Balfour verklaring

Door Fredi Winkler op 28 januarie 2018

Toen men begin november in Israël en in Groot-Brittannië de 100ste verjaardag van de Balfour verklaring herdacht, verklaarde de Britse premier Theresa May: “Wij zijn er trots op dat we een bijdrage aan de stichting van de staat Israël hebben geleverd”. Deze uitspraak viel in Palestijnse kringen niet in goede aarde. Zij riepen Theresa May en de Britse regering op het Palestijnse volk hun excuses aan te bieden voor deze ‘misdaad’, die tot de stichting van de Joodse staat en – zoals zij het noemen – tot de ‘catastrofe’ voor het Palestijnse volk heeft geleid..

Naar aanleiding van ‘100 jaar Balfour verklaring’ zijn er in Israëlische kranten vele artikelen verschenen die zich met de verschillende achtergronden bezighielden die de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken Lord Balfour ertoe zouden hebben aangezet om de verkla- ring te schrijven. Meestal voerde men politieke redenen aan (zoals het streven om het Britse imperium nog verder uit te breiden), maar geen religieuze motieven; deze werden meestal zelfs ontkend..

Wat dit betreft vormde een artikel met de titel ‘Christelijk zionisme en de Balfour verklaring’ een uitzondering. De auteur Eli Kavon schrijft dat de historici bij alle terugblikken op de verklaring een aspect hebben verwaarloosd, namelijk het religieuze. Een zeer belangrijke reden voor de Britse verklaring zit hem in de godsdienst, en dan met name in het protestantse christendom. Tegenwoordig is de zionistische beweging een Joodse beweging. Maar destijds, meer dan 100 jaar voor het moderne zionisme, hadden christenen zich uitgesproken voor een terugkeer van de Joden naar hun land. Hij verwijst naar Shalom Goldman, die in zijn boek Zeal for Zion de mythe ontmaskert dat slechts enkele ‘rechtvaardigen uit de volken’ zich voor de stichting van een Joodse staat sterk gemaakt hadden. Goldman schrijft dat vóór het einde van de 19de eeuw de meeste plannen voor een Joods staatsbestel in Palestina van christenen kwamen. Deze visionaire opvattingen en plannen waren gebaseerd op de overtuiging dat het land Palestina het Joodse volk toebehoort. Deze bijbelse mening deed in de 19de eeuw sterk opgeld onder christenen in de VS en duurt tot in onze tijd voort. Het geldt echter niet alleen voor de VS, maar ook voor andere landen. Daarom is het ook geen grote verrassing dat zionistisch gezinde christenen in Engeland veel invloed uitoefenden, wat voor Lord Balfour een aanleiding was zijn beroemde verklaring te schrijven.

Goldman schrijft: “Het was de religieuze overtuiging van de Britse minister van Buitenlandse Zaken Lord Arthur James Balfour, die zijn politieke beslissingen beïnvloedde, vooral als het om de kwestie van de terugkeer van de Joden naar hun land ging, iets wat voor hem vervulling van bijbelse profetie betekende”.

Aan het eind van zijn artikel schrijft Eli Kavon dat er ongetwijfeld ook christenen zijn die de terugkeer van de Joden naar hun land als een voorwaarde voor de wederkomst van Jezus Christus zien. Deze uitspraak deed hij ietwat terloops. Van de vele artikelen naar aanleiding van deze 100ste verjaardag was dat van hem het enige dat dit voor bijbelgetrouwe christenen belangrijke feit vermeldde.

In veel artikelen over de Balfour verklaring probeerden de auteurs religieuze motieven te ba- gatelliseren of zelfs te loochenen. Men wilde de ongemakkelijke waarheid dat veel christenen de terugkeer van de Joden naar hun oorspronkelijke vaderland als een voorwaarde voor de wederkomst van Jezus Christus beschouwen, kennelijk liever niet in verband met de 100ste verjaardag werkelijk benoemen.

Ook aan Palestijnse zijde geeft men er de voorkeur aan niet over lastige feiten te spreken. Ze hebben het dan wel graag over de ‘catastrofe’, die door de Balfour verklaring over hen is gekomen, maar dat het hun herhaaldelijke “nee” tegen een vreedzame oplossing van de kwestie Palestina is geweest dat tot hun catastrofe heeft geleid, daarover praten ze niet. En dit feit willen ze meestal ook niet eens waar hebben.

Voor ons die in de waarheid van de Bijbel geloven, is en blijft Israël ‘de grote wijzer op de wereldklok van God’, die tegen ons zegt: “De tijd is nabij”.

In de wetenschap dat de tijd van Zijn komst nabij is, wil ik u allen, geliefde lezers, aan het begin van het nieuwe jaar groeten en u alle goeds en Gods zegen voor het komende jaar toewensen. Tegelijk dank ik u voor alle steun en al het medeleven in het werk dat we voor onze Heer mogen doen.

In Hem verbonden.

Overgenomen uit het blad Nieuws uit Israël. Het hele blad is te downloaden Nieuws uit Israël januari 2018