Palestijnen: Israël is één grote nederzetting

door Bassam Tawil - 26 februari 2018

Laten we duidelijk zijn: als de Palestijnen - en sommige van hun aanhangers in de internationale gemeenschap, waaronder Europa - zeggen dat ze een einde willen maken aan de "bezetting", dan bedoelen ze dat ze willen dat er een einde komt aan het bestaan van Israël. Ze willen de Joden niet alleen uit hun huizen gooien in de nederzettingen, maar ze willen dat Joden uit het hele land worden verdreven.

Ismail Radwan is ongetwijfeld een terrorist, maar, in tegenstelling tot andere Palestijnse leiders en woordvoerders, hij is op zijn minst wel eerlijk.

In een tijd waarin de meeste Palestijnse leiders de wereld vertellen dat nederzettingen het echte "obstakel" zijn voor vrede, heeft Radwan, een hooggeplaatste Hamas-functionaris, vorige week duidelijk gemaakt dat het conflict met Israël niet gaat over Joden die in een nederzetting op de Westelijke Jordaanoever wonen. De waarheid is dat de Palestijnen Israël als één grote nederzetting zien, die uit het Midden-Oosten moet worden verdreven.

De Palestijnen maken geen onderscheid tussen een Jood die leeft in een nederzetting aan de rand van Bethlehem op de Westelijke Jordaanoever, en een Jood die leeft in de steden Haifa, Tel Aviv en Eilat. Alle Joden, zeggen ze, zijn "bezetters" en "kolonisten" die "terug moeten naar waar ze vandaan kwamen."

Voor de Palestijnen begon de echte "bezetting" met de oprichting van Israël in 1948.

Laten we duidelijk zijn: als de Palestijnen - en sommige van hun aanhangers in de internationale gemeenschap, waaronder Europa - zeggen dat ze een einde willen maken aan de "bezetting", dan bedoelen ze dat ze willen zien dat er een einde komt aan het bestaan van Israël, punt. Ze willen de Joden niet alleen uit hun huizen gooien in de nederzettingen, maar ze willen dat Joden uit het hele land worden verdreven.

Het conflict is voor de Palestijnen niet begonnen in 1967, toen Oost-Jeruzalem, de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook onder Israëlische controle kwamen te staan. In de ogen van de Palestijnen zijn alle Joden kolonisten en kolonialisten. Al het land, dat zich uitstrekt van de Jordaan tot de Middellandse Zee, is islamitisch eigendom, en geen enkele moslim heeft het recht om een deel van het land op te geven aan een niet-moslimland.

Met andere woorden, de President van de Palestijnse Autoriteit, Mahmoud Abbas, die zelf een moslim is, zal worden beschouwd een "kaffir", een "afvallige" en een verrader als hij ooit zal overeenkomen de controle over "moslim eigendom" af te staan aan de Joden.

Dat is de reden waarom het naïef is om te veronderstellen dat Abbas ooit een deal met Israël zal ondertekenen.

Abbas, of enige andere Palestijnse leider, kan niets iets minder accepteren dan 100 procent; en 100 procent betekent alles van Israël. Het betekent niet een 100 procent tot de "lijnen van '67, oftewel de Westelijke Jordaanoever, de Gazastrook en Oost-Jeruzalem. Ja, de Palestijnen willen "vrede", maar dat betekent een vrede zonder Israël, en geen vrede met Israël. Echte vrede, zo argumenteren de Palestijnen, zal slechts worden bereikt als Israël wordt geëlimineerd en de Joden verdwijnen.

Wat de Palestijnen betreft, aanvaarding van Israëls "recht op bestaan" met de Joden wordt gezien als een daad van verraad. Moslims worden niet geacht de aanwezigheid van Joden te accepteren op het land wat moslim-eigendom is.

Telkens wanneer Abbas zich inzet voor een tweestatenoplossing, wordt hij onmiddellijk veroordeeld door zijn volk en andere Arabieren en moslims. Voor hen betekent een "tweestatenoplossing" het aanvaarden van de aanwezigheid van Israël in het Midden-Oosten; het betekent ook dat het Joden toestaat te mogen leven op land dat "moslimbezit" is, een "misdrijf", dat volgens islamitische leerstellingen strafbaar wordt gesteld met de dood.

Nu terug naar de Hamas-ambtenaar, Ismail Radwan.

Waarom is het juist om te zeggen dat hij, hoewel hij een terrorist en Joden-hater is, wel eerlijk is? Het strekt hem tot eer dat hij de waarheid spreekt en niet aarzelt te verbergen wat de meeste Palestijnen alleen maar denken. Er zijn veel Palestijnse terroristen en terreurbewegingen die nooit een kans voorbij laten gaan om ons eraan te herinneren dat hun werkelijke doel is om Israël te vernietigen en geen vrede met Israël te sluiten.

Tijdens een Hamas-demonstratie in de Gazastrook op 23 februari vertelde Radwan de duizenden aanhangers van zijn terreurgroep, dat er niet zoiets bestaat als Oost- en West-Jeruzalem. "De hele stad behoort toe aan de Palestijnen en moslims," zei hij. "De verenigde stad Jeruzalem is en blijft de hoofdstad van Palestina".

