Palestijnen: De Arabieren hebben geen zorgen over ons

door Khaled Abu Toameh | 7 maart 2018

• De Palestijnen blijken de enigen in de Arabische wereld te zijn die dagelijks tegen een plan opkomen dat nog niemand heeft gezien.

• De Arabische onverschilligheid jegens de Palestijnen is het resultaat van een al lang bestaand geloof in de Arabische wereld, dat de Palestijnen een ondankbaar volk zijn, dat niet aarzelt om in de hand te bijten die hen voedt.

• Wanneer Trump eindelijk zijn vredesplan voor het Midden-Oosten bekendmaakt, zullen de Palestijnen ontdekken dat zij de enigen zijn die zullen dreigen om het plan te dwarsbomen.

De Palestijnse Autoriteit (PA) heeft hard gewerkt om de Arabische landen te overtuigen om haar standpunt in de impasse met de Amerikaanse regering te ondersteunen.

De leiders van de PA in Ramallah vrezen dat de Amerikaanse regering zonder de steun van de Arabische landen president Donald Trumps "deal of the century" - dat is het nog niet aangekondigde plan voor vrede in het Midden-Oosten - zal gaan opleggen ".

De Arabische landen lijken zich echter met andere zaken bezig te houden. Voorlopig krijgen de Palestijnen veel lippendienst van hun Arabische broeders, waaronder beloften dat ze druk zullen uitoefenen op de Trump-regering om waar mogelijk haar plan te 'wijzigen' om het minder 'schadelijk' te maken voor Palestijnse eisen en aspiraties.

Wat er feitelijk gebeurt, is dat de leiders van de Palestijnse Autoriteit doodsbang zijn dat veel Arabische landen het Trump-plan zullen steunen, waarmee ze hun Palestijnse broeders in de steek zullen laten, zodat ze onder internationale druk zullen blijven staan om de 'deal of the century' te accepteren. Deze angst lijkt niet ongegrond.

Palestijnse functionarissen hebben hun bezorgdheid al geuit over het feit dat Saoedi-Arabië, Egypte, Jordanië, en sommige Golflanden in samenspraak zijn met de Trump"-regering om het vredesplan "op te leggen", waarvan de details nog niet openbaar zijn gemaakt.

Deze Arabische landen, zo wijzen de Palestijnen erop, hebben een meer pragmatische en verzoenende benadering van het befaamde vredesplan onderschreven, en geven niet langer blijk van een sterk verzet tegen het vredesplan, ondanks Palestijnse beweringen dat de belangrijkste punten uit deze 'deal of the century' de standpunten van de Israëlische regering onderschrijven.

In tegenstelling tot de Palestijnen zijn de Arabische landen uiteraard niet geïnteresseerd in het ruïneren van hun betrekkingen met de Amerikaanse regering. Hun opmerkingen gaan waarschijnlijk meer over het behoud van goede betrekkingen met Washington dan over de ondersteuning van het beleid van de Israëlische regering.

De Palestijnen blijken de enigen in de Arabische wereld te zijn die dagelijks tegen een plan opkomen dat nog niemand heeft gezien.

Er gaat nauwelijks een dag voorbij zonder een officiële Palestijnse waarschuwing tegen het plan van Trump, een "liquidatie" of "mep van de eeuw", zoals sommigen er al naar beginnen te wijzen. De Palestijnen zeggen dat ze ook vastbesloten zijn om ondanks de gevolgen het plan te willen verijdelen.

"De Palestijnen hebben geen interesse over de datum wanneer het plan van Trump zal worden aangekondigd, omdat zij het verwerpen," zegt Nabil Sha'ath, een vroegere minister van Buitenlandse Zaken van de PA, die als hoogste adviseur dient voor president Mahmoud Abbas.

"Wat er al over het plan is gelekt, is voor ons voldoende om het af te wijzen. We zullen niet akkoord gaan met een Amerikaans plan dat de VS in staat stelt hun exclusiviteit over het vredesproces te herstellen. Wil Washington een bijdrage leveren aan het vredesproces, dan moet het in het kader van een internationaal multilateraal forum optreden.

Een andere senior adviseur van Abbas, Azzam al-Ahmed, zei dat Trump's "deal of the century" niet zal doorgaan omdat het niet zal leiden tot de oprichting van een Palestijnse staat. De VS, zo voegde hij eraan toe, is niet langer bevoegd de rol als enige sponsor van een vredesproces tussen de Palestijnen en Israël te spelen.

