"Want de essentie van de profetie is om een duidelijk getuigenis te geven voor Jezus." Openbaring 19:10 (NLT)

Turkije breekt met het Westen

In juli kondigde Turkije haar plan aan om verder te gaan met de aankoop van het Russische S-400 luchtverdedigingssysteem. In antwoord verjaagde de V.S. Turkije uit het F-35 Joint Strike Fighter programma, en annuleerde hun eerdere order van 100 F-35s. Voorts opende de aankondiging van Turkije de deur voor meer sancties onder een wet uit 2017, welke sancties vraagt op elke natie die een belangrijk defensieartikel van Rusland koopt. Op dit moment blijven de relaties gespannen omdat de twee naties werken aan het vinden van een oplossing. Maar verre van een op zichzelf staand incident, is dit slechts het laatste geschil tussen de Verenigde Staten en Turkije. De relatie tussen deze twee landen is al enkele jaren onstabiel. Maar dat was niet altijd het geval. Tot enkele jaren geleden was Turkije een betrouwbare bondgenoot voor de VS, Israël en de NAVO.

Turkse geschiedenis

Na de Eerste Wereldoorlog en het uiteenvallen van het Ottomaanse Rijk leidde Mustafa Kemal Ataturk een Turkse Onafhankelijkheidsoorlog. Toen de oorlog eindigde, richtten de overwinnaars in 1923 de Republiek Turkije op. Atatürk diende als eerste president van de nieuwe natie. Hij zag toe op talrijke hervormingen om Turkije te moderniseren. Hij vestigde een seculiere westerse democratie en maakte van de natie een voorbeeld van een democratische modelrepubliek in het Midden-Oosten. In 1949 werd Turkije de eerste moslimmeerderheidsnatie die Israël erkende. In 1952 trad het toe tot de NAVO. Gedurende het laatste deel van de 20e eeuw was Turkije een sterke bondgenoot van Israël, de VS en andere westerse landen. Toen de 21e eeuw aanbrak, verkende Turkije het lidmaatschap van de Europese Unie. Dit zou de westerse banden van het land verder hebben verstevigd. In plaats daarvan vond een gebeurtenis plaats die de toekomst van Turkije een nieuwe vorm gaf.

Een nieuwe richting voor Turkije

In 2003 koos Turkije Recep Tayyip Erdogan als eerste minister. Als voormalig lid van een verboden islamitische politieke partij is Erdogans regering vijandig tegenover de seculiere en democratische instellingen van Turkije. Onder Erdogan heeft Turkije zich van zijn traditionele westerse bondgenoten afgewend en heeft het betrekkingen onderhouden met landen die zich verzetten tegen de westerse democratie. In juli 2016 greep Erdogan hard in bij zijn politieke tegenstanders nadat hij beweerde dat er een poging tot staatsgreep was gedaan. Hij heeft duizenden burgers gevangen gezet en zijn greep op de macht geconsolideerd. Een referendum in 2017 breidde die macht verder uit. Nu is president Erdogan de onbetwiste heerser van Turkije. De natie, ooit geprezen als een model van vrijheid en democratie in de moslimwereld, is snel gedevalueerd tot een totalitair regime dat zich in korte tijd heeft ontwikkeld tot een totalitair regime dat bevriend wil raken met de vijanden van Amerika.

Wat is er onder Erdogan gebeurd?

Om de drastische veranderingen onder Erdogans bewind te zien, hoeft men niet verder te kijken dan de huidige toestand van de Amerikaans-Turkse betrekkingen. Het recente geschil over het Russische S-400 luchtverdedigingssysteem is slechts het laatste twistpunt. De laatste jaren hebben we onder Erdogan een lange lijst van dergelijke ontwikkelingen gezien. De lijst bevat het volgende, maar is er niet toe beperkt:

• In juli 2016 heeft Ergodan duizenden politieke tegenstanders gevangen gezet na een mislukte staatsgreep tegen zijn regime.
• Datzelfde jaar beschuldigde Turkije zonder bewijsmateriaal de V.S. van het herbergen van een Turkse geestelijke (Fethullah Gulen) die naar zij zeggen de falende staatsgreep georkestreerd heeft.
• In 2017 zette Turkije drie Turkse burgers gevangen die voor het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken werkten onder beschuldigingen dat zij hielpen bij het orkestreren van de staatsgreep in 2016.
• In mei 2017 sloegen zeven lijfwachten van Erdogan demonstranten in Washington DC in elkaar.
• In oktober 2017 kondigden de twee landen de wederzijdse opschorting aan van de visumdiensten voor niet-immigranten.
• In oktober 2017 veroordeelde een Turkse rechtbank een verslaggever van Wall Street Journal en veroordeelde haar tot 25 maanden gevangenisstraf voor het publiceren van een artikel dat zij "propaganda" vonden.
• In september 2018 ontmoette Turkije de leiders van Rusland en Iran in Teheran om de toekomst van Syrië te bespreken.
• In oktober 2018 liet Turkije de Amerikaanse dominee Andrew Brunson vrij na hem twee jaar lang gegijzeld te hebben.
• In februari 2019 ontmoette Turkije de leiders van Rusland en Iran in Sotsji om de gezamenlijke militaire plannen in Syrië te coördineren.

