Europa's nieuwe "München": Iran

In de keuze tussen hebzucht en waarden nadert Europa een existentiële kruising met Iran. Europa ondermijnt zowel haar geloofwaardigheid als haar principes.

Het is normaal dat westerse regeringen de belangen van bedrijven verdedigen. Maar om het Iraanse volk, dat onderdrukt wordt door hun eigen regime, te verraden; om de zorgen ondermijnen die Israël heeft over de al te reële dreiging van vernietiging door Iran; om te smeken om een akkoord dat het vermogen van Iran richting kernwapens versnelt, en om de inspanningen van de Amerikaanse regering te boycotten om het Iraanse regime verantwoordelijk te houden voor haar daden - dit is niet normaal. Het is dodelijk.

De Iraanse leiders hebben lang gepleit voor de vernietiging van Israël - het land, dat samen met Saoedi-Arabië, het meest is bedreigd door deze nucleare en agressieve Islamitische Republiek. In november noemde de Iraanse president Hassan Rouhani, die door de media wordt geprezen als "gematigd", Israël een "kankergezwel in de regio". Een paar maanden eerder tweette de Iraanse opperbevelhebber, Ayatollah Ali Khamenei, soortgelijke opmerkingen:

"Israël is een kwaadaardige kankertumor in de West-Aziatische regio die moet worden verwijderd en uitgeroeid: het is mogelijk en het zal gebeuren."

Begin november heeft Hamas, een van de terroristische proxies van Iran, vanuit Gaza honderden raketten afgevuurd op Zuid-Israël. Brian Hook, de Amerikaanse senior beleidsadviseur van de minister van Buitenlandse Zaken en speciale vertegenwoordiger voor Iran, lichtte dit toe:

"Iran verleent al minstens sinds 2007 materiële steun aan de Taliban. Dezelfde raketten zijn in het verleden door Hamas gebruikt... We dringen er bij alle landen op aan, vooral de Europese Unie, om raketsancties door middel van de Europese Unie uit te voeren, zodat we het risico van een regionaal conflict door middel van een snelle raketvermeerdering kunnen gaan beheersen."

De poging van de Europese Unie (EU) om de leiders van Iran om te kopen om te voldoen aan internationale normen is zinloos. De terreurcampagne van Iran is niet alleen gericht tegen de democratische bondgenoot van het Westen in het Midden-Oosten, maar ook tegen Europa zelf. In juni heeft Frankrijk, dankzij Israël, een Iraanse terreurcampagne verijdeld tijdens een gebeurtenis van de Nationale Raad van Verzet tegen Iran in de buurt van Parijs, die werd bijgewoond door honderden hoogwaardigheidsbekleders uit Europa, Noord-Amerika en de rest van de wereld. In Nederland is in november 2017 een politiek activist doodgeschoten, die campagne voerde voor een onafhankelijke Arabische staat in de regio Ahwaz in Iran. In oktober 2018 arresteerden Deense ambtenaren een Iraans-Noorse tweestaten onderdaan voor het plotten van de moord op Iraanse dissidenten die in Denemarken wonen. In het kielzog van dat verijdelde complot, berichtte de Wall Street Journal:

"Zelfs als Iraanse aanslagkaders zich overal in het continent vestigen, toont de Europese Unie een fundamenteel gebrek aan ernst over een land dat niet geïnteresseerd is in het onderscheiden van bommen, raketten en moorden."

Europa heeft blijkbaar een kort geheugen. In de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw waren Iraanse agenten betrokken bij moorden op oppositieleden in Frankrijk, Zweden, Zwitserland en Duitsland. In 1997 concludeerde een Duitse rechtbank dat de hoogste niveaus van de Iraanse "politieke leiding" de moord op verbannen Iraanse dissidenten in het restaurant Mykonos in Berlijn hebben bevolen. De laatste minister-president van de Sjah van Iran, Shahpour Bakhtiar, werd doodgestoken aangetroffen in zijn huis net buiten Parijs. Hamid Abutalebi, een hooggeplaatste diplomaat die als ambassadeur van Iran in Australië, de EU, België en Italië heeft gediend, werd beschuldigd van het toezicht houden op de moord op de Iraanse dissident Mohammad Hossein Naghdi in 1993 in Rome. Toen de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo Iran beschuldigde van het uitvoeren van "moordoperaties" in Europa, was Teheran slechts bezig met het hervatten van een dodelijke en effectieve terreurcampagne.

De recente Iraanse terreurgolf in Europa begon in 2012 met de dodelijke bomaanslag op een Israëlische reisorganisatie in Bulgarije, waarbij vijf toeristen werden gedood. Hezbollah, de Libanese terreurvertegenwoordiger van Iran, was betrokken bij de bomaanslag en Israël beschuldigde Iran ervan de aanslag te hebben bevolen. Een hoge Amerikaanse functionaris onthulde dat de aanwijzingen voor de terreurcel door Iran aan Hezbollah waren gegeven.