PLO-secretaris-generaal Saeb Erekat herhaalde ook de Palestijnse oppositie tegen Trumps "deal of the century". Erekat beschuldigde de Amerikaanse regering van pogingen om de Palestijnse zaak te "liquideren" en van haar dictaten op te leggen aan de Palestijnen, en hij klaagde in een "politiek rapport" dat hij vorige week aan de leden van de regerende Fatah-fractie in Ramallah voorlegde, dat de "grove lijnen" van het Trump-plan de Palestijnen niets anders biedt dan een "eeuwig zelfbestuur" en een "gedemilitariseerde" staat.

De afgelopen weken hebben de leiders van de PA campagne gevoerd om Arabische steun te verzamelen voor hun verzet tegen het Trump-plan. Tot nu toe is de Palestijnse inspanning echter slechts gedeeltelijk of helemaal niet succesvol geweest.

Tijdens een recente bijeenkomst in Brussel van Arabische ministers van Buitenlandse Zaken met hun tegenhangers in de EU eisten de Palestijnen dat de Arabische landen hun standpunt ten aanzien van het Trump-plan zouden onderschrijven. De Palestijnen dringen er ook op aan dat de EU een grotere rol gaat spelen in het vredesproces met Israël, zodat de VS niet langer de exclusiviteit over een vredestichting zou krijgen.

De Arabische reactie op de Palestijnse campagne is echter teleurstellend voor de Palestijnen.

De Arabische ministers verwierpen de Palestijnse eis om de rol van de VS in het vredesproces te verminderen. "We willen dat de Amerikaanse rol een belangrijke blijft en die niet uitsluiten", vertelden de Arabische ministers naar verluidt aan de Palestijnen.

De Arabische landen hebben ook geweigerd om de vurige anti-VS retoriek van de Palestijnen te steunen. Afgaande op de toon van de leiders van Saoedi-Arabië, Egypte, Jordanië en Marokko lijken zij een milde houding aan te nemen ten opzichte van de Amerikaanse regering en zijn nog niet aangekondigde vredesplan. In tegenstelling tot de Palestijnen zien de Arabische landen het plan niet als een "samenzwering die gericht is op het liquideren van de Palestijnse zaak en hun nationale rechten".

Bovendien wordt er in Ramallah gesproken over het feit dat sommige Arabische landen druk hebben uitgeoefend op de leiders van de PA om het Trump-plan te aanvaarden.

"Verschillende Arabische landen die pro-VS zijn, oefenen nog steeds druk uit op de Palestijnse leiders om het Amerikaanse plan niet te verwerpen," aldus de politiek analist Rasem Obeidat. "Ze vragen de Palestijnse leiders zelfs om het plan op een positieve manier te behandelen. Hij riep de Palestijnen op om niet langer te vertrouwen op de Arabieren, en hun gelederen te verenigen, en hun interne front te versterken.

De Palestijnen hoopten dat het antwoord van de Arabische en Islamitische landen op het besluit van Trump van 6 december om Jeruzalem te erkennen als de hoofdstad van Israël veel sterker zou zijn. De Palestijnen verwachtten op zijn minst dat deze landen zouden reageren door Amerikaanse ambassadeurs uit te wijzen of Amerikaanse ambassades in Arabische en islamitische hoofdsteden te sluiten. Dat is natuurlijk niet gebeurd, tot grote ontsteltenis van de Palestijnen, die nu het gevoel hebben dat ze weer in de steek zijn gelaten door hun Arabische en moslimbroeders.

De Arabische landen lijken de Palestijnen zat te zijn. Zij zijn hoogstens bereid om de Palestijnen publieke steunbetuigingen aan te bieden en beloven hen te helpen om hun rechten te verwezenlijken. Elk van deze landen heeft zijn eigen problemen en de Palestijnse kwestie staat niet langer bovenaan de prioriteitenlijst van de Arabieren.

Egypte bijvoorbeeld houdt zich bezig met de strijd tegen jihadistische terroristen in de Sinaï en de komende presidentsverkiezingen die eind maart gepland staan. De Egyptenaren hebben bittere herinneringen aan inmenging in de binnenlandse aangelegenheden door de Palestijnen. De afgelopen drie maanden hebben de Egyptenaren tot dusver zonder succes geprobeerd Hamas en de Fatah-fractie van Abbas over te halen de verzoeningsovereenkomst, die beide partijen in november 2017 in Caïro hebben ondertekend, voort te zetten.

