Artikel

De Oostenrijkse bondskanselier Sebastian Kurz kondigde onlangs aan dat de regering een Turkse nationalistische moskee in Wenen zou sluiten en een groep zou ontbinden die de Arabische Religieuze Gemeenschap wordt genoemd en die volgens de Associated Press zes moskeeën exploiteert. "Parallelle samenlevingen, politieke islam en radicaliseringstendensen horen niet thuis in ons land", zei Kurz.

"De stap komt nadat in april op Twitter beelden verschenen van kinderen in een door Turkije gesteunde moskee die opnieuw de dood acteerden uit de Eerste Wereldoorlog in Gallipoli (waarin een geallieerde invasie door het Ottomaanse Turkije werd verslagen). Hun "lijken" werden toen bedekt met Turkse vlaggen. De vereniging van moskeeën noemde het evenement 'zeer betreurenswaardig'," aldus het CBN Nieuws.

Deze besluiten van de Oostenrijkse regering sluiten ook aan op de "islamwet" van 2015, die buitenlandse financiering van religieuze groeperingen verbiedt en moslimorganisaties de plicht oplegt "een positieve fundamentele visie op de Oostenrijkse staat en samenleving te hebben".

De Oostenrijkse "islamwet" van 2015, waartegen Erdogan protesteerde, stelt dat "de vrijheid van godsdienst is gewaarborgd in de Oostenrijkse grondwet - individueel, collectief en coöperatief". Deze vrijheid mag niet worden misbruikt door mensen die aanzetten tot haat of geweld tegen welke groep dan ook. Europese regeringen moeten alert zijn en alle beschikbare maatregelen nemen om moskeeën - hun preken en activiteiten - te controleren en om de imams ter verantwoording te roepen die moslims proberen te indoctrineren in een leer die de veiligheid en vrijheid van anderen in gevaar brengt.

De Turkse president Recep Tayyip Erdogan heeft de Oostenrijkse regering gewaarschuwd: "Deze maatregelen van de Oostenrijkse kanselier zullen, vrees ik, de wereld leiden in de richting van een oorlog tussen het kruis en de maansikkel," zei hij, verwijzend naar het christendom en de islam. "U doet dit en wij zitten lui achterover? Het betekent dat we ook een aantal stappen zullen zetten." Hij voegde eraan toe dat de "westerse wereld zijn trekken thuis moet krijgen".

Oostenrijk is niet de eerste Europese regering die voorzorgsmaatregelen neemt tegen islamitische radicalisering. In 2016 rapporteerde de Washington Post:

Na drie grote terreuraanslagen in de afgelopen anderhalf jaar heeft de publieke verontwaardiging de Franse regering gedwongen te reageren...

...Premier Manuel Valls riep op tot een volledig verbod op de buitenlandse financiering van moskeeën in Frankrijk "voor een nader te bepalen periode". Dagen later kondigde de minister van Binnenlandse Zaken, Bernard Cazeneuve, aan dat er in feite al concretere maatregelen waren genomen: Sinds december 2015 zijn er in totaal twintig salafistische moskeeën gesloten.

"Er is geen plaats in Frankrijk voor hen die oproepen en aanzetten tot haat in gebedshallen of in moskeeën," zei Cazeneuve.

Kinderen die de WO1 opnieuw naspelen op een plaats van aanbidding kunnen voor de 21e eeuw als buiten-normaal worden beschouwd, maar het publieke gebruik van "kindsoldaten" in militaire kostuums en met "speelgoedgeweren" is in Turkije zeer wijdverbreid.

Op een particuliere kleuterschool in de stad Kırıkkale bijvoorbeeld werden kinderen tussen 3 en 6 jaar ook militaire kostuums aangetrokken en "speelgoedwapens" gegeven om de 97e verjaardag om de slag om Gallipoli in 2012 te herdenken. Volgens nieuwsberichten "werden de martelaar-studenten bedekt met de Turkse vlag".

Dergelijke herdenkingen die het doden normaliseren en zelfs verheerlijken, worden officieel georganiseerd in Turkije. Jaarlijks worden er evenementen georganiseerd ter viering van "de bevrijding van de vijandelijke krachten" van elke stad in heel Turkije. De "vijanden" zijn de Westerse mogendheden zoals Groot-Brittannië, Frankrijk, Rusland en Griekenland, maar ook de christelijke volken van Turkije, die als "misdadige verraders" worden afgeschilderd, onder wie de Armeniërs, Anatolische Grieken en anderen. In veel van deze gebeurtenissen worden toneelstukken gespeeld door de lokale bevolking, onder wie kinderen die "de vijand van het vaderland wegvagen en hun eigen leven opofferen" tijdens en na de WO1.

Zo werden in 2011 tijdens de bevrijdingsceremonie van de stad Bayburt kinderen in militaire kostuums en met geweren op het podium gezet. De "martelaars" werden - zoals gewoonlijk - bedekt met Turkse vlaggen.

De vieringen gaan niet alleen over het verheerlijken van wapens en het doden voor nationale of religieuze doeleinden. De gebeurtenissen worden ook gekenmerkt door historisch revisionisme, waarbij de slachtoffers van de christelijke genocide van 1914-1923 de schuld krijgen van hun eigen uitroeiing.

"De Ottomaanse campagne tegen de christelijke minderheden van het Rijk tussen 1914 en 1923 vormde een genocide op Armeniërs, Assyriërs, Pontianen en Anatolische Grieken," zo kondigde daarentegen de International Association of Genocide Scholars (IAGS) in 2007 aan.

