Hoe zit het met de baby's?

Gary -- 25 oktober 2021

Onlangs werd mij gevraagd wat er zal gebeuren met kinderen, in het bijzonder kinderen die te jong zijn om hun geloof in Jezus te kunnen stellen, tijdens de opname. Ditzelfde aangesneden onderwerp geldt ook voor volwassenen die, om wat voor reden dan ook, geestelijk niet in staat zijn om bewust hun geloof in Jezus te stellen. Zoals bij zoveel onderwerpen, denk ik dat er een on-bijbels extremiteit kan bestaan aan verschillende uiteinden van het spectrum van mogelijkheden.

Aan de ene kant heb je degenen die de nadruk leggen op de patronen die afgeleid zijn uit de wereldwijde zondvloed en de vernietiging van Sodom en Gomorra, evenals de verovering van Kanaän, waarbij het lijkt alsof kinderen niet gespaard werden. Soms zullen diegenen die sterk verankerd zijn in de gereformeerde of katholieke tradities beweren dat kinderen niet gespaard zullen worden van Gods toorn als, in het geval van gereformeerden, zij niet vrijwillig hun geloof in Jezus hebben gesteld, of, in het geval van de katholieke leer, niet in water zijn gedoopt. Op het eerste gezicht lijkt dit zeer onrechtvaardig en onbarmhartig voor beelddragers van God die niet in staat waren in Jezus te geloven.

[Opmerking: In geval van kinderen vóór de Zondvloed en die in Kanaän (waar reuzen rondliepen), was hun DNA veranderd en als zodanig waren ze geen mensen meer, datzelfde is het geval met mensen die het merkteken aannemen in de verdrukking, ze zijn dan geen mensen meer maar horen bij het Beest, ook die krijgen geen oordeel meer.]

Aan de andere kant heb je het populaire evangelische perspectief dat alle kinderen onder een bepaalde "leeftijd van verantwoording" verzekerd zijn van een opname op grond van hun "onschuld". In dit perspectief zal de wereld na de Openbaring volledig verstoken zijn van kinderen en veel geestelijk gehandicapten - tenminste totdat er nieuwe kinderen worden verwekt tijdens de Verdrukking zelf. Van nature neig ik naar dit standpunt, maar ik heb ook een zeker bezwaar dat dit op de rand lijkt te staan van een gedeeltelijk universalisme waarbij miljoenen mensen zich onttrekken aan belangrijkere bijbelse leerstellingen, namelijk dat geloof in Jezus niet een vereiste is voor sommigen, maar voor allen. Jezus is de enige weg.

De Bijbel gaat niet rechtstreeks in op deze vraag, dus om tot een conclusie te komen moeten we samenstellen wat de Bijbel wel zegt. Als ik dit probeer, heb geduld met me en blijf lezen. Misschien zie je hieronder een punt dat het ene of het andere van de bovengenoemde kampen lijkt te onderbouwen, maar we moeten alle relevante informatie verzamelen om een geïnformeerde conclusie te kunnen trekken.

1. God is meer waard dan alle mensen die ooit geleefd hebben. Hij alleen is waardig (Deut. 10:21; Openb. 5:4-5). Hij is meer waard dan u en ik. Hij is meer waard dan alle kinderen die ooit geleefd hebben - hoe kostbaar ze ook zijn in Zijn ogen.

2. Het leven is een geschenk, geen recht. Niemand heeft recht op het leven. (Rom. 6:23; Ef. 2:8; 1 Tim. 6:16; etc). God geeft ons leven en neemt het ook weer weg. Het was alleen een daad van genade om mee te beginnen dat iemand van ons het leven kreeg. Ons egalitaire, ruige individualisme van de 21e eeuw maakt ons soms ongemakkelijk met deze notie.

3. Niemand kan gered worden buiten Christus om, en de enige manier om door Christus gered te worden is door geloof in Hem te oefenen (Joh. 3:14-18; 14:6; Hand. 4:12; Joh. 8:24). Niemand krijgt een vrijgeleide van de smalle weg die Jezus is.

