tegen de bevelen van de Schepper of de Meester-ambachtsman van het universum. De vindingrijkheid van de mens met het gereedschap dat hij vervaardigt is een nabootsing in zijn onderbewustzijn van de Schepper naar wiens beeld hij zich voorstelt te zijn gevormd.

De inventiviteit van de mens wijst op de oorspronkelijke creativiteit in haar volheid van de Schepper van het universum. En zoals de mens de Meester Ambachtsman nabootst in zijn opkomst uit het slijm van de ruwe natuur, wordt de menselijke vooruitgang voorgesteld door de verwerving door de mens van werktuigen die steeds complexer worden van de eerste eenvoudige die hij vormde om te overleven in de vijandige omgeving van de natuur waarin hij bij zijn geboorte het meest kwetsbaar was, als prooi van wezens met scherpere klauwen, tanden en tanden en massievere skeletten van botten en spieren. De oorsprong van de mens bij zijn geboorte was overladen met overlevingsrisico's, en dat is zo gebleven, zelfs nu de mens naar de sterren is gereisd en het chemische mysterie van zijn eigen fysieke samenstelling heeft ontcijferd.

Ironisch genoeg komt de grootste uitdaging voor de mens om te overleven en vooruitgang te boeken niet van de natuur maar van de mens zelf. Hij is in zichzelf verdeeld tussen de ene helft die begiftigd is met inventiviteit en die de Meester Ambachtsman nabootst, en de andere helft die in een voortdurende staat van afkeuring of ontkenning verkeert van de kwaliteiten die nodig zijn om inventief te zijn. Het is deze tegengestelde helft van inventiviteit die ernaar streeft het vuur te doven als instrument dat de mens nodig heeft om te overleven en vooruit te komen.

De dialectiek of oppositie tussen de twee tegengestelde neigingen in de mens besprak Ayn Rand in haar essay "Apollo en Dionysus", opgenomen in het boek Terugkeer van de Primitieve. Deze twee neigingen, Apollinisch en Dionysisch genoemd, zijn ook twee archetypische geestesgesteldheden uit de Griekse mythologie die voortdurend met elkaar in conflict zijn. Beide goden Apollo en Dionysos zijn zonen van Zeus van verschillende moeders en dus halfbroers die de twee tegengestelde neigingen vertegenwoordigen die in de mens besloten liggen.

Apollo en Dionysus staan respectievelijk voor de dichotomie, zoals Ayn Rand die besprak, van rede versus emotie.

Het was Nietzsche die in zijn The Birth of Tragedy vanuit de Geest van de Muziek, volgens Ayn Rand, "twee tegengestelde elementen in de Griekse tragedies waarnam, die hij zag als metafysische principes die inherent zijn aan de aard van de werkelijkheid; hij noemde ze naar twee Griekse goden: Apollo, de god van het licht, en Dionysus, de god van de wijn."

Apollo staat voor rationaliteit, orde, logica, discipline, onderdrukking van losbandigheid, dus geestelijke gezondheid.

Dionysus staat voor irrationaliteit, chaos, dronkenschap, losbandigheid, dus krankzinnigheid.

Wanneer de twee genoemde essays van Ayn Rand, "De Anti-Industriële Revolutie" en "Apollo en Dionysus" samen worden gelezen, blijkt de verbluffend opmerkelijke voorkennis van haar schrijven van een halve eeuw geleden de waanzin te belichten van de "woke" ideologie die het Westen overspoelt en de stichtende waarden van 1776, die ten grondslag lagen aan het ontstaan van de Amerikaanse republiek, aan flarden schiet. Dit is wat Ayn Rand opmerkte:

Een van de paradoxen van onze tijd is het feit dat de intellectuelen, de politici en alle andere stemmen die als astma de keel van onze communicatiemedia verstikken, nog nooit zo luid hebben gehijgd en gestotterd over hun toewijding aan het algemeen belang en aan de wil van het volk als het hoogste waardecriterium - en nog nooit zijn ze zo onverschillig geweest voor het volk. De reden is natuurlijk dat collectivistische slogans dienen als een rationalisatie voor degenen die niet van plan zijn het volk te volgen, maar het te regeren. Er is echter een diepere reden: de diepste breuk in dit land [d.w.z. de Verenigde Staten van Amerika] bestaat niet tussen de rijken en de armen, maar tussen het volk en de intellectuelen. In hun kijk op het leven is het Amerikaanse volk overwegend apollinisch; de "mainstream" intellectuelen zijn dionysisch.

Dit betekent: het volk is realiteitsgericht, gezond verstand-georiënteerd, technologie-georiënteerd (de intellectuelen noemen dit "materialistisch" en "middenklasse"); de intellectuelen zijn emotie-georiënteerd en zoeken in paniek een ontsnapping aan een werkelijkheid waar ze niet mee om kunnen gaan, en aan een technologische beschaving die hun gevoelens negeert.

Beschaving als orde is fragiel en, relatief gezien, één stap verwijderd van wanorde en ontbinding. Het maken en in stand houden van beschaving is harde gedisciplineerde arbeid, en het vereist van de mens dat hij zijn dionysische neigingen onderdrukt. Dit is wat de ontevredenheid voedt die Freud onderzocht in Civilization and its Discontents, en intellectuelen, vooral journalisten, voeden zich met ontevredenheid en gedijen er professioneel op. De inherent opruiende aard van de welig tierende "woke" ideologie is een oorlog tegen het gezond verstand en de moraal; het is nihilisme en losbandigheid verpakt in de ondoorzichtige taal van de academische wereld om haar een onverdiende respectabiliteit in het publieke debat te geven.

In de triomf van de dionysische gevoelens die de Woodstock bacchanale orgie van gratis seks en drugs in augustus 1969 vertegenwoordigde, als rock-n-roll muziekfestival, schuilt de moord op de Apollo-mens en de beschaving die door zijn rationele geest is opgebouwd. De dionysische cultuur van chaos en dood is vijftig jaar na Woodstock uit de kast gehaald door het World Economic Forum als een mondiale beleidsrichtlijn en een manifest, The Great Reset van Klaus Schwab, voor ontvolking en deïndustrialisatie door het vrijlaten van in laboratoria gemaakte virussen als biowapens met pandemieën en massaslachtoffers tot gevolg, en door het stopzetten van het gebruik van koolwaterstofbrandstof door het bereiken van netto nul koolstofuitstoot, wat minimaal economische recessies en achteruitgang van landbouw en industrie met groei van de werkloosheid tot gevolg heeft. Het eindspel is overgave aan Gaia, godin van de natuur, en het omarmen van verlossing door vergetelheid in terugkeer van het primitieve.

De onderstaande video van Robert Vaughan van Just Right Media is een gesprek dat Robert met mij voerde over de huidige ongebreidelde wanorde in de binnenlandse en mondiale politiek die we in Canada en in het hele Westen in versneld tempo meemaken door Ayn Rand in herinnering te roepen.

Salim

Bron: Return of the primitive - by Salim Mansur