Nathan A. Sales, de coördinator voor terrorismebestrijding van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, maakte onlangs bekend hoeveel geld Iran in totaal uitgeeft om terrorisme te financieren:

"Dit is misschien moeilijk te geloven, maar Iran levert alleen al aan Hezbollah zo'n 700 miljoen dollar per jaar. Het geeft ook nog eens 100 miljoen dollar aan verschillende Palestijnse terroristische groeperingen. Als je het geld dat aan andere terroristen wordt verstrekt, daarbij voegt, komt het totaal in de buurt van een miljard dollar... Laten we daar even bij stilstaan, want het is een herhaling: Het Iraanse regime geeft bijna een miljard dollar per jaar uit om het terrorisme te steunen."

Hoe verklaart men het stilzwijgen en de zwakte van Europa tegenover deze terreurdreiging? Volgens de Britse regering bedroeg de handel van de EU met Iran in 2016 ongeveer 8 miljard dollar en zal deze naar verwachting zich "verviervoudigen tegen 2018". Iran handelde in het jaar tot 20 maart 2018 voor 1,15 miljard dollar aan niet-olieproducten met het Verenigd Koninkrijk - 154% meer dan het jaar ervoor. De Britse regering beloofde ook om de zakelijke banden met Iran uit te breiden. De handel van Frankrijk met Iran kende in de periode januari-oktober 2017 een duizelingwekkende stijging van 112%, vergeleken met dezelfde periode een jaar eerder. In 2017 steeg het handelsvolume tussen Duitsland en Iran met 17%. Europa wil een stuk van de Iraanse economie; het bedelt erom.

Een dag na Rouhani's Israëlische "kankertoespraak", terwijl al deze Iraanse terreurplots op Europese bodem al in onderzoek waren, ontmoetten Iraanse vertegenwoordigers hoge EU-functionarissen in Brussel om een nucleaire samenwerking te bespreken in het kader van de niet ondertekende, onwettige "nucleaire deal". Na afloop van de besprekingen verklaarde de EU Chef, Federica Mogherini, hoofd van de EU Buitenlandse Zaken: "Zij gaven ook uiting aan hun vastberadenheid om de nucleaire overeenkomst in stand te houden als een kwestie van respect voor internationale overeenkomsten en een belangrijke pijler voor de Europese en regionale veiligheid". Iran dankte Europa voor het nemen van "praktische stappen" om de overeenkomst te waarborgen. Vooruitlopend op de ontmoeting met de Iraniërs zei EU-commissaris voor Energie, Arias Canete, dat de overeenkomst "cruciaal is voor de veiligheid van Europa, de regio en de hele wereld". Helaas is het tegendeel waar: Iran tevredenstellen is rampzalig voor de veiligheid van Europa en het Midden-Oosten.

Het tweerichtingsverkeer van de EU met Iran is toegenomen van 13,7 miljard euro in 2016 tot 21 miljard euro in 2017. Dat is waarschijnlijk de reden waarom de EU sinds september van plan is om met een "speciaal doel" een financiële onderneming op te richten om de nieuwe sancties te dwarsbomen van de Amerikaanse president Donald Trump tegen Iran, en Teheran te helpen om olie in de EU te blijven verkopen.

De Wall Street Journal meldde dat Frankrijk en Duitsland nu het voortouw nemen bij de inspanningen om de Iraanse sancties te omzeilen. Journalist Benjamin Weinthal schreef onlangs:

"Duitsland exporteerde in 2017 3,42 miljard dollar aan goederen naar Iran. Economische analisten zeiden kort na de nucleaire deal van 2015 dat de Duits-Iraanse handel al snel 10 miljard dollar per jaar zou kunnen overtreffen. Ongeveer 120 Duitse bedrijven opereren binnen de Islamitische Republiek en 10.000 Duitse bedrijven voeren handel met Iran."

Opgemerkt moet worden dat de Duitse regering niet alleen de Amerikaanse sancties heeft afgewezen, maar, als middel om "de Duitse handel met Iran te vergemakkelijken", ook staatskredietgaranties verstrekt aan Duitse bedrijven die zaken doen met de Islamitische Republiek. Sinds 2016 heeft de Duitse regering aan Duitse bedrijven bijna een miljard euro exportkredietgaranties verstrekt, "om hun zakelijke transacties met Iran te beschermen tegen de hoge risico's van deze markt". En ondanks de Amerikaanse sancties is Europa nog steeds een belangrijke bestemming voor maatschappijen onder Iraanse vlag. Een week nadat de VS de nieuwe sancties, waaronder een verbod op haar luchtvaartmaatschappij, had opgelegd, vloog Iran Air naar Parijs, Londen en Hamburg.

