Het gezicht van de Palestijnse opvolgingsoorlog

Hoe meer de verschillende terroristische facties, waaronder de P.A., de Joden vermoorden, hoe groter hun kansen om Mahmoud Abbas opvolging te erven.

Caroline Glick - 25 november 2022

(JNS) De dodelijke bomaanslagen bij twee bushaltes in Jeruzalem op woensdagochtend waren de eerste bomaanslagen (waaronder de Israëli's de afgelopen jaren in hun hoofdstad heben geleden).

Ze zouden echter niemand moeten verbazen. Jeruzalem is sinds het begin van het jaar het toneel geweest van een gestaag toenemende stroom van Palestijns-Arabische steek-, schiet- en auto-aanslagen tegen Joden. De afgelopen weken is de Palestijns-Arabische terreur sterk toegenomen, met name in Judea en Samaria en Jeruzalem. Vorige week werden in Ariel drie mensen gedood door een Palestijnse terrorist. Schietpartijen, brandbommen en stenigingen gebeuren dag en nacht op de wegen, en in toenemende mate in Israëlische gemeenschappen in Judea en Samaria.

De bomaanslagen bij bushaltes in Jeruzalem waren blijkbaar ook een teken dat Iran een centrale rol heeft gekregen bij het aansturen van terreuraanslagen in Israël. De afgelopen maanden was de meest actieve terreurgroep in Judea en Samaria en Gaza de Islamitische Jihad, die een volledige dochteronderneming van Iran is. De Palestijns-Arabische raketcampagne van september tegen Israël vanuit Gaza werd bijna uitsluitend uitgevoerd door de Islamitische Jihad, terwijl haar operationele commandant de aanval dirigeerde vanuit Teheran.

Het is belangrijk op te merken dat de regering Biden er volledig op uit is om ofwel niets te merken van wat er gebeurt, ofwel te ontkennen dat wat er gebeurt enige betekenis heeft.

Op donderdagochtend heeft een Iraanse hackersgroep die gelieerd is aan het regime beelden van beveiligingscamera's vrijgegeven van de aanval van woensdagochtend in Jeruzalem. De hackers kondigden op hun Telegram-pagina aan dat ze zijn geïnfiltreerd en de controle hebben overgenomen van beveiligingscamera's in Jeruzalem - en misschien ook in andere gebieden van Israël.

Dit is de tweede belangrijke cyberaanval door Iraanse entiteiten in de afgelopen maanden. Dezelfde groep claimde de eer voor een hack van de luchtalarmsirenes in Eilat en zorgde ervoor dat het systeem tijdens de zomer verschillende keren afging.

Berichten over de bron van de beelden blijven onduidelijk. Tegenstrijdige beweringen werden donderdag elk uur gemeld. Maar wat duidelijk genoeg is, is dat Iran de beveiligingscamera's van een officiële Israëlische veiligheidsinstantie heeft gehackt. De implicaties van de Iraanse hack op de beveiligingscamera's van Jeruzalem zijn ernstig. De implicaties van de directe betrokkenheid van Iran bij terreuraanslagen op Israël vanuit Palestijnse Arabieren in Judea en Samaria en Gaza zijn strategisch.

Alvorens deze implicaties te overwegen, is het belangrijk op te merken dat de regering Biden er volledig op gericht is ofwel niets te merken van wat er gebeurt, ofwel te ontkennen dat wat er gebeurt enige betekenis heeft. Voor de regering is de enige belangrijke kracht in de Palestijnse Arabische samenleving de door de PLO gecontroleerde Palestijnse Autoriteit. En de voornaamste drijfveer van het Amerikaanse beleid ten aanzien van Israël is tegenwoordig om van de Joodse staat te eisen dat hij "de PA versterkt".

Daartoe deelde president Joe Biden het Congres dinsdag mee dat hij van plan is de Amerikaanse banden met de Palestijnse Autoriteit te versterken door adjunct-assistent-staatssecretaris voor Israël en de Palestijnen Hady Amr te bevorderen tot een nieuwe functie van speciaal gezant voor de Palestijnen. Amr reisde vorige week voor zijn promotie naar Israël en de Palestijnse gebieden.