4. De veroordeling is niet in de eerste plaats gebaseerd op de zonde, maar op het ongeloof in Christus (Joh. 3:16-18). Zonder geloof in Christus blijf je achter met het oordeel over je zonden (zie Openb. 20).

5. Niemand is goed (Rom. 3:10) en allen zijn tekort geschoten in de heerlijkheid van God (3:23). Kinderen zijn hiervan niet uitgezonderd. Hoe kan dit? Omdat iedereen is verwekt met een zondige natuur als gevolg van Adams zonde (Rom. 5:12; Ps. 51:5). Soms wordt de zondige natuur verkeerd onderwezen als iets dat slechts een potentie is tot men meerderjarig wordt, maar het idee van de erfzonde en de zondige natuur is dat we van nature zondigen (ik weet dat dat zo diepzinnig is). Afgezien van Christus, zijn wij zelfs vanaf onze jeugd voortdurend in een staat van zonde en zondigheid.

Zuigelingen hebben nog geen volledig zelfbewustzijn, maar zij zondigen toch al - schreeuwend en tierend, in wezen geen van de vruchten van de Geest vertonend. Zodra kinderen rondlopen zie je andere zonden ontstaan: ongehoorzaamheid, opstandigheid, geweld, diefstal, wantrouwen, afgunst, enz.

6. In zijn gesprek met Abraham zei God in wezen dat hij de stad Sodom zou sparen voor elk aantal rechtvaardige mannen dat gevonden werd. Maar alleen Lot werd gevonden. Lot's daden waren grotendeels slecht, maar hij werd rechtvaardig gerekend vanwege zijn geloof in YHWH. De stad werd niet gespaard, maar Lot was in staat om de leden van zijn huishouden mee te nemen. Evenzo met Noach: alleen hij werd rechtvaardig bevonden (door geloof), maar hij was in staat om zijn huisgezin mee te nemen.

7. Geen kinderen werden gespaard in de zondvloed of in Sodom, of, voor het grootste deel, tijdens de verovering van Kanaän door de Israëlieten. Dit bevestigt dat kinderen niet zijn uitgezonderd van Gods oordeel op grond van het feit dat zij kinderen zijn.

8. Hoewel een leeftijd van verantwoording een vaak onderwezen concept is, komt het in feite nergens in het Nieuwe Testament voor. Deze doctrine komt alleen voort uit de veronderstelling dat bepaalde oudtestamentische typen en schaduwen in de Wet van toepassing zijn op ons vandaag (b.v. zij die ouder waren dan 20 bij de opstand konden het Beloofde Land niet binnengaan; zij die jonger waren dan 20 hoefden geen verzoening te brengen, althans niet in Ex. 30; zij die jonger waren dan 20 werden niet meegeteld bij de volkstelling; enz). Ook is het de Joodse gewoonte dat men op 12-13 jarige leeftijd volwassen is. Jezus was 12 in de Tempel. Dus een theoretische "leeftijd van verantwoording" wordt verondersteld te liggen rond 12-13 of 20 jaar.

9. Een leeftijd van verantwoording is bijna volledig willekeurig. Tieners en zelfs jongere kinderen zondigen de hele tijd opzettelijk en kunnen net zo goed ongelovig zijn aan Jezus als volwassenen. Het is ironisch dat velen die voor een leeftijd van verantwoording pleiten dit doen vanwege het onvermogen van kinderen om uit eigen wil voor Christus te kiezen, maar de enige leeftijden die zij uit de Bijbel halen liggen ver boven de leeftijd waarop een kind het verschil tussen goed en kwaad kan begrijpen en voor Christus kan kiezen.

Als je gelooft dat er een leeftijd van verantwoording bestaat en de reden dat die bestaat is omdat kinderen hun geloof niet in Jezus kunnen stellen, dan zul je, om consistent te zijn in je opvatting, de theoretische grens veel lager moeten stellen dan 12 of 13 jaar.

