www.wimjongman.nl

(homepagina)

De status quo van de Westelijke Jordaanoever is gevaarlijker dan het toepassen van de soevereiniteit.

Door Generaal Majoor (res.) Gershon Hacohen - 19 juni 2020

 

September 2019, annexatievoorstel van de Israëlische PM Netanyahu. Het te annexeren gebied is in oranje; het beige gebied is de rest van de Westelijke Jordaanoever. Afbeelding via Wikipedia

 

 

 

BESA Center Perspectieven Papier nr. 1.610, 19 juni 2020

SAMENVATTING: In tegenstelling tot de alarmerende beschuldiging dat de toepassing van de soevereiniteit over delen van de Westelijke Jordaanoever Israël zou omvormen tot een binationale staat, zou dit geen gevolgen hebben voor 95% van de West-Bankers die sinds januari 1996 onder de heerschappij van de Palestijnse Autoriteit leven. Zij zullen dat blijven doen. Deze stap brengt wel politieke risico's met zich mee, maar die zijn kleiner dan de veiligheidsrisico's die gepaard zouden gaan met het onvermogen van Israël om een permanente veiligheidsaanwezigheid in de Jordaanvallei te handhaven.

Veel van de meest luidruchtige tegenstanders van een toepassing van soevereiniteit over delen van de Westelijke Jordaanoever zijn voormalige hoge veiligheidsfunctionarissen die hun professionele autoriteit gebruiken om het publiek ervan te overtuigen dat er een groot aantal ernstige risico's aan een dergelijke maatregel verbonden zijn. Volgens deze personen zou de toepassing van de soevereiniteit Israël blootstellen aan meerdere zeer bedreigende gevaren en in elk geval onnodig is.

De implicatie van deze gedachtegang is dat de huidige strategische positie van Israël risicoloos is en dus te verkiezen is boven de nieuwe positie die het gevolg zou zijn van de toepassing van de soevereiniteit. Dit is een verkeerde voorstelling van zaken.

Als de Israëlische regering de kans die het plan van president Trump biedt om de soevereiniteit toe te passen, laat liggen, nemen de risico's voor Israël toe; ze nemen niet af. Dat komt omdat Israël zijn tijdelijke veiligheidsaanwezigheid in de Jordaanvallei niet voor altijd zal kunnen behouden.

De keuze waar premier Benjamin Netanyahu voor staat is tussen de min of meer erkende risico's die verbonden zijn aan de toepassing van de soevereiniteit, en de minder bekende maar ongetwijfeld ernstige risico's die inherent zijn aan de ineenstorting van de status-quo.

De gevaren voor Israël van een volledige terugtrekking lijken voor een groot aantal beroepsmilitairen duister te zijn. Het Allen-plan uit het Obama-tijdperk, het geesteskind van de Amerikaanse Gen. John Allen, pleitte voor een volledige terugtrekking van de IDF-troepen uit de Jordaanvallei. Dit is ook het basisplan voor een overeenkomst over een permanente status, zoals beschreven op de website "Commanders for Israel’s Security."

Een volledige terugtrekking zou het soort bedreiging dat Hezbollah en Hamas momenteel vormen tot aan de rand van snelweg 6 brengen. Het Israëlische publiek moet de risico's die inherent zijn aan de toepassing van de soevereiniteit afwegen tegen de ernst van de risico's van volledige terugtrekking - geen gemakkelijke taak, aangezien deze laatste reeks risico's tot een minimum wordt beperkt in de openbare voorlichting door leden van de militaire elite.

Het is belangrijk om dit te herhalen: Het plan van de premier om de soevereiniteit toe te passen zou geen effect hebben op de overgrote meerderheid van de Palestijnen die in de gebieden A en B wonen, die sinds januari 1996 onder de controle van de PA staan. Zelfs als de Autoriteit besluit te stoppen om te bestaan, is het geen uitgemaakte zaak dat het noodzakelijk is om terug te keren naar een militair bestuur.

De Israëlische regering heeft een kans gekregen - een kans die misschien nooit meer zal worden benut - om de vitale nationale belangen van het land te behartigen en de toekomst van het land te versterken. Dit is een kans om niet alleen de territoriale controle uit te breiden, maar ook om Israël te herpositioneren als een natie die zelfs bij dreigementen voor zichzelf durft op te komen. Dat is de belichaming van de soevereiniteit: politieke macht en onafhankelijkheid.

Gen. Maj. (res.) Gershon Hacohen is een senior research fellow bij het Begin-Sadat Centrum voor Strategische Studies. Hij heeft 42 jaar bij de IDF gewerkt. Hij voerde het bevel over troepen in gevechten met Egypte en Syrië. Voorheen was hij korpscommandant en commandant van de IDF Militaire Hogescholen.

Bron: The West Bank’s Status Quo is More Dangerous than Applying Sovereignty