Dispensatieveranderingen en verjaardagen (Pinksteronderzoek

We hebben Pinksteren bestudeerd, ook wel bekend als Shavuot of het Wekenfeest, als een van Gods aangewezen tijden (mo'ed). Pinksteren (Sjavuot, het Wekenfeest) wordt beschouwd als de dag waarop het Jodendom werd geboren (het tijdperk van de Wet). Pinksteren wordt beschouwd als de dag waarop de Gemeente werd geboren (het tijdperk van genade). Op deze manier heeft Pinksteren reeds het begin en het einde van verschillende dispensaties gemarkeerd.

Zal een toekomstig Pinksterfeest een andere dispensatie (of bedeling) betekenen, of "verjaardag?"

Dit is de hoofdvraag die ik met deze studiereeks onderzoek. Voordat we verder gaan, moeten we eerst nog even stilstaan bij de dispensaties.

Wat zijn dispensaties?

Gods omgang met de mensheid kan in grote lijnen worden onderverdeeld in "tijdperken". Dit is de basis voor de Dispensatie-theologie. Het is niet perfect, maar het helpt ons te begrijpen hoe God zichzelf en zijn verlossingsplan geleidelijk aan voor de mensheid heeft geopenbaard. Dispensatie-theologie is de meest voorkomende methode voor het interpreteren van de Bijbelse profetieën in evangelische christelijke kringen. Het is de enige opvatting die de letterlijke wedergeboorte van het hedendaagse Israël en de aliyah, oftewel de hergroepering, van de Joden verklaart, die we kunnen waarnemen en volgen. Het verklaart de profetische opstelling van de naties en de oorlogen die we in de krantenkoppen zien. Het verklaart het huidige sociale en politieke klimaat. Het is de methode die het meest overeenkomt met een letterlijke, culturele, historische en contextuele studie van de Schrift.

Dispensatie theologie ziet de Gemeente en Israël als afzonderlijke entiteiten en begrijpt dat God voor elk van hen afzonderlijke plannen heeft. Het is progressief van aard, aangezien elke "dispensatie" of "tijdperk" zich ontvouwt als volgt:

Jack Kelley van 'GraceThruFaith' merkt op dat het woord waaruit we dispensatie halen, in 1 Korintiërs 9:17, Efeziërs 1:10, Efeziërs 3:2 en Kolossenzen 1:25 voorkomt. Over de geschiedenis ervan stelt hij:

Sommigen zeggen dat dispensationalisme een relatief modern systeem van theologie is, dat voor het eerst werd voorgesteld door John Nelson Darby in het midden van de 18e eeuw. Maar bewijs dat de vroege kerk geloofde in de principes van dispensationalisme kan worden gevonden in de 2e eeuwse geschriften van Justin Martyr en Irenaeus. Justin Martyr zag vier verschillende perioden (dispensaties) en gaf hen de namen van de hoofdrolspelers, van Adam tot Abraham; Abraham tot Mozes; Mozes tot Christus; en Christus tot aan de Eeuwigheid. Irenaeus zag ook vier perioden, van de Schepping tot de Zondvloed, van de Zondvloed tot de Wet, van de Wet tot het Evangelie en van het Evangelie tot de Eeuwigheid.

Meer recentelijk hebben de meeste geleerden zich vastgelegd op zeven dispensaties. Elk daarvan is begonnen met een overeenkomst tussen God en de mens, die de mens vervolgens heeft verbroken, waardoor de overeenkomst is mislukt en er een oordeel moet worden geveld.

Voor meer informatie hierover, zie Jacks artikel What are the 7 Dispensations? of zijn Nederlandstalige artikel Het leven op aarde in het Millennium. GotQuestions legt het ook goed uit in hun artikel What is Dispensationalism, and is it Biblical? Ik wil er op dit moment graag erop wijzen, dat er een kleine mini-dispensatie lijkt te zijn tussen Genade en het Duizendjarige Rijk. Het zal 7 jaar duren (2520 dagen). Nauwkeurig omschreven als de 70e week van Daniël, oftewel de tijd van Jacobs Benauwdheid, dat het meest bekend staat als "De Verdrukking". Deze verdrukkingstijd, of "tijd van toorn" zoals ik het zal noemen, lijkt elementen te bevatten van zowel de Genade (verlossing door het bloed van Jezus Christus) als de Wet (het vasthouden aan het geloof tot het einde toe).

We zullen een andere keer dieper ingaan op de Dispensatie-theologie, maar vandaag gaan we onderzoeken hoe het Pinksterfeest past in een discussie over Dispensatie. De twee dispensaties die verband houden met Pinksteren zijn Wet en Genade.

