HET RECENTE MEEST MANIPULATIEVE NATIONALE KLIMAATBEOORDELINGSVERSLAG

Bizarre voorspellingen die zijn gericht op het aansturen van veranderingen in het overheidsbeleid.

27 november 2018 - Joseph Klein

Vorige vrijdag gaf de Trump-regering het recentste deel vrij van de door het congres verplicht gestelde Nationale Beoordeling van het Klimaat, welke door wetenschappers van 13 overheidsagentschappen met bijdragen van andere wetenschappers werd voorbereid. De ontwikkeling van dit rapport was al aan de gang tijdens het beleid Obama. Niettemin veranderde het Witte Huis van de Trump niet de inhoud van het rapport. Toen President Trump maandag werd gevraagd of hij het rapport al had gelezen, antwoordde hij: "Ik heb het gezien, en wat ik ervan heb gelezen, is goed. Hij blijft echter sceptisch, betreffende de ontzagwekkende voorspellingen van het rapport betreffende de mate waarin de klimaatverandering een vermoedelijk verwoestende invloed zal hebben op de economie van de VS tegen het eind van deze eeuw. "Ik geloof het niet," zei hij, en merkte ook op dat China en andere landen grotendeels verantwoordelijk waren voor het probleem, niet de Verenigde Staten. De president heeft alle reden om sceptisch te zijn over de doemscenario's van het rapport voor de Amerikaanse economie.

"Het klimaat verandert waar en hoe wij leven en stelt groeiende uitdagingen aan de menselijke gezondheid en levenskwaliteit, de economie, en de natuurlijke systemen voor die ons steunen," schreven de auteurs van het rapport. Tegelijkertijd hebben de auteurs toegegeven dat het moeilijk is om voorspellingen te doen over de "waterval van effecten" die de klimaatverandering kan hebben op "de natuurlijke, opgebouwde en sociale systemen waarop we individueel en via onderlinge verbindingen op vertrouwen." De auteurs erkenden ook dat "het moeilijk is om alle manieren te kwantificeren en te voorspellen waarop klimaatgerelateerde drukmiddelen kunnen leiden tot ernstige of wijdverspreide gevolgen voor natuurlijke, opgebouwde en sociale systemen". Desalniettemin hebben de auteurs van het rapport, na toe te geven dat het moeilijk is om dergelijke voorspellingen te doen, dit wel in zeer specifieke termen gedaan. Geen wonder dat president Trump zijn twijfels heeft.

De auteurs van het zojuist uitgebrachte National Climate Assessment Report hebben zelfs voorspeld wat er volgens hen in de Verenigde Staten zal gebeuren tegen het midden en het einde van deze eeuw als er niet op tijd drastische maatregelen worden genomen om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen. De auteurs zien verwoestende effecten in de Verenigde Staten op de gezondheid, het milieu, de landbouw, de handel, de infrastructuur en de economie te kwantificeren als de broeikasgasemissies in het huidige tempo blijven groeien. De auteurs voorspelden tussen de 3900 en 9300 meer doden per jaar tegen het einde van de eeuw. Zij hebben hun voorspellingen voor het einde van de eeuw uitgesplitst naar het soort klimaat veranderende gerelateerde schade aan de economie. Er zal $141 miljard aan hitte-gerelateerde sterfgevallen zijn, $118 miljard aan zeespiegelstijging en $32 miljard aan schade aan de infrastructuur, zo voorspelden ze. In een van hun scenario's wordt voorspeld dat "bijna twee miljard arbeidsuren per jaar in 2090 verloren zullen gaan door de gevolgen van extreme temperaturen, wat naar schatting 160 miljard dollar aan verloren lonen kost". Volgens de auteurs van het meest recente rapport van de Nationale Klimaatconsensus zullen de jaarlijkse verliezen in sommige economische sectoren tegen het einde van de eeuw naar verwachting oplopen tot honderden miljarden dollars - meer dan het huidige bruto binnenlands product (BBP) van veel Amerikaanse staten.

In een poging om zo precies mogelijk te lijken, wijdden de auteurs van het rapport afzonderlijke delen aan de economische impact van de ongehinderde klimaatverandering in individuele regio's van de Verenigde Staten. Ze voorspelden bijvoorbeeld drastische veranderingen in de neerslag en temperaturen die de landbouwproductiviteit in het middenwesten tegen 2050 aanzienlijk zullen verlagen. In een ander voorbeeld met betrekking tot het zuidoosten, zo voorspelden de auteurs dat "Aan het einde van de eeuw, meer dan een half miljard arbeidsuren verloren zouden kunnen gaan door extreme hittegerelateerde effecten". Het maakt niet uit dat weersvoorspellers het weer van de volgende dag al nauwelijks goed kunnen voorspellen.

