Snel-onrecht: De zaak van Tommy Robinson

door Bruce Bawer | 27 mei 2018

De snelheid waarmee Tommy Robinson onrecht werd aangedaan is verbluffend. Nee, meer nog: het is angstaanjagend.

• Robinson kreeg geen toegang tot zijn eigen advocaat, maar werd summier berecht en veroordeeld tot 13 maanden achter de tralies. Vervolgens werd hij naar de gevangenis van Hull afgevoerd.

• Ondertussen beval de rechter die Robinson veroordeelde de Britse media om niet over zijn zaak te rapporteren. Kranten die al berichten over zijn arrestatie hadden geplaatst, haalden ze snel weg. Dit alles gebeurde op dezelfde dag.

• In Groot-Brittannië hebben verkrachters het recht op een volledig en eerlijk proces, het recht op de vertegenwoordiging van hun keuze, het recht op voldoende tijd om hun zaak voor te bereiden en het recht om tussen twee zittingen in hun proces, op borgtocht naar huis te gaan. Tommy Robinson heeft dergelijke rechten echter niet gekregen.

De allereerste keer dat ik voet zette in Londen, was begin jaren twintig, waar ik begon aan een adrenaline verhoging die een hele week duurde. Nooit, in de latere jaren, had een andere plaats ooit zo'n impact op mij - niet Parijs, niet Rome. Ja, Rome was een bakermat van westerse beschaving, en Parijs een centrum van de westerse cultuur - maar Groot-Brittannië was de plaats met de waarden van de Anglosfeer, waar vooral de toewijding tot vrijheid, een volledige had vorm gekregen. Zonder Groot-Brittannië zou er geen Verklaring van Onafhankelijkheid, Grondwet of Bill of Rights van de VS zijn geweest.

Helaas is Groot-Brittannië in de afgelopen jaren afgeweken van zijn verplichting tot vrijheid. Buitenlandse islamcritici, zoals de Amerikaanse geleerde Robert Spencer, en zelfs de Nederlandse parlementariër Geert Wilders zijn een tijd lang uit het land geweerd. Nu is ten minste één prominente inheemse criticus van de islam, Tommy Robinson, herhaaldelijk lastig gevallen door de politie, opgejaagd door rechtbanken en onbeschermd achtergelaten voor het gevangenispersoneel die de moslimgevangenen toestond hem zinloos te slaan. Het is duidelijk dat de Britse autoriteiten Robinson zien als een oproerkraaier en niets liever willen dan dat hij zijn gevecht opgeeft, het land verlaat (zoals Ayaan Hirsi Ali Nederland verliet) of vermoord wordt door een jihadist (zoals de Nederlandse filmmaker Theo van Gogh).

Zoals hier is gemeld, is verleden vrijdag het verhaal van Tommy Robinson een nieuw hoofdstuk ingegaan. Britse politieagenten haalden hem van een straat in Leeds, waar hij in zijn rol als burgerjournalist live een Facebook-video van buiten een gerechtsgebouw streamde. Binnen dat gebouw, waren verscheidene gedaagden gedaagd die naar verluidt deel uitmaakten van een zogenaamde "verkrachtingsbende" - een groep mensen, bijna allemaal moslims, die systematisch niet-islamitische kinderen, in sommige gevallen honderden, over een periode van jaren of decennia verkrachtten. Zo'n tienduizend Facebook-kijkers over de hele wereld waren live getuige van de arrestatie van Robinson.

De politie sleepte Robinson onmiddellijk voor een rechter, waar hij, zonder toegang te hebben tot zijn eigen advocaat, summier werd berecht en veroordeeld tot 13 maanden achter de tralies. Vervolgens werd hij naar de Gevangenis van Hull afgevoerd.

Ondertussen beval de rechter die hem veroordeelde de Britse media om niets over zijn zaak te rapporteren. Kranten die al berichten over zijn arrestatie hadden geplaatst, haalden ze snel weg. Zelfs gewone burgers die over de arrestatie op sociale media hadden geschreven, verwijderden hun post uit angst het lot van Robinson te delen. Dit alles gebeurde op dezelfde dag.

Een schertsrechtbank, vervolgens een verbodsorder. In het Verenigd Koninkrijk, waar verkrachters het recht hebben op een volledig en eerlijk proces, en het recht op de door hen gekozen vertegenwoordiging, het recht op voldoende tijd om hun zaak voor te bereiden, en het recht om tussen twee zittingen in hun proces op borgtocht naar huis te gaan. Tommy Robinson heeft dergelijke rechten echter niet gekregen.

De snelheid waarmee Robinson onrecht werd aangedaan is verbluffend. Nee, meer nog: het is angstaanjagend. In de loop der jaren ben ik persoonlijk bij verschillende gelegenheden blootgesteld geweest aan een onmiddellijke bedreiging van islamitisch geweld: Ik heb een mes op me gevoeld dat door een jong bendelid werd getrokken, en was omsingeld door een menigte van oorlogvoerende mensen in djellabas-jurken buiten een radicale moskee. Maar dat was niet zo beangstigend. Dit is beangstigend - deze volslagen schending van de fundamentele Britse vrijheden.

Zeker, vanuit één perspectief had Robinsons bliksemsnelle arrestatie, proces en gevangenschap geen verrassing mogen zijn. "Er is al enige tijd een campagne om 'Tommy te pakken' - of wat er verdacht veel op lijkt - al enige tijd, zo vertelde een bron in het Verenigd Koninkrijk, die ik 'L' zal noemen, mij op de late zaterdagochtend.

