IS HET ONGELOOF?

2 juni 2022 - door Jonathan Brentner

Ik ben moe van de excuses die ik hoor van voorgangers waarom ze niet kunnen spreken over Jezus' glorieuze wederkomst voor Zijn gemeente. Ik ben het beu dat predikers veel moeite doen om het gevreesde woord "opname" niet te hoeven zeggen. Je zou denken dat het dak van het kerkgebouw onmiddellijk zou instorten bij de aanbidders bij zelfs maar het noemen van zo'n gevreesd woord.

Waarom zijn voorgangers tegenwoordig zo bang om te spreken over onze toekomstige nieuwe lichamen en Jezus' terugkeer om ons naar de plaats te brengen die Hij voor ons bereidt (Johannes 14:1-3)? Het goede nieuws dat zij te vertellen hebben is meer dan spectaculair en verbazingwekkend, en toch doen zovelen hun uiterste best om niet over onze "gezegende hoop" te praten.

Voorgangers zeggen dat ze bang zijn om verdeeldheid te zaaien, maar is dat een reden om niet te onderwijzen wat de Schrift ons vertelt over de dag waarin we leven? Is dat een reden om de waarheden over onze glorieuze toekomst achter te houden voor degenen die dit het hardst nodig hebben in deze gevaarlijke tijden? Predikanten hebben vandaag de dag het meest spectaculaire nieuws, een over-the-top wonderbaarlijke en vreugdevolle hoop om met hun mensen te delen. Waarom dit stilzwijgen?

In wezen offeren zij de bijbelse waarheid op op het altaar van het bewaren van de vrede. Natuurlijk zullen de spotters hun mening kenbaar maken. Ik heb veel pijnlijke herinneringen en littekens, zowel fysiek als emotioneel, van het als jonge voorganger omgaan met zulke spotters. Waarom zouden deze spotters van onze bijbelse hoop de boodschap moeten bepalen die men verkondigt? Zou onze boodschap niet veeleer moeten komen van de leiding van de Heilige Geest? Wij bezitten niet "een geest van vrees, maar van kracht en liefde en een gezond verstand" (2 Timoteüs 1:7).

Waar is de moed om op te komen voor wat de Bijbel zegt? Die lijkt vandaag de dag bijna niet te bestaan!

Sommige predikers zeggen dat ze zich willen concentreren op de Grote Opdracht en anderen tot Jezus willen brengen, wat zeker bewonderenswaardige doelstellingen zijn. Maar waarom zou dat in de weg staan van het geven van het glorieuze en blijde nieuws aan de heiligen, dat zij in deze tijd zo wanhopig nodig hebben om te horen?

De apostelen zetten de wereld op zijn kop met een boodschap die de nadruk legde op het reikhalzend uitzien naar Jezus' spoedige verschijning. Na Paulus' korte verblijf in Thessalonika wisten de nieuwe gelovigen in die stad alles over de komende Dag des Heren, Jezus' op handen zijnde verschijning, de toekomstige "mens der wetteloosheid", en de ontheiliging van de tempel in Jeruzalem door de antichrist tijdens de verdrukkingsperiode. Als Paulus deze dingen opnam in zijn verkondiging van het Evangelie toen hij in Thessalonica was, waarom weigeren voorgangers er dan over te spreken met volwassen heiligen?

De apostelen zagen geen enkel conflict tussen het uitvoeren van de Grote Opdracht en het prediken over Jezus' aanstaande verschijning en de Dag des Heren. Paulus sprak zelfs over de nog toekomstige antichrist tijdens zijn verkondiging van het Evangelie in Thessalonica.

Sommige voorgangers beweren dat zij niet toegerust zijn om over profetie te spreken. Maar is dit niet waar over het gaat bij elk onderwerp uit de Schrift? Studeren zij niet vele uren bij de voorbereiding van een preek? Er is tegenwoordig een overvloed aan bronnen die hen kunnen voorbereiden om effectief over dit onderwerp te spreken.