Shavuot - De Dispensatie van de Wet begint

Shavuot, oftewel het Wekenfeest, is een gedenkteken voor het geven van de 10 geboden op de stenen tafelen aan Mozes op de berg Sinaï. God gaf ook nog andere regels in deze tijd, die gezamenlijk "De Wet" of "De Wetten van Mozes" genoemd. Volgens 'Hebrew4Christians' wordt Shavuot op de berg Sinaï beschouwd als de dag waarop het Jodendom werd geboren. We hebben dit uitgebreider besproken in Deel 1: Het Geven van de Wet, Het Geven van Genade.

Wat opvalt is dat de Dispensatie van de Wet eindigde op de dag dat het begon - Pinksteren.

Pinksteren - De Dispensatie van Genade begint

Op de eerste viering van dit feest na Jezus' opstanding werd de Heilige Geest aan het lichaam van Christus in kracht gegeven. Hij verzegelt ons tot de dag van de verlossing van ons lichaam (Efeziërs 4:30). Zo wordt Pinksteren geassocieerd met de "verjaardag van de Gemeente". In het kerkelijk tijdperk openbaart de Heilige Geest ons de geest achter de letter van de wet. Wij noemen dit het tijdperk (of dispensatie) van de genade. Nogmaals, we hebben dit uitgebreider besproken in deel 1: De schenking van de wet, De schenking van de genade.

De Dispensatie van de Wet + Genade begint

Zodra het kerkelijk tijdperk eindigt met het verwijderen van de Weerhouder (de inwonende, verzegelende bediening van de Heilige Geest in de harten van de ware gelovigen), lijkt het erop dat de verlossing zal terugkeren naar hoe het werkte in het Oude Testament onder de Wet. De Heilige Geest zal niet "weg" zijn van de aarde; Hij is immers alomtegenwoordig. Wat er zal veranderen is de manier waarop Hij werkt in Zijn bediening. De Heilige Geest zal betrokken zijn bij het veroordelen van mensen van zonde, hen leiden naar bekering, hen leiden naar verlossing. De verlossing zal, zoals altijd, uit genade zijn door het geloof in het kostbare bloed van Jezus Christus. Het verschil dat na de Opname van de kerk zal worden gezien, is dat gelovigen niet langer zullen worden verzegeld door de Heilige Geest. Zo zal het mogelijk zijn om het geloof te "verliezen" en het heil te "verliezen". Elke persoon zal verantwoordelijk zijn voor het vasthouden van het geloof tot het einde toe (Matteüs 24:13).

De verdrukkingsperiode-heiligen zullen bidden dat God zijn Heilige Geest niet van hen afneemt, zoals David heeft gedaan:

Het zal ook nodig zijn dat gelovigen na de opname handelen naar hun geloof, ondanks ernstige ontberingen en vervolgingen. Gelovigen zullen verantwoordelijk worden gehouden voor wat ze doen of niet doen, alsof het aan Jezus zelf is (zie Matteüs 25). Dit vraagt echt om volhardingsvermogen van de heiligen (Openbaring 14:12).

Na deze sombere noot wil ik onze aandacht zachtjes terugbrengen naar wanneer dit zal gebeuren? Zal er een einde komen aan de bedeling van de genade, en zal de bedeling van de toorn een andere gedenkdag markeren?

Concepties en Geboorten

We noemden hierboven al dat Shavuot, of het geven van de Wet, de "geboorte van het Jodendom" was. We noemden dat ook Pinksteren, of het geven van de Heilige Geest, dat de "geboorte van het christendom" was. Zoals sommigen in de Wachters-gemeenschap hebben gedacht, was dit eigenlijk onze verjaardag... of was het onze bevruchting? Wat bedoel ik? Nou, als het geven van de Wet op de berg Sinaï de conceptie van het Jodendom was, was de geboorte dan in al zijn volheid met het begin van het Christendom? Men zou dat in zekere zin als waar kunnen beschouwen, omdat Christus verklaarde dat Hij de vervulling van de Wet en de Profeten was:

Denk niet dat ik ben gekomen om de Wet of de Profeten af te schaffen; ik ben niet gekomen om ze af te schaffen, maar om ze te vervullen.
(Matteüs 5:17)

Wat zou een vergelijkbare vervulling zijn van het kerkelijke tijdperk van de genade?