De blindheid van Europa over de aard van het Iraanse regime bracht het Italiaanse parlement ertoe zijn deuren te openen voor een delegatie van het Institute for Political and International Studies, gevestigd in Teheran. Dit is dezelfde organisatie die in 2006 een beruchte conferentie organiseerde die de Holocaust ontkende. "Israël heeft een destructieve rol in onze regio. Israël is een land dat Palestina heeft bezet en dat met de oorlog zijn bestaan wil behouden. Israël is een vervalsing", aldus de Iraanse diplomaat Alireza Bigdeli voor de Commissie buitenlandse zaken van het Italiaanse parlement. Een "belangrijke Europese macht handelt niet alleen in Iraanse olie - het witwast ook de antisemitische propaganda van Iran.

"De gretigheid van de Europeanen om de handel met Iran voort te zetten is walgelijk. De Verenigde Staten noemen Iran de belangrijkste staatssponsor van het terrorisme in de wereld. Het regime is in een staat van zelfverklaarde oorlog tegen het Westen sinds het in 1979 aan de macht kwam. Het ontkent regelmatig de Holocaust en herhaalt zijn voornemen om Israël van de kaart te vegen... Het zou dus gewoonweg gewetenloos moeten zijn om handel te drijven met Iran. Toch buigen de Europeanen zich tot het uiterste om dat ook in de toekomst te blijven doen."

De voormalige Duitse minister van Buitenlandse Zaken, Sigmar Gabriel, reisde onlangs met een Duitse economische delegatie naar Teheran. Volgens de krant Bild ontmoette Gabriel de parlementsvoorzitter Ali Larijani (die het bestaan van de Holocaust een "open vraag" noemde) en Hossein Amir-Abdollahian, die verantwoordelijk is voor de steun van Iran aan verschillende terreurgroepen in het Midden-Oosten. De nieuwe Duitse minister van Buitenlandse Zaken, Heiko Maas, zei onlangs dat er "sterke eenheid" met Iran bestaat over het minimaliseren van de impact van Amerikaanse sancties.

Europa, zo lijkt het, heeft Iran gekozen tegenover haar waarden en voor de transatlantische alliantie. Josef Schuster, het hoofd van de Centrale Raad van Duitse Joden, heeft de hypocrisie van Duitsland aan de kaak gesteld:

"Het lijkt paradoxaal dat Duitsland - als een land dat naar verluidt geleerd heeft van zijn afschuwelijke verleden en dat zich sterk inzet voor de bestrijding van antisemitisme - een van de sterkste economische partners is van een regime dat de Holocaust schaamteloos ontkent en de mensenrechten dagelijks schendt."

Een Europa waar het antisemitisme weer de kop opsteekt, zo blijkt uit een nieuwe opiniepeiling van CNN, ziet geen probleem om een land als Iran tevreden te stellen, dat routinematig oproept tot vernietiging van de Israëlische Joden en ontkenning van de Holocaust.

De hebzucht van de EU kan soms beschamend worden, zoals toen het hoofd van het buitenlands beleid van de EU, Federica Mogherini, zich met een hijab in het Iraanse parlement voor foto's opstelde. Of toen de Zweedse minister van Handel, Ann Linde, een delegatie van haar land naar Iran leidde en alle vrouwen daar hoofddoeken droegen. Toen Iraniërs de straat op gingen om te protesteren tegen hun regime, hield volgens Bloomberg's Eli Lake Mogherini zich "stil over de volksopstand in Iran."

"Ze wachtte zes dagen om iets te zeggen over de demonstraties daar. Toen ze dat uiteindelijk deed, was het een mengeling van vriendschapstaal en neutraliteit. In de geest van openheid en respect die aan de basis van onze relatie ligt," zei ze, "verwachten we dat alle betrokkenen afzien van geweld en de vrijheid van meningsuiting garanderen."

In 1938 ondertekenden de leiders van Frankrijk en Groot-Brittannië het Akkoord van München met Hitler en Mussolini. De Britse premier Neville Chamberlain noemde het akkoord "vrede voor onze tijd". De zwakke en blinde Europese regeringen vertrouwden op de nazi-leiding, die niet alleen de invasie van hun buren al van plan was, maar ook de Holocaust. De verzoening van Europa, in plaats van te leiden tot vrede, leidde het tot de wereldoorlog en Hitler's overname van het grootste deel van Europa. In 2018 gokken de Europese leiders opnieuw met de veiligheid van hun eigen burgers en die van hun bondgenoten in het Midden-Oosten, met name Israël. De kortzichtige poging van Europa om Teheran te sussen met het oog op winst, is slechts een replica van haar overgave uit 1938.

Giulio Meotti, cultureel redacteur van Il Foglio, is een Italiaanse journalist en auteur.