Is ongeloof de boosdoener achter het zwijgen op de Amerikaanse kansels over profetie? Ik weet dat dit het geval is voor hen die het herstel van een koninkrijk voor Israël tijdens het millennium ontkennen. Maar hoe zit het met de voorgangers die beweren premillennial te zijn?

Misschien ben ik veel te kritisch, maar ik denk dat als predikanten werkelijk zouden geloven wat de Schrift zegt over de eindtijd, Jezus' verschijning, het glorierijke herstel van Israël en onze heerschappij met Christus tijdens het millennium, hoe kunnen zij dan zwijgen over deze glorierijke waarheden? Begrijpen zij dan niet alle schatten die Jezus voor ons heeft bereid, te beginnen met de Opname en onze onsterfelijke lichamen? Waarom zou angst iemand weerhouden om zulk spectaculair en vreugdevol nieuws te delen, zelfs met ongelovigen?

Misschien ligt het aan mij, maar ik begrijp werkelijk de huidige terughoudendheid niet om de opname te noemen in verband met onze hoop voor de toekomst.

Jezus komt om ons onsterfelijke lichamen te geven en ons mee te nemen naar de wonderbaarlijke plaats die Hij voor ons aan het voorbereiden is. Dat is veel beter nieuws dan te horen dat je een loterij van driehonderd miljoen dollar hebt gewonnen! Toch horen we op de meeste preekstoelen geen woord over de opname, het meest wonderbaarlijke, bemoedigende en blijde nieuws dat predikanten met hun gemeente zouden kunnen delen.

Ik ben er zo moe van om te proberen dit te begrijpen.

Dat is de staat van veel kerken die beweren bijbelgelovig te zijn. Noem dat je gelooft in het toekomstige herstel van een koninkrijk voor Israël en de opname en voorgangers behandelen je als een paria in hun midden. Ze negeren je en wijzen je volledig af. "Hoe durf je de huidige gebeurtenissen te verbinden met wat de Bijbel zegt dat in de toekomst zal gebeuren? Je moet een soort van "doomsday" radicaal zijn!

Nee, ik geloof eenvoudig wat de Schrift zegt over de dag des Heren.

Ik prijs God voor de mannen in onze dagen die de moed hebben om te prediken wat de Bijbel zegt over de dag waarin wij leven. Helaas zijn ze met veel te weinig. Voorgangers zoals Brandon Holthaus, David Jeremiah, Tom Hughes, Jack Hibbs, Billy Crone, en JD Farag hebben mij gedurende de afgelopen jaren enorm bemoedigd en gezegend. Elke voorganger zou er goed aan doen om van deze mannen van God te leren en hun voorbeeld te volgen, maar zo weinigen hebben de wijsheid om dit te doen.

Soms vraag ik me af waarom ik deze dingen zie, terwijl zoveel leiders van onze kerken dat niet doen. Maar dan realiseer ik me dat het helemaal niet aan mij ligt, het is gewoon wat de Bijbel zegt. Ik geloof gewoon de woorden op de bladzijde met de voortdurende hulp van de Heilige Geest in mij.

Het is niet ingewikkeld; er is helemaal niets speciaals aan mij of mijn inzichten in onze bijbelse hoop. De Heer doet alles in weerwil van mij.

Misschien is het niet ongeloof dat veel voorgangers muilkorft door angst, gevoelens van ontoereikendheid, of dwaalredeneringen die voortkomen uit een verkeerd begrip van de Grote Opdracht.

Maar in mijn achterhoofd blijft de vraag: Is het ongeloof dat sommige voorgangers doet zwijgen over het meest verbazingwekkende en glorieuze en blijde nieuws dat ze mogelijk met de heiligen kunnen delen? Wat anders zou hen ertoe brengen om de spectaculaire hoop van de heiligen te saboteren?

Ik kan het me alleen maar afvragen.

Bron: Is It Unbelief? — Jonathan Brentner