Maar waarom is dit een belangrijke verklaring, die onder de aandacht van de Amerikaanse regering en de rest van de internationale gemeenschap moet worden gebracht? Omdat het feitelijk de essentie van het hele Israëlisch-Arabische conflict samenvat: namelijk dat veel Arabieren en moslims het bestaansrecht van Israël binnen de grenzen nog steeds niet hebben aanvaard.

De verklaring van Radwan kwam als reactie op het besluit van de Amerikaanse president Donald Trump om Jeruzalem als de hoofdstad van Israël te erkennen en de Amerikaanse ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem te verplaatsen.

De Palestijnen zijn blijkbaar volledig gekant tegen de verhuizing van de ambassade - ook al zal deze in het westelijk deel en niet in het oostelijk deel van de stad worden gevestigd. Waarom zou een Palestijn die voorstander is van een tweestatenoplossing (met Oost-Jeruzalem als hoofdstad van een Palestijnse staat) zich verzetten tegen de overheveling van een ambassade naar West-Jeruzalem? Accepteren de Palestijnen werkelijk een Israëlische soevereiniteit over West-Jeruzalem? Accepteren zij de Israëlische soevereiniteit over welk stuk land dan ook, van de Middellandse Zee tot de Jordaan? Accepteren zij de Israëlische soevereiniteit over Tel Aviv?

Het antwoord is duidelijk en eenvoudig: Nee.

Radwan is verfrissend openhartig over deze kwestie. Zijn opvattingen komen niet overeen met die van een minderheid van de Palestijnen, maar maken al heel lang deel uit van het algemene denken onder de Palestijnen.

De laatste keer dat Hamas, dat openlijk de vernietiging van Israël nastreeft, meedeed een vrije en eerlijke Palestijnse parlementsverkiezing in 2006, wonnen de kandidaten van Hamas de stemming met gemak. Als er morgen verkiezingen worden gehouden, wint Hamas opnieuw.

Simpel gezegd: een meerderheid van de Palestijnen ziet Israël nog steeds als een vreemde entiteit en een vreemd lichaam, dat door westerse grootmachten aan de Arabieren en moslims is opgelegd, ondanks het feit dat de Joden daar vierduizend jaar lang hebben geleefd, zoals telkens weer blijkt uit archeologische vondsten die het materiaal in de Bijbel bevestigen. De Palestijnen willen "geheel Palestina" bevrijden - dat wil zeggen het hele hedendaagse Israël. Dat is waar het bij de hele Palestijnse "nationale strijd" om gaat. Het gaat niet om het "bevrijden" van een bepaald deel van "historisch Palestina". In plaats daarvan gaat het erom "elke centimeter van Palestina te bevrijden" en de Joden uit het land en uit de regio te verdrijven.

Mahmoud Abbas is een notoire leugenaar, die niet alleen de Holocaust ter discussie heeft gesteld, maar zich ook specialiseert in het vervormen van de geschiedenis. In een toespraak voor de Palestijnse Centrale Raad in januari van dit jaar zei Abbas dat Israël een "kolonialistisch project was dat niets met het Jodendom te maken heeft". Achter hem verscheen een groot bord met een kaart van "Palestina" zonder verwijzing naar Israël.

Ditmaal was Abbas, zoals Hamas, eerlijk. Met zijn praten over een "kolonialistisch project" toont hij aan, net als vele Palestijnen, dat hij een probleem heeft met het voortbestaan van Israël.

Voor Abbas is het probleem niet de nederzettingen of de grenzen of de status van Jeruzalem. Hij ziet Joden als een bezettingsmacht en als kolonisten, ongeacht waar ze wonen. De kaart achter hem vertelt het verhaal, namelijk dat Abbas en de meeste Palestijnen vechten om de Joden uit het land te verdrijven en Israël te vervangen door een islamitisch-Arabisch regime.

Dergelijke kaarten zijn niet nieuw in het Palestijnse landschap; ze zijn te vinden in schoolboeken en in diverse mediakanalen. Wie de weersverwachting op de Palestijnse televisiestations bekijkt, zal zien dat Haifa, Tel Aviv, Tiberias en Jaffa "bezette" steden zijn.

Wie het nieuws op Palestijnse media volgt, ziet hoe alle Joden, of ze nu in een nederzetting in de westelijke Jordaanoever of in Tel Aviv wonen, worden neergezet als "kolonisten".

Kortom, het is niet de beslissing van Trump om Jeruzalem te erkennen als de hoofdstad van Israël, of om de Amerikaanse ambassade te verplaatsen naar deze stad, wat achter de huidige Palestijnse verontwaardiging zit.

Wat de Palestijnen echt dwars zit, is dat Israël, met de Joden, bestaat, punt. De Palestijnen willen heel Jeruzalem. Ze willen heel Palestina. Zij willen dat Israël van de planeet wordt verwijderd. Het is tijd om aandachtig te luisteren naar wat de Palestijnen zeggen - in het Arabisch - om te begrijpen dat het conflict niet over Jeruzalem gaat en ook niet over nederzettingen.

Bassam Tawil is een moslim, gevestigd in het Midden-Oosten.

Vertaling door W.J. Jongman en H. Sleijster

© 2018 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.

Bron: Palestinians: Israel is One Big Settlement