Prophecy Watchers

Zoals gegeven in Leviticus, valt Pinksteren altijd op een zondag, de eerste dag van de week:

"U moet dan vanaf de dag na de sabbat gaan tellen, vanaf de dag dat u de schoof van het beweegoffer gebracht hebt. Zeven volle weken zullen het zijn. Tot de dag na de zevende sabbat moet u vijftig dagen tellen. Dan moet u de HEERE een nieuw graanoffer aanbieden. Uit uw woongebieden moet u twee broden meebrengen, bestemd voor een beweegoffer. Ze moeten van twee tiende efa meelbloem zijn, met zuurdeeg gebakken; het zijn de eerstelingen voor de HEERE." (Leviticus 23:15-17).

Als we dit Schriftgedeelte lezen, zien we een prachtig beeld van de opstanding. Christus werd opgeofferd op Pascha en is opgestaan op Eerste-vruchten ('de morgen na de sabbat'), gesymboliseerd door de 'schoofbundel', die op de eerste dag van de week door de hogepriester omhoog werd gehouden. Vijftig dagen later verschijnt de hogepriester weer op een zondag met Pinksteren, om twee broden omhoog te houden.

"Pinksteren" is gewoon het Griekse woord voor vijftig. Onder de Joodse feesten zoals gepresenteerd in Leviticus, is de traditie van het "tellen van de omer," dag-na-dag als Pinksteren nadert. De twee feesten zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Het is belangrijk om te onthouden dat deze Pinkster-broden gebakken zijn met fijngemalen meel dat is toegestaan om te rijzen met gist, wat altijd een symbool is van kwaad of verderf. Pesach, het eerste feest, kenmerkt zich door het zuiveren van het huis van alles wat als gistend kan worden beschouwd. Het is het feest van het ongezuurde brood. Christenen gedenken altijd - vanuit 1 Korinthe 5:7 - dat onze Verlosser zuiver is: "Verwijder dan het oude zuurdeeg, opdat u een nieuw deeg zult zijn. U bent immers ongezuurd, want ook ons Paaslam is voor ons geslacht: Christus."

Het is ook heel belangrijk om te onthouden dat er vijftig dagen verstrijken tussen Eerste-vruchten en Pinksteren. Deze twee feesten zijn symbolisch, ten eerste voor de opstanding van Christus en ten tweede voor de opstanding van de verlosten. In de Bijbel staat het getal vijftig voor jubeljaar of verlossing, altijd geassocieerd met een grote zegen. Het zal geen verrassing zijn dat dit altijd het beeld is dat wordt gepresenteerd in bijbelse verhalen die de vijftigste dag voorstellen.

Volgens de joodse traditie presenteerde Ruth zich in de Pinksternacht aan Boaz als een niet-Joodse bruid:

"En het gebeurde midden in de nacht dat de man schrok en om zich heen greep. En zie, er lag een vrouw aan zijn voeteneind. En hij zei: Wie bent u? En zij zei: Ik ben Ruth, uw dienares. Spreid uw vleugel over uw dienares uit, want u bent de losser." (Ruth 3:8, 9).

Het boek Ruth, dat zich ten tijde van de oogst afspeelde, eindigt met een genealogie van Ruth tot koning David, die zelf op het pinksterfeest geboren en gestorven is. De oogst staat symbool voor de verrijzenis.

Interessant is ook dat Joden zich Pinksteren herinneren als de dag dat de dochter van Farao Mozes uit de rivier de Nijl haalde. De eerste dag van de week is altijd op de een of andere manier verbonden geweest met genade ... Gods onverdiende gunst. In het Nieuwe Testament wordt de zinsnede "de eerste dag van de week" acht keer gevonden, en elke keer is het verbonden met de opstanding, herstel en het uit-geroepen lichaam van Christus.

In het Hebreeuws wordt het getal acht - shemonei - altijd geassocieerd met overdaad, herstel of verlossing. Onze verlossing en herstel is verzekerd in de wetenschap dat Jezus oprees uit zijn graf op de Eerste-vruchten. Wij - Zijn geroepen lichaam van gelovigen - zullen later opstaan, misschien wel op Pinksteren?

Bron: Is the Feast of Pentecost a Type of the Rapture?