Verbijstering bij de V.N. wanneer de Israëlische ambassadeur het bijbelse recht op het heilige land verklaart

Op 29 april heeft de Israëlische ambassadeur bij de Verenigde Naties, Danny Danon, in een serieus moment in de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties de goddelijke daad en het bijbelse recht van Israël op het Heilige Land verklaard. In het licht van de onthulling van het vredesplan van de Trump-Kushner begin juni, na de Ramadan, en de toenemende gesprekken over het feit dat de Israëlische regering deze zomer al zal beginnen met het annexeren van delen van Judea en Samaria, zijn de profetische gevolgen enorm. Dit was een keerpunt en een toespraak die in de annalen van de wereldgeschiedenis zal worden opgenomen. Hieronder staat het hele relevante transcript, uitsluitend beschikbaar op Unsealed:

Vandaag zal ik de vier pijlers presenteren die het bewijs leveren voor het Joodse eigendom van het land Israël:

De eerste pijler is de Bijbel. Het rechtmatig eigendom van het Joodse volk van Eretz Yisra'el - het land van Israël - is goed gedocumenteerd in het hele Oude Testament en ook daarbuiten.

De tweede pijler is de geschiedenis. De Joodse aanspraak op het land Israël wordt keer op keer bevestigd, niet alleen door de Joodse geschiedenis, maar ook door de wereldgeschiedenis.

De derde pijler is een juridische claim. Onze rechten op het land zijn vastgelegd in het internationale recht, inclusief de documenten die dit lichaam hebben gesticht.

En de vierde pijler is het streven naar internationale vrede en veiligheid. Een sterker en veiliger Israël betekent een sterkere en veiligere wereld.

Het is via deze vier pijlers, mijnheer de Voorzitter, dat ik u de antwoorden op uw vragen zal geven. Laten we het hebben over onze eerste pijler, de Bijbel. Het recht van het Joodse volk op het land Israël wordt meer dan twaalf keer genoemd in de Tanakh, de Hebreeuwse Bijbel, waaronder de Torah, het Oude Testament, de profeten en de Schriften. In het Boek Genesis, het allereerste boek van het Oude Testament, zegt God tegen Abraham - en ik zal dat voorlezen in het Hebreeuws (Danon zet zijn zwarte Jarmulke op en leest Genesis 17:7-8 in het Hebreeuws) - en ik zal nu in het Engels lezen:

En Ik zal mijn verbond tussen u en uw nakomelingen na u sluiten, na u, door hun generaties heen, tot een eeuwig verbond. En Ik zal u en uw nakomelingen na u het hele land van Kanaan geven tot een eeuwigdurend bezit. En ik zal hun God zijn.

Van het boek Genesis tot aan de Joodse uittocht uit Egypte; tot aan het ontvangen van de Thora op de berg Sinaï... en tot aan de realisatie van Gods verbond in het Heilige Land Israël schetst de Bijbel een consistent beeld. De hele geschiedenis van ons volk, en onze verbinding met Eretz Yisra'el, begint hier [Danon houdt de Tanakh weer omhoog en verwijdert dan zijn Yarmulke].

Het is niet alleen de Hebreeuwse Bijbel, of de 15 miljoen Joden wereldwijd die dit recht accepteren, maar het wordt geaccepteerd in alle drie de monotheïstische religies: Jodendom, Christendom en Islam. De koran zelf accepteert de goddelijke daad van het Joodse volk in het land Israël.

Mijnheer de Voorzitter, de tweede pijler is de geschiedenis van het land Israël en het Joodse volk in de afgelopen twee millennia. Het Joodse Koninkrijk in Eretz Yisra'el bestond uit twaalf stammen. De grootste van deze stammen, de stam van Juda, leefde in het gebied dat nu bekend staat als Judea (wat de wereld de Westbank noemt). U kent allemaal de woorden "Jood" en "Joods". "Jood' en 'Joods' komen voort uit Judea. Dit was het Koninkrijk waarover koning David en koning Salomo heersten. Het was een koninkrijk met Jeruzalem als hoofdstad. Het was de plaats van de eerste tempel, verwoest door de Babyloniërs, in het jaar 587 v.Chr. en van de tweede tempel, verwoest door de Romeinen in het jaar 70 n.Chr.

Toen de Romeinen het Joodse Koninkrijk vernietigden, stuurden zij ons volk in een ballingschap die 2000 jaar duurde, welke de meesten van ons - niet ieder van ons - uit ons land hield. Zelfs de Romeinen zelf gaven toe dat het land van ons was. Degenen onder u die Rome hebben bezocht, herinneren zich wellicht dat keizer Titus zijn overwinning en de Joodse verdrijving herdacht door de bouw van een enorme boog aan de Via Sacra. Als u naar de boog kijkt, ziet u een afbeelding van zijn mannen die de Menora uit de Joodse Tempel meevoeren.

Maar hoewel de Romeinen wisten dat het land van ons was, dat wij erin thuishoorden, probeerden ze onze oude band met het land uit te wissen door het te hernoemen tot "Syrië-Palestina". Waarom Palestina? Ze schreven het toe als een zuidelijke provincie van het Syrische rijk. Zo werd een smalle strook land tussen Egypte in het zuiden en Libanon in het noorden, Palestina genoemd.

