Oren, ogen, hart

Door Orna Grinman - 15 mei 2018

"Het is tijd, Heer," verklaarde ik vanochtend, terwijl ik mediteerde op de roep van Jesaja: "Hoe lang, Heer? Tot wanneer?"

Jesaja wilde alleen maar aan iedereen vertellen van de heerlijkheid die hij had meegemaakt, maar in plaats daarvan werd geboden om een strenge straf uit te roepen voor ons volk, de straf genaamd "Verborgen gezichten" (Jesaja 6:9-10).

Hoe kan men een ultieme waarheid negeren terwijl die recht voor hun ogen staat? Hoe kunnen we niet horen en zien wat er werkelijk aan de hand is, zelfs als er wonderen gebeuren? Ik dacht vaak dat het onmogelijk is - om zo doof en blind te zijn... totdat ik mijn eigen hart bekeek en me realiseerde hoe vaak dit fenomeen bij mij voorkomt.

Ik heb de afgelopen week gestreden tegen een oorontsteking. De pijn begon vanaf mijn rechteroog naar beneden naar mijn kaak te gaan. Omdat ik me aan het voorbereiden was op een avontuurlijke reis naar Jordanië die vandaag begint (ik zal er meer over met je delen als ik volgende week terugkom), wilde ik mijn gezondheid snel herstellen. Dus smeekte ik de dokter om mij antibiotica voor te schrijven. Maar hij was het daar niet mee eens. "Ik kan niets verkeerds vinden. Zowel je oren als je keel zijn helder, dus ik kan niets voorschrijven!" Oh!

Vanochtend heb ik het punt eindelijk begrepen. Het is mijn geestelijk oor dat worstelt met een infectie, niet het fysieke. Geen wonder dat de dokter niets kon vinden.

Ik realiseerde me dat God op mijn eigen geestelijke doofheid wees, en ook de pijn gebruikte om mij te rekruteren om te bidden voor ogen en oren en het hart van mijn natie. Deze week is het een krachtige en spannende week voor Israël. We zijn 70 jaar oud (plus een paar duizend); we zijn zo professioneel omgegaan met een Iraanse dreiging uit Syrië, en Amerika heeft zijn ambassade verplaatst naar Jeruzalem, we hebben zelfs de Eurovisiesongfestival gewonnen.

De lijn lijkt zich ten gunste van ons te neigen op vele andere fronten, maar transformeert het ook ons hart? Maakt het een einde aan onze dove oren en gesloten ogen? Ik zou dat graag geloven, maar ik denk dat ik uw gebeden daarvoor beter specifiek kan verwerven.

In het licht van alles wat er nu gebeurt, denk ik dat het tijd wordt dat het hart en de ogen en oren van het Joodse volk zich gaan verzachten; naar de echte werkelijkheid kijken, om zijn machtige hand te zien die aan de touwtjes trekt en naar Zijn hartslag te luisteren.

In antwoord op Jesaja's pijnlijke kreet gaf God hem een historische tijdslijn, die verklaart wanneer we zullen zien, horen en begrijpen:

"Totdat de steden verwoest zijn, zodat er geen inwoner meer is, en totdat de huizen verlaten zijn, zodat er geen mens meer in is, en het land verworden is tot een woestenij. Want de Heer zal de mensen ver weg zenden, en de verlatenheid in het land zal groot zijn. Al zal daarin nog een tiende deel over zijn, het zal weer verwoest worden. Maar zoals van de eik en de haageik na het omhakken een stronk overblijft, zo zal hun stronk een heilig zaad zijn." (vs. 11-13).

Ons land lag eeuwenlang in puin, haar kinderen waren in ballingschap, ze was als een weduwe - in de steek gelaten en in verval. Nu wordt deze oude eik weer nieuw leven ingeblazen en wordt het heilige zaad hersteld. Dit is de tijd waarin we leven.

Ik kies ervoor om een zacht luisterend oor te richten tot de geliefde van mijn ziel. Om mijn hartslag af te stemmen op de Zijne, en niet te focussen op mijn eigen hartklop en plannen. "Wat zegt u nu, als ik moeite heb om te horen?" vroeg ik.

Ik denk dat hij zegt: "Het is tijd!"

Wilt u met mij mee bidden? Het Pinksterfeest wordt komend weekend gevierd. In de synagogen zullen ze het boek Ruth lezen, dus laat me nog eens een paar foto's en symbolen van dit tijdsverslag gebruiken, terwijl ik u rekruteer om te bidden...

Dat de gerimpelde, oude, bittere weduwe - Israël - haar hart zal verzachten en haar oren en ogen zal neigen om de Verlosser in het verhaal te zien.

En ter voorbereiding van de reis die ik op het punt sta te beginnen, zou ik u willen vragen om te bidden voor de relatie tussen Israël en zijn omringende buren:

 

• Dat we ons zullen verzoenen met de verschillende Ruths om ons heen.
• Dat deze naties wakker zullen worden voor hun ware roeping, en ervoor kiezen om
  een deel van het Grote verhaal van Herstel te worden.
• Dat ze er niet als een "Orpah" zullen blijven - zij die haar rug toedraaide naar het lot van Naomi en terugging naar haar comfortzone, daarmee uit het verhaal wegging.

Bron: Ears, Eyes, Heart – Orna Grinman | Ot OoMofet Ministries | A Sign and Example