DE WESTERSE WEIGERING OM DE RELIGIEUZE GRONDSLAG TE HERKENNEN VAN HET ISRAËLISCH-PALESTIJNSE CONFLICT

Door Eric R. Mandel - 29 maart 2017

Een toekomstige Palestijnse staat heeft de islam als het dominante aspect in haar regeringssysteem, ondanks het westerse wensdenken van het tegendeel.

Om de paar jaar, zoals een uurwerk, komt er een Amerikaanse regering langs die denkt dat zij het Israëlisch-Palestijnse conflict wel op kan lossen. En onderwijl praten de politici en experts jaarlijks in de zalen van de nationale vergadering van AIPAC in maart over een tweestatenoplossing en de veiligheid van Israël. Hun motivaties zijn echt, maar ze lijken geen lering te kunnen trekken uit de eerdere mislukkingen. Dit is vooral nú belangrijk, nu de Amerikaanse President Donald Trump zich lijkt te hebben gebogen over het oplossen van dit voorheen zo hardnekkige conflict.

Te veel Amerikanen, Joden en Arabieren strijden simpelweg over het grondgebied, dus is het logische antwoord dan een simpelweg verdelen van het land. Dit is de strategie geweest gedurende meer dan 100 jaar. Maar bij deze aanpak is men voorbijgegaan aan het feit dat dit geschil, net als zoveel andere geschillen in het Midden-Oosten, voornamelijk een oorlog is van een islamitische religieuze suprematie.

De weg naar vrede behoort niet door een cartograaf te worden afgebakend. We moeten begrijpen dat vanwege ideologische redenen het simpelweg verdelen van het land consequent negatieve Palestijnse reacties zal ontvangen, ondanks de aanbieding van 100% van het grondgebied met landruil. Totdat dit begrip doordringt in de westerse diplomatieke geest, zullen de onderhandelingen blijven falen, beloften worden gebroken, met het gevolg dat het geweld zal blijven.

Zoals Anshel Pfeffer schreef in The Guardian een paar jaar terug: "Het accepteren dat het Israëlisch-Palestijnse conflict ook een bittere religieuze oorlog is, die tegenovergesteld is aan wat de internationale gemeenschap als oplossingen heeft aangewezen... en dat dit de centrale reden is dat geen van deze oplossingen heeft gewerkt."

Amerika heeft decennialang geweigerd te erkennen van wat voor de hand ligt: in de Islamitische en Arabische wereld zijn de beslissingen niet gebaseerd op westerse democratische normen.

Er zijn geen seculiere Arabische Staten. In de Arabische wereld is er geen scheiding tussen kerk en staat. De laatste seculiere islamitische staat, Turkije, is in de afgelopen 14 jaar islamitisch geworden.

Een toekomstige Palestijnse staat heeft islam als het dominante aspect van haar regeringssysteem, ondanks het westerse wensdenken van het tegendeel.

Hamas is een islamitisch regime dat zich baseert op haar verlangen om Israël te vernietigen met de islamitische teksten en met de Moslimbroederschap-interpretatie van een wereldwijd kalifaat.

Maar is de Palestijnse Autoriteit vandaag dan echt seculier ten opzichte van Hamas, zoals de VN, EU en het Amerikaanse BuZa willen beweren? Als u de verklaringen bekijkt die zijn gedaan door de PA politieke en religieuze leiders, en haar staat-gesponsord televisie, dan is de realiteit heel anders.

Om de Hamas populariteit tegen te werken, heeft de PA het conflict in de afgelopen 20 jaar geïslamiseerd. Deze 'seculiere' PA-President Mahmoud Abbas spreekt over jihad en Joden die de al-Aksa moskee overnemen, met als doel het motiveren van de Palestijnse woede, en om de aandacht af te leiden van de tekortkomingen en corruptie van de PA.

In 1979 liet de Iraanse revolutie zowel aan de Soennieten als de Shi'ieten blijken dat het islamisme, en niet het seculiere moslim-nationalisme, de winnende formule is. Na verloop van tijd, toen de corruptie van de seculiere PLO /PA /Fatah en hun falen om aan de "bezetting" een einde te maken, voegden alle moslimlanden zich samen om een seculiere Palestijnse samenleving te transformeren naar een islamitisch nationalisme.

Volgens de Palestijnse Media Watch predikt de PA "strakke, compromisloze islamitische verplichtingen... om het te bevrijden als een islamitische land. Israël wordt beschouwd als een islamitisch land dat moet worden bevrijd voor Allah... De tragische conclusie is dat de Palestijnse Autoriteit dit ook heeft aangenomen en dit aan het volk leert en hen hiermee het bericht doorgeeft van de radicale islam."

President Abbas benoemde Sheikh Muhammad Hussein als mufti, als de hoogste religieuze leider in de PA.

Hoessein zei: "Het land Palestina is Wakf. Het moet niet worden afgestaan, noch enig deel ervan moet worden verkocht... Het is de plicht van de leiders van de [islamitische] natie en haar mensen, om Palestina en Jeruzalem te bevrijden."

Ontstellend is dat ook de Trump-regering in het benaderen van het Israëlisch-Palestijnse conflict de territoriale aspecten gaat benadrukken en ondertussen de primaire islamitische oorzaak van het conflict naar de zijkant schuift.

Wanneer ze spreken tot het westen, hebben de Palestijnen de kunst van het met twee tongen spreken geperfectioneerd, wanneer ze de Amerikanen vertellen dat wanneer Israël het gestolen land teruggeeft achter de "67 lijn" alles goed zal komen, alsof het conflict om wat grondgebied gaat.

Trump verwijst ernaar als "een grote onroerend goed deal" tussen Israël en de Palestijnen.

Maar je kunt geen "ultieme deal" hebben als je in het conflict niet de factor van de primaire islamitische wortels meeneemt, die de Palestijnse Arabische keuzes voorziet van hun bewegingen.

Zowel de PA als de Hamas ontbreekt het aan een acceptatie van Israël als een Joodse staat, en ontkent het zionisme als een legitieme nationale beweging, wat is gebaseerd op hun islamitische overtuigingen. Hamas stelt dit duidelijk. Maar het westen sluit haar ogen voor het islamitische karakter van de PA en de PLO en Fatah, door te beweren dat ze strikt seculiere bewegingen zijn.

De Kinder tv-programma's van de PA leren dat Joden "Allahs vijanden zijn - zonen van varkens", of: "Oh, u die de vrome profeten van Allah vermoordt," of "Zolang het mijn hartsverlangen is, de Koran en mijn stad... [Jeruzalem] als de eeuwige hoofdstad van Palestina."

Als je echt serieus bent over een oplossing van het Israëlisch-Palestijnse conflict, omwille van de betrokken partijen, en voor de veiligheid en de belangen van Amerika en zijn bondgenoten, dat moet je erkennen dat de Palestijns-Arabische beslissingen worden beoordeeld door de bril van de islamitische wet, geschiedenis en traditie.

De auteur is de oprichter en directeur van MEPIN, het Midden-Oosten Politiek en Informatie Netwerk. Hij informeert regelmatig leden van het Congres en de denktanks over het Midden-Oosten.

Bron: Jerusalem Post