In dit deel, met de blik op "Het Mysterie van de Olijfboom", leren we hoe de Messiaans-Joodse kerk begon.

door David Lazarus - 11 februari 2020

Uit een nieuw boek van Johannes Fichtenbauer, een aartsdiaken en onderdeel van de Charismatische Vernieuwing van de Katholieke Kerk.

Vier rabbijnen vinden Yeshua

Gedurende 1400 jaar, tussen de 4e en 18e eeuw, was er geen enkele Messiaans-Joodse kerk of gemeente op aarde. Toen begon de Heilige Geest aan het eind van de 17e eeuw plotseling, op een soevereine en bovennatuurlijke manier, Joden terug te brengen naar hun Messias Jeshua (Jezus). Het was als een opstanding uit de dood!

De eerste gebeurtenis die we kennen vond plaats in een kleine stad in het zuiden van Polen, Pinczow (bij Krakau), rond het jaar 1680. Vier bekende rabbijnen - Rabbijn Krokeffer en Rabbijn Sender, beiden uit wat nu de Tsjechische Republiek is, en Rabbijn Chaija Chajon uit Turkije ontmoetten de opperrabbijn van Pinczow, door zijn volk interessant genoeg "Rabbijn Megalleh Amukkoth" genoemd (degene die diepe mysteries ontdekt).

Na een intensieve studie van de Schriften, vooral toen ze de Hebreeuwse Profeten met het Nieuwe Testament vergeleken, begon de sluier van de ogen van de vier rabbijnen te vallen. Zij zagen dat veel van de profetieën uit het Oude Testament in de persoon van Jeshua de Messias (Jezus Christus) in vervulling gingen. Zij begonnen te begrijpen dat Jeshua van Nazareth de Messias van Israël en de Verlosser van de mensheid is. Deze vier rabbijnen deelden twee overtuigingen: Het was voor hen duidelijk dat ze zich niet bij een niet-Joodse christelijke kerk moesten aansluiten, want als ze dat wel deden, zouden ze ophouden Joods te zijn. Ze zouden het Evangelie alleen in het geheim prediken onder goede vrienden.

De Messiaans-Joodse Kerk begint

In het begin van de 19e eeuw hebben veel christenen geleden onder de invasie van Napoleon in Europa en zagen dit als het begin van de eindtijd en de komende antichrist. Als gevolg daarvan werden veel protestantse groepen wakker geschud om zich te gaan interesseren voor de toekomst van Israël. Door de Schriften te bestuderen, begrepen zij dat er nooit een vervulling van de profetie en Gods plannen voor de Laatste Dagen zou zijn zonder de terugkeer van de Joden naar hun vaderland in Israël. Om de wederkomst van Christus te bespoedigen, begonnen veel protestantse kerken (voornamelijk in Groot-Brittannië, de VS en Duitsland) interesse te tonen in het uitnodigen van Joden om volgelingen van Jezus Christus (Messias Jeshua) te worden.

Tot die tijd moesten Joden die Jeshua als hun Messias accepteerden alle Joodse elementen van hun levenswijze opgeven. Nu mochten deze Joodse gelovigen in Jeshua voor het eerst als Joods zijnde blijven leven. Veel gemeenten onder de anglicanen, baptisten en andere denominaties hielpen bij de ontwikkeling van wat de "Christelijke Hebreeuwse Beweging" werd genoemd. Joden, die Jeshua als hun Messias accepteerden, vormden Hebreeuwse groepen binnen en onder de paraplu van niet-Joodse christelijke kerken. Dit was een radicaal missionair concept voor die tijd.

Het Ministerie van de Kerk onder het Joodse Volk (CMJ) is een anglicaans voorbeeld van een dergelijke zendingsvereniging die in 1809 werd opgericht. Hun zendingsagenda voor het bereiken van het Joodse volk met het Evangelie omvatte ook:

• Het verklaren van het Messias-zijn van Jezus aan de Jood en ook aan de niet-Jood.
• De kerk haar Joodse wortels laten zien.
• Het aanmoedigen van het fysieke herstel van het Joodse volk tot Eretz Israël (het land van Israël) en het vormen van een onafhankelijke staat in het Heilige Land, decennia voordat het zionisme als beweging begon.
• Het aanmoedigen van de Hebreeuws-Christelijke/Messiaans-Joodse beweging
• Het aangaan van pro-Israëlische belangenbehartiging.

In 1813 begon een Hebreeuws-christelijke gemeente genaamd "Benei Abraham" (Kinderen van Abraham) bijeen te komen in de kapel in Palestina Place, in het oosten van Londen. Dit was de eerste geregistreerde bijeenkomst van Joodse gelovigen in Jezus en de voorloper van de huidige Messiaans-Joodse gemeenten.

In haar hoogtijdagen had CMJ meer dan 250 zendelingen. Zij steunde de oprichting van het gecombineerde Anglicaanse en Lutherse bisdom in Jeruzalem in 1841, en de eerste zittende zittende was een van haar werkers, Michael Solomon Alexander, een voormalige Joodse rabbijn. Het genootschap was actief in de oprichting van de Christuskerk, Jeruzalem, de oudste protestantse kerk in het Midden-Oosten, voltooid in 1849, die nog steeds wordt geëxploiteerd door CMJ, hoewel ze niet onder de controle van de Anglicaanse kerk staat.