Tijdens zijn ontmoetingen met Israëlische ambtenaren eiste Amr dat Israël, zo mogelijk voordat de nieuwe regering van de aangewezen premier Benjamin Netanyahu in functie treedt, projecten goedkeurt die de Palestijnse Autoriteit financieel en diplomatiek zullen "versterken". Het argument van Amr aan zijn Israëlische gesprekspartners was dat de P.A. "op de rand van de afgrond staat"; het moet koste wat kost van de afgrond worden gered; Israël is verantwoordelijk voor het voorkomen van de afgrond van de P.A.; en Israël kan niet verwachten dat de P.A. meewerkt met IDF anti-terreur operaties zonder daar iets voor terug te krijgen.

Daarom eiste Amr dat Israëls demissionaire leiders de projecten goedkeuren die de P.A. zullen verrijken en legitimeren.

Rond de tijd dat Amr zijn Israëlische gesprekspartners in Jeruzalem berispte, reisde aftredend IDF Chef van Generale Staf Lt. Gen. Aviv Kochavi naar Washington in de hoop de regering te doordringen van het belang om op korte termijn militair op te treden tegen Irans nucleaire installaties, nu Iran bezig is uranium te verrijken tot wapenkwaliteit.

In plaats van de waarschuwingen van Kochavi serieus te nemen, wijdde de nationale veiligheidsadviseur Jake Sullivan een groot deel van zijn gesprek met Kochavi aan het herhalen van Amr's gesprekspunten. Hij eiste dat Israël voorkomt dat de P.A. instort en dat Israëls demissionaire leiders de projecten om de P.A. economisch en diplomatiek te versterken goedkeuren.

Als de regering geïnteresseerd is in het stabiliseren van de situatie, het bestrijden van Palestijns Arabisch terrorisme en het cultiveren van vreedzame banden tussen de Palestijnen en Israël, die zouden leiden tot de oprichting van een Palestijnse staat in vrede met Israël, dan heeft haar obsessie met "het versterken van de P.A." absoluut geen zin.

Zoals het al 28 jaar bestaat, hebben de voornaamste activiteiten van de P.A. niets te maken met het besturen van de Palestijnse Arabieren, het bestrijden van terrorisme, het cultiveren van vrede met Israël of het opbouwen van een coherente natiestaat. Sinds de P.A. werd opgericht onder dwang van de vredesakkoorden die de PLO in de jaren '90 met Israël sloot, zijn haar belangrijkste activiteiten het sponsoren van terrorisme, het aanzetten tot terrorisme, het financieren van terrorisme, het stelen van staatsgronden in gebied C van Judea en Samaria, en het voeren van een diplomatiek offensief tegen Israël bij de VN en internationale juridische organen met als doel het delegitimeren van Israëls bestaan zelf.

De enige belangrijke verandering in de modus operandi van de P.A. in de afgelopen maanden is de toegenomen directe betrokkenheid van haar strijdkrachten bij het uitvoeren van terreuraanslagen. Sinds maart zijn de veiligheidstroepen van de Palestijnse Autoriteit steeds actiever betrokken bij de terreuraanslagen tegen Israël, met name in Noord-Samaria en het Benjamin-district. De zonen van hoge veiligheidsfunctionarissen van de P.A. zijn betrokken bij de terroristische moorden op Israëli's. En de P.A. heeft deze verschuiving aangemoedigd en geprezen.

Vorige maand bijvoorbeeld ging premier Muhammad Shtayyeh van de P.A. naar Jenin om de families van terroristen te bezoeken. Hij werd geflankeerd door P.A. Brigade Generaal Fathi Hazem. Hazem is de nieuwe beroemde Palestijnse terrorist, die door Israël wordt gezocht. Zijn zoon Ra'ad doodde drie Israëli's en verwondde er zes bij een terreuraanslag in Tel Aviv in april. Zijn zoon Ahed voerde verschillende schietaanvallen uit op IDF-soldaten voordat hij werd gedood. Hazem en zijn zonen worden, net als andere terroristen, gevierd en vereerd door P.A.-leiders als Mahmoud Abbas en Shtayyeh, en door P.A.-scholen, universiteiten, mediaorganen en religieuze leiders.

Wat verklaart de toegenomen deelname van de P.A. aan terreuraanslagen? Wat verklaart de escalatie van terreuraanslagen in het algemeen, en hoe past Iran in deze mix?

Het antwoord op al deze vragen begint met het feit dat PLO-chef en PA-voorzitter Mahmoud Abbas 87 is, ziek is, en naar verwachting in de nabije toekomst zal sterven. In afwachting van zijn dood wedijveren Palestijnse terreurgroepen en de P.A. om positie en invloed in de hoop de macht te grijpen als Abbas het toneel verlaat.