Voor elke objectieve waarnemer is het duidelijk dat Turkije is afgedreven van zijn westerse democratische banden in de armen van landen als Rusland en Iran, die vijandig staan tegenover het westen. Wat de situatie nog erger maakt, is dat de VS zich verbonden heeft met de oude vijand van Turkije, de Koerden. Sinds het uitbreken van de oorlog in Syrië in 2011 zijn de Koerdische troepen grote delen van het Syrische grondgebied, waaronder gebieden langs de Turkse grens, gaan beheersen. Dit vormt een bedreiging voor Turkije en brengt hen in direct conflict met de Verenigde Staten, waardoor de Amerikaans-Turkse betrekkingen verder onder druk komen te staan.

Waarom is dit van belang?

Waarom zou dit je wat kunnen schelen? Afgezien van de afnemende vrijheid voor de Turkse burgers, hebben deze gebeurtenissen een enorme profetische betekenis. Waarom? Omdat Turkije een belangrijk lid is van de Gog of Magog alliantie. Zes eeuwen voor de kruisiging van Jezus voorspelde Ezechiël een toekomstige invasie van Israël (Ezechiël 38-39). Hij zei dat het in de laatste dagen zal gebeuren (Ezechiël 38:16). Het zal uit het noorden van Israël komen (Ezechiël 38:15; Ezechiël 39:2), en het zal een coalitie van volkeren onder leiding van Rusland omvatten (Ezechiël 38:2). De naties die Ezechiël citeert zijn onder andere:

Rosh = Rusland
Magog = Kazachstan, Oezbekistan, Turkmenistan, Kirgizië, Tadzjikistan en Afghanistan.
Perzië = Iran
Cush = Soedan
Put = Libië
Meshech, Tubal, Gomer en Beth-togarmah = Turkije.

Jarenlang hebben degenen die bijbelse profetieën bestuderen zich afgevraagd hoe Turkije in deze alliantie zou passen. Turkije is immers een oude bondgenoot van Israël. Ook als lid van de NAVO was het voor velen moeilijk om zich voor te stellen dat Turkije zich zou aansluiten bij een Russische invasie in Israël. In 2014 noteerde ik in mijn boek 'Tekenen van de wederkomst':

"Ook Turkije is een interessant lid van deze militaire alliantie. Sinds het herstel van Israël in 1948 doen degenen die de bijbelse profetie begrijpen moeite om uit te vinden hoe Turkije er in past. Waarom? Omdat Turkije in 1949 het eerste moslimmeerderheidsland werd dat de staat Israël officieel erkende. Turkije en Israël hebben een lange geschiedenis van diplomatieke, economische en militaire samenwerking. Turkije is ook lid van de NAVO. En wat is het doel van de NAVO? Het doel is om de lidstaten te verdedigen tegen Russische agressie. Dus waarom zou Turkije zich aansluiten bij een Russische alliantie om een ander land binnen te vallen?

Hoewel het de laatste jaren niet zinvol is geweest, lijkt dat idee vandaag de dag niet meer zo ver gezocht. In mei 2010 ondertekenden Turkije en Rusland een reeks overeenkomsten die hun banden verbeteren aangaande hun energie, met inbegrip van een overeenkomst om de eerste kerncentrale van Turkije te bouwen. En de laatste jaren is de binnenlandse politiek van Turkije - historisch seculier van aard - sterk beïnvloed door de Islam. En dat geeft Turkije meer dan genoeg reden om zich aan te sluiten bij de Gog of Magog Alliantie".

En nu zijn we hier dan. Erdogan heeft de macht in Turkije geconsolideerd. De Turkse Republiek van Atatürk is dood. De relatie tussen Vladimir Poetin en Erdogan is sterk en groeit. Het enige dat nog rest om Turkije definitief in de Russische invloedssfeer te brengen is een duidelijke breuk tussen Turkije en de NAVO.

Terwijl we op dat moment wachten, werken de strijdkrachten van de drie machtigste leden van de Gog of Magog alliantie - Rusland, Iran en Turkije - nu samen in Syrië. Dit zet hun gezamenlijke militaire strijdkrachten direct aan de grens met Israël. Niet zomaar een grens - de noordelijke grens van Israël. Hier zegt Ezechiël dat het invasieleger vandaan zal komen - ten noorden van Israël (Ezechiël 38:15; Ezechiël 39:2). Is dit slechts toeval? Ik denk het niet. Nooit in de geschiedenis hebben deze drie naties een bondgenootschap gevormd. Nu zijn ze direct gestationeerd in het noorden van Israël.

De weg is nu vrijgemaakt voor de vervulling van de Ezechiël 38-39 profetieën. Turkije heeft een strategische keuze gemaakt om zich aan te sluiten bij Rusland en Iran. Uiteindelijk zullen Rusland, Iran, Turkije en de andere naties in de Mog van Magog alliantie een overweldigende invasiemacht sturen tegen Israël (Ezechiël 38:8-9). Wanneer zij dat doen, zal God hen vernietigen en Zijn macht en glorie tonen aan alle naties (Ezechiël 38:23). Het is een extra teken van hoe dicht we bij de Wederkomst van Jezus zijn.

Over de Auteur

Britt Gillette is een toegewijd volgeling van Jezus Christus, echtgenoot van Jen en vader van Samantha, Tommy en Elizabeth. Hij en zijn familie wonen in het zuidoosten van Virginia. Britt is de oprichter van End Times Bible Prophecy, een website die is gewijd aan het helpen van mensen om meer te leren over de honderden profetieën die in de Bijbel worden gevonden.

Bron: The End Times Bible Prophecy Newsletter, september 2019