WIE HEEFT DE LEIDING ISRAËL?

Het kabinet - en de Knesset - moeten verbeteringen aanbrengen in de beveiliging om een einde te maken aan hun ondermijning van onze behoorlijk gekozen leiders.

Door Caroline B. Glick - 1 juni 2018

Israël heeft een probleem met haar hoge officieren. En deze week ontvingen we verschillende herinneringen dat de situatie moet worden aangepakt.

Sinds het Hamas-regime in Gaza in maart aankondigde dat het van plan was burgers naar de grens met Israël te laten trekken door de Hamas-Islamitische Jihad mortier- en raketaanvallen op Zuid-Israël deze week, heeft de algemene staf van de IDF erop gestaan dat er maar één ding is dat Israël met de Gaza kan doen.

Volgens onze generaals moet Israël Hamas met spullen overladen. Voedsel, medicijnen, water, elektriciteit, medische voorzieningen, beton, contant geld, wat Hamas ook maar nodig heeft, Israël zou het gewoon moeten overhandigen in naam van humanitaire hulp.

Telkens wanneer verslaggevers aan de generaals vragen wat Israël kan doen om de jihadistische campagne van Hamas te beëindigen, geven ze hetzelfde antwoord. Laten we ze overstelpen met spullen.

Het feit dat de Palestijnse Autoriteit humanitaire hulp aan Gaza blokkeert, maakt geen indruk op de generaals. Al maanden weigert PA-hoofd Mahmoud Abbas salarissen uit te betalen aan werknemers van het Hamas-regime, of te betalen voor Gaza's elektriciteit en brandstof. Hamas van zijn kant heeft twee weken geleden de vrachtterminal Kerem Shalom vernietigd, waardoor elke overdracht van gas en voedsel naar Gaza werd geblokkeerd. En deze week blies het de elektriciteitskabels op met een fout op Israël gerichte mortier.

Hamas' vastberadenheid om burgers te gebruiken als menselijk schild voor zijn terroristen, is een vrij duidelijke boodschap dat het zich niet bekommert om de mensen die het controleert. Maar om wat voor reden dan ook, het komt niet over bij de Generale Staf. Als de ingezetenen in het zuiden zich naar de schuilplaatsen haastten, om de 10 minuten of zo, op dinsdag, gaven de generaals een briefing aan de verslaggevers, dat Israël hen medicijnen moet geven.

Toen Hamas vervolgens weigerde om de medische hulp van Israël te ontvangen, vermeerderden de generaals de zaak en zeiden ze dat de enige kaart die Israël maar hoeft te spelen is het geven van humanitaire hulp aan Gaza. En ze vertelden verslaggevers dat het hun taak zal zijn om premier Benjamin Netanyahu en zijn ministers ervan te overtuigen dat Israël het regime van Hamas iets moet geven.

En dan is er nog de kwestie van de terroristische organisaties.

Hamas bezit de lichamen van Lt. Hadar Goldin en St.-Sgt. Oron Shaul, beiden gedood in een actie tijdens Operatie Protective Edge in 2014. Hamas gijzelt ook nog de Israëlische burgers Avra Mengistu en Hisham a-Suwaid.

In januari 2017 besloot het veiligheidskabinet dat Israël de lichamen van terroristen zou behouden in plaats van ze een voor begrafenis aan de Palestijnse autoriteiten over te dragen. Het doel van het besluit was om druk uit te oefenen op Hamas zodat ze de Israëlische gijzelaars en overblijfselen van het IDF-personeel dat men in gijzeling heeft, vrij te geven.

Ondanks het besluit van de regering heeft Israël na het besluit van de regering toch de lichamen van vijf terroristische moordenaars aan Hamas overgedragen. Telkens stond de algemene staf van de IDF achter de overdracht.

Op dit moment houdt de regering het lichaam vast van de zojuist in de gevangenis gestorven terrorist Aziz Awisat van Hamas.

Uit berichten in de media blijkt dat de IDF er bij de regering op aandringt Hamas weer tevreden te stellen en zijn lichaam voor een begrafenis naar Gaza over te brengen. Om deze stap te blokkeren, dienden de ouders van Goldin maandag een verzoekschrift in bij het Hooggerechtshof en eisten van de overheid dat ze hen 72 uren voorafgaand aan welke overdracht van het lichaam van een terrorist dan ook aan Hamas op de hoogte zou brengen. De regering stemde donderdagmorgen in met de eis van de familie Goldin.

Het is onverdedigbaar dat lichamen van terroristen waardevol onderhandelingsmateriaal is in de inspanningen van de regering om haar gijzelaars en de overblijfselen van haar soldaten te repatriëren. Het feit dat de algemene staf van de IDF herhaaldelijk de inspanningen van de regering ondergraaft om deze vrij te krijgen en door de lichamen van terroristen stiekem over te dragen aan Hamas, is een teken aan de wand dat zij er op irrationele wijze van overtuigd is dat het de verantwoordelijkheid van Israël is om de burgers van Hamasland een goede levenskwaliteit te garanderen.

