www.wimjongman.nl

(homepagina)

De Palestijnen liegen al jaren. Kunnen ze er nog mee wegkomen?

Door Prof. Hillel Frisch - 24 september 2020

 

Mahmoud Abbas door Olivier Pacteau via Flickr Creative Commons

 

 

BESA Center Perspectives Paper nr. 1.757, 24 September 2020

Samenvatting: de Palestijnen liegen al veel te lang in alle richtingen. Een goedgelovig liberaal publiek gelooft misschien een tijdje in hun leugens, maar niet voor altijd. De VAE en Bahrein slikken geen Palestijnse leugens meer en andere Arabische staten zouden zich bij hen kunnen aansluiten.


De nazi-propagandaminister Joseph Goebbels heeft helaas aan de wereld bewezen dat het mogelijk is om in verschillende tegenstrijdige richtingen tegelijk te liegen: bijvoorbeeld, u kunt beweren dat Joden zowel innerlijk kapitalistisch zijn als innerlijk communistisch, twee tegenstrijdige aantijgingen die de Holocaust hebben vergemakkelijkt. Natuurlijk waren sommige Joden kapitalisten en sommige waren communisten, maar dit gold ook voor bijna iedereen.

Men zou graag geloven dat beschaafde en fatsoenlijke burgers voor de wereld de authenticiteit van de leugens die elkaar tegenspreken, zouden verwerpen.

Maar doen ze dat? De beweringen van de Palestijnse Autoriteit, Hamas en de vele mediasites die zij steunen en paaien, vooral met de hulp van de EU (die beter zou moeten weten), stellen deze fatsoenlijke burgers op de proef.

Ambtenaren van de Palestijnse Autoriteit en leden van de BDS-beweging beschuldigen Israël vaak van etnische zuivering. Tegelijkertijd zijn ze in het Arabisch trots op de macht van de Palestijnse baarmoeder om Israël op de lange termijn te overwinnen. De tweede verklaring is onweerlegbaar in tegenspraak met de eerste.

In werkelijkheid is geen van beide juist. De Palestijnen hebben een hoge bevolkingsgroei, wat de leugen van de bewering van etnische zuivering blootlegt, maar hun vruchtbaarheid — zoals elders in de Arabische wereld het geval is — daalt snel, vooral op de Westelijke Jordaanoever.

Op de Balkan vindt ontvolking (in plaats van etnische zuiveringen) plaats, met inbegrip van moslim Bosnië en Kosovo, mede dankzij het EU-beleid om jongeren aan te moedigen naar Duitsland en de Scandinavische landen te emigreren. Daar worden ze gretig geabsorbeerd door de lokale arbeidsmarkten, waardoor een groot deel van de Balkan - en Oost-Europa als ouderdoms rampgebieden achterlaten.

Het patroon van de Palestijnen die liegen in allerlei tegengestelde richtingen wordt geïllustreerd door het inroepen van de meest alomtegenwoordige term "bezetting" die gebruikt wordt om de relatie van Israël met haar historische thuisland te beschrijven. Alleen al de vermelding van de Gazastrook zal bijna onmiddellijk een verwijzing zijn naar de "bezetting" van Israël doen ontstaan, ondanks het onbetwistbare feit dat Israël afstand deed van de controle over de Palestijnse bevolking van de Gazastrook en zich terugtrok tot de laatste Joodse man, vrouw en kind toe in 2005.

Maar zelfs terwijl Israël op mysterieuze wijze doorgaat met zijn virtuele "bezetting" van Gaza, hebben Hamas, de Islamitische Jihad en hun respectieve militaire vleugels een jaarlijkse viering in deze tijd van het jaar om de bevrijding van Gaza uit Israël te herdenken, die zij classificeren als een eerste stap naar de volledige "bevrijding" van Palestina "van de rivier tot de zee" — dat wil zeggen de vernietiging van Israël. Gaza is dus tegelijkertijd bezet en bevrijd, een opmerkelijke prestatie.

