Iraanse leiders in oorlog met de Westerse beschaving

Waarom bereidt het Westen dit voor?

Giulio Meotti - 20 mei 2018

De archipel van de politieke islam in Europa, van Tariq Ramadan tot aan de Moslimbroederschap, draait in een baan rond de as Qatar-Iran. De Egyptische Moslimbroederschap stond openlijk aan de kant van Khomeini's revolutionairen toen zij de Sjah omver wierpen, en bedreigt nu Saoedi-Arabië, de VAE en anderen in de regio.

De Verenigde Staten hebben zich net teruggetrokken uit de Iraanse nucleaire overeenkomst. Deze stap is volledig gerechtvaardigd, niet alleen vanwege veiligheidsredenen, maar in de eerste plaats omdat de Iraanse khomeinistische revolutie in Iran een dodelijke en voortstuwende ideologie is, die het Westen niet kan toestaan dat ze nucleariseren.

In het Franse satirische tijdschrift Charlie Hebdo veranderde alles toen Said en Sharif Kouachi 11 mensen vermoordden in het kantoor in Parijs. Een van de teksten die op de laptop van de gebroeders Kouachi werd teruggevonden, was de Iraanse oproep om de romanschrijver Salman Rushdie te doden, en dat "volkomen terecht" noemde. De moordenaars waren geïnspireerd door het dodelijke edict van Ayatollah Khomeini tegen Rushdie. Het bloedbad in Charlie Hebdo is een van de giftige vruchten van de Islamitische Republiek. De Iraanse ayatollahs vrezen de verleiding van de Westerse cultuur. Daarom zijn ze er sinds 1979 mee in oorlog.

Nooit eerder, voordat Ayatollah Khomeini aan de macht kwam, was een schrijver gedwongen om te leven onder de dreiging van een opzettelijke moord, met een prijs op zijn hoofd vanwege het bekritiseren van de islam. Vóór de Iraanse Revolutie werd geen Arabische schrijver ter dood veroordeeld. Sinds Khomeini is het vermoorden van literaire dissidenten een routine geworden: de Algerijnse schrijfster Tahar Djaout, de Egyptische intellectueel Farag Foda, Turkse schrijvers zijn vermoord in Sivas, en onlangs waren er de afgeslachte bloggers uit Bangladesh. De fatwa tegen Rushdie was een van Irans meest succesvolle aanvallen op de westerse beschaving en een poging om het Westen te intimideren.

Verbranding van de VS-vlag en het zingen van "Dood voor Amerika" kwamen in het Midden-Oosten pas voor na de Iraanse overname van de Amerikaanse ambassade in Teheran. Toen Donald Trump de VS uit de nucleaire overeenkomst haalde, verbrandden parlementsleden in het Iraanse parlement de Amerikaanse vlag. In de afgelopen maanden zijn Iraanse meisjes die hun sluier afdeden, gearresteerd en geslagen. Het was Iran dat van de chador een symbool van de politieke islam maakte. Een vrouw in een zwarte chador, de ernstigste vorm van de hijab, is uitgegroeid tot een van de meest zichtbare beelden van de Islamitische Republiek.

Vrouwen in Egypte, Syrië, Afghanistan, Turkije en de Maghreb waren nooit bedekt. Khomeini veranderde dat allemaal; hij noemde de sluier "een vlag van de revolutie". Het is geen toeval dat 1989 niet alleen het jaar van Rushdie's fatwa was, maar dat ook in Frankrijk de islamitische hoofddoek-controverse op gang kwam. Een schoolhoofd vertelde drie moslimtieners dat zij niet bij de middelbare school in Creil konden inschrijven vanwege de Constitutionele verplichting van Frankrijk om aan het secularisme te voldoen. De islamitische gemeenschap begon te strijden voor het recht om hun meisjes op school te sluieren. "De islamitische fundamentalisten in Frankrijk riepen: "We zullen het volhouden tot we sterven."