In de Turkse geschiedschrijving wordt beweerd dat Armeniërs, Assyriërs en Grieken door de Turken werden "aangepakt" vanwege hun "criminele en verraderlijke" activiteiten, zoals hun politieke samenwerking met andere landen en de wens van deze groepen om een eigen onafhankelijke staat op te richten.

Zo hield de burgemeester van de stad Adana, Hüseyin Sözlü, op 5 januari 2018 op de dag dat de stad Adana "bevrijd was van de vijanden", de Armeniërs verantwoordelijk voor hun eigen vernietiging. "5 januari is de naam van onze eervolle houding tegenover Franse indringers die hun macht van het kolonialisme overnamen, tegen hun lokale medewerkers, de Armeniërs, die ze bedrogen met de belofte van het vestigen van een eigen staat," zei hij, eraan toevoegend dat de Turken "de vijand verdronken" omdat de vijand "de Turken wilde uitroeien uit de geschiedenis".

De formele vieringen van 12 maart voor de "bevrijding van Erzurum van de vijandelijke invasie" werden jarenlang gedaan door het bajonetten van "Armeense bendeleden" in het openbaar.

Sommige medewerkers van de gemeente verklaarden echter dat ze niet als Armeniërs met de bajonetten wilden spelen - niet omdat het onmenselijk is om dat te doen, maar omdat ze, zelfs niet in een toneelstuk, Armeens wilden zijn:

"We willen zeker geen Armeniër zijn. We willen niet de rol van Armeniër spelen, zelfs niet als ze ons 1 miljard Liras geven. We willen niet dat de mensen in de buurt de hele tijd over ons praten. Ze zouden de ceremonie moeten houden zonder Armeniërs te steken met bajonetten.

Armeense bendeleden worden vaak gespeeld door gemeentelijke arbeiders in de stad: "Ik heb 30 jaar lang de Armeense soldaat Ohannes gespeeld. Vandaag zal ik een bloedbad aanrichten. Ik zal laten zien wat Armeniërs in dit land hebben gedaan en toekomstige generaties hiervan op de hoogte stellen. Vandaag neem ik het leven van Mahmut en Şevket Efendi, wiens brood ik al jaren eet," zei een gepensioneerde gemeentearbeider in 2015.

Sommige gemeentemedewerkers hebben echter hun onwil geuit om zelfs maar de rol van Armeniër te spelen:

"We krijgen van iedereen negatieve reacties omdat we bij deze ceremonies de rol van Armeniërs spelen. Soms worden we voor de gek gehouden. Ze noemen ons 'Armeense dienaren'. Dat willen we niet, maar wel als onze burgemeester ons daartoe de opdracht geeft.

In 2016 vertelde burgemeester Enver Başaran het publiek: "In uw aanwezigheid herinner ik u nog eens met barmhartigheid en dankbaarheid aan onze glorieuze voorouders die de Armeniërs wier geschiedenis is gevuld met bloed en verraad uit deze landen hebben uitgeroeid."

President Recep Tayyip Erdogan heeft het martelaarschap voor kinderen ook publiekelijk gepromoot. Op een partijcongres zag hij een huilend zesjarig meisje in een militair uniform. Hij bracht haar op het podium om haar te vertellen dat als ze als martelaar stierf, haar doodskist bedekt zou zijn met de Turkse vlag die zij in haar zak had. "Je bent voor alles klaar, nietwaar?" vroeg Erdogan. Het doodsbange kind slaagde er tussen haar snikken door nauwelijks in om 'ja' te zeggen.

Er zijn veel factoren die de hysterie in Turkije aanwakkeren en het doden verheerlijken en pogingen om kinderen te hersenspoelen en tot "vrijwillige martelaren" te maken: Systematisch racisme, ultranationalisme, islamitische jihad, martelaarschap en ontkenning van de christelijke genocide in combinatie met trots.

Helaas worden Turkse schoolkinderen al tientallen jaren geïndoctrineerd met deze antihumanitaire waarden. Waarom zouden we van de Oostenrijkse en andere Europese regeringen verwachten dat ze Turkije toestaan dezelfde destructieve waarden ook naar Europa te exporteren?

1] Enkele andere zijn de viering in 2008 van de "bevrijding van vijanden" van de stad Pasinler, waarbij "het merendeel van de kinderen die naar het toneelstuk keken, geweren in hun handen had".

In een ander geval, op de 90e verjaardag van de "bevrijding van Rize van vijandelijke troepen" op 3 maart 2008, werd een officiële ceremonie georganiseerd waarbij een toneelstuk werd uitgevoerd waarin twee dertienjarige meisjes werden gevraagd om met geweren te schieten op "vijandelijke troepen".

Jarenlang werden openbare vieringen in de stad Rize uitgevoerd door de lokale bevolking met behulp van lege patroonhulzen in de pistolen en geweren, maar zelfs deze veroorzaakten wat verwondingen. In 2009 werden er dus in opdracht van de stadsgouverneur speelgoedgeweren gebruikt. "Werd Rize gered met speelgoedgeweren," vroegen sommige locals. Halil Bakırcı, de burgemeester van de stad, was ook niet blij met de beslissing. "Het festival van de bevrijding van Rize kan niet worden gevierd zonder geweren," zei hij.

Uzay Bulut, journalist uit Turkije, is een onderscheiden Senior Medewerker aan het Gatestone Institute. Zij is momenteel gevestigd in Washington D.C.

Turkije: Verheerlijking van moord, martelaarschap en kindsoldaten