Artikel

Ramadan Dabash wil de inwoners van zijn dorp Sur Baher in het bijzonder, en Oost-Jeruzalem in het algemeen, helpen hun levensomstandigheden te verbeteren. Hij wil dat ze betere diensten krijgen van de gemeente Jeruzalem. De 52-jarige zakenman en sociaal activist wordt echter geconfronteerd met een campagne van bedreigingen door verschillende Palestijnse leiders en bestuursorganen over zijn besluit om zich kandidaat te stellen voor de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2018.

Onlangs kondigde Dabash zijn besluit aan om bij de komende verkiezingen aan het hoofd te staan van een Arabische lijst die Jeruzalem voor Jeruzalemieten heet. Hij heeft deze zomer herhaaldelijk duidelijk gemaakt dat zijn besluit niet politiek gemotiveerd is en dat hij alleen maar streeft naar betere gemeentelijke diensten voor de Arabische bewoners van Jeruzalem. Dabash heeft ook Arabische kiezers opgeroepen om hun boycot van de gemeenteraadsverkiezingen te beëindigen, omdat zij de enigen zijn die erdoor zouden kunnen worden benadeeld.

Onder druk van diverse Palestijnse facties en leiders hebben de meeste Arabische inwoners van Jeruzalem de gemeenteraadsverkiezingen geboycot onder het voorwendsel dat deelname aan de stemming zou neerkomen op erkenning van de Israëlische soevereiniteit over Oost-Jeruzalem, dat in 1980 aan Israël werd geannexeerd. Deze boycot heeft de Arabische bewoners zelf gekwetst, die geen vertegenwoordigers in de gemeenteraad hadden, iemand die voor hun rechten zou vechten. De gemeente Jeruzalem is toch, ondanks de afwezigheid van Arabische vertegenwoordigers, diverse basisdiensten blijven verlenen aan de Arabische inwoners van de stad.

Dabash vindt dat het tijd wordt dat de Arabische bewoners het heft in eigen handen nemen door deel te nemen aan de gemeenteraadsverkiezingen. "Ik wil mijn mensen helpen, omdat we niet alle diensten krijgen die ze verdienen van de gemeente", zei hij.

"Mijn initiatief heeft niets met politiek te maken. Het gaat alleen om het verbeteren van onze leefomstandigheden en het verkrijgen van diensten waar we als stadsbewoners recht op hebben. Israël heeft niet genoeg geïnvesteerd in de Arabische wijken, en de Palestijnse Autoriteit geeft niet echt om ons. Daarom hebben we besloten het heft in eigen handen te nemen en te proberen onze bevolking te helpen door gekozen te worden in de gemeenteraad.

Het initiatief van Dabash is krachtig veroordeeld door de Palestijnse leiders en groepen die hem en de Arabische bewoners nu bedreigen bij deelname aan de verkiezingen. De verbetering van de levensomstandigheden van de Arabische bewoners van Jeruzalem staat niet op de prioriteitenlijst van Palestijnse leiders en groepen. Palestijnse leiders die in chique villa's in Ramallah en Bethlehem wonen, lijken zich geen zorgen te maken over het welzijn van de Arabieren in Jeruzalem.

Palestijnse leiders willen dat Arabische ingezetenen de verkiezingen boycotten zonder hun enig alternatief te bieden. Zelfs hooggeplaatste Palestijnse functionarissen, zoals Hatem Abdel Kader, een voormalig minister van de Palestijnse Autoriteit voor Jeruzalemzaken, hebben toegegeven dat de Palestijnse regering niet genoeg heeft gedaan om de Arabieren in de stad te helpen. "Jeruzalem staat onderaan de prioriteitenlijst van de Palestijnen," zei hij. "De Israëliërs hebben een plan en een visie voor Jeruzalem, terwijl de Palestijnen niets te bieden hebben."

De Palestijnse leiders hebben de Arabische inwoners van Jeruzalem inderdaad niets anders te bieden: bedreigingen en intimidatie. Deze leiders willen geen verbetering in het leven van de Arabieren in Jeruzalem, zodat zij tegen Israël kunnen blijven ophitsen en blijven beschuldigen van discriminatie van de Arabische bevolking. Een van de grootste leugens van de Palestijnen is dat Israël een beleid van "etnische zuivering" voert tegen de Arabieren in Jeruzalem.