De PA en Hamas zijn trots op de aangeboren tolerantie van de Islam, de islamitische samenleving en de vele en gevarieerde Islamitische entiteiten uit het verleden. Terwijl zij Israël belasteren voor de vermeende behandeling van moslims met betrekking tot de Tempelberg, benadrukken zij dat honderdduizenden Moslimaanbidders de afgelopen jaren zijn gekomen om de site te beschermen — een feit dat is gedocumenteerd door Palestijnse media sites. Maar als Israël zo intolerant en hard is voor Moslimaanbidding, hoe slagen deze honderdduizenden er dan in om zich in dat gebied te verzamelen?

En terwijl ze Israël belasteren voor religieuze intolerantie, kunnen de PA, Hamas en de meeste andere facties het niet verdragen dat religieuze Joden de Tempelberg bezoeken of de ruimte delen met moslimaanbidders. In de graven van de Patriarchen in Hebron beschrijven de Palestijnen de bezoeken van Joden aan de site vaak als een "vervuiling" (tadnis) door "kuddes kolonisten.”

Israël wordt ervan beschuldigd Gaza te hebben belegerd om zijn economische en demografische fundamenten te vernietigen. Tegelijkertijd bedreigt Hamas Israël met raketten als het niet langer meer stroomkabels naar de Strip uitbreidt om aan hun groeiende energiebehoefte te voldoen. Als Israël Gaza probeert te verarmen, hoe komt het dan dat er zoveel vraag is naar energie? En als Hamas Gaza heeft bevrijd van het Israëlische juk, waarom wil Hamas dan haar afhankelijkheid aan een staat vergroten (om het coronavirus te controleren, om een ziekenhuisbehandeling te krijgen voor familieleden van Hamas-ambtenaren, enzovoort), wiens vernietiging leidt tot het punt dat het het terrorisme bedreigt als het een dergelijke afhankelijkheid weigert?

De Palestijnen zijn allang weggekomen met het verspreiden van tegenstrijdige leugens onder een publiek dat beter zou moeten weten: liberalen en progressieven. Maar zij zijn niet de enigen die luisteren, en er zijn tekenen in andere kringen dat het geduld begint op te raken.

Het vredesakkoord tussen de Verenigde Arabische Emiraten en Israël en de Vredesverklaring tussen Israël en Bahrein op de veranda van het Witte Huis hebben meestal te maken met de typische geostrategische factoren die het strategische gedrag van staten zal dicteren — een gemeenschappelijke bedreiging (Iran), een gemeenschappelijke machtige bondgenoot (de VS), de belofte van economische en technologische voordelen van het sluiten van vrede — maar men mag het belang niet onderschatten van de groeiende afkeer van de Arabische staten voor een Palestijnse beweging die al veel te lang heeft gelogen.

De PA is in 1994 tot stand gekomen als gevolg van een onderhandelingsproces tussen de PLO en Israël (het "Oslo-proces"). Hoe kan zij dan het recht van de Arabische staten ontzeggen om met dezelfde staat Israël te onderhandelen? Hamas wil dat de Arabische staten in een staat van voortdurende oorlog met Israël verkeren, terwijl het tegelijkertijd periodiek met Israël onderhandelt om de schatkist te vullen en voordelen te brengen om een groeiende en vijandige bevolking in Gaza tot rust te brengen.

De Palestijnen moeten leren van de meester van deze techniek. Het kwaad van Goebbels, triomfantelijk zoals het in de jaren dertig en begin jaren veertig leek, maar echter van korte duur was. Op de een of andere manier wint de waarheid uiteindelijk.

Prof. Hillel Frisch is professor in Politieke studies en Studies in het Midden-Oosten aan de Bar-Ilan Universiteit en een senior onderzoeksmedewerker aan het Begin-Sadat Center for Strategic Studies.

Bron: The Palestinians Have Been Lying For Years. Can They Still Get Away With It?