www.wimjongman.nl

(homepagina)

Trumps overwinning is de 'Reichstag-brand' voor internetcensuur

7 maart 2018 - door Daniel Greenfield

Trumps verkiezingsoverwinning was de 'Reichstag-brand' voor internetcensuur. De woede en samenzweringstheorieën die daarop volgden, gingen niet alleen over het omverwerpen van president Trump, maar ook over het beëindigen van de vrijheid van meningsuiting online.

Het is geen toeval dat de centrale samenzweringstheorie rond de verkiezing van 2016 om vrije meningsuiting gaat, en dat internetcensuur de oplossing is. De bewering dat Russische trollen en bots de verkiezingen manipuleerden, heeft geen enkel feitelijk bewijs achter zich staan. Maar het is niet alleen een handig hulpmiddel om Trump te delegitimeren, maar tevens het idee van een gratis en open internet waar iedereen alles kan zeggen wat hij wil.

Senator Ben Cardin, Republikein Jerry Nadler en andere leden van het Congres vergeleken de samenzwering over de verkiezingsinvloed met Pearl Harbor. De Republikein Jim Himes ging nog verder en suggereerde dat het 9/11 had overschaduwd door te beweren dat het is "iets als met Pearl Harbor in termen van ernst in een uitdaging voor dit land".

Wat ze feitelijk zeggen is dat het verliezen van een verkiezing door de democraten erger is dan de moord op 3000 mensen. Daarom zullen zij zich verzetten tegen een verbod op reizen vanuit een terreurstaat, totdat islamitische terroristen republikeins gaan stemmen.

En waar bestaat deze grootste aanval sinds Pearl Harbor uit? Spraak. Op internet.

De centrale Russiagate samenzweringstheorie draait niet echt om hacken: het gaat over valse nieuwssites en bots. De nieuwe Pearl Harbor komt van te veel mensen die de verkeerde dingen zeggen en de noodzaak om ze niet meer te laten zeggen. Als ze die dingen blijven zeggen, is het erger dan de moord op 3000 mensen.

Als dit het nieuwe Pearl Harbor was, betekent dit dan dat we oorlog met Rusland zouden moeten voeren?

Democraten hebben weinig zin in een militair conflict met wie dan ook, behalve de veeboeren van Nevada. Trump heeft meer Russische strijders op de grond gezet in één dag van gevechten dan Obama in acht jaar tijd. Als het op Moskou aankomt, willen de Democraten een paar zinloze sancties opzij schuiven, voordat ze de Reset-knop indrukken zodra ze het Witte Huis binnenkomen. Niet tegen Rusland willen ze hard optreden, maar tegen ons.

De beschuldigingen van verraad en de kreten van oorlogshandelingen zijn voorwendselen voor een binnenlands hardhandig optreden.

De verkiezings-Reichstag-brand veroorzaakte een crisis die dringend moest worden aangepakt. Alarmistische oorlogstijd-retoriek rechtvaardigt de burgerrechtenschendingen, van het afluisteren van Trump-ambtenaren tot aan internetcensuur. De geheime "collusie"-poging om Trump af te zetten en zijn medewerkers gevangen te zetten door alles heen, van afluisteren tot het Mueller-onderzoek, wat het luidruchtigste deel van de campagne geweest. Internetcensuur is de schaduwcampagne geweest. De implicaties zijn niet zo duidelijk, maar reiken veel verder dan deze verkiezingen.

Het grootste deel van de middelen (buiten de papieren stembiljetten, die voor lokale linkse activisten een stuk makkelijker zijn om in te vullen) betreft de internetcensuur. De campagne begon met alarmistische waarschuwingen over fake-nieuws. President Trump nam met succes de frase over en wendde zich tegen CNN, maar het programma om conservatief materiaal te verwijderen van Facebook, Google en andere diensten en sites gaat nog steeds sterk door.

Vóór de verkiezingen had Obama ertoe aangespoord: "wij moeten deze wild-west-informatiestroom herbouwen met één of andere soort van curatele functie." Het spreekpunt, dat internet een gevaarlijk ongereguleerde omgeving is geworden, vormt de kern van de internet-censuurcampagne. Het eerste amendement verhinderde een direct overheidsoptreden, dus de verordening moest een andere vorm krijgen.

Het "geneesmiddel" werd beheerd door Facebook, Google en anderen onder druk te zetten om een middelste laag linkse non-profits te verankeren, van de mediacheckers tot aan activistische groepen zoals het Southern Poverty Law Center, om te bepalen wat bij hen hoorde en wie niet tot hun diensten behoorde. De middelste behandellaag zou 'betrouwbaarheid' bevorderen en de 'verdeeldheid' beperken: Orwelliaanse eufemismen voor politieke censuur.