De volgende 2000 jaar werd het land Israël veroverd door de kruisvaarders, gevolgd door het Ottomaanse Rijk. Maar ondanks eeuwenlange oorlogen en veroveringen is het Joodse volk nooit vertrokken. Een Joodse gemeenschap bleef in Eretz Yisra'el, het land van Israël, gedurende al deze tijd. Hoewel het grootste deel van onze gemeenschap door het Romeinse Rijk in ballingschap werd gedwongen, wisten we dat we op een dag zouden terugkeren naar ons oude vaderland.

Twee millennia lang bleven Joden over de hele wereld drie keer per dag bidden voor onze langverwachte terugkeer naar Sion, naar Jeruzalem. Zoals we vorige week op Pesach zeiden, zoals we elk jaar doen: "Volgend jaar in Jeruzalem."

Mijnheer de Voorzitter, als de diepe en oude wortels van de Joodse volken in het land Israël niet voldoende bewijs zijn, laten we dan het internationale recht in overweging nemen. [Danon gaat verder met te spreken over de derde en vierde "pijler", die betrekking hebben op de moderne geschiedenis van het Israëlisch-Palestijnse conflict.]

Eerlijk gezegd lijkt het erop dat we al in juni eindelijk een aantal grote bewegingen gaan zien in termen van Bijbelse profetie, die een combinatie van beide kunnen omvatten: 1. onthulling van het vredesplan als basis voor een toekomstig verbond van Daniël 9:27; 2. annexatie op de Westelijke Jordaanoever als aanleiding voor oorlog; of, 3. de gezegende hoop van de gemeente, voorafgaand aan het ingaan van Israël in een tijd van verdrukking die Daniël's 70e week heet.

Tegelijkertijd neemt de kans met de dag toe op een grote oorlog tussen het westen en het oosten; en Israël staat midden in deze oorlog en blijft Ruslands bondgenoot Iran uit Syrië verdringen, ongeacht de Russische en Syrische protesten. Tegelijkertijd heeft de Russisch-Chinese as slechts twee bondgenoten op het westelijk halfrond: Venezuela en Cuba. Daarom is Venezuela ineens een belangrijk brandhaard. Als Maduro wordt omvergeworpen door de door het Westen gesteunde Juan Guaido, zullen Rusland en zijn bondgenoten daar niet langer een voet aan de grond hebben in de buurt van de Verenigde Staten. Nog belangrijker: Venezuela heeft de grootste bewezen oliereserves van alle landen ter wereld, die op dit moment nog grotendeels onbenut zijn. Dit betekent dat als Maduro verwijderd wordt, de olieprijzen zouden kunnen instorten, wat grote economische schade zou kunnen toebrengen aan Rusland en Iran en tegelijkertijd de economische opleving in de Verenigde Staten en Europa zou kunnen bevorderen.

Vandaag begint de situatie in Venezuela zich te veranderen in een burgeroorlog, nu afvallige troepen die Guaido steunen, in botsing zijn gekomen met soldaten die trouw zijn aan Maduro. President Trump en verschillende andere westerse leiders hebben hun steun uitgesproken voor de opstand.

Vorige maand publiceerde de NAVO een artikel waarin de wederzijdse wens van de organisatie en Georgië tot uitdrukking kwam, dat het land op de drempel van Rusland, zich bij de militaire alliantie zou aansluiten, een verdere insluiting van de grote Ezechiël 38 macht. Terwijl de VS het Westen consolideert na een reeks conservatieve politieke overwinningen in Latijns-Amerika en Europa, zijn Rusland en Iran verder geïsoleerd en voelen ze de druk toenemen. Als je je geopolitieke vijanden in een hoekje terugduwt, wees er dan klaar voor dat ze op een grote manier terug gaan slaan.

Tenslotte lanceerde Rusland op 23 april de grootste en misschien wel meest geavanceerde strategische kernonderzeeër ter wereld: de Belgorod. Volgens rapporten, met inbegrip van opmerkingen van Poetin zelf, kan deze onderzeeër het wankele evenwicht van de M.A.D. ("Mutually Assured Destruction") bedreigen, omdat hij bewapend is met nucleaire drones, die ze voor de oostkust van de Verenigde Staten onopgemerkt kunnen lanceren en daar tot ontploffing brengen en tsunami's teweegbrengen die de hele oostelijke kust van de Verenigde Staten zouden kunnen wegvagen (New York, Washington, Washington DC, en de marinebases in Maine en Maryland binnen een paar minuten, zonder waarschuwing en met een plausibele ontkenning uit Rusland zouden doen verdwijnen: "Welke aanval? We hebben niets gelanceerd - dat was een aardbeving/onderzeese vulkaan/etc").

Hier komt Israël in beeld, dat nu de belangrijkste bondgenoot van de Verenigde Staten is, en dat midden in het "epicentrum" ligt van het Oosten en Westen en in het Midden-Oosten ligt. Het zet zijn strijd tegen Iran en Hezbollah voort en staat op het punt om grote stukken van de Westelijke Jordaanoever te annexeren. Als er ergens een gevolmachtigde vuurzee uitbreekt, dan zou het in het Heilige Land zijn.