De arrestatie van Robinson lijkt gerechtvaardigd door het feit dat hij een voorwaardelijke straf heeft ondergaan. In mei vorig jaar werd hij in hechtenis genomen toen hij verslag deed van buiten een gerechtsgebouw in Kent, waar een andere groep moslimverdachten werden berecht, eveneens op beschuldiging van "kinderlokkerij". Die arrestatie was ook ongerechtvaardigd. Robinson was echter in dit geval veroordeeld tot een voorwaardelijke straf. Deze keer, vermoedelijk, werd vastgesteld dat de loutere handeling van het verslaan van nogmaals van buiten een ander gerechtsgebouw een schending betekende van de voorwaarden van zijn opgeschorte straf.

Het officiële cynisme hier is duidelijk. L heeft een essentieel punt naar voren gebracht: dat vaak, wanneer een van deze "grooming gang" processen worden gehouden, de uitgebreide families en vrienden van de verdachten buiten het gerechtsgebouw staan en de verkrachtingsslachtoffers en hun families en sympathisanten "bedreigen en intimideren". "Ik heb rapporten van jonge kinderen van nog maar vijf met het gooien van stenen naar de families van de slachtoffers," zei bovengenoemde L.

"Deze intimidatie door uitgebreide gemeenschapsgroepen gaat ook gepaard met het bezoeken van huizen en het lastigvallen van deze mensen. Ze heeft zelfs gehoord van getuigen van de openbare aanklager, die politiebescherming nodig hadden om gebruik te kunnen maken van een rustruimte in een gerechtsgebouw. Het spreekt voor zich dat er zelden verslag wordt gedaan van dit lastigvallen en de pesterijen, en dat deze nooit worden bestraft.

Een potentieel positief aspect van deze nare gang van zaken is dat er nu koppen zijn omgedraaid die al lang hadden moeten worden omgedraaid. L merkte op dat veel van haar Twitter-contacten "twitterden dat ze Tommy in het algemeen niet per se ondersteunden, maar geschokt waren dat iemand die deze [kinderlokkerij] misdrijven meldde, werd gearresteerd". Sommige van haar kennissen, zei ze, "zijn stomverbaasd en wanhopig". Zaterdag kwamen duizenden Robinson-aanhangers samen in Westminster. Maar zullen dergelijke publieke protesten enig verschil maken? Een Britse ex-politieman reageerde op de opsluiting van Robinson met een video waarin hij zijn landgenoten aanspoorde om niet alleen te marcheren of zich te verenigen, maar zich aan te sluiten bij de Britse partij van Ann Marie Waters en zich in te zetten voor de vrijheid van meningsuiting in Groot-Brittannië, wat UKIP heeft gedaan om de Britten uit de EU te krijgen.

L had meer interessante informatie te bieden. Robinson wordt gestraft voor het onder de aandacht brengen van islamitische verkrachtingsbendes, maar de Sikh Awareness Society, die ook verslag heeft gedaan van deze "verkrachtingsbende"-processen, werd met rust gelaten. "Ze zijn een godsgeschenk," zei L, "omdat ze niet terugtrekken en niet de intimidatie lijken te krijgen die mensen als Tommy krijgen". Natuurlijk - de Britse politie zou een baardige man met een tulband niet durven arresteren. L vermeldde ook een imam die onlangs werd gearresteerd, die vervolgens door de politie werd losgelaten nadat "een grote groep supporters zijn vrijlating eiste". Minstens één politieambtenaar erkende dat de imam was bevrijd omdat zij anders "rellen door het hele land vreesden". L vatte de huidige aanpak van de islamitische situatie door de Britse autoriteiten als volgt samen: "ze hebben de controle verloren... en gaan gewoon voor hen van wie ze denken dat ze het minste gedoe mee zullen hebben. De bullebak in deklas heeft de leraar geterroriseerd om de kinderen die worden gepest te straffen.

Men veronderstelt dat de ambtenaren denken dat het begaan van dit soort onrecht op de een of andere manier de vrede zal bewaren. Als ik hen was, zou ik daar niet zo zeker van zijn. De mensen die op die bijeenkomst kwamen in Westminster op zaterdag waren boos. Hoeveel andere Britse onderdanen delen hun woede? L heeft haar bezorgdheid geuit over het feit dat het deze zomer in Groot-Brittannië heel onrustig zou kunnen blijken te zijn. Nou, misschien werkt dat alles mee ten goede.

Wat mijzelf betreft, ik kan totaal niet begrijpen waarom er geen enkele prominent of machtig persoon in heel het Verenigd Koninkrijk naar voren is gestapt om de onjuiste behandeling van Tommy Robinson aan te vechten - en daarmee op te komen voor de vrijheid van meningsuiting.

Is het hele Britse establishment slechts een stelletje lafaards? Ik neem aan dat we het antwoord op die vraag snel genoeg te weten zullen komen - als we het al niet weten.

Bruce Bawer is de auteur van de nieuwe roman The Alhambra (Swamp Fox Editions). Zijn boek While Europe Slept (2006) [Terwijl Europa sliep] was bestseller van de New York Times en finalist van de National Book Critics Circle Award. Zijn andere boeken zijn A Place at the Table (1993) [Een plaats aan tafel], Stealing Jesus (1997) [Ze stelen Jezus], Surrender (2009) [Overgave] en The Victems' Revolution (2012) [Revolutie van de slachtoffers]. Van oorsprong New Yorker woont hij sinds 1998 in Europa.

Zie ook de petitie voor de bevrijding van Tommy Robinson:

Petitie bevrijding Tommy Robinson

Vertaling door W.J. Jongman en H. Sleijster

© 2018 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.

Bron: Swift Injustice: The Case of Tommy Robinson