Deze middelste laag stelde Google en Facebook in staat de censuur uit te besteden aan "betrouwbare" organisaties. Of in ieder geval d organisaties die door de linkerkant als betrouwbaar worden beschouwd. Dezelfde media-echokamer die de spraakcrisis had veroorzaakt, had zich belast met het opleggen van de oplossing.

En de oplossing was het herstel van een media-monopolie door internet om te vormen tot een omheinde community.

De linkse partij verantwoordelijk houden voor het bepalen van de "betrouwbaarheid" is door de inhoud te censureren. En de controle van Google en Facebook van enorme delen van het internet betekende dat de censuur de controle zouden krijgen over de ogen van meer mensen, wat geen enkele regering voor elkaar zou kunnen krijgen.

Zonder de banier van "fake-nieuws" is de censuur moeilijker te volgen. Een deel ervan wordt gerapporteerd. En veel van de rest is anekdotisch. Het is het schaduwverbod, ongeldig maken en opschorting, welke deel zijn gaan uitmaken van het leven voor de zich uitende conservatieven als onderdeel van de politieke onderdrukking na de verkiezingen van 2016.

Sommige resultaten waren duidelijk zichtbaar. Anderen waren algoritmisch. De bezoeken, hits, uitzichten en retweets daalden. Sommige gebruikers en sites werden verboden. Anderen verdwenen in een schaduwverbod-schemer. De vele soorten censuur varieerden van een volledig verbod tot ongeldig verklaren. Maar allen deelden ze een gemeenschappelijke linkse politieke agenda.

Na een jaar heeft links belangrijke stappen gezet in het verbieden en beperken van de conservatieven. Sommige gevechten werden tijdelijk gewonnen. Facebook trekt zich terug uit zijn afhankelijkheid van de linkse 'feiten check'-sites, Google's kennispanels verwerken Snopes laster niet langer in zoekresultaten voor conservatieve sites en de schendingen van Guidestar van de non-profit noteringen voor conservatieve sites met Southern Poverty Law Center ratings werd ook teruggedraaid. Maar links wint nog steeds de censuuroorlog als het internet wordt omgevormd van een open marktplaats van ideeën naar een "betrouwbare" bron van ideeën die door linkse partners zonder winstoogmerk wordt "gecensureerd".

Politieke censuur, hoe vermomd het ook is, kan moeilijk te rechtvaardigen zijn als er geen "ernstige bedreiging is voor onze democratie", of als we niet zouden worden geconfronteerd met de "ergste aanval op Amerika" sinds Pearl Harbor.

In oorlogstijd zouden alleen egoïstische mensen aandringen op onbeperkte vrijheid van meningsuiting op het internet.

In december trok het activistische links op naar oorlog voor wat men noemde "Net Neutraliteit". De oorlog werd gestreden met valse commentaren, doodsbedreigingen en oproepen tot actie van enkele van de grootste monopolies op het internet.

Als je ze geloofde, zou de vrijheid op het internet op het punt staan om door de kabelmaatschappijen te worden weggevaagd.

Er zijn een handvol grote bedrijven die kabel- of satellietinternettoegang bieden in de Verenigde Staten. Maar er is niets vergelijkbaars met Google, dat 88% van de zoekmarkt en 42% van de digitale advertentiemarkt beheert, of Facebook, dat een vergelijkbare greep heeft op sociale media. Daarbij hebben ze 70% van de digitale advertentiemarkt in handen. Geen enkele kabelmaatschappij heeft een internetmonopolie dat op afstand vergelijkbaar is met dat van Google.

Moeten we ons meer zorgen maken over een kabelmaatschappij met 20 miljoen abonnees of online monopolies die fungeren als poortwachters van het internet en er vorm aan geven op de manier waarop we het ervaren om hun eigen redenen?

De nieuwe internetcensuur is ontstaan als een partnerschap tussen de media, bondgenoten zonder winstoogmerk, en de enorme monopolies van de poortwachter, en het omzeilt de conventionele censuur van de overheid. En toch ligt de oorsprong ervan bij de Reichstag-brand-politiek van Barack Obama en zijn beoogde opvolger.

De nieuwe censuur kan niet door de overheid worden geïmplementeerd, maar is wel ontstaan bij de overheid. Het is het optreden van de particuliere arm van een publiek-private linkse coalitie die de politieke macht monopoliseert. Dezelfde coalitie die een nieuwe Watergate heeft losgelaten door het afluisteren van de Trump-ambtenaren, verandert ook wat je op Facebook ziet. En onder hetzelfde voorwendsel doen zowel de publieke als de private wapens dit onder hetzelfde voorwendsel.