In de afgelopen week heeft een Egyptische veiligheidsdelegatie intensieve gesprekken gevoerd met de leiders van Hamas in de Gazastrook om de crisis op te lossen, maar dat heeft niets opgeleverd. Een Hamas-delegatie die vorige maand een bezoek bracht aan Caïro om te praten over manieren om het stagnerende "verzoeningsakkoord" uitgevoerd te krijgen, keerde met lege handen terug naar de Gazastrook, na drie weken in Egypte te hebben doorgebracht.

De Saudi's van hun kant zijn ook druk bezig met hun binnenlandse problemen. Kroonprins Mohammed bin Salman, de feitelijke heerser van Saoedi-Arabië, houdt zich bezig met zijn plan om belangrijke hervormingen in het koninkrijk door te voeren en miljarden dollars in te vorderen bij corrupte vorsten en topambtenaren. De leiding van de PA lijkt in ieder geval niet veel vertrouwen te hebben in de jonge kroonprins en vermoedt dat hij ook met de Trump-regering samenwerkt om de Palestijnen de "deal" op te leggen.

Ook Jordanië probeert zijn eigen problemen aan te pakken, en die lijken enorm. Het recente besluit van de Jordaanse regering om de subsidies voor brood af te schaffen heeft geleid tot een golf van straatprotesten in het hele koninkrijk.

Qatar en de Verenigde Arabische Emiraten (UAE) werken ondertussen afzonderlijk aan de bevordering van hun eigen agenda's in het Palestijnse politieke landschap.

De Qatari's steunen het Hamas-regime in de Gazastrook, terwijl de Verenigde Arabische Emiraten probeert om de Palestijnse vazal Mohammed Dahlan vooruit te schuiven, als leider van Fatah, als volgende Palestijnse leider. De Verenigde Arabische Emiraten hebben Dahlan naar verluidt gevraagd een nieuwe partij te vormen die bij de volgende Palestijnse presidents- en parlementsverkiezingen, indien die ooit zullen plaatsvinden.

De PA-leiding is niet blij met de inmenging van Qatar en de VAE in de binnenlandse aangelegenheden van de Palestijnen. Het is ook niet gelukkig met de manier waarop Egypte Dahlan, een aartsvijand van Abbas, lijkt te hebben gesteund. De PA ziet deze Arabische inmenging in Palestijnse aangelegenheden als schadelijk en contraproductief. Het heeft zich nog niet hersteld van de tijd dat elk Arabisch land zijn eigen Palestijnse factie aanstelde.

De Palestijnen worden opnieuw gedwongen om de onaangename waarheid onder ogen te zien dat hun Arabische broeders meer belang hechten aan hun eigen overleven dan aan de Palestijnse kwestie.

Deze Arabische onverschilligheid jegens de Palestijnen is het resultaat van een al lang bestaand geloof in de Arabische wereld dat de Palestijnen een ondankbaar volk zijn, dat niet aarzelt om in de hand te bijten die hen voedt. Palestijnse steun voor de invasie van Saddam Hoessein in 1990 in Koeweit - een land dat jaarlijks miljoenen dollars ter beschikking van de Palestijnen stelde - was het keerpunt in de betrekkingen tussen de Arabische landen en de Palestijnen. Sindsdien zijn de Palestijnen bijna volledig afhankelijk geweest van Amerikaanse en EU-financiering.

Wanneer Trump uiteindelijk zijn vredesplan voor het Midden-Oosten zal bekendmaken, zullen de Palestijnen ontdekken dat zij alleen staan in al hun dreigen om het plan te dwarsbomen. De Palestijnen hebben goede redenen om aan te nemen dat de Arabische landen op het punt staan om hen aan hun lot over te laten. En na een halve eeuw van mislukt en corrupt leiderschap hebben de Palestijnen nog veel te wensen over.

Khaled Abu Toameh, een bekroonde journalist, is gevestigd in Jeruzalem.

Vertaling door W.J. Jongman en H. Sleijster

© 2018 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.

Bron: Palestinians: The Arabs Do Not Care about Us