Joseph Rabinowitz

De volgende stap is gezet in Moldavië, een regio die eind 19e eeuw tot Rusland behoorde. Een Joodse koopman genaamd Joseph Rabinowitz, die in Kishinev woonde, maakte zich grote zorgen over het groeiende antisemitisme in de hele regio. Hij begon jonge Joden te helpen om uit Rusland te emigreren naar het Eretz-Israël om aan de vervolgingen te ontsnappen. Tijdens een van zijn regelmatige reizen naar Jeruzalem, terwijl hij op een dag op de Olijfberg liep, had Rabinowitz een sterke religieuze ervaring. Hij zag Jezus als een Jood op hem afkomen en zei: "Ik ben degene die je zoekt, ik ben de oplossing voor je probleem." Na deze ervaring was Rabinowitz ervan overtuigd dat Jeshua de Messias en de Verlosser was. Vanaf dat moment veranderde zijn leven. Hij besloot om niet langer zo hard te werken om Joden naar Israël te brengen, maar in plaats daarvan al zijn energie en middelen te investeren in Joodse evangelisatie in Moldavië om hen voor de Messias te winnen.

Degenen die gered werden, vormden in zijn geboortestad Kishinev de eerste onafhankelijke gemeente van Messiasbelijdende Joden sinds de eerste eeuwen. Hij stond erop dat zijn gemeente niet verbonden was met een christelijke kerk. Dit markeerde de geboorte van de volledig onafhankelijke Messiaans-Joodse Beweging in de moderne tijd.

Hatikva: een natie brengt hoop

Tegen het einde van de elfde Wereldoorlog waren zes miljoen Joden afgeslacht. De Verenigde Naties kwamen in actie en op 29 november 1947 stemde een meerderheid van 33 staten voor de oprichting van een onafhankelijke Joodse staat. Op 14 mei 1948 kondigde David Ben-Gurion, de eerste premier van Israël, de oprichting van de soevereine staat Israël aan. Deze gebeurtenis veranderde het perspectief van het Joodse volk in de wereld op het geven van Tikvah (hoop) voor de toekomst in een directe vervulling van Ezechiëls profetie.

En het gebeurde in het jaar dat Israël werd opgericht, dat veel Joden Jeshua begonnen te erkennen als hun Messias. Anderen, die al geheime volgelingen van Jeshua waren, besloten hun geloof openbaar te maken, zowel in Israël als in Amerika en Europa. Het momentum van de Messiaanse groei vermenigvuldigde zich exponentieel na de Zesdaagse Oorlog in juni 1967 en het herstel van Jeruzalem voor het Joodse volk.

Er was iets met de pasgeboren staat Israël dat tegen enorme kansen in en met reëel gevaar voor uitsterven in opstand kwam toen alle omringende Arabische naties probeerden het Joodse volk te vernietigen en "in de zee te werpen", zoals ze ooit opschepten. Toen in juni 1967 Arabische legers met tanks van alle kanten kwamen, en opnieuw, gebeurde er een wonder en "kleine David sloeg Goliath", en vroegen mensen over de hele wereld zich af: "Hoe kon zoiets gebeuren?"

Toen de Joden de Oude Stad Jeruzalem, de Tempelberg en de Westelijke Muur overnamen van de Jordaanse overheersing in een oorlog tegen alle Arabische legers die slechts zes dagen duurde, voelde het Joodse volk zich gezegend en trots. Voor veel christenen en Joden was dit een duidelijk teken dat God hen niet in de steek had gelaten. De vele Joden die nu Jeshua de Messias volgen, hebben zelfs hun eigen Messiaanse volkslied, Hatikvah, geproduceerd. In 1948 waren er ongeveer anderhalf miljoen Joden in Israël. Tegen het einde van de Zesdaagse Oorlog in 1967 was dit aantal gegroeid tot 2,5 miljoen.

Profetieën vervuld

Er staan veel belangrijke profetieën over Israël in de Bijbel en met de terugkeer van het Joodse volk naar Eretz Israël lijken er minstens vier in vervulling te zijn gegaan:

(1) De Joden zullen het land Israël weer bezitten als hun eigen onafhankelijke staat (Amos 9:11-15).

(2) De Joden zullen terugkeren naar het land, komende van de vier hoeken van de aarde - noord, zuid, oost en west (Jesaja 43:5-6).

(3) Het dorre woestijnland zal een enorme groene tuin worden. Vandaag de dag is Israël een weelderige groene tuin, terwijl veel van de omringende landen kale woestijnen zijn (Jesaja 35:1-2; 41:18-20).

(4) Voor de eindtijd zal Jeruzalem bevrijd worden van de heerschappij van de heidenen en zal het de hoofdstad van Israël zijn (Zacharia 1:17; 2:4; 12:1-9).

Alle artikelen in deze serie zijn hier te vinden: Mystery of the Olive Tree Archive.

Bron: Four Rabbis Find Yeshua (Jesus) | Israel Today