Kortom, de auteurs van het rapport gingen verder dan het beschrijven van de huidige gevolgen van de klimaatverandering in de Verenigde Staten en het trekken van redelijke conclusies uit waarneembare gegevens. Ze kwantificeerden hun schattingen van de verwoestende economische gevolgen tot ver in de toekomst, ondanks de voorzichtigheid die ze aan de dag legden over hoe moeilijk dat was om het te doen. Op basis van dergelijke onbetrouwbare schattingen, vertellen de auteurs ons dat alleen door het nemen van ten minste de acties die zij aanbevelen, wij en onze nakomelingen een kans hebben om hun ernstige voorspellingen te vermijden.

De auteurs doen drie belangrijke aanbevelingen. Ten eerste willen ze een prijs opleggen aan de uitstoot van broeikasgassen in de vorm van vergoedingen of koolstofheffingen. Ten tweede willen ze strengere overheidsvoorschriften voor de uitstoot van fossiele brandstoffen. Ten derde willen ze meer publieke financiering van onderzoek naar schone energie. De eerste twee aanbevelingen zijn banen-moordenaars die de Amerikaanse economie veel meer zouden kunnen kosten dan de projecties van de auteurs aan het einde van de eeuw wat betreft de verliezen voor de Amerikaanse economie veroorzaakt door ongecontroleerde klimaatverandering. De derde aanbeveling - door de overheid gefinancierd onderzoek naar innovatieve technologieën die de uitstoot van broeikasgassen kunnen verminderen - is de enige aanbeveling die waarschijnlijk een significant netto positief effect zal hebben als zij niet wordt omgezet in vriendjespolitiek kapitalisme.

Milieuactivisten die zich inzetten voor de afschaffing van fossiele brandstoffen, samen met hun bondgenoten in de reguliere media en de kletspraatgroepen, beginnen nu al gebruik te maken van het meest recente rapport van de nationale klimaatevaluatie tegen de Trump-regering en iedereen die de karakteristieke angstzaaierij van de klimaatverandering alarmeerders in twijfel trekt. "Er is een bizar contrast tussen dit rapport, dat door deze regering wordt uitgebracht, en het eigen beleid van deze regering", aldus Philip B. Duffy, zoals geciteerd in de New York Times. M. Duffy, de voorzitter van het Woods Hole Research Center, werkte mee bij het ontwerpen en uitvoeren van een zeer belangrijk klimaatbeleid in het Witte Huis door Obama.

Sommige klimaatverandering alarmisten kwijlen bij het vooruitzicht van het gebruikmaken van het recentste rapport in een proces tegen het beleid van de Trump en de fossiele brandstofindustrie. "Dit rapport zal de rechtszaak van de Trump-regering van het ongedaan maken van de klimaatverandering verordeningen verzwakken, en het versterkt de handen van hen die naar de rechtbank gaan om dit te bestrijden," zei Michael Oppenheimer, een professor in geowetenschappen en internationale zaken bij Princeton.

Trump-verwijters zoals Duffy en Oppenheimer lijken zich niet te realiseren dat men enige correlatie kan erkennen tussen menselijk gedrag, met name de uitstoot van broeikasgassen, en negatieve effecten op het milieu en het klimaat van de planeet, zonder overhaast te handelen op basis van ongefundeerde doemscenario's. Zelfs James Hansen, de wetenschapper die 30 jaar geleden waarschuwde voor klimaatverandering zei in een congresgetuigenis: "Ik vind dat de mensen die denken dat we gedoemd zijn, erg vermoeiend en nutteloos zijn.

Zoals de Erfgoedstichting in haar analyse van 2016, getiteld The State of Climate Science, heeft aangegeven in haar 'Geen Rechtvaardiging voor Extreem Beleid': "dat er geen overweldigende consensus bestaat onder klimatologen over de omvang van de toekomstige opwarming, of over de urgentie om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen."

De voorstanders van dringende actie maken gebruik van onvolledige computermodellen en niet geëvalueerde veronderstellingen om conclusies te trekken over oorzaak en gevolg in verband met een klimaatverandering en om hun bittere voorspellingen te doen. Zij schrijven dan door de overheid opgelegde oplossingen voor die waarschijnlijk weinig verschil zullen maken, behalve dat ze de Amerikanen hun banen kosten en de Amerikaanse economie onder druk zetten.