Nu ik het heb gehad over de absolute universaliteit van zonde en de absolute noodzaak van geloof in Jezus Christus (Jezus is de enige weg), hou je vast voor #10. Er is goed nieuws...

10. Barmhartigheid triomfeert over het oordeel (Jas. 2:13). Jezus kwam vol van genade (Joh. 1:14). Hij kwam niet om te veroordelen, maar om te redden (Joh. 3:16-17). Jezus houdt van de kleine kinderen (Lc. 18:16). Kijk je naar een zuigeling en veroordeel je hem vanwege zijn zondige aard? Of kijk je naar een hulpeloos kind met medelijden, genegenheid en liefde? Denk je dat je meer medelijden en liefde voor kinderen hebt dan de God die ze gemaakt heeft? Hoe verdraaid kan ons denken zijn dat we de zorg voor kinderen zouden toevertrouwen aan dezelfde God die eist dat we voor de wees zorgen?

Kleine kinderen en veel geestelijk gehandicapten zijn niet in staat om Christus te verwerpen. Zij zondigen net als wij, maar zijn zich daar niet van bewust. Zij zijn zich er niet van bewust. Zij kunnen niet in Christus geloven, maar evenmin kunnen zij Christus verwerpen. Zij kunnen goed en kwaad niet ontcijferen. Zij zondigen, maar dragen geen schuld. Zij zondigen, maar hebben geen ongerechtigheid. Zij zijn onschuldig.

Dus zonder geloof in Christus zouden zij, net als iedereen, sterven in hun zonden. Paulus is duidelijk dat zonde zowel onder als buiten de Wet bestaat (Rom. 2:12), maar de Wet was gegeven om ons bewust te maken. Maar ook al zouden zij in hun zonden sterven (zoals wij zien gebeuren in de zondvloed, Sodom, Kanaän, enz.), toch hebben zij geen schuld, geen ongerechtigheid. Er is geen geloof dat kan leiden tot verlossing, maar er is ook geen zonde die rechtmatig veroordeeld kan worden - zij waren zich niet bewust en slaven van hun zondige natuur. Vader vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen.

1 Petrus 3:18-20 beschrijft in ondubbelzinnige bewoordingen Jezus, na Zijn verzoenende dood en opstanding, predikend tot de gevangen geesten in de Hades die ongehoorzaam waren in de tijd van de zondvloed. Andere passages zinspelen op een soortgelijke gebeurtenis.

Zoals de Schrift zegt, is de mens aangewezen om eenmaal te sterven en daarna het oordeel, maar dat laatste oordeel vindt plaats in een tijdperk lang na de dood. Het laatste oordeel vindt plaats ergens na de duizendjarige heerschappij van Christus. Wat is er met de geesten gebeurd van de tijd van Adam tot de tijd van Christus? Zij werden in de Hades bewaard, zowel de rechtvaardigen als de onrechtvaardigen (vgl. Lc. 16, 19-31). Maar nadat Christus Zijn verzoenend werk aan het kruis had volbracht en weer opstond, veranderde de hele dynamiek. Nu worden gelovigen verzameld in de hemel (2 Kor. 5:6-10; Ef. 4:8; Hand. 7:54-60; Openb. 6:9-11; zie ook Lc. 23:43; Mt. 27:52-53).

Ik geloof stellig dat er geen tweede kansen zijn na de dood, zoals de universele verzoening dat leert. Het lasteren (verwerpen) van de Geest waarmee Christus kwam, is geen vergeeflijke overtreding, noch in deze tijd, noch in de toekomende tijd (Mt 12,30-32). Maar er zijn eerste kansen. Er zijn mensen die in het verleden het goede nieuws nooit hebben gehoord en ik heb de volle zekerheid dat de God die hen gemaakt heeft en liefheeft, hen die kans zal geven. Hij wil - in de volmaakte, in plaats van permissieve zin - dat niemand verloren gaat en allen tot bekering komen.