Als de chronische weerspannigheid van de generale staf van de IDF voor de Hamas-terroristen niet genoeg was, dan is er ook nog Iran.

In 2012 onthulde de vroegere directeur Meir Dagan van de Mossad eerst aan de beroemde linkse verslaggever Ilana Dayan dat hij in 2010 achter de rug van Netanyahu om de toenmalige VS defensiesecretaris Leon Panetta informeerde dat Netanyahu het IDF en Mossad had bevolen om een aanval tegen de kerninstallaties van Iran voor te bereiden.

In 2016 na het overlijden van Dagan, gaf Dayan een alles vertellend interview uit met Dagan, waarin hij precies uiteenzette hoe hij Netanyahu's order blokkeerde. Dagan vertelde Dayan dat hij zowel de regering-Obama als een beroep op de Israëlische justitie gebruikte om Netanyahu te beletten de IDF en Mossad te bevelen de Iraanse nucleaire installaties aan te vallen.

Donderdagochtend was Dayan er weer bij.

Haar show, Uvda, bracht een voorvertoning van een gesprek uit met de opvolger van Dagan dat die avond lucht in ging, met de onlangs gepensioneerd Mossadleider Tamir Pardo. In zijn interview vertelt Pardo dat een jaar nadat Dagan Netanyahu had opgedragen om een aanval op de Iraanse nucleaire installaties voor te bereiden, Pardo aan de beurt was.

Pardo vertelde Dayan dat Netanyahu in 2011 de Mossad en het IDF opnieuw opdracht gaf om de veiligheidsdiensten voor te bereiden op een aanval binnen 15 dagen op de Iraanse nucleaire installaties. Pardo vertelde Dayan dat hij volgens hem twee keuzes had: naleven of aftreden.

Daarom koos hij voor een derde optie: een juridische uitvlucht.

Dagan stelde op de Jerusalem Post Conference in 2015 dat Netanyahu niet het wettelijke gezag had om een aanval tegen Iran te gelasten. Slechts het veiligheidskabinet had deze autoriteit, zei hij. Dagan zei dat hij van Netanyahu de goedkeuring eiste van het veiligheidskabinet voor de aanval.

Dagan baseerde zijn rechtsstandpunt kennelijk op een unieke interpretatie van de wet op het gezag om de oorlog te verklaren.

Krachtens de wet is het veiligheidskabinet bevoegd om de oorlog te verklaren. Dagan besloot dat het bevel van Netanyahu om de Iraanse nucleaire installaties te treffen een oorlogsverklaring was. En dus zei hij, dat Netanyahu de autoriteit miste om de aanval te bevelen. Misschien bang dat hij niet voldoende stemmen zou hebben, misschien bang dat zijn plannen zouden uitlekken in een groter forum, deed Netanyahu een stap terug.

Pardo vertelde Dayan dat hij, net als Dagan, om uit zijn dilemma van het gehoorzamen of aftreden te komen aangaande Netanyahu's order, Dagans radicale interpretatie van de wet op Netanyahu's order toepaste.

In plaats van zijn ontslag in te dienen of de aanval voor te bereiden, zei Pardo dat hij achter Netanyahu's rug om naar de toenmalige procureur-generaal Yehuda Weinstein ging om hem de Dagan-Pardo juridische theorie te laten ondertekenen dat het een oorlogsverklaring is. En net zoals Pardo veronderstelde dat het zou gebeuren, trok Netanyahu zich weer terug.

Dankzij Pardo en Dagan ging de nucleaire expansie van Iran ongehinderd door. Dankzij Pardo en Dagan had de toenmalige Amerikaanse president Barack Obama een duidelijke weg om te onderhandelen over zijn nucleaire overeenkomst in 2015 met de mullahs welke hen tegen 2025 een open weg gaf naar een nucleair arsenaal en 150 miljard dollar om hun regionale agressie te financieren.

Begin vorige maand uitten de media en de wetgevers van de oppositie hun verontwaardiging over het feit dat de Knesset de wet voor het verklaren van de oorlog wijzigde. Onder de gewijzigde wet, zijn onder bepaalde extreme omstandigheden de eerste minister en de minister van de defensie gemachtigd om een oorlog zonder de goedkeuring van het veiligheidskabinet te verklaren.

De media en de wetgevers van de oppositie hebben het amendement voorgesteld als een arbitraire stap. Netanyahu, zo benadrukten de commentatoren en de wetgevers van de oppositie, gaf zichzelf daarmee dictatoriale macht.

Kabinetsministers waren in verlegenheid met de actie.

Vorige week hebben ze gestemd voor het bevriezen van het amendement en voor het behoud van alle macht in de handen van het kabinet om de oorlog te verklaren, zelfs in extreme omstandigheden.