De hijab werd voor het eerst uitgedeeld door de Iraanse ambassade in Algiers. In Tunesië werd de seculiere regering geëxcommuniceerd door de Iraanse fundamentalisten na 1981, toen de Tunesische regering een circulaire uitvaardigde waarin het gebruik van een hijab op scholen en in openbare instellingen werd verboden. Iran is er de afgelopen jaren ook in geslaagd om een groot aantal Europese leiders en ministers die het land bezochten, een halsband aan te leggen, waardoor ze in een vernederende staat van culturele en symbolische onderwerping werden gebracht.

De Iraanse ayatollahs waren de eersten die de christelijke bevolkingen in het Midden-Oosten formeel vervolgden. Iran staat vandaag op de lijst van de tien landen met de slechtste vooruitzichten voor christenen. Ook het idee om joodse gemeenschappen over de hele wereld aan te vallen is een Iraanse uitvinding: in 1992 en 1994 werden de joodse gemeenschap en de Israëlische ambassade in Buenos Aires opgeblazen. Tot aan de Iraanse Revolutie had geen enkel land een valse holocaustontkenning gepromoot.

De archipel van de politieke islam in Europa, van Tariq Ramadan tot aan de Moslimbroederschap, draait in een baan rond de as Qatar-Iran. De Egyptische Moslimbroederschap stond openlijk aan de kant van Khomeini's revolutionairen toen zij de Sjah omver wierpen en bedreigt nu Saoedi-Arabië, de VAE en anderen in de regio.

In de beginjaren van de Revolutie trof een woest puritanisme de natie. Duizenden "prostituees", drugsverslaafden en homoseksuelen werden geëxecuteerd. Op openbare plaatsen vielen revolutionairen mensen aan die de strenge nieuwe kleding- en gedragscodes niet respecteerden. Toen was er geen Taliban, geen ISIS, geen Boko Haram. Sinds de Iraanse Revolutie heeft het idee om de sharia in de nationale wetgeving op te nemen zich over de hele islamitische wereld verspreid. Na de revolutie verklaarden de Iraniërs voor het eerst de oorlog aan hun eigen culturele leven: theaters werden gesloten, concerten werden verboden, entertainers ontvluchtten het land, bioscopen werden in beslag genomen, uitzendingen werden verboden.

Iran heeft ook het idee geopperd om kinderen als menselijke bommen te gebruiken. Zoals de Duitse geleerde Matthias Küntzel schreef: "Khomeini was de eerste die een volwaardige doodscultus ontwikkelde." Tijdens de oorlog tussen Iran en Irak importeerde Ayatollah Khomeini duizenden plastic sleutels uit Taiwan. De ayatollah stuurde Iraanse kinderen door de Iraakse mijnenvelden in de richting van de vijand, om een opening te maken met hun lichamen. Voor elke missie kregen de Iraanse kinderen een sleutel om hun nek gehangen en kregen ze te horen dat dit de deuren naar het paradijs zou openen.

Sindsdien hebben de zelfmoordaanslagen hun opwachting gemaakt in Gaza, Irak, Syrië, Nigeria en Afghanistan.

De fatwa's tegen 'blasfemische' schrijvers, het sluieren van vrouwen, de aanvallen op joden wereldwijd, de vervolging van christenen, het mishandelen van kinderen, het opleggen van islamitische wetgeving... dit zijn allemaal de giftige vruchten van Khomeini's revolutie en zeer directe uitdagingen richting de centrale kenmerken van de westerse beschaving. Zal Europa - de bakermat van de westerse cultuur en beschaving - de ogen openen en niet langer stelselmatig de kant kiezen van de tirannieke ayatollahs in Iran?

Giulio Meotti, cultureel redacteur van Il Foglio, is Italiaans journalist en auteur.

Vertaling door W.J. Jongman en H. Sleijster

© 2018 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.

Bron: Iran's Leaders at War with Western Civilization