Opdat we niet te legalistisch worden in onze interpretatie van "eenmaal sterven en dan het oordeel", een oordeel is een vonnis. Het vonnis kan zowel goed als slecht zijn. Vrijspraak of veroordeling. In termen van het oordeel over de verlossing is het oordeel al voorbij voor hen die in Christus geloven (Joh. 3:18; 5:24). Als iemand uit voorbije eeuwen, die geen gelegenheid had om het evangelie te geloven, sterft en dan, door Gods genade, de gelegenheid krijgt om te geloven, en dan zijn geloof in Christus stelt, is ook zijn oordeel voorbij. Hebreeën 9:27 is nog steeds van kracht.

Maar een woord van waarschuwing van Paulus in Romeinen 1:18-32: er zijn ook mensen in voorbije eeuwen die de waarheid in ongerechtigheid hebben onderdrukt. Zij hebben het evangelie misschien nooit zo duidelijk gehoord als wij nu, maar zij zijn toch zonder verontschuldiging vanwege hun onderdrukking van de kleine waarheid van God die zij wel kenden. Zij verwierpen de Geest van God, die hen anders zou hebben verlicht.

Maar kleine kinderen en geestelijk gehandicapten behoren niet tot hen. Zij hebben de waarheid nooit verworpen of onderdrukt. Zij zijn kostbaar in Zijn ogen, voorbestemd voor de hemel, en hun wordt het geloof geschonken dat zij nodig hebben voor hun verlossing. Maar de vraag is slechts de timing.

In 1 Korintiërs 7:14 zien we het patroon van Noach en zijn gezin en Lot en zijn gezin toegepast op onze huidige situatie. De kinderen van een gelovige ouder - zelfs van één gelovige ouder - worden apart gezet, geheiligd. Zeker is dat omdat zij door hun ouder aan het evangelie zijn blootgesteld en op een bepaald niveau het geloof van hun ouder delen. Bovendien wonen alle drie de Personen van de Godheid in elke gelovige, inclusief Jezus. Dit betekent dat de kinderen van een gelovige, via hun ouder, in zekere zin met Jezus verbonden zijn. Als wij, die geloven, in een ogenblik, bij de opname, in Christus' gelijkenis worden veranderd, dan zullen onze geheiligde (apart gezette) kinderen, die te klein zijn om het te begrijpen, zeker ook naar Zijn gelijkenis worden gemaakt - in een oogwenk de gave van het geloof krijgen, zoals wij die zelf al bezitten. En onze dierbare geliefden met beperkingen welke zelfwillend geloof in dit leven verhinderen, zullen ook geloof gegeven worden.

Dus laat me dit afronden en samenvatten wat ik denk:

1. Niemand kan gered worden zonder daadwerkelijk geloof in Christus, anders verloochenen wij onze centrale en belangrijkste leer: het evangelie en de exclusiviteit van Jezus voor redding.

2. Zoals we zagen in de gevallen van Noach en Lot, zullen kinderen van gelovigen, in hun huishouden en onder hun hoede, zeker gered worden samen met hun gelovige ouders als een daad van Gods genade. Er zijn een aantal manieren om deze zienswijze te verzoenen met #1 - misschien hebben ze al een primordiaal geloof dat zal uitbloeien tot een reddend geloof op volwassen leeftijd; misschien krijgen ze tijdens de opname geloof en verheerlijking op hetzelfde moment. Vergeet niet dat de Schrift zegt dat zelfs geloof een gave is! (b.v. Ef. 2:8-9; Rom. 12:3; 1 Kor. 12:9).

3. Hoewel ik het een goed idee vind dat kinderen van ongelovigen ook zullen worden opgenomen, zie ik daar geen sterke argumenten voor. Kinderen in soortgelijke situaties werden vroeger niet uitgezonderd (b.v. de zondvloed, Sodom en Gomorra, Kanaän, de Holocaust, etc). Hoeveel kinderen zijn er omgekomen in alle oorlogen en plagen in de geschiedenis van de mensheid? Kinderen zijn niet uitgezonderd van oordeel en lijden alleen omdat zij kinderen zijn. Ook zij zondigen. Zij hebben ook een Verlosser nodig. Zij moeten ook geloven. De kinderen van de rechtvaardigen krijgen dit geloof op de een of andere manier van nabij toegediend, door Gods genade, op het moment van de opname, wanneer de verheerlijking plaatsvindt.