De beschuldigingen van verraad en oproepen om de vrijheid van meningsuiting te beperken als een daad van sociale verantwoordelijkheid voor het algemeen belang, het zijn bekende totalitaire reacties op oorlogsomstandigheden. Links voert een oorlog. En het legde oorlogsbeperkingen op via publieke organisaties als de FBI en private zoals Facebook.

De private kant van de campagne is gebaseerd op het spreekpunt dat de grote monopolies een maatschappelijke verantwoordelijkheid hebben om betrouwbare informatie te benadrukken en misinformatie te censureren.

De druk kwam eerst van de media en activistische groeperingen. Nu breidt het zich uit naar gepolitiseerde bedrijven zoals Unilever, waarvan de chef-marketing-officer van Unilever een ultimatum ter waarschuwing van sites heeft uitgevaardigd, dat als zij niet hun 'afsplitsende' inhoud opschonen en vervangen door een 'positieve bijdrage aan de samenleving', zij de Unilever-advertenties zullen verliezen.

Eufemismen als "betrouwbaar" of "verdeelbaar" zijn kenmerken voor links en rechts. Een Washington Post redactioneel, of CNN-tweet, hoe schurend ook, zal nooit als afscheidend worden gezien. Linkse organisaties die pleiten voor illegale vreemdelingen, leveren een "positieve bijdrage" en conservatieven die zich tegen hen verzetten zaaien 'verdeeldheid'. De mogelijkheid om te bepalen wat "positief" of "afsplitsend" is, zal niet alleen kijkers en geld sturen naar de linkse sites, terwijl ze de conservatieve sites vernietigen, maar ook rode lijnen creëren voor conservatieve sites.

Die conservatieve sites die overblijven binnen de rode lijnen over wapenbeheersing, illegale vreemdelingen of islamitisch terrorisme, kunnen blijven profiteren van het zoek- en social media verkeer, degenen die het niet doen worden uitgezuiverd.

Het verdelen van Amerikanen door het politieke conflict te laten escaleren, escaleert ook de crisis die de censuur rechtvaardigt. De NFL protesten, Antifa geweld, schietpartijen en rellen houden allemaal het gevoel van urgentie in stand. Naarmate de samenleving tot ontplooiing komt, neemt de noodzaak toe om de 'scheidsrechterlijke' inhoud te beperken. Nogmaals, links creëert een crisis en legt vervolgens beperkingen op aan zijn politieke tegenstanders om de crisis die zij heeft veroorzaakt op te lossen.

Links maakte gebruik van de overwinning van Trump om een gevoel van crisis te creëren. De woede en angst die het ontketende, joeg de liberalen op in het agiteren (of tenminste zwijgen) over ernstige machtsmisbruiken van het inzetten van nationale veiligheidsorganisaties tegen politieke tegenstanders om hen op het internet tot zwijgen te brengen. Door hen af te schilderen als onaanvaardbaar binnenlands extremisme en als verraders in de strijd tegenover een buitenlandse vijand, rechtvaardigde het elk mogelijk binnenlands machtsmisbruik.

Iedereen die het oneens was, was het eens met de Nazi's of de Russen. In een grote historische ironie had links de Reichstag-brand-strategie tegen zijn tegenstanders ingezet en hen ervan beschuldigd Nazi's te zijn.

Er is een complot tegen Amerika. Het is gewoon niet iets dat de plotters blijven gebruiken als voorwendsel voor hun plot.

Het is een complot tegen onze verkiezingen, niet door de Russen, maar door links. Het is een plot tegen de vrijheid van meningsuiting, niet door de Russen, maar door links. De plotters namen een Russische propaganda en beïnvloeding en maakten er een voorwendsel van voor de grootste aanval op de democratie en vrijheid in de Amerikaanse geschiedenis.

De Russen maakten een aantal Facebook berichten. Links gebruikt dat om de vrije meningsuiting op het internet te beëindigen.

Als links erin slaagt de uitslag van de vorige verkiezingen om te keren, zal dat een ramp zijn voor onze tijd. Als het echter lukt om het internet te censureren, kan de ramp generaties lang duren.

Daniel Greenfield is een Shillman Journalism Medewerker bij het David Horowitz Freedom Center. Dit artikel verscheen al eerder in het Front Page Magazine van het Centrum.

Bron: Sultan Knish: Trump's Win is the Reichstag Fire of Internet Censorship