Inderdaad, voormalig staatssecretaris John Kerry, ook een klimaatverandering alarmist in zijn eigen maaksel, gaf toe dat "zelfs als elke Amerikaanse burger op de fiets naar zijn werk gaat, carpoolt naar school, alleen zonnepanelen gebruikte om hun huizen van stroom te voorzien, als we elk een dozijn bomen zouden plantten, als we op de een of andere manier al onze binnenlandse broeikasgasemissies elimineerden, raad eens wat - dat zou nog steeds niet genoeg zijn om de koolstofvervuiling afkomstig van de rest van de wereld te compenseren". Dat lijkt vrij veel op wat president Trump zei over de primaire verantwoordelijkheid van andere landen voor klimaatveranderingsproblemen. Jammer genoeg ging Kerry niet zo voorzichtig te werk toen hij zo hard pushte voor het Akkoord van Parijs over klimaatverandering. Dit gebrekkige wereldwijde pact deed weinig, behalve een massale herverdeling van de rijkdom, met inbegrip van een jaarlijkse financiering van 120 miljard dollar om vanaf 2020 vanuit de ontwikkelde landen naar de ontwikkelingslanden te laten stromen. Alleen de Verenigde Staten en enkele andere "rijke" landen hebben zich ertoe verbonden om snel dure strategieën voor broeikasgasreductie ten uitvoer te leggen. China, 's werelds grootste partij in broeikasgassen, richtte zich enkel op het bereiken van de piek in de uitstoot van kooldioxide rond 2030. Voormalig president Obama daarentegen heeft toegezegd dat "Amerika onze uitstoot tegen 2025 met 26 tot 28 procent zal verminderen ten opzichte van 2005". President Trump heeft deze schertsvertoning doorzien. Hij trok de Verenigde Staten wijselijk terug uit het Akkoord van Parijs en nam stappen om Obama's lastige regelgeving om te keren. De voorzitter staat ook op gezonde grond in het niet met de wind willen meewaaien in afhankelijkheid op deze bittere lange-termijn voorspellingen in de meest recente Nationale Klimaatrapport op basis van niet geëvalueerde veronderstellingen.

Ironisch genoeg is een artikel dat in 2010 werd gepubliceerd en waar de Trump-criticus professor Oppenheimer medeauteur van was, in dezelfde val gelopen die sommige experts ertoe heeft gebracht om de apocalyptische voorspellingen in verschillende klimaatveranderingsrapporten in twijfel te trekken, waaronder die van het intergouvernementele Panel on Climate Change van de Verenigde Naties en van de opstellers van de verschillende National Climate Assessments. Professor Oppenheimer en zijn collega's gebruikten onvolledige statistieken om naar verluidt een oorzakelijk verband aan te tonen tussen klimaatverandering en emigratie uit Mexico, dat niet onder onafhankelijke controle stond. Zij gebruikten "gegevens op staatsniveau" uit Mexico om te beweren dat er "een sterk effect van klimaatgedreven veranderingen in gewasopbrengsten was in het tempo van emigratie naar de Verenigde Staten" uit Mexico. Op basis van hun empirische analyse voorspelden zij dat "tegen ongeveer het jaar 2080 naar schatting 1,4 tot 6,7 miljoen volwassen Mexicanen door de klimaatverandering zullen emigreren als gevolg van een daling van de landbouwproductiviteit alleen al". Twee jaar later publiceerde een econoom en milieuwetenschapper een tegenbewijs waarin hij concludeerde dat Oppenheimer en zijn medeauteurs hun eigen statistieken hadden misbruikt om een gebrekkig model te produceren dat tot een foutief oorzaak-en-gevolg resultaat leidde. De auteurs van het oorspronkelijke artikel hadden onvoldoende rekening gehouden met factoren die in de loop van de tijd van invloed waren geweest op de gewasopbrengsten, maar die niets te maken zouden hebben gehad met klimaatverandering, zoals verhoogde grenscontroles en een aanzienlijke waardevermindering van de pesos. De weerleggers schreven: "We laten zien dat een goede beheersing van het effect in de tijd resulteert in het vinden van geen significant effect van de gewasopbrengst op emigratie".

Dezelfde kwestie van het niet adequaat in de tijd verantwoorden van bepaalde factoren buiten de directe effecten van de klimaatverandering maakt de bizarre voorspellingen in het laatste Nationale Klimaatrapport ongeldig. Zoals de auteurs toegaven, evalueert hun rapport "niet de haalbaarheid van de sociaaleconomische veronderstellingen" die zij hebben opgenomen in hun verschillende toekomstscenario's, die de Representatieve Concentration Pathways (RCP's) worden genoemd. En zoals ze ook toegeven: "Toekomstige socio-economische omstandigheden - en vooral de relatie tussen economische groei, bevolkingsgroei en innovatie - zullen een significante impact hebben op het klimaatveranderingscenario."

Onvolledige modellen en aannames van toekomstige sociaal-economische omstandigheden die niet op hun haalbaarheid worden beoordeeld, met name het tempo en de richting van marktgestuurde technologische innovatie, zijn geen basis voor het creëren en uitvoeren van een beleid van de overheid dat het leven en de werkgelegenheid vernietigt. We moeten het welzijn van de Amerikaanse bevolking vandaag de dag niet opofferen door een evangelie met trieste projecties van de gevolgen van de klimaatveranderingen in het midden en het einde van de eeuw aan te nemen, die zelfs de auteurs van het Nationale Klimaatrapport toegegeven hebben dat ze "moeilijk te kwantificeren en te voorspellen zijn". Kritisch denken is geen ontkenning van klimaatverandering. Het is gewoon gezond verstand.

Joseph Klein is een door Harvard opgeleide advocaat en de auteur van Global Deception: De Stealth Assault on America's Freedom and Lethal Engagement van de VN: Barack Hussein Obama, de Verenigde Naties en de radicale islam.

Bron: The Latest Manipulative National Climate Assessment Report | Frontpage Mag