4. Maar kleine kinderen en de geestelijk gestoorde familieleden van ongelovigen, die geen schuld of bedrog hebben, wat de meesten of allen van hen zouden zijn, kunnen niet rechtvaardig geoordeeld worden voor zonde. Evenmin kunnen zij veroordeeld worden wegens ongeloof, omdat zij geen vermogen tot geloof of ongeloof hadden. Zij zouden eenmaal sterven, zoals de Schrift zegt, maar na hun dood een reddend geloof ervaren dat leidt tot eeuwig leven in Christus Jezus na de algemene opstanding van de doden bij het Grote Witte Troon oordeel van Openbaring 20.

Hier is een laatste waarschuwing: Ik kan me vergissen in een deel van dit alles. Het is waar dat de dynamiek op een grote manier veranderde nadat Jezus opstond. Nu zijn de gelovigen verzameld in de hemel, in plaats van aan de "goede" kant van de Hades met Abraham. Jezus heeft blijkbaar al gepredikt tot de gevangen geesten die in de zondvloed zijn omgekomen (1 Pt.3). Misschien krijgen na Christus alle kinderen die jong sterven, zelfs van ongelovigen, onmiddellijk na hun dood het geloof en worden zij onmiddellijk in de hemel opgenomen. Vóór de komst van Christus werden kinderen nog niet binnengelaten. Zij moesten wachten, samen met de hele mensheid.

Dus ik kom tot mijn conclusie met nederigheid. Ik denk dat we er zeker van kunnen zijn dat alle miskramen en geaborteerde baby's, alle kleine kinderen, en geestelijk gehandicapten, gered zullen worden. Er is eenvoudig geen samenhangend ander Schriftuurlijk argument. En dit kan alleen gebeuren nadat zij, door genade, een reddend geloof in Jezus verkrijgen na de dood. Zij zullen het geschenk - niet het recht of de verplichting - van het eeuwige leven ontvangen. De vraag is alleen wanneer: zullen zij het ontvangen bij de opname of bij de algemene opstanding van Openbaring 20?

Onthoud, zonder geloof is het onmogelijk God te behagen. Alles buiten het geloof is zonde. God eist geloof van allen. Maar het resultaat van geloof tot verlossing is de inwonende Heilige Geest die onze dode geesten regenereert en ons met Christus verenigt. Iedereen, kinderen inbegrepen, heeft dit geloof, dat een gave van God is, nodig om wedergeboren en hersteld te worden.

Eén probleem met de veronderstelling dat de kinderen van ongelovigen het eeuwige leven ontvangen bij de Openbaring in plaats van bij de opstanding na de Pre-verdrukking- of de na de Duizendjarigrijk-opstanding, is het simpele feit dat er meer kinderen geboren zullen worden, zowel tijdens de Verdrukking als tijdens het Duizendjarig Rijk. Hoe zit het met de kinderen van ongelovigen die zijn omgekomen vóór de Opname? Hoe zit het met de kinderen van ongelovigen die omkomen na de Opname?

De opstanding en de opname is een speciale gebeurtenis voor het lichaam van Christus, zij die nu in Christus zijn.

Dus onze genadige God zal alle dingen rechtzetten met volmaakte rechtvaardigheid en overvloeiende genade, maar het is in Zijn tijd. Het is onze taak om Hem ons leven toe te vertrouwen en Hem het leven van anderen toe te vertrouwen. Hij houdt meer van hen dan jij doet. Hij heeft ze gemaakt. Hij stierf voor hen.

Bron: What About the Babies? - UNSEALED - World News | Christian News | Prophecy Updates