Want wij weten dat heel de schepping gezamenlijk zucht en gezamenlijk in barensnood verkeert tot nu toe. En dat niet alleen, maar ook wijzelf, die de eerstelingen van de Geest hebben, ook wijzelf zuchten in onszelf, in de verwachting van de aanneming tot kinderen, namelijk de verlossing van ons lichaam. Want in de hoop zijn wij zalig geworden. Hoop nu die gezien wordt, is geen hoop. Immers, wat iemand ziet, waarom zou hij dat nog hopen? Maar als wij hopen wat wij niet zien, dan verwachten wij het met volharding.
(Romeinen 8:22-25)

En bedroef de Heilige Geest van God niet, door Wie u verzegeld bent tot de dag van de verlossing.
(Efeziërs 4:30)

Zoals u waarschijnlijk hebt gemerkt, draaien de eindtijden om een thema van geboortepijn, geboorte en bevrijding. We weten dat Israël bevrijd zal worden aan het einde van de tijd van Jacobs Benauwdheid ("De Verdrukking"). Is de bevrijding van de kerk bij de Opname de verlossing van onze lichamen?

Zou Ík ontsluiting geven en niet doen baren? zegt de HEERE. Of zou Ik, Die doe baren, toesluiten? zegt uw God.
. (Jesaja 66:9)

Dit geboortethema is een thema om in je achterhoofd te houden als je de eindtijdperiode-passages in de Bijbel doorleest. Over gedenkdagen gesproken, er is nog een gedenkdag die we vandaag moeten bespreken - die van Henoch.

De Opname van Henoch

Slechts twee mensen zijn ooit levend naar de hemel gehaald om daarmee de dood te omzeilen. Een van hen is de Patriarch Henoch, die voor de wereldwijde zondvloed was. De ander is Elia, die een van de Oudtestamentische Profeten was. Voor zover ik kon vinden, is er geen vermelding van welke dag Elia werd opgenomen. Er is echter wel een traditie rond de Opname van Henoch. Jack Kelley schrijft er hier over:

Henoch, een van de patriarchen uit Genesis 5, werd volgens de traditie op de dag geboren die later bekend kwam te staan als Pinksteren. De naam van Henoch betekent "onderwijs", een primaire functie van de Gemeente (Matt. 28,19-20). Om deze reden zien veel geleerden hem ook als een "type" van de Gemeente. Genesis 5:21-23 geeft aan dat Henoch een nauwe relatie met God had en voor de Grote Zondvloed in feite levend werd meegenomen (opgenomen) naar de Hemel. Pre-Opname-geleerden zien deze gebeurtenis als een van de vele Oudtestamentische hints dat de Gemeente vóór de Grote Verdrukking van de aarde zal verdwijnen.

Deze zelfde tradities houden ook in dat Henoch op zijn verjaardag werd meegenomen. Dus hier is een man, geïdentificeerd met de Gemeente, misschien wel geboren en opgenomen op de dag die later Pinksteren zou worden, de dag dat de Gemeente werd geboren. Zal de Gemeente ook worden opgenomen op ónze verjaardag?

Henoch leefde vijfenzestig jaar, en verwekte Methusalach. En Henoch wandelde met God, nadat hij Methusalach verwekt had, driehonderd jaar; en hij verwekte zonen en dochters. Al de dagen van Henoch waren driehonderdvijfenzestig jaar. Henoch wandelde met God, en hij was niet meer, want God nam hem weg.
(Genesis 5:21-24)

Door het geloof werd Henoch weggenomen, opdat hij de dood niet zou zien. En hij werd niet gevonden, omdat God hem weggenomen had. Vóór zijn wegneming kreeg hij namelijk het getuigenis dat hij God behaagde.
(Hebreeën 11:5)

Uit de Schrift zelf weten we alleen dat Henoch met God wandelde (rechtvaardig was) en dat God hem voor de zondvloed in een opname-gebeurtenis meenam. Alle extra hints die we verzamelen komen uit buitenbijbelse teksten, dus we moeten ze niet hetzelfde gewicht geven als de Schrift. Deze tradities lijken echter wel interessant in het licht van wat we vinden als we dieper in het Woord van God graven op dit gebied.

Interessant is dat Henoch 365 jaar leefde, dat is het aantal dagen in ons kalenderjaar na de zondvloed. Zijn zoon, Methusalem, was de langstlevende mens. De naam Methusalem betekent "zijn dood zal het oordeel brengen", en in het jaar dat Methusalem stierf, kwam de zondvloed. Ik heb me altijd afgevraagd of er een verband was tussen de tijdkloof tussen de opname van Henoch en de komst van de zondvloed - die kloof is 669 jaar. Misschien kun je iets bedenken! Als je dat kunt, laat het ons dan weten...