Zij blijven deze leugen herhalen telkens als de Gemeente Jeruzalem huizen afbreekt die zonder de juiste vergunningen van de autoriteiten worden gebouwd - iets dat Israël ook bij Joden doet die dezelfde inbreuken begaan.

De Palestijnse campagne om op te zetten tegen deelname aan de gemeenteraadsverkiezingen bereikte onlangs een hoogtepunt met de publicatie van een fatwa (islamitisch religieus decreet) die moslims verbiedt om deel te nemen aan de stemming. De fatwa, die werd uitgevaardigd door het in Oost-Jeruzalem gevestigde Palestijnse Hooggerechtshof voor Fatwa, zei: "Deelname aan de gemeenteraadsverkiezingen, hetzij door het indienen van een kandidaatstelling, is godsdienstig verboden. De nadelen van deelname aan de verkiezingen zijn meer en groter dan welke andere belangen dan ook."

Met andere woorden, de fatwa bedreigt de moslimbewoners van Jeruzalem om iedereen die het waagt te zoeken naar betere gemeentelijke diensten voor hem en zijn familie, zou worden beschouwd als ware hij een ongelovige. Dit is een directe oproep aan extremisten om mensen als Dabash en mensen zoals hij aan te vallen, wiens enige misdaad is dat hij iets goeds wil doen voor de Arabische bewoners van Jeruzalem.

Ook PLO-secretaris-generaal Saeb Erekat bedreigde Dabash. In een verklaring stelde Erekat dat "elke deelname aan de verkiezingen de Israëlische gevestigde orde zal helpen bij het bevorderen van het project 'Groot Jeruzalem', aangezien de gemeente een tak van de Israëlische regering is en een aanvullende rol speelt bij de uitvoering van haar koloniale nederzettingsproject en etnische zuivering, terwijl het leven van de Jeruzalemieten in hun stad onmogelijk wordt gemaakt".

Maar hier is een bemoedigende ontwikkeling: ondanks de campagne van bedreigingen en intimidatie, zegt Dabash dat hij vastbesloten is om door te gaan met zijn plan om mee te doen aan de verkiezingen en dat hij niet heilig is.

Een andere bemoedigende ontwikkeling die laat zien dat de Arabieren in Jeruzalem niet langer bereid zijn om te luisteren naar wat Palestijnse leiders zeggen: bijna 60 procent van de Arabieren in Oost-Jeruzalem vindt dat ze moeten deelnemen aan de gemeenteraadsverkiezingen van de stad, terwijl slechts 14 procent zich daartegen verzet, volgens een enquête in opdracht van de Hebreeuwse Universiteit in Jeruzalem.

De Palestijnse leiders hebben eens te meer laten zien dat ze niet aarzelen om in te gaan tegen de belangen van hun eigen volk. De oproep om de gemeenteraadsverkiezingen in Jeruzalem te boycotten moet worden gezien in de context van het voortdurende Palestijnse opzetten tegen Israël. Bovendien moet de oproep ook worden gezien in de context van de intimidatiecampagne van de Palestijnse Autoriteit en de dreigementen aan het adres van haar eigen bevolking.

In tegenstelling tot wat de Palestijnse leiders beweren, heeft de Arabische deelname aan de gemeenteraadsverkiezingen geen politieke implicaties. Aan de Arabieren die aan de verkiezingen deelnemen, wordt niet gevraagd Jeruzalem als hoofdstad van Israël te erkennen. Evenmin wordt van hen verwacht dat zij trouw aan Israël zweren.

Palestijnse leiders en hun religieuze geestelijken willen niet dat de Arabieren een comfortabel leven onder Israël leiden. Ze zijn bang dat de wereld zal inzien dat Arabieren een goed leven kunnen leiden onder Israëlische soevereiniteit. Ze zijn ook bang dat de Palestijnen die op de Westelijke Jordaanoever onder de Palestijnse Autoriteit leven en Hamas in de Gazastrook de Arabieren die in Israël wonen zullen benijden - en vervolgens van hun leiders soortgelijke omstandigheden zullen eisen.

Jeruzalem: Waarom Palestijnse leiders niet stemmen