Aangezien de normale interpretatie van de zinsnede 'de macht om de oorlog te verklaren' niet 'de macht om een aanval te bevelen tegen de nucleaire installaties van een vijandelijke staat' zou omvatten, legde niemand het verband tussen de gewijzigde wet en het subversieve gedrag van twee regisseurs van de Mossad. Niemand besefte dat het doel van het amendement was om weerspannigheid op de hoogste niveaus van de veiligheidsgemeenschap te voorkomen. Niemand besefte dat de stap een middel was om ervoor te zorgen dat de gekozen leiders van Israël het minimale gezag hebben dat zij nodig hebben om het leger en de inlichtingendiensten te bevelen maatregelen te nemen die zij nodig achten om de nationale veiligheid van Israël te waarborgen.

Maar nu, met het interview van Pardo, en de herinnering aan de ondermijnende acties van Dagan, is de behoefte aan het amendement duidelijk.

Het is de hoogste tijd dat de politieke leiders van Israël onze generaals in toom gaan houden. Israël heeft zich in 2005 uit Gaza teruggetrokken.

De civiele verantwoordelijkheid van Israël voor Gaza eindigde op het moment dat de laatste soldaat de poort sloot.

Hamas is niet de vijand van Israël vanwege het gemis van geld of elektriciteit. Het is de vijand van Israël omdat het een jihadistische terroristische groepering is die zich inzet voor de vernietiging van het Joodse volk. Geen enkele hoeveelheid gratis elektriciteit of medicijnen zal deze fundamentele waarheid veranderen.

Hamas zal de lichamen van de omgekomen soldaten van Israël niet overbrengen of gegijzelde Israëli's vrijlaten, wanneer Israël geld of beton geeft. Hamas zal Israël niet omarmen als Israël de watervoorziening van Gaza zuivert, die Hamas opzettelijk heeft vervuild door overbelasting.

Het feit dat de Generale Staf van de IDF dit niet heeft beseft, geeft een slechte indruk van de cognitieve capaciteiten van onze generaals.

In antwoord op de onthullingen van Pardo, zei de Minister van de Openbare Veiligheid, Gilad Erdan, op Israël Radio donderdagochtend: "Het schijnt problematisch voor mij te zijn dat het hoofd van de meest geheime veiligheidsorganisatie die wij hebben, het [nationale veiligheid] besluitvormingsproces uitschrijft. En ook het feit dat hij twijfels heeft geuit over de wettigheid van de orders die hij van de Israëlische premier heeft gekregen, lijkt mij zeer problematisch."

Erdan voegde toe: "Wanneer veiligheids- of de inlichtingenambtenaren vragen beginnen te stellen over hun orders, veronderstel ik dat zij grote schade aangerichten aan de afschrikking van Israël. Iedereen die Benjamin Netanyahu's vermogen ondermijnde om zijn beleid ten aanzien van Iran in de loop van de tijd te laten voortgaan, heeft het volkomen bij het verkeerde eind gehad."

De afgelopen maanden bij het offensief van Hamas langs de grens, evenals het raket- en mortieroffensief van deze week, werden de handelingen door de staf van de IDF gekenmerkt door een gebrek aan creativiteit.

In plaats van nieuwe manieren te overwegen om oude dreigingen aan te pakken, herhaalde de IDF de tactiek die het de afgelopen tien jaar heeft gebruikt om niet-overtuigende doelen te bereiken.

Wat Iran betreft, maakt Netanyahu's onthulling van de verbluffende verovering van het nucleaire archief van Iran door de Mossad duidelijk dat de Mossad-officieren in staat zijn om het onmogelijke te doen. Als Dagan en Pardo deze capaciteiten in 2010 en 2011 hadden ontketend, in plaats van het gezag van Netanyahu te ondermijnen, is er alle reden om aan te nemen dat Iran niet de multidimensionale bedreiging voor Israël zou vormen die het op dit moment vormt.

De ouders van Lt. Goldin, Simcha en Leah Goldin, vertelden verslaggevers deze week dat als het kabinet eenvoudig zijn eigen besluit zou uitvoeren om de lichamen van terroristen vast te houden, zij niet de noodzaak zouden hebben gehad om het verzoek ertegen in te dienen bij het Hooggerechtshof.

Ze hebben gelijk, en niet alleen maar over de lichamen van terroristen.

Het kabinet - en de Knesset - moeten verbeteringsmaatregelen nemen tegen de leiding van de veiligheidsdiensten om een einde te maken aan hun ondermijning van onze behoorlijk gekozen leiders. Een eerste stap in die richting zou zijn om het amendement op de oorlogsverklaringswet vrij te geven en de minister-president en de minister van Defensie de mogelijkheid te geven om op te komen tegen ongehoorzame bevelhebbers.

www.CarolineGlick.com

Bron: Column One: Who leads Israel? - Opinion - Jerusalem Post