Door de jaren heen hebben analisten aangenomen dat de Palestijnse Arabische samenleving na de dood van Abbas in een bloedige burgeroorlog zal vervallen. Maar de recente escalatie van terreuraanslagen wijst erop dat de Palestijnse opvolgingscrisis, en de burgeroorlog zoals die is, heel anders verloopt.

In plaats van elkaar te vermoorden, proberen Palestijnse terroristen hun macht en invloed op te bouwen door Joden te vermoorden.

Na het overlijden van Abbas zullen Palestijnse facties, inclusief de P.A., blijven strijden om macht en invloed door Israëliërs te vermoorden, waar ze zich ook bevinden.

Hoe meer Joden de verschillende facties vermoorden, hoe machtiger ze worden. Dit conceptuele model verklaart zowel de toegenomen betrokkenheid van de P.A. direct bij aanslagen, als de algemene toename van aanslagen. Het verklaart ook waarom Iran heeft besloten direct betrokken te raken bij Palestijnse aanvallen. Het Iraanse regime wil dat zijn gevolmachtigden Abbas vervangen, en door betrokken te raken bij het leiden van hun aanvallen, vergroot Iran de kans om de macht over te nemen. Inderdaad, de aard van de Palestijnse machtsstrijd is op maat gemaakt voor de mullahs.

Aangezien alle Palestijnse Arabische facties hetzelfde enthousiasme delen voor het doden van Israëlische Joden, heeft geen van hen een ideologisch probleem met het aanvaarden van Iraans geld of leiding voor de operaties. Als Iran het Palestijnse theater wil overnemen, is het nu tijd om te handelen. Zo is het.

Deze omstandigheden zitten vol met strategische implicaties voor Israel's oorlogsplanners. Maar specifiek met betrekking tot de Palestijnen leggen zij de volslagen nutteloosheid bloot van de hoop van Israëlisch links om zich los te maken van de Palestijnen door zich onder andere terug te trekken uit Judea en Samaria volgens de lijnen die zijn uitgezet in het Oslo-vredesproces en gesteund door de regering Biden.

Israël kan niet toekijken of de Palestijnen elkaar afmaken, want dat is niet wat ze nu doen, en het is onwaarschijnlijk dat ze dat zullen doen na de dood van Abbas. In plaats daarvan zullen we waarschijnlijk meer zien van wat ze nu doen, en erger. Na de dood van Abbas zullen de Palestijnse facties, inclusief de P.A., blijven strijden om macht en grondgebied door Israëliërs te doden, waar ze zich ook bevinden.

Gezien deze realiteit is de enige manier voor Israël om zich op korte en lange termijn te verdedigen het beëindigen van de gedachte dat de P.A. een legitiem bestuursorgaan is en het uitvoeren van een militaire operatie die de milities van de P.A. zal ontmantelen samen met de rest van de terreurgroepen die in Judea en Samaria opereren. Gedurende korte tijd zal Israël misschien functies van burgerlijk bestuur in de Palestijnse bevolkingscentra op zich moeten nemen. Maar zodra het zijn volledige veiligheidscontrole over de gebieden laat gelden, zal het die bevoegdheden kunnen delegeren aan lokale leiders.

In het licht van de obsessieve steun van de regering Biden aan de Palestijnse Autoriteit, en haar weigering om de centrale rol van de P.A. te erkennen in het cultiveren van haat tegen Israël en Joden als het centrale organiserende principe van de Palestijnse samenleving, of de ware aard van de machtsstrijd die al gaande is tussen de Palestijnse terreurgroepen, zal een dergelijke Israëlische stap een boze reactie van Washington uitlokken.

Maar de aanslagen van woensdag in Jeruzalem zijn een duidelijke aanwijzing dat Israëls nieuwe regering geen andere keuze zal hebben dan zo'n operatie eerder vroeger dan later te gelasten. Daartoe, zal de nieuwe regering Netanyahu een tweeledige strategie moeten volgen. Zij moet noodplannen voorbereiden om de Palestijnse Arabische bevolkingscentra met geweld over te nemen. En voor zover mogelijk, moet zij zich diplomatiek voorbereiden op het onvermijdelijke.

Caroline Glick is een bekroonde columnist en auteur van The Israeli Solution: Een één-staat plan voor vrede in het Midden-Oosten.

Bron: Israel News | Israel National News - Arutz Sheva